Morskie i słodkowodne (rzeczne) gatunki małży dwuskorupowych

Małże dwuskorupowe (Bivalvia) wyróżnia muszla składająca się z dwóch części (zawory). Ta klasa ma jeszcze kilka nazw, które charakteryzują przedstawicieli tej klasy. Na przykład Lamellibranchia - mięczaki lamellibranch, których skrzela są w rzeczywistości wykonane z płytek. Acephala - bezgłowe mięczaki, które straciły głowę w procesie ewolucji. Pelecypoda (axopods) - nazwa opisuje kształt kończyn małży.

Cechy stylu życia

Druga co do wielkości po ślimakach grupa mięczaków liczy ponad 20 tys. gatunek. Wszystkie te gatunki są bentosowe, t. mi. spód. Małże żyją na dnie zbiorników ze słodką lub słoną wodą. Większość małży jest bardzo powolna lub prowadzić prawie nieruchomy tryb życia.

Na przykład prędkość poruszania się po dnie przedstawicieli gatunków małży rzecznych - bezzębnych - nie więcej niż 20-30 cm na godzinę. Na przykład ostrygi przyczepiają się do podłoża nawet w stadium larwalnym i w ogóle nie są w stanie się poruszać.

Zmiany ewolucyjne związane z zanikiem głowy i raduli (od łac. radula - skrobak, skrobak, tarka do skrobania żywności) oraz powstawanie rozwiniętych blaszkowatych skrzeli doprowadziły do ​​powstania takiego mało lub całkowicie nieruchomego trybu życia.

Głębokości, na których żyją różne gatunki z klasy Bivalvia są różne - od strefy pływów przybrzeżnych do rowów morskich o głębokości 10 km.

Małże żywią się cząstkami organicznymi i małym planktonem. Filtrowanie zawiesiny wodnej za pomocą skrzeli, realizują jednocześnie dwie funkcje: oddychanie, pochłanianie tlenu z wody i pożywienia, odprowadzanie cząstek pokarmu.

https: // youtube.com / zegarek?v = 2gtsE2AlMos

Niektóre grupy blaszkowatych skrzeli mają interesujące adaptacje do życia na kamieniach. Gatunki należące do rodzaju Pholas mają ostre zęby do wiercenia otworów w kamieniach na przednim końcu muszli. A inny rodzaj małży morskich, zwany daktylowcem (Lithophaga), choć nie posiada aparatu wiertniczego, również jest w stanie penetrować kamienie, rozpuszczając je w kwasie wydzielanym przez specjalne gruczoły.

Struktura ciała i powłoka

Ciało mięczaka umieszczone jest w muszli małży, tułów i noga. Noga - muskularna część ciała, za pomocą której mięczaki poruszają się po dnie lub zakopują się w ziemi. Często ma kształt klina i może wystawać z muszli.

Wiele gatunków, takich jak omułek (Mytilus), ma w nogach gruczoł bisiorowy, który wydziela substancję, która pomaga mięczakowi przyczepiać się do kamieni i podobnych substratów. Byssus to mocny wątek. Niektóre dorosłe mięczaki nie mają takiego gruczołu, w którym to przypadku najprawdopodobniej rozwinął się on w stadium larwalnym.

Muszle lamellibranch mogą mieć różne rozmiary i kształty. Najmniejsze mięczaki głębinowe nie osiągają więcej niż 0,5 mm długości. Ale są też olbrzymy, na przykład tridacna - mieszkaniec raf koralowych w morzach tropikalnych. Wymiary tego typu małży mogą osiągnąć 1,4 m długości przy masie ciała do 200 kg.

Większość gatunków ma podłużne ciało spłaszczone z boków. Ale są też gatunki o wydłużonym, robakowatym lub prawie kulistym kształcie. Zlew może być symetryczny lub mieć różne rozmiary rolet. Większość małży ma blokadę na zastawkach muszlowych, która zapobiega ich przemieszczaniu się względem siebie.

Niezależnie od kształtu i wielkości umywalka składa się z trzech warstw:

• zewnętrzny - konchiolinowy;
• wewnętrzny - wapno;
• dół - masa perłowa.

Grubość i wytrzymałość muszli u różnych gatunków jest również różna i zależy od warunków życia. Duża ilość minerałów w wodzie pozwala na rozwój mocniejszego szkieletu wapiennego, dlatego małże morskie mają zwykle grubszą skorupę niż gatunki słodkowodne. Przylegająca do zaworów część ciała mięczaka wydziela substancje, z których składa się muszla. W ten sposób skorupa stopniowo rośnie przez całe życie. Wśród małży z dobrze rozwiniętą warstwą masy perłowej występują gatunki słodkowodne (jęczmień perłowy, perłoródka słodkowodna itp.).) i morski (małż perełkowy itp.).

Praktyczna wartość małży dwuskorupowych

Ludzie żyjący w pobliżu brzegów mórz i rzek od dawna używają małży jako pożywienia. A z ich muszli i pereł zrobiono sprzęty domowe i ozdoby. Wiele laminobranchów jest wykorzystywanych do spożycia jako żywność. Najczęstsze typy to:

• małże (Mytilus);
• serca (Cardium);
• ostrygi (Ostrea);
• przegrzebki (Pecten).

Połów pereł

U wielu małży perły tworzą się pod muszlą w wyniku podrażnienia spowodowanego uwięzionym ciałem obcym lub inwazją pasożyta. Skład pereł jest taki sam jak muszli, składa się z tych samych warstw, tylko warstwa masy perłowej znajduje się na zewnątrz. Komercyjnymi gatunkami pereł są małże pereł morskich Pteria i Pinctada oraz małże perłopłotowe Margaritana margaritifera.

Obecnie marikultura małży małży jest szeroko rozwinięta, t. mi. ich sztuczna hodowla. Są uprawiane na żywność lub perły.

Założona w 1907 roku w Japonii firma była pierwszą produkcją pereł hodowlanych. W tym celu wydobywano małże na otwartym morzu i dopiero w połowie lat 50. można było założyć uprawę perłopławic.

Ciała obce umieszczone w muszli perłowej ostrygi są stopniowo otoczone masą perłową. A po 1-2 latach można wydobyć gotowe perły, które są starannie sortowane według wielkości i odcienia i wysyłane do fabryk do produkcji biżuterii.

Biologiczne uzdatnianie wody

Zdolność biofiltracji Bivalvia jest uważana za korzystną właściwość tych żywych organizmów. Za istotny uważa się kierunek uwzględniający możliwość wykorzystania tych zwierząt do oczyszczania wody. Mięczaki są w stanie absorbować i akumulować metale ciężkie w tkankach ciała oraz oczyszczać wodę z zanieczyszczeń chemicznych i organicznych. Średnia aktywność blaszkowatych skrzeli podczas filtrowania wody wynosi około 1 litra na godzinę.

Kwestia ochrony i hodowli małży do wykorzystania jako biofiltry w wodach słodkich i morskich jest uważana przez naukowców za jedną z najbardziej palących kwestii. Na obszarach, na których ustanowiono komercyjną hodowlę blaszkowatych gałęzi skrzelowych, dochodzi do wysokiej jakości biologicznego oczyszczania wody, nagromadzenia mułu dennego, rozwija się najbogatsza fauna denna i wzrasta ogólna produktywność oceanu.

Formacja skał osadowych

Wymierające mięczaki tworzą wapienne skały osadowe, które tworzą warstwy na dnie mórz i oceanów, z których powstają skały muszlowe, marmury, wapienia. Skamieniałości muszli to formy, na których opiera się wiek warstw Ziemi.

Złośliwi przedstawiciele

Przede wszystkim małże Bivalvia uszkadzają konstrukcje hydrauliczne i statki morskie. Trwają prace nad specjalnymi powłokami, które mogą chronić statki i konstrukcje przed zanieczyszczeniem przez szkodniki.

W rzekach i wodach morskich Morza Czarnego i Kaspijskiego, gdzie żyje małż z gatunku Dreissena Polymorpha, mogą tworzyć się znaczne kolonie tych zwierząt, które są przyczepione do struktur wodnych. Zwierzęta te osiedlają się w rurach wodociągowych i turbinach elektrowni wodnych, co prowadzi do blokad.

Dobrze znanym szkodnikiem jest mięczak małż z gatunku Teredo navalis (lub szaszn), zwany także larwem statkowym. Występuje w Morzu Czarnym i Dalekim Wschodzie, osiąga 18 cm długości i ma kształt robaka. Zlewozmywak zajmuje tylko jeden koniec i jest przystosowany do wiercenia w drewnie. Skorupiaki uszkadzają drewniane konstrukcje i dna łodzi. Aby zwalczyć kornik, drzewo jest pieczone.

Niektóre małże Bivalvia przenoszą pasożyty. Pełniąc rolę żywicieli pośrednich dla różnego rodzaju robaków pasożytniczych, mogą być źródłem infekcji dla ryb drapieżnych lub ptaków.