Mchy wątrobowe jako przedstawiciele roślin niższych w akwarium

Wcześniej mchy wątrobowe (wątrobowce) były uważane za klasę mszaków (Bryophyta) lub mchów, ale później podzielono je na odrębną klasę należącą do królestwa roślin. Wątrobowce są dystrybuowane na całym świecie. Najwięcej ich gatunków żyje w strefie tropikalnej. Łączna liczba odmian to ponad 6 tys., i wszystkie mogą mieć określone cechy.

Opis klasy

Mchy wątrobowe - rośliny niższe, którego różnorodność gatunkowa jest tak duża, że ​​wygląd niektórych przedstawicieli może znacząco różnić się od innych gatunków. Niektóre z nich mają łodygi i liście, podczas gdy inne wyglądają jak płaska plecha, pełzająca po ziemi lub powierzchni wody.

Rośliny te nie mają korzeni, a ich funkcje pełnią ryzoidy - jednokomórkowe formacje nitkowate służące do przyczepiania się do podłoża i wchłaniania wody i składników odżywczych. Liście wątrobowców liściastych zawsze składają się z jednej warstwy jednorodnych komórek.

W tym filmie dowiesz się więcej o cyklu życia mchów:

Wątrobowce dzielą się na 2 podklasy:

• plecha lub marshans;
• liściaste lub Jungermannian (Jungermanniales).

Podklasa wątrobowców liściastych zawiera większą liczbę gatunków.

Mchy Jungermanna

Trzon większości wątrobowców jungermannowskich składa się z komórek tego samego gatunku. Istnieją gatunki, których komórki macierzyste są podzielone na „korę” na obwodzie i „rdzeń” wewnątrz.

Ryzoidy wyłaniają się z powierzchni dolnej części łodygi. Są przezroczyste lub kolorowe i mogą rozgałęziać się na końcach. Grzyby mogą osiadać na gałęziach. Przyczepienie do podłoża następuje również z powodu ryzoidów, na końcach których, w tym przypadku, tworzą się przedłużenia w kształcie dysku.

Rozmnażanie tych roślin może być wegetatywne lub płciowe i często te dwie metody są przez roślinę stosowane jednocześnie. Istnieją również gatunki, które rozmnażają się wyłącznie przez zarodniki. Wątrobowce jungermanskie są szeroko rozpowszechnione głównie w lasach tropikalnych i subtropikalnych.

Przedstawiciele plechy

Podklasa mchów wątrobowych plechy łączy przedstawicieli różnych rozmiarów i kształtów. Bardziej pospolite gatunki pełzające po ziemi z płaską plechą. Ale są też formy plechy, które wyglądają jak okrągłe rozety.

Wątrobowce w akwarium

Jeszcze do niedawna zastosowanie wątrobowców mszaków w akwarystyce ograniczało się tylko do jednego gatunku - Riccia fluitans, jednak w latach 90-tych XX wieku do Europy został wprowadzony gatunek łatwo przybierający formę wodną - Monosolenium tenerum Griffith.

Doświadczeni akwaryści aktywnie wykorzystują mchy do ozdabiania zbiorników dla ryb, jednak główną zaletą tych roślin w akwarium jest nie tylko ich efekt dekoracyjny. Obecność mchów wątrobowych przyczynia się do:

• nasycenie wody tlenem;
• szybkie przetwarzanie materii organicznej;
• spadek poziomu azotanów;
• wysokiej jakości metabolizm minerałów;
• tworzenie dogodnych warunków do tarła (głównie ryb labiryntowych);
• cieniowanie i schronienie (na przykład dla narybku);
• zapewnienie dogodnych warunków do rozmnażania pierwotniaków (orzęsów), nadających się jako pokarm dla narybku.

https: // youtube.com / zegarek?v = ejMj2DN-SFI

Monosolenium (Monosolenium tenerum Griffith)

Monosolen rośnie głównie w południowych Chinach i Tajlandii. Odosobnione kolonie poduszkowe tej pradawnej i bardzo rzadkiej rośliny preferują wilgotne, bagienne gleby. Ten mech nie został jeszcze znaleziony pod wodą.

Podczas tworzenia kompozycji z użyciem monosolenu mogą pojawić się pewne trudności. Ta roślina jest delikatna, nie lubi prądów i obecności zawiesiny w wodzie. Ze względu na prawie całkowity brak ryzoidów przywiązanie kolonii do podłoża jest dość trudne. A w sprzyjających warunkach kolonia może pokryć się wieloma pęcherzykami tlenu i unosić się, jeśli nie jest mocno przytwierdzona do dna. Ale przy ostrożnym i rozsądnym podejściu kolonie monosolenu pomogą stworzyć niepowtarzalny projekt i poprawić jakość wody.

Osadzając ryby w akwarium warto wykluczyć gatunki roślinożerne oraz duże osobniki, które mogą uszkodzić mech.

Monosolenium potrzebuje jasnego oświetlenia, aby zapewnić komfortowy wzrost. Zakres temperatur tego mchu jest dość szeroki i potrafi on żyć zarówno w temperaturze 30-32°C, jak i przy temperaturze wody spadającej do 10°C lub nawet 5°C.

Możesz trzymać tego przedstawiciela mchów wątrobowych oraz w terrarium lub wilgotnej szklarni. Na lądzie kolonie stają się mniej kruche i przybierają nieco inny odcień.

https: // youtube.com / zegarek?v = v1VmPeHgz5I

Pływająca Riccia (Riccia fluitans L.)

Rodzaj Riccia zawiera około 200 gatunków. Spośród nich najpopularniejsza jest roślina akwariowa, pływająca Riccia.

Riccia fluitans są szeroko rozpowszechnione w przyrodzie: Europa, Azja, Ameryka Północna i Południowa, Afryka i Nowa Zelandia. W Rosji mchy wątrobowe występują na Dalekim Wschodzie i na Ciscaucasia.

Kolonie Riccia preferują wody stojące lub wolno płynące, gdzie przyklejają się do powierzchni, stwarzając komfortowe warunki dla narybku różnych gatunków ryb. W akwarystyce Riccia jest używana zarówno w warunkach cieniowania, jak i tarła. Temperatura wody 22-29 C i jasne oświetlenie stworzą dogodne warunki do wzrostu. Gdy temperatura spadnie poniżej 20 C, roślina obumiera, a przy znacznym wzroście twardości wody wzrost znacznie spowalnia.

Rozmnażanie mchu wątrobowego jest możliwe poprzez proste oddzielenie części kolonii. Również w sprzyjających warunkach zarodniki mchu obecne w wodzie mogą przyczynić się do rozmnażania gatunku.