Cechy wyglądu, charakteru i zawartości kotów rasy korat

Historia powstania rasy Korat

Korat (Korat) to aborygeńska rasa krótkowłosych kotów pochodzenia azjatyckiego. Ma już kilkaset lat. Tajlandia jest uważana za ojczyznę Koratów, gdzie te koty nazywane są również Si-Savat (Si-Savat - życzenie szczęścia). Pierwsze wzmianki o tej rasie znaleziono w starożytnej księdze o kotach.

W Tajlandii dawanie takiego kota oznacza życzenie powodzenia i szczęścia. Po raz pierwszy została podarowana władcy starożytnego Syjamu – Ramie V (Chulalongkorn). Władcy powiedziano, że kot został przywieziony z Koratu, więc postanowiono go tak nazwać. Koraty przybyły do ​​Ameryki w 1959 roku. Pierwsza para niezwykłych kotów (Nana i Dara) pojawiła się w Oregonie od Giny Johnson, żony amerykańskiego dyplomaty. Niebieskie koty nazywano niebieskimi syjamami, ale korat nie wyglądał jak syjamski, więc powstał klub miłośników nowej rasy.

Wielu próbowało przypisać koraty brytyjskim i rosyjskim kotom niebieskim, ale felinolodzy wyeliminowali wszystkie wersje. Koraty wydawały się im wyjątkowe. W 1956 roku zostały uznane za odrębną rasę przez kilka organizacji felinologicznych. Koty te przybyły do ​​Europy w 1972 roku, a w Anglii zostały rozpoznane w 1975 roku.

Dziś rasa Korat jest uważana za dość rzadką. Jednak są profesjonalnie hodowane w kilku krajach - Australii, Kanadzie, USA, Nowej Zelandii i Francji. Nie tak łatwo znaleźć koraty w Rosji: mieszkańcy Tajlandii nie sprzedają ich za granicę. Ale niektórzy dają takiego kota ważnemu gościowi lub bliskiemu przyjacielowi.

Koraty pochodzą z Tajlandii

Opis Koratu

Właściciele koratów opisują swoje zwierzaki jako srebrzyste koty, które przynoszą szczęście. Tajowie myślą tak samo. Koraty symbolizują bogactwo (są monety w kolorze srebrnym) i przynoszą właścicielowi dobre zbiory, ponieważ kolor kota jest jak deszcz, a oczy są jak młode rośliny. Wielu wierzy, że kocia twarz w kształcie serca przynosi nowożeńcom szczęście i długie lata przyjaznego życia.

Koraty mają piękną srebrzystą sierść i młode zielone oczy

Wygląd korata

Koraty nie rosną zbyt duże, zwykle dorosłe osobniki nie przekraczają 5 kg. Są zwarte i mocne, mają muskularne ciało i szeroką klatkę piersiową z dużą odległością między przednimi nogami. Jednak srebrne koty mają dość długi ogon (jego długość jest równa długości ciała). Przednie kończyny korata są krótsze niż tylne, ale obie są proporcjonalne do ciała. Stopy owalne, również mocne. Te koty wyglądają na przysadzistych, krępych.

Charakterystyczną cechą Korata jest głowa w kształcie serca. Łuki brwiowe imitują górną część „serca”, a usta – dolną. Ich czoło jest szerokie i płaskie, dolna szczęka dobrze rozwinięta, podbródek mocny. Uszy szarych kotów są osadzone wysoko, ich końcówki są lekko zaokrąglone, a wewnętrzna krawędź ucha jest dłuższa niż zewnętrzna. Mały nos, opadająca linia nosa jak lwy. Jedną z najbardziej uderzających cech Korata są jego jasnozielone oczy, nieproporcjonalnie duże i okrągłe. Jednak piękny kolor wiosennej zieleni kształtuje się dopiero po 2-3 latach, a kocięta rodzą się z szaroniebieskimi oczami. Czasami zdarzają się dorosłe koty, których oczy przybrały barwę bursztynowo-złotą.

Wizytówką Korata jest srebrzysta wełna i zielone oczy

Czasami koraty rodzą się z ledwo zauważalnymi paskami, ale wraz z wiekiem kolor wyrównuje się do srebrzystoniebieskiego koloru. Ten odcień pojawia się dzięki specjalnemu tykaniu. Kosmki futra niebieskiego kota mają jasną podstawę, ciemny środek i zawsze jasną końcówkę. Efekt połysku jest szczególnie widoczny w miejscach, gdzie sierść jest krótsza.

Standardowo opuszki łap, usta i nos kota są ciemne (szaroniebieskie lub lawendowe). Inną cechą korata jest to, że nie ma podszerstka, a krótka sierść przylega do ciała. Połączenie tych niuansów sprawia wrażenie jedwabiu. Ten sam płaszcz i w dotyku - lśniący i miękki jak jedwab.

Osobowość srebrnego kota

Koraty to inteligentne, miłe i czułe koty. Muszą czuć wzajemność swojego ukochanego pana. Taki zwierzak woli dominować nad resztą zwierząt w domu, a czasem nawet nad psami. Uważa się, że potrzeba ludzkiej miłości i szacunku tkwi w nich na poziomie genetycznym. Nie oznacza to jednak wcale, że kot będzie niegrzeczny i ustali własne zasady. Jego intelekt pozwoli mu szybko zrozumieć i zapamiętać zasady panujące w domu. Ważne jest, aby uczyć swojego zwierzaka wszystkiego w dzieciństwie.

Korat będzie uwielbiał swojego mistrza, ale w zamian zażąda takiej samej postawy

Niebieski kot rozumie, kto jest jego właścicielem, a kto dzieckiem właściciela. Koraty od razu znajdują wspólny język z dziećmi. Nie oznacza to oczywiście, że zwierzak pozwoli się torturować, ale godzinna zabawa z dzieckiem to zawsze „proszę”. Jednak w obecności inteligentnego zwierzaka lepiej nie włączać telewizora zbyt głośno, a także nie zaleca się organizowania walk na poduszki. Korat nie lubi brzydoty, chaosu i hałasu.

Te koty są bardzo towarzyskie. Mogą „rozmawiać” z gospodarzem przez cały wieczór. Zdolności wokalne Korata są dobrze rozwinięte: od mruczenia szeptem do ryku lwa, ale ta ostatnia umiejętność jest wykorzystywana przez zwierzęta niezwykle rzadko.

Korat jest znany ze swojej miękkiej i delikatnej natury. Jest posłuszny i lojalny, ma subtelną intuicję i zawsze wyczuwa nastrój właściciela. Jeśli jest smutny, to zwierzak pieści swoją osobę, jeśli się nudzi, jest gotowy do zabawy. A jeśli właściciel odczuwa ból lub jest po prostu zmęczony, zwierzę „mruczy” i stres, ból i zmęczenie. Dla spokojnych osób, które nie mają wystarczającej uwagi i komunikacji, zaleca się rozpoczęcie wrażliwych kratów, wszystko to może dać srebrny kot.

Korat jest wspaniałym towarzyszem i oddanym przyjacielem

Koraty tajskie są aktywne i zabawne. Miłość do gier (zwłaszcza w młodym wieku) przejawia się w ich zachowaniu. Kot potrafi wspiąć się w najbardziej „niewygodne” miejsca w mieszkaniu: szafy, komody, szuflady, pralka. Do takich miejsc pupila popycha ciekawość i potrzeba zabaw. Poza tym Korat to dobry złodziej. W przypływie zabawy może wyrwać jakiś mistrzowski drobiazg i schować go do swojego legowiska, na przykład w kącie pod fotelem.

Kupowanie kociaka

W Rosji jest niewiele szkółek, które hodują korat. Takie zwierzęta można spotkać u hodowców prywatnych, ale najczęściej są to hodowcy zajmujący się kotami rosyjskimi niebieskimi lub niebieskimi rasy brytyjskiej, więc przyszły nabywca musi wykazać się całą czujnością przy wyborze dziecka.

Znajomy hodowca powiedział mi, że w naszym mieście (Penza) w ogóle nie ma takich kotów. Znalazłam kilka ogłoszeń z kociętami Korat i postanowiłam skontaktować się z jednym ze wskazanych numerów. W rozmowie telefonicznej hodowca wyjaśnił, że foki wyglądają jak koraty, ale w rzeczywistości są to dzieci rosyjskiego kota niebieskiego. Kiedy zapytałem, dlaczego wprowadza ludzi w błąd, kobieta wyjaśniła, że ​​większość potencjalnych nabywców nie jest zainteresowana rasą czystą. Podobno ludzie często szukają kotów pięknych, podobnych do rodowodu, a o rodziców kociąt nawet nie pytają.

Najczęściej kocięta rosyjskich kotów niebieskich są rozdawane za Korat

Jak wybrać kociaka Korat

Każdy rasowy kociak musi spełniać następujące kryteria:

• piękny i zadbany wygląd, zgodność z rasą;
• zachowanie dziecka charakterystyczne dla rasy;
• dostępność niezbędnej dokumentacji;
• odpowiedni wiek.

Przede wszystkim kociak musi wyglądać zdrowo. Jego uszy, oczy i nos powinny być czyste, podobnie jak skóra, bez ran, zadrapań i innych uszkodzeń skóry. Ogon powinien być prosty (wykluczyć załamania, sęki i inne wady ogona), brzuch zaokrąglony, ale nie jędrny. Zwierzę powinno być umiarkowanie aktywne, zabawne i przyjazne. Jeśli mały kot nie jest podawany do ręki, wykazuje agresję, najprawdopodobniej nie zwraca uwagi matki lub ludzi lub boi się.

Zaleca się wybrać kociaka, który będzie zachowywał się lepiej i przyjaźniej niż inne. Zazwyczaj staram się wybierać te maluchy, które łatwo wchodzą w moje ramiona, ale nie narzucam. Zwróć uwagę na wszystkie śmieci. Niektóre kocięta poproszą o ramiona i miauczą, a jeden kociak (zazwyczaj najmniejszy) usiądzie w kącie i będzie milczeć. Takie ciche dorastają zamknięte. Staram się wybierać "średnie kocięta". Rosną miłe i umiarkowanie aktywne.

Tylko zdrowe i zadbane kocięta Koraty wyrosną na piękne i życzliwe pupile

Równie ważna jest dokumentacja, którą posiada hodowca. Kociak musi posiadać paszport weterynaryjny. Oprócz zdjęć i danych o rasie dokument ten zawiera informacje o wszystkich wykonanych operacjach medycznych (jeśli są) oraz szczepieniach. Dodatkowo dziecko musi mieć rodowód. Taki papier jest wymagany, jeśli hodowca nazwie niebieskiego kociaka czystej krwi. Zawiera listę rodziców kota. Tylko w ten sposób można potwierdzić czystorasowość zwierzęcia.

Aby upewnić się, że jest to mały korat, a nie zwykły szary kociak, możesz spróbować rozpoznać w nim tajską niebieską rasę. Kocięta Korata są bardziej krępe i silniejsze niż np. kocięta rosyjskie niebieskie. Ich nogi są krótsze i prostsze, a ciało zaokrąglone.

Weź również pod uwagę futro dziecka. Kocięta rosyjskie mają siwy podszerstek (cienkie puszyste włosie ukryte w sierści głównej), podczas gdy koraty nie mają takiego puchu. Rozłóż futro palcami i spójrz na kosmki. Ich końce powinny być nieco jaśniejsze niż główna część włosów. A także, praktycznie od urodzenia, kocięta Korat mają kształt głowy w kształcie serca. Oczy srebrnego kota będą szaroniebieskie, ale na ich kolor w młodym wieku zwykle nie zwraca się uwagi. Opuszki łap nie powinny być żółtawo-szare, jak inne szare koty. Końcówki uszu powinny być zaokrąglone od urodzenia.

Wybierając kociaka, zwróć uwagę na kształt pyska i łap

Wiek kociaka, w którym lepiej go zabrać

Przyszły właściciel Korata będzie chciał zabrać zwierzaka bardzo małego. Powodów tego pragnienia może być kilka. Ktoś będzie chciał zobaczyć, jak kociak rośnie i rozwija się, a ktoś uzna, że ​​wczesny ruch maluszka przyczyni się do szybkiej adaptacji do nowych warunków. Ale w każdym razie nie zaleca się zabierania kociaka do ukończenia 3 miesiąca życia.

Jedną z przyczyn tego ograniczenia jest konieczność karmienia korata przez matkę. Kot z siarą daje swoim młodym przeciwciała, które tworzą podstawowy układ odpornościowy. Dodatkowo to kot daje potomstwu poczucie bezpieczeństwa, dba o zdrowie swoich dzieci i wychowuje je. Kot monitoruje jak pisklę przestawia się na karmę dla dorosłych, korzysta z tacy, ostrzy pazurki. Matka uczy kociaka komunikowania się. Do dwóch miesięcy nie wie, kiedy przestać w grze, drapie się i nie kontroluje właściwie swojej siły.

Istnieje psychologiczny związek między kotką a jej kociętami. Zbyt wczesne odciąganie malucha może sprawić, że stanie się niestabilny (agresywny lub wycofany). Wpłynie to na zachowanie zwierzęcia w wieku dorosłym. Kot, który w młodym wieku doświadczył tak silnego stresu, może zepsuć meble, gryźć i drapać, chodzić do toalety w rogach mieszkania itp. D.

Kocięta do trzech miesięcy powinny być karmione i wychowywane przez matkę

Równie ważnym powodem, dla którego kota można przyjąć dopiero po 3 miesiącach, jest szczepienie. W okresie od 2 do 3 miesięcy zwierzę otrzyma pierwsze szczepienia, ponieważ do tego wieku spadnie odporność otrzymana od matki. Aby kot był zdrowy i przetrwał w nowych, nietypowych warunkach, zabierz go nie wcześniej niż w zalecanym wieku.

Są wyjątki. Na przykład, jeśli konieczne jest wczesne odstawienie dziecka od kota: kot zmarł lub jest poważnie chory, chorego kociaka należy pilnie odizolować od zdrowych braci i sióstr itp. D. Ale w tym przypadku odpowiedzialność za pierwsze szczepienia spadnie na nowego właściciela.

Utrzymanie kota korata

Te koty są czyste i niezależne, więc opieka nad takim kotem nie sprawi większych kłopotów. Jednak dzięki swojej ciekawości niebieski kot może „wpaść” w absurdalną sytuację. Czasami zdarza się, że kot utknie na kanapie lub rozbije akwarium, wybije drzwiczki szafki itp. D. Nie należy skarcić kota za takie sztuczki, bo zrobił to nie ze złośliwości. Ale właściciel kota powinien być przygotowany na to, że zwierzę może sobie zranić takimi sztuczkami (może zranić się o fragmenty akwarium, uszkodzić kręgosłup, utknąć w meblach itp.). D.). Wszystkie trujące rośliny muszą zostać usunięte, na oknach muszą być założone siatki antykotowe, przewody muszą być ukryte.

Do komfortowego pobytu srebrnego kota w Twoim domu przyda Ci się łóżko lub domek. Połóż nowe legowisko w cichym i wygodnym miejscu, aby kot z jego miejsca widział wszystko, co dzieje się w pokoju. Potrzebne będą też zabawki, powinno być ich kilka. Jeśli zwierzę straci zainteresowanie jednym z nich, będzie można to usunąć i dać drugiemu. Wśród zabawek może być taka, która jest przeznaczona do ostrzenia pazurów. Możesz więc w zabawny sposób nauczyć swojego kota „manicure”.

Aby wprowadzić Korata do swojego domu, musisz się dokładnie przygotować

Odżywianie

Koraty mogą być karmione paszą przemysłową lub naturalną żywnością przygotowaną przez człowieka. Odżywianie musi być zdrowe i prawidłowe. Przez pierwsze kilka tygodni kociak powinien spożywać karmę, którą karmił go hodowca. Gdy tylko dziecko przyzwyczai się do domu, może zostać przeniesione do jedzenia, które będzie również dla ciebie odpowiednie. Koty generalnie lubią bardziej mokrą karmę niż suchą karmę. Jednak sucha karma bardziej odpowiada właścicielom, ponieważ jest tańsza. Oba rodzaje pasz przemysłowych można podawać naprzemiennie. Przy takim karmieniu wskazane jest stosowanie paszy z tej samej partii.

Stopniowo wymień zwykłe jedzenie na nowe. Najpierw podawaj niewielką ilość nowej paszy, jednocześnie zmniejszając ilość starej paszy. Obserwuj reakcję zwierzęcia. Jeśli Twój zwierzak dobrze reaguje na nową karmę, następnym razem zwiększ wielkość porcji. Stopniowo zastępuj go zupełnie nowym produktem. Niektórzy hodowcy karmią swoje koty suchą karmą i podają mokrą karmę jako przysmak. Może to prowadzić do poważnych problemów trawiennych i przybierania na wadze.

Jeśli kot nie lubi jedzenia, może je odmówić

Ilość i skład naturalnej żywności

Już w 1967 roku francuski weterynarz Jean Cathary udowodnił, że żywienie zwierząt powinno różnić się od żywienia ludzi. Potrzeby ciała kota i człowieka są różne, a kotów nie można karmić pokarmem z ludzkiego stołu. Karma naturalna to karma wytworzona z naturalnych produktów specjalnie przygotowana dla kotów. Właściciel korata powinien pamiętać, jakich produktów należy użyć do przygotowania karmy dla swojego pupila:

• chude mięso (kurczak, wołowina) - co najmniej 50%;
• ryby morskie (raz w tygodniu);
• podroby (szyje, skrzydła, żołądki, serca itp.). D.);
• fermentowane produkty mleczne (twarożek, kefir itp.). D.);
• warzywa (kapusta, ogórki, cukinia, jabłka, marchew);
• nieprzetworzone zboża (ryż, kasza manna, kasza jaglana) - można codziennie przeplatać z warzywami jako dodatek do mięsa;
• jajka kurze (1-2 razy w tygodniu).

Wielu hodowców karmi swoje koraty surowym mięsem, ponieważ ogólnie uważa się, że surowe mięso jest bardziej pożywne. Jednak spożywanie surowego mięsa przez koty (a tym bardziej ryby) jest obarczone pasożytami. Dlatego zaleca się zamrażanie mięsa i ryb lub gotowanie. Surowe mięso zawiera więcej tauryny, więc jeśli produkty mięsne są gotowane, wtedy mały korat może potrzebować specjalnych suplementów z tauryną. Przy braku tego aminokwasu u kociaka może dojść do pogorszenia wzroku lub zaburzonego funkcjonowania całego układu nerwowego. Wskazane jest również karmienie kotów podrobami. Należy to robić nie ze względów ekonomicznych, ale ze względu na wysoką zawartość małych chrząstek, skórek itp. w produktach ubocznych. D. Takie odżywianie zapewni rosnącemu organizmowi jak najwięcej tauryny.

Właścicielowi rasowego kota może się wydawać, że karmienie zwierzaka mięsem jest zbyt drogie, ponieważ w jego diecie powinno być co najmniej połowa mięsa. Jest kilka małych sekretów, które możesz poznać, aby zapewnić kotu kompletne żywienie bez dodatkowych kosztów. Na przykład mięso bez kości i tłuszczu można zbierać raz w miesiącu. Kupując mięso dla siebie, wybierz miazgę bez kości, podziel ją na kilka porcji. ja właśnie to robię. Zawiń każdą małą porcję w folię i zamroź. Takie woreczki można długo przechowywać, ale porcje rozmrażam jedna po drugiej.

Pożywienie przygotowane dla Korata musi zawierać wszystkie niezbędne pierwiastki śladowe

W fermentowanych produktach mlecznych znajduje się wapń, niezbędny do prawidłowego wzrostu kości. Niektóre produkty spożywcze (np. twarożek) również zawierają białko. Błonnik i witaminy znajdują się w dużych ilościach w zieleninach, warzywach i zbożach. Nawiasem mówiąc, zielenie można uprawiać bezpośrednio na parapecie. Zazwyczaj koty chętnie jedzą taką trawę. Taki przysmak może stać się pełnowartościowym pokarmem uzupełniającym, jeśli nagle pomyślisz, że Twój korat jest niedożywiony.

Przygotowując menu z koratami, wyklucz następujące potrawy:

• wieprzowina i inne rodzaje tłustych mięs;
• potrawy smażone, słone i pikantne;
• ryby rzeczne (małe kości ryb rzecznych są traumatyczne i nie mogą być strawione przez żołądek kota);
• żywność egzotyczna (może powodować alergie);
• słodycze (szkodliwe dla zębów).

Karmę koratę dwa razy dziennie, jak każdy inny dorosły kot, a kocięta częściej (4-5 razy najmniejsze, od 3 do 6 miesięcy - 3-4 razy dziennie). Żywienie kota dorosłego powinno rozpocząć się w wieku około jednego roku.

Dbanie o wygląd srebrnego kota

Dbanie o wygląd korata polega na regularnym badaniu i czyszczeniu uszu, oczu i zębów zwierzęcia. Uszy należy czyścić raz w tygodniu wacikiem. Oczy należy codziennie badać i w razie potrzeby przecierać wacikiem lub specjalną serwetką (sprzedawane w aptekach zoo). Zęby Twojego kota należy myć raz w miesiącu. Aby to zrobić, musisz kupić specjalną pastę do zębów dla kotów i małą szczoteczkę do zębów, ale szczoteczka dla dziecka też się sprawdzi.

Musisz także monitorować stan pazurów. Możesz je przyciąć małym obcinaczem pazurów lub pęsetą. Aby nie zranić kota i nie zarazić infekcji, wystarczy odciąć przezroczystą końcówkę pazura (1-2 mm). Jeśli pęknie skorupa, procedurę można odłożyć na następny dzień. Zwykle pazury są przycinane tylko na przednich łapach, ponieważ to właśnie tymi łapami zwierzaki drapią meble i tapety.

Kratę można czesać raz w tygodniu. Krótka, gładka sierść nie plącze się, zwłaszcza, że ​​te koty same dobrze sobie radzą ze swoją sierścią. Do malowania niebieskich sierści można użyć pędzla z naturalnym włosiem. Aby kot się nie opierał, można go nauczyć czesania od dzieciństwa. Kąpiel takich kotów jest opcjonalna, ale dni kąpieli można organizować co pół roku lub przed wystawami.

Aby srebrny kot nadal zachwycał swoich właścicieli, trzeba dbać o jego wygląd

Przeczesuję mojego krótkowłosego kota kilkoma narzędziami. Najwygodniejszym sposobem usunięcia utraconych włosów są rękawice do masażu z miękkimi silikonowymi zębami. Ale kot bardziej lubi grzebień o drobnych zębach. Ponadto prosty grzebień pomoże zidentyfikować pchły, jeśli się pojawią. W każdym razie czesanie pomaga rozprowadzić naturalny tłuszcz na włosach, co sprawia, że ​​sierść jest bardziej lśniąca i wygląda zdrowiej. Ale najważniejszą rzeczą w czesaniu jest prawidłowy kierunek ruchu.

A także właściciel srebrnego zwierzaka będzie musiał kupić toaletę (kuwetę dla kota). Musisz dokupić wypełniacz wraz z tacą. Do małego korata można dokupić chłonny żwirek dla kociąt (nie przykleja się do łapek). Później możesz zmienić żwirek na dowolny inny przeznaczony dla dorosłych kotów. Zazwyczaj koraty łatwo przyzwyczajają się do nowej kuwety, więc nie powinno być problemów z toaletą. Niektórym właścicielom udało się nawet nauczyć Koratika korzystania z toalety.

Wideo: prawidłowe czesanie kota krótkowłosego

Wady rasy Korat

Jak większość ras aborygeńskich, koraty są wytrzymałe. Taki kot, przy odpowiedniej pielęgnacji, może żyć nawet 20 lat. Ale żaden żywy organizm nie ma doskonałej odporności. Srebrne koty mogą cierpieć na alergie lub przeziębienia. Ze względu na brak podszerstka Korat może przeziębić się w przeciągu, dlatego po kąpieli należy ubrać kota i trzymać go z dala od otwartych otworów wentylacyjnych. Istnieje wiele chorób, na które koraty są podatne na poziomie genetycznym:

• gangliozydoza (opóźniony rozwój fizyczny w dzieciństwie, objawy neurologiczne);
• atelosteogeneza (niepełna, zaburzona budowa kości).

Dlatego bardzo ważne jest regularne odwiedzanie lekarza weterynarii i poddawanie się badaniom profilaktycznym. Umożliwi to wczesne rozpoznanie złożonych chorób. Dzięki szybkiej interwencji weterynarza można uniknąć konsekwencji choroby.

Osoby zapracowane, których dni są zaplanowane co godzinę, mogą zapomnieć o terminie kolejnej wizyty weterynarza, dzięki czemu można zrobić „przypomnienie”. W apteczce kota (na wypadek zachorowania kota) trzymam kilka wizytówek najbliższych przychodni, a na lodówce wisi jedna z numerem naszego stałego lekarza weterynarii. Tak więc numer telefonu rzuca się w oczy każdego dnia, a wisząca obok notatka z datą kolejnego szczepienia nie pozwoli zapomnieć o ważnym wydarzeniu.

Właściciele koratów powinni regularnie odwiedzać klinikę weterynaryjną w celu przeprowadzenia badań profilaktycznych

Wady wyglądu niebieskiego kota

Koraty nie mają żadnych specjalnych wad rasowych i deformacji. Wadą prowadzącą do dyskwalifikacji mogą być wszelkie odchylenia od normalnej budowy głowy: wypukłości, bruzdy itp. D. Jest to określane przez sondowanie. Głowa i kufa powinny być symetryczne i proste. Ponadto kot musi mieć prawidłowy zgryz i dobre zęby. Za wadę uważa się następujące naruszenia:

• tyłozgryz lub tyłozgryz większy niż 5 mm;
• nieprawidłowa formuła dentystyczna;
• braki uzębienia u kotów młodszych niż 3 lata.

Oczy powinny być zadbane (nie za wyłupiaste ani zapadnięte) i odpowiednio osadzone. Szkielet kota powinien być rozwinięty, klatka piersiowa nie powinna być zdeformowana. Wcześniej kot mógł zostać zdyskwalifikowany za deformację mostka, ale zgodnie z nowymi przepisami dotyczącymi takiej wady może pozbawić go tytułu, ale kota nie można „usunąć” z udziału. Ogon powinien być gładki (bez sęków, załamań i innych deformacji). Ponadto kot nie powinien wykazywać oznak wycieńczenia ani otyłości. Niewłaściwa liczba palców jest uważana za poważną wadę (powinno być ich 5 na przednich i 4 na tylnych).

Wideo: jak powinien zachowywać się korat na wystawie zwierząt

Hodowla rasy

Hodowla koratów to szansa dla profesjonalnych hodowców i hodowli jednorasowych. Dla niedoświadczonego hodowcy szansa na sukces w hodowli jest bardzo mała. Trudność polega na tym, że międzygatunkowe krycie koratu jest surowo zabronione i bardzo trudno jest znaleźć partnera. Oczywiście kota można znaleźć po ogłoszeniu, jego właściciele mogą zadeklarować, że jest to rasowy korat. Ale kociak będzie można zarejestrować tylko wtedy, gdy udokumentowane zostanie pochodzenie partnera.

Kolejnym ważnym punktem jest potrzeba badania genetycznego. Takie badanie powinno wykluczyć możliwy rozwój gangliozydozy i atelosteogenezy. Dlatego ci, którzy chcą zorganizować krycie swojego srebrnego kota, muszą być przygotowani na to, że kot będzie musiał szukać za granicą.

Osoby niehodujące nie mogą twierdzić, że ich korat jest idealnym partnerem dla twojego kota. Choćby dlatego, że kraty towarzyszące są zwykle kastrowane w młodości. Jeśli znaleziony kot nie jest wykastrowany, spełnia Twoje wymagania, jest zdrowy i ma rodowód, to Ci odpowiada. Należy jednak rozumieć, że tylko kot dojrzały płciowo jest gotowy do hodowli, a koraty stają się takimi w wieku 4 lat. Niektórzy koneserzy rasy kupują innego korata jako stałego partnera dla istniejącego kota. Tak więc właściciel jest pewny zdrowia i możliwości obu zwierząt, a koszt organizacji krycia jest mniejszy.

W przypadku niektórych srebrnych kotów partnerzy są poszukiwani za granicą

Zalecana częstotliwość urodzeń

Pierwsza ruja może wystąpić u kota już w okresie dojrzewania (do 1 roku), ale przed pierwszym kryciem lepiej pominąć przynajmniej kilka rui. Zbyt wczesny poród może negatywnie wpłynąć na dalszy rozwój kota, poza tym niedoświadczonej matce trudno będzie „wychować” kocięta (a jest ich czasem 5-6). W profesjonalnych hodowlach kotka srebrno-niebieskiego robi się na drutach w wieku 1,5-2 lat.

Jeśli jednak kotka jest już rozwiązana, nie oznacza to, że teraz musi rodzić 4 razy w roku. Zalecana częstotliwość porodów - raz w roku. Jeśli hodowca ma pewność co do swojej wiedzy i możliwości kota, to czas odpoczynku między porodami można skrócić (1 raz w 9 miesięcy).

Koniecznie trzeba dać kotu odpocząć, dotyczy to kotów dowolnej rasy. Po porodzie organizm kota jest osłabiony i sam wymaga wzmocnienia, ale musi karmić i wychowywać kocięta. Częste rodzenie potomstwa wyczerpuje organizm matki, może schudnąć, jej sierść przestanie świecić, kotu zacznie brakować witamin. Wszystko to wpływa nie tylko na wygląd kota, ale także na jego odporność (osłabiony organizm staje się celem dla patogenów chorób zakaźnych). Ponadto chory i wyczerpany kot nie będzie w stanie urodzić zdrowego potomstwa.

Zbyt częste dostarczanie może być szkodliwe dla twojego kota

Kastracja i sterylizacja krats

Sterylizacja i sterylizacja kotów to zabieg, który ogranicza zdolność zwierząt do rozmnażania. Operacja wykonywana tylko w klinice weterynaryjnej. Interwencja odbywa się w znieczuleniu ogólnym lub miejscowym. Teraz możesz wysterylizować kota w taki sposób, że nie musisz nawet zakładać szwów. Operacja trwa od 15 do 30 minut. Zwierzę nic nie poczuje, ale oszczędzi mu cierpienia, którego muszą doświadczyć wszystkie zwierzęta, które nie są w stanie zaspokoić instynktu rozrodczego.

W czasie rui koty głośno krzyczą (wyją lub „gadają”), turlają się po podłodze, pieszczą. Kot, który prosi o kotkę, może też krzyczeć, a także zaznacza swoje terytorium. Jeśli zwierzę czuje potrzebę partnera i go nie otrzymuje, poziom hormonów może zostać zaburzony. W przyszłości może to prowadzić do poważnych chorób układu rozrodczego (aż do onkologii).

Takie operacje wykonuje się na zwierzętach w każdym wieku. Jednak zwykle troskliwi właściciele pozwalają zwierzęciu dorosnąć. Zwierzęta są operowane od ok. 9-12 miesiąca życia. Kiedyś uważano, że wczesna kastracja może prowadzić do zaprzestania wzrostu całego organizmu, jednak coraz więcej hodowców skłania się do przeprowadzania właśnie wczesnych operacji. Z taką decyzją też nie warto zwlekać. Po pierwsze, starszy kot może być trudny do zniesienia znieczulenia. Po drugie, zaburzenia hormonalne mogą już prowadzić do wystąpienia jakichkolwiek chorób. Oznacza to, że zwierzę jest już osłabione. W każdym razie tylko weterynarz może udzielić porady i porady.

Sterylizuję wszystkie moje koty. Operacja, którą wykonałam dla mojego pierwszego kota kosztowała mnie 1500 rubli, kolejne są tańsze. Ostatnia sterylizacja kosztowała 600 rubli. Sam zabieg trwa 15–20 minut, ale zwykle przyprowadzam kota dzień wcześniej i zostawiam go w szpitalu. Eksperci zawczasu przygotowują mojego kota: nie karmią go, przeprowadzają testy itp. D. Następnego dnia przyjeżdżam i odbieram już operowanego kota. Nawiasem mówiąc, w naszej klinice koszt operacji obejmuje koc. Lekarz weterynarii udziela porad dotyczących opieki pooperacyjnej i dalszego żywienia.

Wideo: opieka nad zwierzakiem po zabiegu

Tabela: zalety i wady rasy Korat

Recenzje właścicieli kotów

Właściciele koratów doceniają nie tylko atrakcyjny wygląd pupila, ale także jego charakter i przyzwyczajenia. Niebieskie koty niektórych ludzi pokazują swój „niedziecięcy” charakter. Oczywiście właściciele spieszą się, aby podzielić się nim z innymi ludźmi.

Uwielbia myć wszystkich – oblizuje nos, potem włosy i jednocześnie trzyma łapy, żeby ich nie myły! Krótko mówiąc, kot korat to cud: mądry, czuły, łatwy w szkoleniu. Przynosi szczęście i szczęście do domu!

Mam zielonooką kotkę korat o imieniu Paprika, jest duża i poważna. Mamy też psa wyszkolonego tak, aby nie obrażał kotów. Ale sama Papryka zawsze atakuje duże psy i koty, które przychodzą na podwórko.

Wideo: Korat w pudełku

Korat to starożytna tajska rasa kotów. Koraty mają niepowtarzalny wygląd i delikatną, ale psotną osobowość. Taki kot zawsze potrzebuje uwagi właściciela, w zamian zwierzak odda właścicielowi całą swoją czułość i miłość. Nie ma specjalnych wymagań dotyczących opieki nad kotem, ale koraty są podatne na niektóre choroby genetyczne. Nie jest łatwo kupić takiego kociaka, bo zdrowe niebieskie maluchy kosztują kilkaset dolarów.