Koty bristol: cechy rasy i zasady opieki

Jedną z oficjalnie nierozpoznanych ras zwierząt domowych jest kot Bristol. Pochodzenie tego gatunku zostało określone przez hodowców ze Stanów Zjednoczonych Ameryki. Dokładna charakterystyka genetyczna tego nie została ustalona. Dziś te urocze zwierzęta mają status „tylko do rejestracji”.

Charakterystyka i historia

Według oficjalnej wersji kot Bristol to hybryda kota domowego z dzikim lampartem - Margai. Dziki gatunek ma niesamowite podobieństwo do dużych drapieżników, dlatego otrzymał swoją nazwę.

Próby stworzenia nowej rasy rozpoczęto pod koniec XX wieku, ale zakończyły się niepowodzeniem. W 1991 roku nastąpiła rejestracja rasy, ale nie zyskała ona szerokiego uznania i sławy. Powodem tego była całkowita niezdolność Bristolów do reprodukcji.

W rezultacie wszelkie prace hodowlane z tym gatunkiem zostały skrócone, a wzorzec rasy nigdy nie został ustalony. Nieliczne pozostałe osobniki skrzyżowano z kotami bengalskimi w celu poprawy puli genów.

Opis wyglądu

Po pojawieniu się kota rasy Bristol są bardzo podobne do bengalskiego. Ich sierść jest krótka i gruba, ma cętki, jak na skórze lamparta (rozeta cętkowana pręgowana). Niektórzy przedstawiciele tego gatunku wyróżniają się przydymionym szarym kolorem. Na brzuchu i kończynach mają białą lub jasnobeżową osłonę. Te koty różnią się nieco od rasy bengalskiej. Lirzenie u przedstawicieli tej rasy praktycznie się nie zdarza, więc opiekowanie się nimi nie będzie trudne.

Zwierzęta mają lekko wydłużone, umięśnione ciało. W porównaniu z kotami bengalskimi Bristoly mają bardziej okrągłe kończyny i ogon.

Przedstawiciele nierozpoznanej rasy mają pysk z dobrze rozwiniętym podbródkiem i kośćmi policzkowymi. Jego kształt jest również bardziej zaokrąglony w porównaniu z bengalskim. W przeciwieństwie do amerykańskich krótkowłosych margai, uszy i włosie są małe, z zaokrąglonymi końcówkami. Służy to jako pośredni dowód na to, że ich przodkowie należeli do dzikich gatunków. Oczy kota są owalne, lekko skośne. Głos bardzo przypomina głos ocelota.

Dorosły ołów od 4 do 7 kg. Średnia długość życia to 10-14 lat.

Cechy charakteru

Ponieważ Bristol jest rasą eksperymentalną, bardzo trudno jest ocenić ich charakter i przyzwyczajenia. Jeśli wierzysz opiniom hodowców i hodowców, którzy hodują te zwierzęta, Bristoly są zarezerwowane i wolą prowadzić odosobniony tryb życia. Nie są zbyt chętni do nawiązywania kontaktu i starają się trzymać z dala od ludzi i innych zwierząt.

Jedyną osobą, którą kot może zaakceptować, jest ktoś, kogo rozpoznaje jako swojego właściciela. Reszta ludzi i zwierząt mieszkających w domu powoduje jej nieufność. W najlepszym przypadku potraktuje „sąsiadów” protekcjonalnie, ale nie pozwoli nikomu się do niej zbliżyć. Przedstawiciele rasy Bristol nie tolerują obecności małych dzieci i innych zwierząt w pobliżu i mogą reagować bardzo agresywnie - najwyraźniej wpływają na to geny uzyskane od dzikiego przodka.

Przejęcie kontroli nad tym niezależnym i dumnym zwierzęciem to bardzo trudne zadanie. Bristol wyróżnia się sprytem i dużą pewnością siebie. Jego niezależność często przeradza się w otwarty sprzeciw. Poskromienie tego drapieżnika zajmie dużo czasu i cierpliwości.

Podobno dzięki dzikim przodkom koty bristolskie mają doskonały instynkt łowiecki. Do wygodnego życia potrzebują dużej przestrzeni, a ciasne mieszkanie nie nadaje się do hodowli tej rasy. Zwierzęta są bardzo mobilne i kochają przyrodę, dlatego potrzebują wystarczająco dużo miejsca, aby zaspokoić swoje myśliwskie instynkty.

Zasady opieki

Kot bristolski jest dość bezpretensjonalny w opiece, można nawet powiedzieć, ascetyczny. Ich płaszcz jest bardzo krótki i praktycznie nie wypada. Zwierzę nie musi być często czesane, należy to robić wystarczająco raz w tygodniu. Chociaż sam jest w stanie zadbać o swoje „futro”. Cechy opieki nad przedstawicielami tej rasy są następujące:

1. Ponieważ ojczyzną dzikich przodków Bristolu są ciepłe szerokości geograficzne kontynentu amerykańskiego, kot w ogóle nie toleruje niskich temperatur. Bardzo ważne jest, aby chronić ją przed wystawieniem na zimne powietrze, ponieważ jej sierść jest cienka i nie chroni dobrze. Nie pozwól swojemu zwierzakowi dostać się do przeciągu.
2. Pomimo tego, że kot bardzo lubi wodę i chętnie kąpie się, nie warto kąpać się zbyt często. Wystarczy raz w miesiącu umyć.
3. Cotygodniowe mycie zębów kota. Aby to zrobić, użyj pasty do zębów i specjalnego pędzelka lub wacika. Wszystko, czego potrzebujesz, możesz kupić w sklepie zoologicznym. Zwierzę musi być starannie unieruchomione, najlepiej je owijać. Zamiast pędzla i pasty możesz użyć specjalnych żeli do czyszczenia zębów kota. Jednak ta procedura jest mniej skuteczna.
4. Oczy pupila należy przemyć ciepłymi liśćmi herbaty lub bulionem z rumianku. Wacik zwilża się płynem i naciera nim oczy.
5. Pazury zwierzęcia należy przycinać raz w miesiącu. Będzie to wymagało specjalnych nożyczek. Wskazane jest również przygotowanie roztworu antyseptycznego na wypadek przypadkowego uszkodzenia skóry.
6. Konieczne jest wycieranie uszu kota dwa razy w miesiącu. Możesz użyć specjalnego produktu ze sklepu zoologicznego. Jeśli nie masz go pod ręką, wystarczy zwykła wilgotna chusteczka. W żadnym wypadku nie należy używać wacików bawełnianych. Zwierzę może szarpnąć głową i odnieść poważne obrażenia.

Hodowcy amerykańscy podjęli wiele prób wyhodowania tej rasy, ale żadna z nich nie powiodła się. Bristoli okazał się niezdolny do reprodukcji, nie udało się uzyskać potomstwa. Dlatego zdobycie takiego kociaka jest prawie niemożliwe.