Jak niebezpieczna jest chlamydia u kotów dla zwierząt i ludzi

Chlamydia u zwierząt futerkowych to choroba zakaźna wywoływana przez drobnoustroje wewnątrzkomórkowe - Chlamydia. Według statystyk weterynaryjnych 5-10% populacji kotów cierpi na chlamydię. Zakażenie dotyczy głównie układu oddechowego i charakteryzuje się rozwojem zapalenia spojówek.

Chlamydia często atakuje układ pokarmowy i narządy płciowe, a choroba jest niebezpieczna dla ludzi. Jednym z aktywnych sposobów ochrony zwierzęcia przed chorobą jest szczepienie.

Przyczyny infekcji

Kot absolutnie domowy, który nigdy nie wychodzi z mieszkania, może zarazić się chlamydią. Czynnik sprawczy jest często sprowadzany z butami, rzeczy przez samego właściciela z ulicy. Gdy domostwa stykają się z bezdomnymi zwierzętami, ryzyko infekcji futrzastego ziemniaka kanapowego gwałtownie wzrasta.

Grupa ryzyka obejmuje koty mające kontakt z drobiem. Możliwość infekcji wzrasta, gdy w pomieszczeniu przebywa kilka zwierząt. Często żłobki specjalizujące się w hodowli kotów są narażone na masową infekcję młodych zwierząt, jeśli nie stosuje się środków zapobiegawczych.

Polecamy poczytać o zapalenie błony śluzowej macicy u kotów. Dowiesz się o przyczynach rozwoju, formach choroby, jej przejawach, powikłaniach ropnego zapalenia błony śluzowej macicy, leczeniu.
A tutaj więcej o zapaleniu otrzewnej u kotów.

Objawy chlamydii

Początkowo, po dostaniu się do organizmu zwierzęcia, chlamydia atakuje komórki nabłonka wyścielające błonę śluzową spojówki, jamy ustnej, gardła, żołądka, jelit, układu moczowo-płciowego i odbytnicy. Mikroorganizmy neutralizują obronę komórki i rozmnażają się w niej bez przeszkód. Okres inkubacji wynosi od 7 do 14 dni.

Eksperci weterynaryjni zalecają zwrócenie uwagi na następujące objawy u zwierzaka, aby wcześnie szukać wykwalifikowanej pomocy:

• Katar. Wydzielina z jamy nosowej jest przeźroczysta. Zwierzę często kicha, sapie.
• Na początku choroby czasami dochodzi do niewielkiego wzrostu temperatury. U osób z obniżoną odpornością często rozwija się gorączka.
• Letarg, apatia, senność, depresja.
• Słaby apetyt, odmowa karmienia.
• Zapalenie spojówek. Zapalenie błony śluzowej oka zaczyna się wraz z wygaśnięciem surowiczego charakteru. Po powikłaniu wtórną infekcją błona śluzowa staje się ceglastoczerwona, a wypływy stają się ropne. Występuje obrzęk spojówki. Klęska jest często jednostronna. Często stan zapalny przybiera postać pęcherzykowego zapalenia spojówek.

W niektórych przypadkach zakażenie chlamydiami objawia się kulawizną, sztywnością stawów. W młodym wieku infekcji towarzyszy niski wzrost, opóźniony we wzroście i rozwoju w porównaniu ze standardami rasy.

W praktyce weterynaryjnej występuje ostra i przewlekła manifestacja choroby. Postać ostra charakteryzuje się żywą manifestacją obrazu klinicznego. Przewlekły przebieg choroby jest utajony i może przebiegać bezobjawowo dla właściciela.

Jakie jest niebezpieczeństwo choroby

Podstępność choroby polega na tym, że w czystej postaci infekcja występuje tylko na pierwszych etapach wprowadzania drobnoustrojów do komórek nabłonka. Niszcząc wewnątrzkomórkowe czynniki obronne, chlamydia wywołuje rozwój wtórnej infekcji. Ta sytuacja nie tylko pogarsza obraz kliniczny choroby, ale także komplikuje środki diagnostyczne.

W zeskrobinach i rozmazach znajdują się cytoplastyczne wtrącenia chlamydiowe. W diagnostyce stosuje się również test immunoenzymatyczny do wykrywania określonych antygenów w materiale biologicznym.

Bardzo dokładną metodą diagnozowania infekcji jest metoda reakcji łańcuchowej polimerazy. Badanie pozwala wykryć pojedyncze kopie chlamydii w próbkach.

Ważne miejsce zajmuje diagnostyka różnicowa chlamydii z innymi zakażeniami o podobnych objawach. Lekarz weterynarii wyklucza następujące choroby: wirusowe zapalenie nosa i tchawicy, kalciwirus, zakażenie reowirusem, bordeteloza.

Aby wykluczyć niezakaźne zapalenie płuc, zwierzę może przejść prześwietlenie klatki piersiowej.

Leczenie chlamydii u kotów

Tylko lekarz weterynarii może przepisać skuteczne leczenie na podstawie wyników badań diagnostycznych. Samoleczenie podstępnej dolegliwości może prowadzić do poważnych powikłań, a nawet śmierci zwierzaka. Jeśli nie ma poważnych powikłań w postaci obrzęku płuc, chorego kota można leczyć w domu, ściśle przestrzegając wszystkich zaleceń lekarza.

Kompleksowe podejście do pozbycia się infekcji chlamydiami obejmuje:

• Ogólne stosowanie leków przeciwbakteryjnych. W praktyce weterynaryjnej do leczenia chlamydii stosuje się antybiotyki z serii tetracyklin (tetracyklina, erytromycyna, doksycyklina). Jeśli nie tolerują, można przepisać środki fluorochinolonowe, na przykład Ciprofloxacin. Leki podaje się w tabletkach lub domięśniowo. Przebieg leczenia jest zwykle długi – co najmniej 30 dni.

• Terapia immunomodulacyjna pomaga wzmocnić układ odpornościowy zwierzęcia. W tym celu przepisuje się choremu kotu Roncoleukin, Gamavit, Fosprenil itp.D.
• W przypadku objawów odwodnienia stosuje się dożylne wlewy soli fizjologicznej i glukozy.

W przypadku, gdy właściciel ma kilka kotów, wszystkie zwierzęta należy poddać antybiotykoterapii. Przy skutecznym leczeniu rokowanie jest korzystne.

Aby zapoznać się z leczeniem chlamydii u kotów, zobacz ten film:

Warunkiem leczenia profilaktycznego powinno być wstępne odrobaczenie i zdrowie zwierzęcia. W związku z tym właściciel przed planowanym szczepieniem musi przejść badanie zwierzęcia na obecność chlamydii w ciele.

Na obszarach o wysokim ryzyku infekcji koty domowe powinny być regularnie szczepione. Koty biorące udział w wystawach oraz zwierzęta hodowlane podlegają obowiązkowej immunizacji profilaktycznej.

Polecamy poczytać o, jak wyleczyć kota katar i kichanie w domu. Poznasz przyczyny kichania u zwierzęcia, leczenie domowe i środki zapobiegawcze.
A tutaj więcej o tym, dlaczego kot ma łzawiące oczy.

Chlamydia u kotów domowych jest wysoce zaraźliwą infekcją, głównie z objawami ze strony układu oddechowego i rozwojem charakterystycznego zapalenia spojówek. Diagnoza choroby opiera się na analizie laboratoryjnej materiału biologicznego.

Leczenie lekami przeciwbakteryjnymi jest długotrwałe, pod nadzorem lekarza weterynarii. W ramach aktywnej profilaktyki opracowano szereg szczepionek zapobiegających zakażeniu kotów domowych.