Wiewiórka degu - pielęgnacja i konserwacja w domu

Jak udomowiono wiewiórkę Degu

Po skromnym wyglądzie wiewiórki Degu nie można powiedzieć, że jest szkodnikiem gruntów rolnych

Koszatniczek ośmiornicowy, tzw. szczur krzak lub chilijska wiewiórka, został po raz pierwszy opisany w XVIII wieku. Naukowcy z tamtych czasów długo spierali się o gatunek gryzonia, sugerując, że można go klasyfikować albo jako szynszyle, albo szczury. W końcu okazało się, że Degusy należą do rodzaju soniformalnych ośmiozębów.

Degu, podobnie jak wiele gryzoni, są ważnymi szkodnikami rolniczymi w ich naturalnym środowisku. W poszukiwaniu pożywienia zjadają nasadzenia, psują żywność w magazynach i obgryzają wszystko, co stanie im na drodze.

Degusy po raz pierwszy wpadł w ludzkie ręce jako laboratoryjne zwierzęta doświadczalne. Gatunek „Octodon Degus” ma kilka unikalnych cech – na przykład są jednymi z nielicznych przedstawicieli gryzoni, którzy nie śpią głównie w ciągu dnia. Ponadto Deguses nie tolerują cukru i są podatne na specjalne zmiany w mózgu, co pozwoliło naukowcom modelować chorobę Alzheimera u zwierząt, prowadzić badania nad cukrzycą oraz badać rytm dnia i nocy.

Dopiero w ostatnich latach komórki Degu migrowały z komórek laboratoryjnych do sklepów zoologicznych i elitarnych żłobków.

Opis zwierzęcia

Do woli Degu staraj się unikać bezpośredniego światła słonecznego

Naturalnym siedliskiem wiewiórek Degu są południowoamerykańskie skaliste obszary porośnięte krzewami. Takie biotopy można znaleźć w Boliwii, Chile, Peru i Argentynie.

Szczury krzewiaste żyją głównie dobowo, wolą żerować i poruszać się rano i wieczorem. Dzieje się tak, ponieważ bezpośrednie światło słoneczne i wysokie temperatury mogą powodować w nich udar cieplny.

Jako roślinożerca Degu żywi się głównie trawą, liśćmi, korzeniami i korą. W diecie są też znikome ilości zbóż i świeżych owoców. Żywność na zimę jest przechowywana w norach.

Naturalny kolor Koszatniczek znany jest w dwóch odmianach: szaro-brązowej i żółto-brązowej. Sztucznie ludzie hodowali koszatniczki cętkowane, piaskowe i niebieskie.

Bez względu na kolor, wszyscy członkowie gatunku mają taką samą sylwetkę. Długość tułowia 10–20 cm, ogon może dochodzić do 10 cm i zakończony chwostem. Waga zdrowych dorosłych waha się od 100-500 g. Futro Degusa jest krótkie, ale miękkie i przyjemne w dotyku.

Chilijskie wiewiórki mają jedną niesamowitą cechę - w chwili zagrożenia potrafią zrzucić ogon. Dokładniej, zrzucają skórę z ogona i odgryzają odsłonięty obszar. Nie można dwukrotnie odwrócić tej sztuczki, ponieważ utracona część ogona nie zostanie przywrócona.

Jak wszystkie gryzonie, zęby Degu rosną przez całe życie, więc zwierzęta muszą je stale szlifować. Degu ma łącznie 20 zębów.

Plusy i minusy trzymania Degu jako zwierzaka

Przed adopcją zwierzaka, nie mówiąc już o egzotycznym południowoamerykańskim gryzoniu, przyszli właściciele muszą rozważyć wady i zalety

Dopiero po przestudiowaniu specyfiki opieki nad zwierzęciem, jego nawyków i ewentualnych problemów z utrzymaniem należy podjąć ostateczną decyzję.

Korzyści z zawartości białka Degu:

• to jest modne. Znudzone fretki i szynszyle zniknęły w tle, teraz południowoamerykańskie szczury buszowe są u szczytu popularności;
• Degus zajmuje mało miejsca. W przeciwieństwie do psów czy kotów, małe gryzonie nie wymagają przestrzeni całego mieszkania, potrzebują jedynie klatki o bardzo skromnych wymiarach;
• Wysoka inteligencja i towarzyskość. Hodowcy koszatniczek twierdzą, że ich zwierzaki mają najwyższą inteligencję wśród gryzoni. To kontrowersyjna kwestia, ale nie ma wątpliwości, że wiewiórki domowe Degu są bardzo towarzyskie i przywiązane do ludzi;
• Styl życia w ciągu dnia. Każdy, kto ma doświadczenie w trzymaniu gryzoni w domu, zna ich zwyczaj obgryzania prętów, „głośnego mówienia” i hałasowania w nocy. Degusi śpią w nocy i nie będą przeszkadzać właścicielom;
• Mały zapach. Degas zużywają mało płynów, a także produkują ich niewiele. Klatka musi być w każdym razie regularnie czyszczona, ale jeśli żyją w niej chilijskie białka, trzeba będzie to robić znacznie rzadziej.

Negatywne strony treści Degu:

• Pytanie o cenę. Młode wiewiórki Degu są sprzedawane od 500 rubli za głowę, dorośli oferowane są za 1500-2000 rubli. Oprócz zakupu samego zwierzęcia będziesz musiał wydać pieniądze na wyposażenie klatki we wszystkie niezbędne akcesoria, drogie specjalne karmy i opiekę weterynaryjną. Średnio utrzymanie pary wiewiórek kosztuje właścicieli co najmniej 2000-3000 rubli miesięcznie;
• Hałas i gruz. Pomimo trybu życia w ciągu dnia, w którym zwierzęta nie przeszkadzają właścicielom w nocy, w ciągu dnia zwierzęta robią dużo hałasu i gruzu. Dlatego miłośnicy ciszy i idealnej czystości powinni porzucić swój pomysł na posiadanie tych konkretnych zwierząt;
• Niezaspokojone pragnienie zniszczenia. Degu to przede wszystkim gryzonie, co oznacza, że ​​niszczą i rozwalają wszystko, co wpadną im w oko. Właściciele chilijskich wiewiórek powinni przygotować się na ciągłą wymianę wnętrza klatki. Jeśli zwierzę od czasu do czasu wychodzi poza klatkę, mogą ucierpieć absolutnie wszystkie meble i artykuły gospodarstwa domowego.

Opieka domowa i konserwacja

Przy odpowiedniej pielęgnacji Degu zachwyci Cię swoją zabawą przez wiele lat

Aby pupil mógł żyć długo i szczęśliwie, zachwycając właścicieli doskonałym zdrowiem i samopoczuciem, musi otoczyć szczególną opieką. Jak każde egzotyczne zwierzę, Deguses są dość wybredne pod względem żywieniowym: należy to również wziąć pod uwagę przy planowaniu zdobycia gryzonia.

Nigdy nie próbuj trzymać Degi w ramionach z góry lub z boku. Na wolności ptaki drapieżne są ich naturalnymi wrogami. Gryzoń może nie tylko zrzucić ogon i stracić atrakcyjność wizualną, ale także umrzeć z powodu silnego stresu. Chcąc dotknąć chilijskiej wiewiórki, trzeba ją najpierw delikatnie zwabić, a dopiero potem delikatnie pogłaskać.

Co karmić

W naturze dieta chilijskich koszatniczek składa się z ziół, liści, kory i korzeni. Czasami spożywa się zboża i świeże owoce. Zapewnienie Degusowi dokładnie takiej samej diety w domu jest dość trudne, ponieważ większość roślin zjadanych przez gryzonie rośnie tylko na kontynencie południowoamerykańskim.

Ale jest alternatywa:

• Kupiona specjalna pasza;

Karmy te można zamówić online lub kupić w sklepie zoologicznym. Opakowanie żywności kosztuje około 500 rubli. Nie zaleca się stosowania analogów, takich jak karma dla królików, ponieważ mogą zawierać suszone owoce i dodatki do cukru, które są przeciwwskazane u koszatniczek.

• Mieszanki własnej produkcji.

Mieszanka do prawidłowego karmienia Degu musi koniecznie zawierać świeże siano lub trawę, ziarna lub płatki owsiane, lucernę, liście i kwiaty mniszka lekarskiego, korę drzew owocowych, sałatę i suszone niesłodzone owoce (zielone, kwaśne jabłka, pigwa itp.).P.).

Lepiej karmić porcjami, dzieląc dzienną porcję na 3-5 posiłków. Jako przysmak, koszatniczkę można potraktować dziką różą lub jarzębiną, suszoną kukurydzą lub orzechami laskowymi.

Higiena i kąpiel

Szczury krzewiaste są wyjątkowo czyste. Kąpiel w wodzie jest dla nich surowo zabroniona, ponieważ gryzonie są podatne na przeziębienia przy najmniejszej hipotermii. Zamiast tego Degu bierze kąpiele piaskowe. Właściciele powinni zakupić specjalną kąpiel, na przykład przeznaczoną dla szynszyli, a następnie przesiać do niej drobny, oczyszczony piasek, dodając do niej łyżeczkę talku lub pudru dla niemowląt. Takie zabiegi higieniczne mogą usunąć nadmiar tłuszczu ze skóry i sierści zwierzęcia, co ma pozytywny wpływ na zdrowie koszatniczek.

Musisz także wyczyścić klatkę, przestrzegając zasad. Kał jest czyszczony co najmniej raz w tygodniu. Codziennie sprawdzaj zakamarki i klatki pod kątem ukrytych pozostałości mokrej żywności (owoce, liście itp.).P.) aby nie błądziła i nie gniła. Raz w miesiącu zaleca się przeprowadzenie generalnego sprzątania, podczas którego ściółka jest całkowicie wymieniana, ale nie do końca, pozostawiając kawałek tego samego. Ważne jest, aby koszatniczka pachniała znajomo.

Choroby i leczenie

Chociaż natura obdarzyła Degę dobrym zdrowiem, gryzoń nadal jest podatny na niektóre choroby

Natura dobrze zaopiekowała się Degu i obdarzyła ich dobrym zdrowiem. Nie ma wielu chorób, na które te urocze zwierzęta są podatne. Lista zawiera najpopularniejsze z nich:

• Cukrzyca-

Deguses są genetycznie predysponowane do tej choroby. Przyczyną zaburzeń w organizmie jest najczęściej niewłaściwe odżywianie. Pamiętaj, że chilijskie białka surowo zabraniają spożywania słodyczy, produktów bogatych w skrobię i dużej ilości orzechów. Objawy cukrzycy u zwierzęcia objawiają się utratą aktywności i koordynacji, a także pogorszeniem wzroku.

Nie ma leczenia farmakologicznego dla gryzoni. Weterynarz przepisuje specjalną dietę i zaleca stałe monitorowanie poziomu cukru we krwi za pomocą glukometru i pasków testowych.

• Przeziębienie-

Zmiany temperatury, przeciągi, pływanie - wszystko to może prowadzić do przeziębienia w Degu. Kot z przeziębieniem wykazuje całkowicie ludzkie objawy w postaci letargu i wydzieliny z nosa. Ponadto zwierzęta mają łzawiące oczy i mogą odmówić jedzenia.

Gryzonie nie są lekami na receptę. Zamiast antybiotyków weterynarze zalecają stosowanie tradycyjnych środków, takich jak płukanie błon śluzowych, picie dużej ilości ciepłych napojów i odpoczynek.

• Łysina-

Łysienie egzotycznych szczurów krzewiastych może mieć różne przyczyny: z powodu niewłaściwego odżywiania, mechanicznego ścierania sierści, w wyniku alergii lub w wyniku grzybiczych zmian skórnych.

Leczenie jest przepisywane w celu wyeliminowania przyczyny wypadania włosów. Na szczęście w większości przypadków łysienie goi się wystarczająco szybko i bez konsekwencji dla gryzonia.

• Rozstrój przewodu pokarmowego.

Każdy weterynarz będzie twierdził, że odżywianie jest bardzo ważnym aspektem życia w niewoli Degusa. Odejście od specjalnej ziołowej diety „bezcukrowej” może poważnie zaszkodzić Twojemu zwierzakowi, a narządy trawienne ucierpią jako pierwsze.

Szczepionka

Zasadniczo gryzonie, a w szczególności chilijskie koszatniczka, nie są szczepione.

Są ku temu dwa powody:

1. Gryzonie nie są podatne na choroby wirusowe i zakaźne.
2. Nie ma bezpiecznej i skutecznej szczepionki odpowiedniej do szczepienia Degus.

Zdrowie zwierząt pomoże zapewnić odpowiednią opiekę i przestrzeganie zaleceń lekarzy weterynarii i doświadczonych hodowców dotyczących karmienia zwierzęcia.

Wybór klatek i akcesoriów dla zwierzęcia

Klatka Degu musi być mocna, duża i pełna akcesoriów

Wybierając klatkę i akcesoria dla chilijskiego Degu należy pamiętać, że otaczające przedmioty są odpowiednie dla gryzoni tylko z trwałych materiałów.

Optymalnym rozwiązaniem problemu obudowy dla Degu jest metalowa klatka o bokach co najmniej 70x60 cm i wysokości ponad 50 cm. Zaleca się zamontowanie w klatce dodatkowych stopni i stabilnych schodów. System wiszących lin i tuneli również spodoba się pupilowi, ponieważ są one z natury bardzo ruchliwe i dociekliwe.

Jeśli nie planujesz codziennie „wyprowadzać” swojego nowego przyjaciela poza klatkę, alternatywą będzie koło do biegania. Chilijskie białka potrzebują dużo energii, aby czuć się dobrze.

Dom dla zwierząt powinien być wykonany z trwałego, ale bezpiecznego materiału. Najlepiej sprawdza się wiata ceramiczna (wystarczy zwykły niepomalowany ceramiczny garnek z wyszczerbioną krawędzią).

W żadnym wypadku nie należy używać słomy lub siana jako ściółki, ponieważ Degus będzie próbował je zjeść i może zostać zatruty własnymi wydzielinami. Nie nadają się również żwirek dla kota i granulki mineralne: mogą uszkodzić delikatną skórę na opuszkach łap. Chłonna ściereczka lub trociny odpowiednie do regularnego użytkowania.

Niezbędne jest zainstalowanie w klatce automatycznego poidła i podajnika. Wylewanie jedzenia na dno klatki lub na talerz jest niepraktyczne, ponieważ jedzenie zostanie natychmiast rozrzucone po klatce i poza nią.

Nie zapomnij o kąpieli piaskowej. Najłatwiej dostać jedną z szynszyli.

Oprócz wystroju wnętrza i wielkości klatki ważnym punktem jest jej prawidłowe umieszczenie w mieszkaniu. Koszatniczka nie toleruje ekstremalnych temperatur i przeciągów, bezpośredniego światła słonecznego i silnych zapachów. Wskazane jest, aby chronić swojego zwierzaka przed innymi zwierzętami i głośnymi dźwiękami.

Hodowla

Proces hodowli chilijskich wiewiórek jest dość kłopotliwy. Jednak po przestudiowaniu cech rozrodu Degu i zapewnieniu im odpowiedniej opieki każdy właściciel będzie mógł uzyskać zdrowe potomstwo.

Kiedy Deguses mieszkają w domu, ich zdolności rozrodcze są nieco ograniczone, szczególnie u samców. Dozwolone jest krycie osobników całkowicie zdrowych, niespokrewnionych. Więzy rodzinne między rodzicami prowadzą do patologii ciąży u samic i narodzin chorych młodych.

Jak określić płeć wiewiórki Degu

Aby określić płeć Degu, nigdy nie kładź zwierzęcia na plecach

Dymorfizm płciowy u samców i samic chilijskich Degu jest praktycznie nieobecny, dlatego niezwykle trudno jest określić na podstawie wyglądu, czy przed tobą jest chłopiec, czy dziewczyna. Można to zrobić bezbłędnie tylko zaglądając pod ogon gryzoni i badając ich genitalia.

Podczas „badania” nie zaleca się kładzenia Degi na plecy, gdyż taka pozycja jest dla zwierzęcia niewygodna i może reagować bardzo agresywnie. Najlepiej po prostu podnieść ogon, gdy zwierzę jest uzależnione od jedzenia.

Poniższe zdjęcia wyraźnie pokazują różnicę między samicą a samcem chilijskiej wiewiórki. Mały palec jest zwykle używany do określania odległości między narządami moczowymi a odbytem. Jak widać, odległość wielkości palca lub więcej jest charakterystyczna dla samców, podczas gdy u kobiet ta różnica jest prawie niezauważalna.

Robienie na drutach

Degu są bardzo selektywne w stosunku do partnerów

Rozmnażanie powinno być dozwolone wyłącznie osobom całkowicie zdrowym i dojrzałym płciowo w wieku od 1 do 5 lat i wadze powyżej 220 g. Chilijskie samice wiewiórki są w stanie zajść w ciążę natychmiast po porodzie, ale aby skutecznie nakarmić potomstwo i urodzić nowe potomstwo, między porodami musi upłynąć co najmniej rok. Dlatego samica, która urodziła, zostaje natychmiast przeniesiona do osobnej klatki.

Szczury krzewiaste Degu są wybredne w wyborze partnera do godów, dlatego po zasiedleniu samca i samicy w jednej klatce właściciel będzie musiał uzbroić się w cierpliwość, dopóki gryzonie nie znajdą wspólnego języka i nie będą gotowe do ruchu na "bliskość".

Ciąża

Ciężarne samice koszatniczek rodzą potomstwo przez trzy miesiące. Ciążę można zobaczyć gołym okiem pod koniec pierwszego miesiąca, kiedy brzuch pupila jest wyraźnie zaokrąglony, a ruchy stają się niezręczne.

W każdym miocie samica rodzi od 1 do 10 młodych, średnio jednorazowo rodzi się 4-8 dzieci. Pod koniec ciąży zaleca się przeniesienie przyszłej mamy do osobnej klatki z wyposażonym „gniazdem”. Będzie mogła wrócić do poprzednich warunków, gdy tylko dzieci dorosną i będą mogły samodzielnie jeść.

W domu poród w Degus jest zwykle trudny, z możliwymi komplikacjami. Rodząca samica potrzebuje ludzkiej pomocy. Idealnie, poród powinien odebrać weterynarz, ponieważ w nagłych wypadkach mogą być wymagane specjalne manipulacje, zastrzyki lub cięcie cesarskie.

Jak dbać o nowonarodzone zwierzęta

Nowonarodzone chilijskie wiewiórki rodzą się z sierścią i otwartymi oczami. Młode rosną i rozwijają się szybko. 6 tygodni po urodzeniu stają się całkowicie niezależne i można je przenieść do oddzielnych komórek.

Samica Degu w pełni zaspokaja wszystkie potrzeby dzieci, ale jeśli umrze podczas porodu, właściciel będzie musiał zająć się dziećmi.

W takim przypadku maluchy muszą być karmione specjalną mieszanką dla nowonarodzonych kociąt, którą można kupić w aptece weterynaryjnej. Karmienie odbywa się co dwie godziny, po karmieniu maluchy należy delikatnie masować brzuszki. Minimalny okres karmienia mieszanką mleczną to 2 tygodnie. Oprócz regularnego karmienia i masażu małym Degasterom trzeba zapewnić spokój i ciepło.

Trening i zabawa ze swoim zwierzakiem

Jeśli poświęcisz Deg dużo czasu, może nauczyć się zabawnych sztuczek

Degus są bardzo łatwe do wyszkolenia. Aby hodować gryzonie, będziesz potrzebować trochę wolnego czasu i przysmaku dozwolonego dla zwierząt domowych (jagody, suszona kukurydza itp.P.).

Oto kilka popularnych sztuczek, których łatwo nauczyć zwierzę:

1. Polecenie tańca. Biorąc do ręki delikates, musisz przyciągnąć uwagę Degu i obrócić go w jednym kierunku okrężnym ruchem nad głową gryzonia. Kiedy Degus wykonuje taneczny obrót po smakołyku, daj mu smakołyk. Podczas treningu staraj się głośno i wyraźnie powtarzać komendę „taniec”.
2. Polecenie „tutaj”. Wystarczy zwabić gryzonia kawałkiem delikatności w odpowiednie miejsce i powtórzyć komendę „tutaj”, szybko zauważysz, że pupil wykona komendę bez żadnej zachęty.
3. Polecenie skoku. Po posadzeniu Degi na jedno kolano i odsunięciu drugiego na niewielką odległość przywołaj zwierzę smakołykiem na drugie kolano, głośno powtarzając komendę. Gdy Twój zwierzak przeskoczy odległość, nagradzaj go smakołykiem i poklepywaniem za uchem.

Spędzając więcej czasu ze swoim pupilem, szybko znajdziesz z nim wspólny język i będziesz mógł nauczyć go wielu sztuczek i poleceń.

Jak długo Degu mieszka w domu?

W swoim naturalnym środowisku wiewiórki chilijskie żyją około 5 lat. W domu z należytą opieką - do 10 lat. Długość życia gryzonia w dużej mierze zależy od diety, higieny i umiarkowanej aktywności fizycznej.

Najdłuższe życie koszatniczki w niewoli odnotowano około 15 lat.

Jak nazwać zwierzę?

Wybierając imię dla zwierzaka, właściciele zwykle zwracają uwagę na zewnętrzne cechy zwierzęcia i jego charakterystyczne nawyki behawioralne. Stąd pochodzą popularne pseudonimy, takie jak „Shustrik”, „Ryzhik” itp.P.

Często właściciele biorą imiona swoich ulubieńców z filmów lub książek, nazywając swoich podopiecznych „Bonnie i Clyde” (popularne dla kilku Degusów), „Rick and Morty” itp.D.

Naukowcy odkryli, że pseudonimy zaczynające się na litery Z, C lub C lepiej pasują do wszystkich gryzoni. To właśnie te dźwięki odbierają Degusy najlepiej, co oznacza, że ​​Twoje zwierzaki szybko zareagują na swoje imię.

Wideo: Degu w domu: konserwacja i pielęgnacja

Decydując się na założenie chilijskiej wiewiórki Degu w domu, koniecznie przestudiuj wszystkie wady i zalety ich utrzymania w domu. Zwierzęta egzotyczne są dość wymagające pod względem pielęgnacji i karmienia, co może być niemiłą niespodzianką dla początkujących smakoszy.

Zapewniając gryzoniom odpowiednie odżywianie i opiekę, zdobędziesz zabawnych i lojalnych przyjaciół, którzy z przyjemnością wykonają proste sztuczki i udadzą się do właścicieli.