Gdzie występuje minóg: styl życia, siedlisko i cechy hodowlane

Ryby rzeczne są bardzo różnorodne. Wiele z nich jest atrakcyjnym połowem dla rybaków, podczas gdy inne odpychają swoim wyglądem - na przykład minóg, który wygląda jak długi robak, który czasami mylony jest z węgorzem. Ewolucyjnie była poprzedniczką ryb. To prymitywne stworzenie należy do klasy cyklostomów. Mięso minoga jest uważane za przysmak w wielu restauracjach.

Cechy widoku

Błędem jest uważanie tego osobnika za rybę. Zoolodzy klasyfikują go jako klasę pośrednią między węgorzami a rybami. Ma długie ciało pokryte szlamem. Na głowie ma troje oczu i zaokrąglone usta. Na krawędziach ust i na języku znajduje się około stu ostrych zębów, które wbijają się w ciało ofiary. Ze względu na brak poduszki powietrznej jednostka nie pływa, woli spędzać czas na dnie zbiornika.

Po bokach korpusu znajduje się 7 otworów skrzelowych - dlatego minoga popularnie nazywana jest „siedmiootworową”. Dzięki tym otworom nie oddycha przez pysk i może wisieć całymi dniami, wysysając ciało innej ryby.

Cechy minoga:

• brak sparowanych płetw i kości;
• kręgosłup zastępuje cięciwa (pręt elastyczny);
• bez szczęk.

Minogi żyją nie dłużej niż 7 lat, w sprzyjających warunkach dorastają do 120 cm. Średnia waga osobnika to około 3 kg. Istnieje kilka podgatunków: potokowy, słodkowodny (rzeka) i morski.

Siedlisko

Ten rodzaj prymitywnych stworzeń występuje na całym świecie. Rodzaj wody słodkiej znaleziony w Europie. Typ strumienia jest szeroko rozpowszechniony w Rosji. Można go znaleźć nie tylko w rzekach, ale także w jeziorach - Ładoga, Onega i inne. Często osobniki przybywają na tarło z Zatoki Fińskiej i obwodu kaliningradzkiego.

Na wybrzeżu Bałtyku licznie żyją minogi. Na Białorusi prawie nigdy nie występują. Pojedyncze okazy znaleziono w Zachodniej Dźwinie i Niemnie. Minogi morskie występują w wodach przybrzeżnych Morza Białego, zachodniej części Morza Śródziemnego i wschodniego wybrzeża Ameryki Północnej. Morze Czarne to miejsce, w którym nie występuje minóg.

Ze względu na specyfikę siedliska występują niewielkie różnice zewnętrzne w gatunkach ryb. W odmianie potoku płetwa grzbietowa łączy się z płetwą ogonową. W rzece jest przerwa między płetwami.

Styl życia

Minóg należy do drapieżników, ale prowadzi powolny tryb życia. Jego głównym pożywieniem są martwe zwierzęta i ryby, substancje organiczne znajdujące się w mule. Ten gatunek nie musi gonić zdobyczy.

Na duże odległości drapieżnik przemieszcza się poprzez ssanie innych ryb, które są zarówno źródłem pokarmu, jak i transportem. Ale ta pozycja sprawia, że ​​minóg jest podatny na inne drapieżniki. Może być spożywany przez:

• Kocia ryba;
• trądzik;
• miętus.

Minóg może być niebezpieczny dla rybaków: próbując go złapać, chwyta ciało i ssie. Gatunek ten nie jest jadowity, ale ukąszenia są bardzo traumatyczne. Zdarzają się przypadki, gdy siedmiodołkowe same zaatakowały ludzi.

45-letni mężczyzna został zaatakowany na Bałtyku. Myślał, że został ugryziony przez węża i poszedł do szpitala. Tam ranny został 14-letni chłopiec. Minóg ssący usuwany tylko w szpitalu.

W stadium larwalnym ryba ta żywi się glonami, robakami, skorupiakami. Na dole zdobywa sobie jedzenie, zakopując się w mule. Dorośli polują na ławice ryb: śledzie, dorsze, makrele, stynki. Trzymają się swoich ofiar i stopniowo je zabijają. Ofiara żyje od kilku dni do kilku tygodni, po czym umiera. Łuski i kości innych ryb, fragmenty ich narządów wewnętrznych znajdują się w żołądku pasożyta.

Pysk minoga ma swoje własne cechy. Wygląda jak okrągły lejek, wzdłuż którego krawędzi znajduje się skórzasta grzywka - zapewnia silne przyleganie do łusek ofiary. W środku lejka jest dziura. Pełni rolę „usta”. Wewnątrz znajduje się muskularny język z ostrym zębem na końcu. Z siłą wbija się w ciało ryby. Małe zęby znajdują się w całej jamie ustnej. Tak niezwykła budowa ust pozwala mocno chwycić zdobycz.

Hodowla minoga

Tarło zawsze odbywa się w wodach rzecznych, nawet u gatunków morskich. Migracja odbywa się w nocy i rozpoczyna się w maju. Do rozmnażania osobniki potrzebują żwirowej gleby i szybkiego nurtu. W tym okresie minogi przestają żerować, ich zęby stają się matowe.

Samiec zajmuje się budową gniazda. Za pomocą lejka doustnego oczyszcza obszar dna z kamyków i zaczyna kopać owalny otwór. Warto zauważyć, że w tym momencie samica od czasu do czasu dotyka samca brzuchem. Podobno w ten sposób zachęca go do pracy.

Po zakończeniu budowy samica przykleja się do dużego kamienia. Samiec owija się wokół niej i rozpoczyna się proces lęgowy. Mleko i kawior są zamiatane w tym samym czasie. Rodzice umierają z długiego głodu i wycieńczenia.

Jedna samica składa około 22 tys. jaj. Larwy pojawiają się po 2 tygodniach. Zewnętrznie wyglądają jak robaki. Na tym etapie nazywane są robakami piaskowymi. Stają się dorosłymi po 5 latach.