Styl życia, odżywianie i hodowla małży niebieskich smoków

Wśród rzadkich i najpiękniejszych stworzeń na Ziemi jest niebieski smok. Małe i dziwne stworzenie nie przypomina życia morskiego. Ma tak niezwykłą nazwę ze względu na swój dziwaczny wygląd. Mimo swojej atrakcyjności i niewielkich rozmiarów mięczak jest niebezpiecznym drapieżnikiem i umiejętnie kamufluje się w swoim naturalnym środowisku.

Opis biologiczny

Niebieski smok należy do rodzaju Nudibranchs. Ten rodzaj ślimaka skorupiak zwany także glaucus lub niebieskimi aniołami. Stworzenia nie mają muszli oraz obecność wtórnych skrzeli skórnych zlokalizowanych po bokach tułowia i widocznych dzięki jasnemu ubarwieniu.

Glaucus przypomina broszkę lub fantastycznego niebieskiego ptaka. Ich smukłe ciało osiąga 3-4 cm długości, ale niektóre większe okazy mogą dorastać nawet do 8 cm. Ciało ma smukły i lekko pogrubiony kształt. Na samym końcu jest dość wydłużony. Biegnie po nim szeroka i dobrze rozwinięta noga. Reprezentuje specjalny wzrost mięśni, otwarty z przodu i zwężający się ku końcowi.

W niebieskim smoku głowa jest mała. Mięczak ma po bokach 3 sparowane grupy rozgałęzionych kończyn w postaci przypominających palce wyrostki - ceraty, które są podobnymi do promieni podobieństwem macek. To dzięki nim niebieskie smoki wyglądają atrakcyjnie i niecodziennie. Ceraty mają różną długość, ale najbardziej rozwinięte z nich znajdują się z boku grzbietu. Te macki poprawiają zdolność pływania małży. Podstawą koloru jego ciała jest piękne połączenie:

• niebieski;
• srebrzysty.

Z tyłu kolor może być brązowawy lub granatowy. Macki ust, dolne ceratae i narządy węchowe są podkreślone na granatowo. Ciemnoniebieskie cieniowanie biegnie wzdłuż krawędzi ceratu, a wzdłuż nogi widoczny jest niebieski pasek.

Ten kolor jest ochronny, ponieważ mięczaki wyglądają na niewidoczne w wodzie. Fale często wyrzucają je na piaszczysty brzeg. Wtedy natychmiast przyciągają wzrok, przyciągając uwagę swoim jasnym wyglądem.

Siedlisko i styl życia

Maksymalną liczbę skorupiaków można zaobserwować u wybrzeży Afryki Południowo-Wschodniej i Australii. Bardzo rzadko pojawiają się na wodach europejskich. Wynika to z faktu, że niebieskie smoki żyją na obszarach morskich pasa tropikalnego. W przeciwieństwie do innych rodzajów ślimaków, są zawsze blisko powierzchni wody i nigdy nie mieszkaj na dole. Powodem takiego stylu życia jest okresowe zatrzymywanie pęcherzyków powietrza. Wchodzą do żołądka niebieskiego anioła, dzięki czemu utrzymuje się na powierzchni.

W tym filmie dowiesz się więcej o tym mięczaku:

Podczas ruchu plecy życia morskiego są w dolnej pozycji, a noga mocno przylega do powierzchni wody. Równowaga rozkłada ciało małży do góry nogami. Porusza się po folii napięcia powierzchniowego w poszukiwaniu pożywienia.

Niebieski smok to mięczak, którego kolor i sposób poruszania się po powierzchni wody sprawia, że ​​jest niewidoczny w wodzie i powietrzu. Stworzenie często jest posłuszne woli wiatru i fal. Niebieski lub niebieski brzuch sprawia, że ​​jest niewidoczny dla ptaków, a szary tył - dla życia morskiego.

Dieta

Zwiewne i urocze stworzenie jest w rzeczywistości drapieżnikiem. To dość niebezpieczny mięczak, który stanowi śmiertelne zagrożenie dla innych organizmów morskich. Jego dieta jest niezwykła i selektywna. Składa się z organizmów hydroidowych, które są powszechne w środowisku glaucus. Mięczaki można nazwać kanibalami, ponieważ jedzą swój własny gatunek. Ulubione jedzenie dla niebieskiego anioła to:

• łodzie portugalskie;
• antomedusa.

Ostatni przedstawiciele to trujący mieszkańcy mórz i oceanów. Ich trucizna jest bardzo niebezpieczna dla ludzi, ale dla skorupiaków jest całkowicie nieszkodliwa. Niebieski smok ma niezwykły układ trawienny, którego gałęzie wnikają głęboko w cerat. W procesie jedzenia trujących meduz szkodliwe substancje gromadzą się w specjalnych narządach trawiennych. Trucizna pozostaje w kłującej klatce meduzy i przez długi czas zachowuje swoje śmiertelne właściwości wewnątrz smoka.

Ta trucizna nagromadzona w niebieskim smoku staje się znacznie bardziej niebezpieczna niż meduza. Stanowi ogromne zagrożenie dla życia innych stworzeń morskich. Z tego powodu glaucus czuje się całkowicie bezpieczny, ponieważ nikt go nie zje.

Skorupiaki jedzą bardzo ciekawie. Kiedy zauważą meduzę, podpływają do niej i nurkując, przywierają do dna. Odgryzają kawałek mięsa, a następnie płyną dalej wraz z ofiarą. W ten sposób poruszają się, odgryzając porcje, aż są całkowicie usatysfakcjonowani. Szczątki meduz są wykorzystywane jako inkubator do rozmnażania.

Reprodukcja i potomstwo

Wszystkie niebieskie anioły uważany za biseksualny. W ich ciele natura odłożyła męskie i żeńskie gamety, które jednocześnie produkują. Mimo to mięczaki nie mogą się samozapłodnić.

W okresie dojrzewania osobniki łączą się w pary w okolicy brzucha. Obaj partnerzy składają jaja w obiekcie przypominającym kokon. Wykonany jest z pozostałości dysku meduzy, po czym następuje w nim rozwój przyszłego potomstwa. Niektóre osobniki tworzą sprzęgło w postaci batonika, trzymającego jajka razem z rurką śluzu. To sprzęgło przechodzi do swobodnego pływania i istnieje w tej formie, dopóki nie pojawią się larwy.

Ludziom trudno jest rozważyć niebieskie smoki w ich naturalnym środowisku. Czasami można je zobaczyć na brzegu po burzy. Niektórym akwarystom udaje się teraz trzymać skorupiaki w domu. Pomimo swojej toksyczności glaucus nie jest niebezpieczny dla ludzi. Jednak zwykła słodka woda nie nadaje się do trzymania egzotycznego stworzenia w akwarium.