Zapalenie sutka u kota

Ciało kota to złożony system, który jest wrażliwy na różne mikroorganizmy: wirusy, bakterie, grzyby itp.P. Zwierzę domowe może mieć dowolną chorobę, w tym patologię, taką jak zapalenie sutka.

Powody pojawienia się

Zidentyfikowano wiele czynników, które prowadzą do wystąpienia tej choroby, wśród nich należy zauważyć, takie jak:

• zwiększona produkcja mleka matki. Bardzo często zdarzają się sytuacje, w których wydzielina gruczołów sutkowych nie jest usuwana w odpowiednim czasie. Na tle przedłużającej się stagnacji dochodzi do infekcji i początku procesu zapalnego. Przyczynami braku wydzielania mleka mogą być: wczesna separacja matki i dzieci (zaleca się zabranie małych zwierząt od kota nie wcześniej niż 2-3 miesiące po urodzeniu), agresywne zachowanie zwierzaka w stosunku do młodych, różne choroby kociąt;
• hipotermia gruczołów sutkowych. Przedłużony pobyt na ulicy zimą, leżenie na zimnej płytce, przebywanie w warunkach ciągłego ciągu lub pracy klimatyzatora zmniejsza miejscowe i ogólne czynniki ochronne kota i prowadzi do rozwoju procesu infekcyjnego i zapalnego w gruczołach;
• nie używam wszystkich sutków. W niektórych przypadkach kocięta nie wykorzystują niektórych brodawek sutkowych do uzyskania mleka matki. Może to być ich odległe położenie, niewielka ilość odchodów lub patologie samych brodawek (urazy, guzy itp.).P.);
• cesarskie cięcie. Po zabiegach chirurgicznych kot przez długi czas nie jest w stanie karmić swoich młodych (do 1-2 tygodni), a wydzielanie mleka trwa, co prowadzi do stagnacji;
• urazowe uszkodzenie gruczołów. Różne zadrapania i pęknięcia na sutkach, ukąszenia kociąt tworzą furtkę do penetracji i reprodukcji patogennej flory: bakteryjnej, wirusowej, grzybiczej itp.P. Życiowa aktywność mikroorganizmów zawsze powoduje rozwój procesu patologicznego;
• obniżona odporność. Przedstawiciele rodziny kotów są również podatni na różne choroby, którym towarzyszy niedobór odporności. Na tle tłumienia czynników ochronnych mogą wystąpić patologie zakaźne.

Formularze

Istnieje wiele różnych zasad systematyzacji choroby. W zależności od charakteru zapalenia rozróżnia się następujące formy:

• surowiczy;
• naciek;
• ropny;
• ropnie;
• zgorzel;
• ropowica.

Pierwsze 3 odmiany reprezentują etapy sekwencyjnego rozwoju choroby. W przypadku ropnego zapalenia sutka zmiana jest wyraźnie zlokalizowana i reprezentowana przez jamę z dużym nagromadzeniem ropy. Rozwój cellulitu piersi prowadzi do rozprzestrzeniania się stanu zapalnego nie tylko do tkanek samego narządu, ale także do pobliskich. Przy przedłużonym braku leczenia lub spadku odporności dochodzi do zgorzeli (z powodu masywnej martwicy tkanek). Oddzielnie rozróżnia się również warianty włóknikowe i krwotoczne.

Rodzaje mastitis według lokalizacji:

• powierzchowne (położone bliżej skóry, skłonne do wyprysków i wydzielania ropy);
• dowymieniowy (wpływa na tkankę gruczołu);
• retromammary (rozwija się wraz z rozprzestrzenianiem się ropnego ogniska poza gruczoły sutkowe - w włókno retromammary);
• panmastitis (odchylenie dotyczy wszystkich elementów opakowania).

Objawy kliniczne różnią się znacznie w zależności od postaci i przyczyny rozwoju choroby. Przyjrzyjmy się każdemu bardziej szczegółowo.

Poważna forma

Główną cechą jest przekrwienie jednego lub więcej zrazików gruczołów sutkowych i oddzielenie nieprzezroczystej cieczy od sutków - wysięk.

Mogą być również zarejestrowane następujące objawy:

• pakiet, w którym znajduje się fokus, znacznie się powiększa. Skóra nad nią ma gęstą lub ciastowatą konsystencję i jest znacznie bolesna;
• dotknięty obszar i sąsiednie formacje są gorące w dotyku;
• mleko, które oddziela się od brodawki chorego gruczołu, z czasem nabiera rzadszej konsystencji i nieprzyjemnego zapachu. Po 2-4 dniach od wystąpienia choroby w mleku można znaleźć małe kłaczkowate wtrącenia (odlewy zniszczonego nabłonka przewodu);
• wzrost ogólnej temperatury ciała. Ta cecha nie zawsze może wystąpić i zależy od reaktywności organizmu kota oraz patogenności patogenu.

Choroba jest zdolna do uchwycenia w jednym pakiecie i może być szeroko rozpowszechniona, obejmując całą tkankę piersi.

Nieżytowe zapalenie sutka

Ta forma dotyczy wyłącznie tkanki gruczołowej. Objawy kliniczne nie różnią się od postaci surowiczej, ale charakteryzują się tworzeniem dużej liczby płatków, które mogą zatykać przewody gruczołu, prowadząc do dodatkowej stagnacji mleka i jego infekcji.

Zwierzak zwykle dobrze sobie radzi. Objawy mogą w ogóle nie występować, pojawiają się po kilku dniach na tle zastoju mleka.

Forma włóknista

Przy całkowitym zablokowaniu przewodów, przedłużonej obecności mleka w gruczole przy braku jego wydzielania, a także odmowie leczenia prowadzą do powikłań, z których jednym jest włóknikowe zapalenie sutka. Cechy charakterystyczne:

• znaczny wzrost temperatury ciała.
• zatrucie. Kot najpierw wykazuje maksymalną aktywność, potem leży praktycznie bez ruchu.
• wzrost wielkości (2 lub więcej razy) najbliższych węzłów chłonnych.
• saszetki są bolesne, gęste w dotyku i powiększone.
• podczas palpacji słychać wielokrotne trzeszczenie - chrzęszczące dźwięki.

Ropne zapalenie gruczołów

Postaci ropnej zawsze towarzyszy spadek lub całkowity zanik laktacji. Torba jest powiększona, mocno spuchnięta, gorąca w dotyku. Skóra wokół brodawki jest przekrwiona (zaczerwieniona). Z brodawki mogą wydostawać się duże ilości ropy zmieszanej z krwią. Obszar, w którym znajduje się ropień jest gęsty i ostro bolesny, a otaczające tkanki (w promieniu do 3-5 centymetrów) mają konsystencję miękkiego ciasta.

Po kilku dniach do miejscowych objawów dołącza ogólne. Temperatura znacznie wzrasta, wzrasta odurzenie. Kot jest nieaktywny, uniemożliwia kontakt z ludźmi i kociętami, próbuje przejść na emeryturę.

Patologia w 85% przypadków staje się przewlekła. Zaostrzenia można rejestrować na tle porodu, hipotermii, traumatycznego wpływu na tkankę piersi. Jama ropnia nie znika, ale zarasta tkanką łączną. Przy znacznym rozmiarze ropnia gruczoł sutkowy nigdy nie będzie w stanie wykazywać aktywności funkcjonalnej (produkować mleko).

Uwaga! Ropne zapalenie sutka jest niebezpieczne nie tylko dla samego kota, ale także dla młodych, ponieważ wraz z mlekiem może uwalniać się ropa zawierająca wiele patogennych mikroorganizmów.

Krwotoczne zapalenie sutka

Ten typ jest najbardziej niebezpiecznym zjawiskiem. Tkanki gruczołu sutkowego, wszystkie przewody, zębodoły z brodawką pokryte są licznymi krwotokami i noszą wszelkie oznaki surowiczego procesu zapalnego. Tkanki są bardzo spuchnięte i przesiąknięte krwią, gruczoły są bolesne. Ogólny stan zwierzaka jest przygnębiony. W 15% przypadków może wystąpić krwawienie z powodu naruszenia integralności naczyń krwionośnych i zmian właściwości agregacji krwi. Można ją podejrzewać w obecności nagromadzeń krwi na ciele kota lub brązowych plam w jego stałych siedliskach.

Wideo - Zapalenie sutka u zwierząt

Zgorzelinowe i ropowe typy zapalenia wymienia

Przy słabej odporności, na tle długiego braku leczenia, w złych warunkach sanitarnych, u zwierzęcia rozwija się martwica tkanek gruczołu sutkowego dotkniętych stanem zapalnym. Przybierają niebieskawy lub ciemnobrązowy odcień. Na dotkniętych chorobą obszarach mogą tworzyć się wrzody z okresowym krwawieniem i utratą martwej tkanki.

Niezwykle rzadko przyczyną zgorzeli jest ropowica - rozlane ognisko zmiany ropnej, która topi wszystkie tkanki, głównie tłuszczową i łączną.

Na tle takich zmian stan kota się pogarsza. Jest praktycznie nieruchoma, może nie być świadomości. Temperatura ciała wzrasta do niebotycznych wartości (41 stopni i więcej) lub znacznie spada. W przypadku nieleczenia (w tym operacji) zwierzę zwykle umiera.

Diagnostyka

We wczesnych stadiach choroba w ogóle się nie objawia. Podczas manifestacji można wykryć pierwsze (powyżej) oznaki, które bez większych trudności może wykryć wizualnie weterynarz. Prowadzone są następujące laboratoryjne i instrumentalne metody badawcze:

• ogólne badanie krwi. Zarejestrowano leukocytozę, małopłytkowość;
• badanie bakteriologiczne wydzieliny gruczołów sutkowych. Technika pozwala nie tylko zidentyfikować dużą liczbę martwych leukocytów (ropy) w mleku, ale także wyizolować patogen, który spowodował proces zakaźny i zapalny;
• badanie cytologiczne wydzieliny gruczołowej. Ważną cechą metody jest określenie postaci mastitis, która charakteryzuje dalszą taktykę leczenia. W przypadku wariantów włóknikowych, kataralnych i surowiczych zostanie znalezione nagromadzenie martwych komórek nabłonka. Krwotoczne zapalenie sutka charakteryzuje się obecnością dużej liczby czerwonych krwinek i płytek krwi w mleku. Zawartość leukocytów jest nieznacznie zwiększona, ale gdy ropień wybucha do układu wydalania mleka, ich objętość przekracza procent mleka w wydzielinie;
• USG. Metoda pozwala znaleźć lokalizację miejsca uszkodzenia, obecność treści w przewodach, tkankach gruczołów oraz w jamach ropni.

Komplikacje

Należy zauważyć, że powikłania zapalenia sutka u zwierząt są niezwykle rzadkie. Wśród nich są:

• rozprzestrzenianie się stanu zapalnego na sąsiednie narządy i tkanki;
• hematogenne rozprzestrzenianie się drobnoustrojów (najczęściej dotyczy to serca i mózgu);
• posocznica - obecność wielu ropnych ognisk w całym ciele;
• zakaźny wstrząs toksyczny lub ból;
• transformacja gruczołów sutkowych wraz z rozwojem nowotworów złośliwych i łagodnych;
• śmierć zwierzęcia z któregokolwiek z powyższych czynników.

Leczenie zapalenia sutka

Samopomoc zwierzęciu w środowisku domowym jest dozwolona (ale niezalecana) tylko na wczesnym etapie, kiedy proces jeszcze się nie rozpoczął. We wszystkich innych sytuacjach należy natychmiast skonsultować się z lekarzem.

W przypadku infekcji bakteryjnej zostaną przepisane antybiotyki. Leki penicylinowe są szeroko stosowane - Amikacin oraz Ampicylina, a także cefalosporyny: Cefadroksyl lub Cefalorydyna. Są dobrze tolerowane przez zwierzęta i nie powodują groźnych (w tym alergicznych) powikłań. Jeśli patologia ma charakter grzybiczy, stosuje się środki przeciwgrzybicze. na przykład, Gryzeofulwina lub Amfoterycyna.

Tabela 1. Środki przeciwgrzybicze dla kotów

Cefadroksyl

20 mg/kg1 raz w ciągu 24 godzin5-7 dni30 mg/kgCo 8 godzin5-7 dni0,5 mg/kgRaz dziennie2-4 tygodnie

Wzmocnienie odporności

W ciężkich przypadkach wskazane są immunomodulatory i preparaty witaminowe. Podnoszą odporność kota nie tylko na drobnoustroje wywołujące zapalenie sutka, ale także na wszystkich innych, a także służą jako doskonały środek zapobiegający rozwojowi powikłań, zarówno w chwili obecnej, jak iw przyszłości. Możesz użyć wzmocnionego suplementu „Witaminy”. Przebieg leczenia wynosi 2 miesiące, a dawka zależy od wagi zwierzęcia.

Wśród środków wzmacniających odporność sprawdziły się dobrze Neoferon, który zawiera interferony i Globfel, czyli mieszanina immunoglobulin. Do nieswoistych szczepień stosuje się leki. Oba leki są dostępne w fiolkach. Dla kotów ważących do 10 kg, pojedyncza dawka 1 ml, 11 kg lub więcej - 2 ml. Łącznie potrzebne są 4 dawki co 18 godzin.

Znieczulenie

Zespół silnego bólu, prowadzący do niepokoju lub depresji aktywności zwierzęcia, jest wskazaniem do blokady nowokainy. Do realizacji metody stosuje się 20 ml 0,5% roztworu nowokainy po rozpuszczeniu w nim 10 000 j.m Bicylina (antybiotyk). Lek jest wstrzykiwany w luźną tkankę tłuszczową u podstawy torebki. Procedurę powtarza się co 2-3 dni, aż do całkowitego ustąpienia wszystkich objawów choroby.

Uwaga! Czas trwania leczenia jest różny i zależy od postaci zapalenia sutka.

Tabela 2. Czas trwania leczenia różnych typów mastitis u kotów

Surowiczy5-7 dniWłóknikowy5-10 dniRopnyOkoło 14 dniRopień2 tygodnieFlegmoniczny / zgorzelinowy25-30 dniKrwotoczny10-15 dni

Stagnacja form

W przypadku naruszenia wydzielania mleka z przewodów gruczołów sutkowych zaleca się opatrunek (wykonywany tylko w klinikach pod nadzorem lekarza weterynarii) oraz stosowanie stałych okładów ze środkami antyseptycznymi (chloroheksydyną) i naparami ziołowymi o działaniu przeciwzapalnym ( kora dębu, szałwia). Pokazano stosowanie maści (Ichtiol, Lewomycetyna itp.P.) Maści najlepiej stosować w temperaturze pokojowej. Za pomocą wacików bawełnianych wszystkie dotknięte obszary są smarowane, a na wierzchu umieszczany jest sterylny bandaż lub serwetka z gazy, aż lek całkowicie wyschnie.

Do przygotowania naparów 1 łyżka. ja. każdy rodzaj ziół zalewa się 200 ml wrzącej wody i parzy przez 5-6 godzin. Następnie bierze się gazę lub bandaż, składa się w 4-5 warstw, zwilża roztworem i ostrożnie wykręca. Otrzymany produkt nakłada się na dotknięte obszary przez 15-30 minut. Procedurę można powtarzać do 2-3 razy dziennie, aż do całkowitego wyzdrowienia. Mechanizm leczenia środkami antyseptycznymi praktycznie nie różni się od powyższego. Jednak chlorheksydyna powinna mieć temperaturę pokojową, a czas stosowania nie powinien przekraczać 10-15 minut.

Ważny! W przypadku form zastoinowych zaleca się przepisywanie leków moczopędnych w celu zmniejszenia obrzęku i produkcji mleka.

Technika odciągania mleka

Dodatkowo musisz odciągać mleko raz dziennie. Algorytm wygląda tak:

1. dokładnie umyj ręce;
2. delikatnie masując ruchy na twardych i zaognionych tkankach przez 2-3 minuty.
3. delikatnie ściśnij gruczoł, aż za pomocą wskaźnika i kciuka pojawią się krople mleka;
4. powtarzaj ruchy, aż mleko zostanie całkowicie wypuszczone.

Na notatce! Ta procedura jest surowo zabroniona w rozwoju ropnych ropni, ropowicy i obszarów martwicy. Manipulacja może prowadzić do infekcji otaczających tkanek i powikłań stanu ogólnego. Stosowanie laktatorów jest niedopuszczalne z powodu dodatkowego urazu miękkich, obrzękniętych tkanek brodawki sutkowej i otoczki.

Wideo - Jak zrobić laktator dla kota

Co zrobić z kociętami?

Kocięta należy odbierać od kota przez cały okres choroby. Obecność próchnicy ropnej, ropowicy, zgorzeli lub krwotocznego zapalenia sutka jest bezwzględnym przeciwwskazaniem do przystawiania młodych do piersi.

Jeśli nie wszystkie części gruczołów sutkowych są zajęte, kocięta mogą być karmione zdrowymi sutkami tylko po konsultacji z weterynarzem.

Jak pomóc kotu w domu?

Jeśli nie można skonsultować się z lekarzem, możesz działać na ognisko zmiany za pomocą alternatywnych metod leczenia, które były stosowane od czasów starożytnych. Obejmują one następujące podejścia:

• całkowita izolacja kociąt od kota i zapewnienie im odpowiedniej opieki;
• nakładanie balsamów i kompresów z ziołami przeciwzapalnymi;
• codzienne czyszczenie sanitarne bezpiecznymi środkami antyseptycznymi siedliska zwierzęcia.

O tym, jak przebiega aplikacja balsamów o działaniu przeciwzapalnym, przeczytasz poniżej.

Profilaktyka

Mastitis to choroba, której można łatwo zapobiec, jeśli spełnione są następujące warunki:

• racjonowanie diety oraz skład jakościowy i ilościowy pokarmu. Dodawanie do żywności dużej ilości dodatków mineralnych, twarogu i produktów mlecznych prowadzi do zwiększenia wydzielania mleka;
• kontrola wypitego płynu. Przy niewielkiej liczbie młodych ilość wody na dzień nie powinna przekraczać 110-115% objętości, którą kot pił przed porodem;
• regularne badanie przez lekarza weterynarii (co najmniej raz w roku) w celu wykrycia inwazji robaczych, ogniskowych i zmian w gruczołach sutkowych, pchłach i innych pasożytach, które mogą nie tylko ograniczać aktywność immunologicznych barier ochronnych, ale także prowadzić do rozwój zapalenia sutka;
• kontrola naprzemiennego wykorzystywania wszystkich sutków matki przez kocięta. Jest to szczególnie ważne przy małych ściółkach;
• przestrzeganie higieny. Kot musi być w satysfakcjonujących warunkach bytowych. Jej artykuły gospodarstwa domowego powinny być zawsze czyste i szybko poddawać się praniu i innym metodom usuwania brudu. W przypadku występowania pęknięć i zadrapań na skórze brodawek (bardzo często występują one na cienkiej skórze) konieczne jest przeprowadzenie leczenia (nadtlenek wodoru, chlorheksydyna) w celu zniszczenia wszystkich bakterii. W przypadku kota zaleca się mycie rąk i zdejmowanie brudnych butów;
• wykonywanie zabiegów manicure dla kociąt. Duże i ostre pazury skóra i tkanki miękkie matki.

Wniosek

Mastitis to poważny problem, który nie tylko pogarsza życie kotki i stwarza znaczne trudności związane z opieką nad nią i kociętami (po porodzie), ale może również doprowadzić do śmierci zwierzęcia. Zaleca się, aby nie odkładać leczenia i natychmiast skontaktować się z lekarzem weterynarii. Stosowanie domowych środków ludowych jest niedopuszczalne i możliwe tylko w skrajnych przypadkach.