Pleszka (łac.). Fenicura)

Pleszka jest słusznie uważana za jednego z najpiękniejszych małych ptaków w europejskiej części Rosji. Mała, wielkości wróbla, pomalowana na kontrastujące szare i ognistoczerwone kolory, ta pierzasta piękność jest prawdziwą żywą ozdobą parków, ogrodów i lasów Eurazji. A sama nazwa „ruszkowata” pochodzi od charakterystycznego zwyczaju przedstawicieli tego gatunku machania ogonem, który w tym czasie przypomina płonący na wietrze ogień.

Opis redstart

Pleszka należy do rodziny muchołówek z rzędu Passeriformes. Ptaki te są szeroko rozpowszechnione w Eurazji, a także na północy afrykanin, gdzie chętnie osiedlają się w lasach, parkach i leśno-stepach.

Wygląd zewnętrzny

Pleszka to ptak, który nie przekracza rozmiarów wróbel. Długość jej ciała nie przekracza 10-15 cm, a jej waga to 20 gramów. Rozpiętość skrzydeł tego ptaka wynosi około 25 cm. Kopciuszek w swojej budowie również przypomina zwykłego wróbla, ale jest bardziej wdzięczny i jasny. Ma niezbyt duże ciało w postaci lekko wydłużonego owalu ze zwężonym końcem, proporcjonalną stosunkowo małą głowę z dziobem podobnym do wróbla, ale nieco bardziej wydłużony i cienki.

Oczy są ciemne i błyszczące jak koraliki. Skrzydła są krótkie, ale wystarczająco mocne. Ogon w locie przypomina półotwarty wachlarz, a gdy ptak siedzi na gałęzi lub na ziemi, jego ogon również wygląda jak wachlarz, ale już złożony.

To interesujące! U niektórych gatunków pleszka, głównie żyjących w Azji, upierzenie od góry nie ma szarawego, ale niebieskawy lub niebieskawy odcień, co tworzy jeszcze większy kontrast między zimną tonacją grzbietu a ciepłym pomarańczowym odcieniem odwłoku ptaka i jego czerwonawo-czerwony ogon.

Nogi pleszka są cienkie, o ciemnoszarawym lub czarnym odcieniu, pazury małe, ale wytrwałe: dzięki nim ptak łatwo trzyma się na gałęzi.

Zachowanie, styl życia

Pleszka zwyczajna jest gatunkiem wędrownym: lato spędza w Eurazji, a na zimę leci do Afryki lub Półwyspu Arabskiego. Zwykle jesienne migracje tego gatunku, w zależności od części zasięgu występowania tych ptaków, rozpoczynają się późnym latem lub w pierwszej połowie jesieni i przypadają w okolicach połowy sierpnia – początku października. Pleszka wraca do ojczyzny w kwietniu, ponadto samce przybywają kilka dni wcześniej niż samice.

Te jasne ptaki gnieżdżą się głównie w dziuplach drzew, ale jeśli nie jest to możliwe, to budują gniazda w innych naturalnych schronieniach: w wybojach i szczelinach pni lub pniaków, a także w rozwidleniu gałęzi drzew.

To interesujące! Pleszka nie preferuje wysokości gniazda: ptaki te mogą budować gniazdo zarówno na poziomie gruntu, jak i wysoko na pniu lub w gałęziach drzewa.

Najczęściej w budowę gniazda zaangażowana jest jedna samica: buduje ją z różnych materiałów, wśród których można wymienić np. korę drzewa, suszone łodygi roślin zielnych, liście, włókna łykowe, igły i ptasie pióra.

Pleszka słynie ze śpiewu, który opiera się na różnorodnych trylach, podobnych do dźwięków wydawanych przez inne gatunki ptaków, np zięba, szpak, muchołówka.

Ile plesków żyje?

Żywotność pleszka w swoim naturalnym środowisku nie przekracza 10 lat. W niewoli ptaki te mogą żyć nieco dłużej.

Dymorfizm płciowy

Dymorfizm płciowy u tego gatunku jest wyraźny: samce różnią się znacznie od samic kolorem. Właściwie to właśnie dzięki samcom o kontrastującym szaro-czerwonym lub niebieskawo-pomarańczowym ubarwieniu ptak otrzymał swoją nazwę, ponieważ samice pleszka są ubarwione bardzo skromnie: w brązowawych odcieniach o różnej jasności i intensywności. Tylko w niektórych gatunkach tego rodzaju samice mają prawie taki sam jasny kolor jak samce.

To interesujące! Kobiety nie mogą pochwalić się tak jasnym ubarwieniem: od góry są szarobrązowe, a tylko ich brzuch i ogon są jaśniejsze, pomarańczowo-czerwone.

Tak więc u samca kopciuszka grzbiet i głowa mają ciemnoszary odcień, brzuch jest pomalowany na jasnoczerwony odcień, a ogon na intensywną, jasnopomarańczową barwę, tak że z daleka wydaje się płonąć. jak płomień. Czoło ptaka ozdobione jest jasną białą plamą, a gardło i szyja po bokach są czarne. Dzięki tej kontrastowej kombinacji kolorów samiec pleszka jest zauważalny z daleka, mimo że ptaki te nie są duże.

Pleszka zwyczajna

Obecnie istnieje 14 gatunków pleszka:

• Alashan Kopciuszek
• Kopciuszek czerwonogrzbiety
• Kopciuszek siwy
• Kopciuszek
• Pleszka zwyczajna
• Kopciuszek polny
• Pleszka białobroda
• Kopciuszek syberyjski
• Pleszka białobrewa
• Kopciuszek czerwonobrzuchy
• Kopciuszek niebieskoczelny
• Kopciuszek szary
• Pleszka wodna Luzon
• Kopciuszek białogłowy

Oprócz wyżej wymienionych gatunków, na terenie współczesnych Węgier w epoce pliocenu zamieszkiwał wymarły już gatunek pleszka.

Siedlisko, siedliska

Zasięg pleszka rozciąga się na terenie Europy, a w szczególności Rosji. Zaczyna się od Wielkiej Brytanii i dociera aż do Transbaikalii i Jakucji. Ptaki te żyją również w Azji – głównie w Chinach iu podnóża Himalajów. Niektóre gatunki pleszka żyją dalej na południe – aż do Indii i Filipin, a kilka gatunków występuje nawet w Afryce.

Większość pleszka preferuje osiedlanie się w strefie leśnej, niezależnie od tego, czy jest to umiarkowany las liściasty, czy wilgotny las podzwrotnikowy: zarówno zwykły, jak i górzysty. Ale te ptaki nie lubią zarośli iglastych i ich unikają. Pleszka najczęściej można spotkać na skrajach lasu, w opuszczonych ogrodach i parkach, a także na polanach nieleśnych, gdzie występuje wiele pniaków. To tam wolą żyć te średniej wielkości ptaki: wszak w takich miejscach łatwo znaleźć naturalne schronienie na wypadek zbliżającego się niebezpieczeństwa, a także materiał do budowy gniazda.

Dieta Redstart

Pleszka to głównie ptak owadożerny. Ale jesienią często zjada pokarm roślinny: różnego rodzaju jagody leśne lub ogrodowe, takie jak aronia zwykła lub czarna, porzeczka, czarny bez.

To interesujące! Pleszka nie gardzi żadnymi owadami, a latem niszczy ogromną różnorodność szkodników, takich jak chrząszcze, chrząszcze, pluskwy, różne gąsienice, komary i muchy. To prawda, że ​​ofiarą tego ptaka mogą być również pożyteczne owady, takie jak pająki czy mrówki.

Pleszka jednak przynosi ogromne korzyści, zabijając różne szkodniki ogrodowe i leśne. W niewoli ptaki te są zwykle karmione zarówno żywymi owadami, jak i specjalnym pokarmem zastępczym.

Reprodukcja i potomstwo

Samce z reguły wracają z zimowania kilka dni wcześniej niż samice i od razu zaczynają szukać miejsca do zbudowania gniazda. Aby to zrobić, znajdują odpowiednią dziuplę, dziurę w pniu drzewa, a nawet stos martwego drewna leżący na ziemi. Ptak nie opuszcza wybranego miejsca i nie pozwala rywalom, którzy mogą go mu odebrać.

Po przybyciu kobiet rozpoczyna się rytuał zalotów. A potem, jeśli wybranka jest zadowolona zarówno z samca, jak i z wybranego przez niego miejsca, buduje gniazdo i składa w nim od pięciu do dziewięciu jaj o niebiesko-zielonym odcieniu. Kopciuszek spędza średnio około 7-8 dni na zbudowanie gniazda, ponieważ jest dobrze przystosowany do tego biznesu.

Samica wysiaduje złożone jaja dokładnie przez 14 dni. Co więcej, w pierwszych dniach opuszcza gniazdo na krótko w poszukiwaniu pożywienia, a kiedy wraca, obraca jaja, aby nie leżały na jednej stronie, ponieważ zakłóca to normalny rozwój piskląt. Jeśli samica jest nieobecna dłużej niż kwadrans, samiec zajmuje jej miejsce, dopóki nie wróci.

Jeśli jaja złożone przez ptaki lub pisklęta z jakiegoś powodu umrą, to para pleszka tworzy nowy lęg. Kopciuszek rodzą się zupełnie bezradne: nagie, ślepe i głuche. Przez dwa tygodnie rodzice karmią swoje potomstwo. Przynoszą pisklętom małe owady, takie jak muchy, pająki, komary, gąsienice i małe chrząszcze o niezbyt twardej chitynowej osłonie.

To interesujące! Początkowo, dopóki pisklęta nie opierzą się, samica nie opuszcza gniazda, ponieważ w przeciwnym razie mogą zamarznąć. W tym czasie samiec przynosi jedzenie nie tylko potomstwu, ale i jej.

W razie niebezpieczeństwa dorosłe ptaki zaczynają przelatywać z jednej gałęzi na drugą, wydając głośne, niepokojące okrzyki i tym samym próbując odpędzić drapieżnika lub zwrócić jego uwagę na siebie. Dwa tygodnie po urodzeniu pisklęta, które wciąż nie potrafią latać, zaczynają opuszczać gniazdo, ale nie oddalają się od niego daleko. Rodzice przez kolejny tydzień, aż do pierwszego lotu, są karmieni. A po tym, jak małe rupiecie nauczyły się latać, w końcu stają się niezależne. Pleszka wydaje się osiągać dojrzałość płciową pod koniec pierwszego roku życia.

Dorosłe ptaki, po opuszczeniu przez pisklęta rodzimego gniazda, składają drugi lęg jaj, dzięki czemu w ciepłym okresie pleszka wykluwa się nie jeden, a dwa lęgi. Jednocześnie dokonują ostatniego lęgu na to lato nie później niż w lipcu, aby wszystkie ich pisklęta miały czas na opierzenie i nauczenie się dobrze latać przed wyjazdem na zimę. Co ciekawsze, ptaki te nie należą do gatunków monogamicznych, a ponadto samiec może jednocześnie „utrzymywać relacje” z dwiema lub nawet większą liczbą samic. Jednocześnie opiekuje się wszystkimi swoimi lęgami, ale na różne sposoby: odwiedza jedno gniazdo częściej niż inne i spędza tam więcej czasu niż w innych.

Naturalni wrogowie

Wśród naturalnych wrogów pleszka szczególne miejsce zajmują ptaki drapieżne, zarówno dzienne, jak i nocne. Ponadto zagrożeniem dla tego gatunku jest wrony, sroki i inne wszystkożerne ptaki żyjące w ogrodach i parkach.

Ssaki, które potrafią wspinać się na drzewa, w szczególności należące do rodziny łasicowatych, mogą również polować na pleszka i zjadać zarówno osobniki dorosłe, jak i osobniki młodociane oraz jaja. Dużym zagrożeniem dla tego gatunku, jak również dla wszystkich ptaków gniazdujących na drzewach, są węże, które często znajdują gniazda pleszka i zjadają jaja, pisklęta, a czasem dorosłe ptaki, jeśli zostaną złapane z zaskoczenia.

Populacja i status gatunku

Pleszka zwyczajna jest gatunkiem szeroko rozpowszechnionym, którego dobrostanowi nic nie zagraża i któremu nadano status najmniejszej troski. Z niektórymi gatunkami tego rodzaju nie wszystko jest tak dobrze, ponieważ na przykład pleszka wodna z Luzon jest endemiczna, a jej zasięg jest ograniczony do niewielkiego terytorium, więc każda zmiana klimatu lub działalność gospodarcza człowieka może być dla tych ptaków śmiertelna.

Status innych gatunków

• Alashan Redstart: „Blisko słabej pozycji”.
• Redstarted Redstart: najmniej zmartwień.
• Kopciuszek siwy: najmniej obawy.
• Kopciuszek: najmniej obaw.
• Kopciuszek polny: najmniej obaw.
• Pleszka białobroda: najmniej obawy.
• Kopciuszek syberyjski: najmniej obawy.
• Pleszka białobrewa: najmniej obawy.
• Kopciuszek czerwonobrzuchy: najmniej troski.
• Kopciuszek niebieskoczelny: najmniej obawy.
• Kopciuszek siwy: najmniej obawy.
• Pleszka wodna Luzon: „Narażona”.
• Kopciuszek białogłowy: najmniej obawy.

Jak widać, większość gatunków pleszka jest liczna i dość dobrze prosperująca, pomimo naturalnych wahań liczebności populacji. Mimo to, w niektórych rejonach ich zasięgu, ptaki te mogą być nieliczne, jak np. w Irlandii, gdzie pleszka występuje niezwykle rzadko i nie gniazduje co roku.

To interesujące! W wielu krajach podejmowane są działania mające na celu zachowanie liczebności tych ptaków, na przykład we Francji obowiązuje zakaz umyślnego zabijania tych ptaków, niszczenia ich lęgów i niszczenia gniazd. Również w tym kraju zabroniona jest sprzedaż zarówno pluszowej pleszka lub części ich ciała, jak i żywych ptaków.

Pleszka to mały ptak wielkości wróbla o jasnym, kontrastowym upierzeniu, który łączy w sobie zarówno zimne odcienie niebieskawe lub niebieskawe, jak i neutralne odcienie szarości w połączeniu z ciepłą ognistą czerwienią, a nawet czerwonawą. Jest szeroko rozpowszechniony na półkuli północnej, gdzie zamieszkuje lasy, ogrody, parki. Ten ptak, który żywi się głównie owadami, jest bardzo pożyteczny, niszcząc szkodniki leśne i ogrodowe.

Pleszka często trzymana jest w niewoli, ponieważ dobrze przystosowuje się do życia w klatce i może tam żyć przez kilka lat. To prawda, pleszka rzadko śpiewa w niewoli. Ale w środowisku naturalnym ich melodyjne tryle słychać nawet w ciemności, na przykład przed świtem lub po zachodzie słońca.

Wideo Redstart