Pies ma biegunkę i wymioty

Biegunka i wymioty to reakcja organizmu na zatrucie lub obecność jakiejkolwiek patologii. Wielu właścicieli nie docenia tych bolesnych zjawisk, kojarząc je z zatruciem domowym lub chwilowymi „dziwactwami” przewodu pokarmowego. Jednak obecność wskazanych objawów (lub jednego z nich) jest już poważnym powodem, aby pokazać zwierzę weterynarzowi w celu uniknięcia pogorszenia jego stanu. Porozmawiamy o tym, jakie czynniki mogą prowadzić do biegunki i wymiotów u psa.

Jeśli bolesny stan psa utrzymuje się przez kilka dni i nie ma poprawy, ważne jest, aby właściciel zrozumiał, że takie objawy nie pomagają organizmowi. Długotrwałe wymioty lub biegunka mogą odwodnić zwierzę, co może być śmiertelne. Dlatego ważne jest, aby odpowiednio wcześnie zareagować zarówno na biegunkę, jak i wymioty, pokazując zwierzaka weterynarzowi.

Przyczyny biegunki z wymiotami

Niestety nie da się wskazać choćby przybliżonej grupy chorób o podobnym charakterze, które z pewnością miałyby takie objawy. Biegunka i wymioty mogą być spowodowane zarówno częstymi błędami w planowaniu diety psa, jak i ciężkimi chorobami zakaźnymi. Dlatego prawie niemożliwe jest przewidzenie, jaka dolegliwość wywołała te nieprzyjemne objawy na początkowych etapach.

Błędy treści

Wśród przyczyn zakorzenionych w złym odżywianiu są:

• przekarmienie. Nadmiernie duże ilości spożywanego pokarmu są szkodliwe dla przewodu pokarmowego, ponieważ po prostu nie ma czasu, aby sobie z nimi poradzić;
• spożycie przeterminowanej żywności;
• przejście na nowy system żywienia, który z jakiegoś powodu nie odpowiada psu (na przykład stwierdzono, że nie toleruje określonego produktu naturalnego);
• spożycie niejadalnego i niestrawnego przedmiotu. Taki przedmiot może być częścią dziecięcego projektanta, plastikowym korkiem i innymi przedmiotami, które zakłócają normalne trawienie i sygnalizują ciału opróżnienie żołądka.

Oprócz wymienionych przyczyn związanych z żywnością, długotrwałe narażenie na chemikalia jest kolejnym powszechnym warunkiem wstępnym zatrucia. Psy są bardzo wrażliwe na chemię gospodarczą i wystarczy jeden wdech szkodliwych oparów, aby wywołać ostrą reakcję organizmu.

Choroby zakaźne i inwazyjne

Wymioty i biegunka nie zawsze są wynikiem przedostawania się do żołądka produktów złej jakości lub przeterminowanych. W niektórych przypadkach są spowodowane różnymi patologiami, stanowiącymi poważniejsze zagrożenie dla zdrowia psa, ponieważ często mają długotrwały, wyniszczający charakter. W tym rozdziale rozważymy główne choroby, które mają podobne nieprzyjemne objawy.

Parwowirusowe zapalenie jelit

Parwowirusowe zapalenie jelit lub „nosówka” to jedna z najpoważniejszych chorób zakaźnych, która co roku pochłania życie wielu psów, zarówno w wieku dorosłym, jak i szczenięcym. Uważa się, że ta choroba jest najbardziej podatna na osoby młode, do szóstego miesiąca życia.

Wśród charakterystycznych objawów wskazujących na zapalenie jelit można wymienić:

• początkowe stadia charakteryzują się ogólną depresją zwierzaka i utratą zainteresowania jedzeniem;
• wymioty i biegunka pojawiają się w ciągu kilku godzin od pierwszych objawów złego samopoczucia. Jednocześnie kał ma specyficzny żółto-szary odcień i ostry zapach. W większości przypadków biegunka jest krwawa. Często obserwuje się biegunkę krwotoczną;
• szybki spadek temperatury, któremu towarzyszy odwodnienie organizmu;
• ostatnim etapem rozwoju choroby jest pojawienie się zatrucia, które towarzyszy śmierci zwierzęcia.

Ta forma zapalenia jelit z reguły przebiega bardzo szybko. Czasami śmierć następuje już trzeciego lub czwartego dnia po pierwszych oznakach choroby. W niektórych przypadkach psom udaje się żyć do dziesięciu dni. Należy zauważyć, że niektórym psom udaje się pokonać tę groźną chorobę i wykształcić na nią odporność, która utrzymuje się przez dwa lata. Dorosłe psy tolerują parwowirusowe zapalenie jelit łatwiej niż młodsze psy.

Wideo - Leczenie parwowirusowego zapalenia jelit u psów

Rotawirus

Rotawirus lub grypa żołądkowa jest niebezpieczna dla wszystkich grup wiekowych, ale najbardziej szkodliwa dla niedojrzałych szczeniąt, które najczęściej występują u. Uważa się, że szczenięta ras ozdobnych są bardziej podatne na tę chorobę. Rotawirus jest przenoszony przez inne zakażone zwierzęta lub przez ściółkę, miski z jedzeniem i jedzeniem, które zdołały zarazić się wirusami z grupy Rotoviridae.

Typowe objawy rotawirusa obejmują:

• gwałtowny wzrost temperatury powyżej czterdziestu stopni, któremu często towarzyszą dreszcze i gorączka;
• stan apatyczny, któremu towarzyszy nienaturalna słabość i letarg;
• utrata masy ciała spowodowana zaprzestaniem pobierania paszy;
• łzawiące oczy (czasami z wydzieliną z nosa), które czasami prowadzą do nieprawidłowego nieżytu nosa;
• blednięcie lub niebieskie zabarwienie błon śluzowych;
• obfita biegunka, której często towarzyszą napady wymiotów. Jednocześnie sam kał nabiera niezdrowego zielonkawego odcienia i nabiera ostrego, nieprzyjemnego zapachu. Możliwa jest również obecność krwawych plam w wypróżnieniach. Wymiociny zawierają dużo śluzu.

Przeciętny czas trwania choroby to jeden lub maksymalnie półtora tygodnia. Należy zauważyć, że ogromna różnorodność wirusów z grupy Reoviridae nie pozwala psom rozwinąć jakiejkolwiek trwałej odporności. W większości przypadków leczenie Rotawirusem ma dobre rokowanie. Wyjątkiem są przypadki powikłań wtórnej infekcji, które pogarszają przebieg choroby.

Adenowirus

Zakażenie adenowirusem może przebiegać na różne sposoby w zależności od jego rodzaju. Istnieją dwa główne rodzaje infekcji:

• zakaźne zapalenie wątroby wywołane przez adenowirusa typu 1;
• adenowirus wywołany przez adenowirus typu II.

Zakażenie adenowirusem następuje według standardowych scenariuszy - od innego nosiciela choroby (w formie bezpośredniej lub utajonej), z dowolnych obiektów, które zostały wystawione na działanie patogenów (ściółka, miski itp.).D.).

Objawy zakażenia adenowirusem zależą od ciężkości przebiegu choroby:

• lekka forma. Najbardziej nieszkodliwą formę adenowirusa obserwuje się tylko w 20% całkowitej liczby przypadków klinicznych. Jedynymi objawami wskazującymi na chorobę są zapalenie rogówki i naczyniówki. Pies wraca do zdrowia po około dwudziestu dniach, czasem zupełnie niezauważony przez właściciela-
  

  Zwierzę może nosić na nogach łagodną formę adenowirusa

• forma standardowa. Najczęstszy wariant adenowirusa z gorączką, zapaleniem migdałków, biegunką, wymiotami i powiększoną wątrobą. Jest uleczalny i nie zagraża życiu zwierzęcia;
• ciężka forma. Zapożyczenie objawów ze standardu w bardziej wyrazistej formie. Na przykład biegunka i wymioty stają się bardziej intensywne i wyniszczające. Oprócz powiększonej wątroby istnieje ryzyko rozwoju wodobrzusza. Zapalenie naczyń często prowadzi do krwawienia widocznego na skórze zwierzęcia. Zwiększa się liczba węzłów chłonnych. W przypadku rozwoju nieropnego zapalenia mózgu prawdopodobieństwo zgonu jest wysokie-
  

  Jeśli psy rozwiną ciężkiego adenowirusa, węzły chłonne mogą ulec zapaleniu i obrzękowi

• postać nadostra. Towarzyszy mu uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego i dysfunkcja naczyń krwionośnych. Adenowirus rozwija się bardzo szybko (dosłownie w kilka godzin) i w większości przypadków kończy się śmiercią zwierzęcia.

Jednym ze specyficznych objawów adenowirusa jest nietypowy obsesyjny kaszel, często przechodzący w dławienie się lub odbijanie. Warto również zauważyć, że nie we wszystkich przypadkach obserwuje się wzrost temperatury, mimo że bardzo często jest on wskazywany na liście objawów. W przypadku zwycięstwa nad chorobą zwierzęta przez długi czas mają niezawodną odporność na infekcję adenowirusem.

Helminthiasis

Robaki są równie niebezpieczne dla bezpańskich psów, jak i dla psów domowych, które nie są poddawane profilaktycznemu odrobaczaniu. Jaja robaków mogą czaić się na zwierzaka wszędzie - na trawnikach, w budynkach mieszkalnych, czasem nawet na butach właścicieli. Dlatego robaczyca może dotyczyć m.in. tych zwierząt, które nie zakładają chodzenia. Wszystkie zwierzęta w każdym wieku są podatne na robaki, ale szczenięta są najtrudniejsze do przenoszenia inwazji.

Możesz podejrzewać robaczycę u psa na podstawie następujących objawów:

• przedłużająca się biegunka zawierająca krew lub śluz. Okresowo w kale znajdują się same robaki lub ich jaja;
• napady wymiotów. Wymioty są najczęściej wywoływane przez pasożyty okrągłe lub taśmowe;
• wychudzenie. Pozorna utrata masy ciała u psa wynika z dużej ilości toksyn uwalnianych podczas życia robaków i zatruwania organizmu;
• pogorszenie jakości wełny i skóry. U psów zarażonych robakami sierść może wypaść w strzępach, a skóra może pokryć się wysypką, która powoduje obsesyjne swędzenie. Te objawy są charakterystyczne dla zaawansowanego stadium choroby;
• blanszowanie błon śluzowych. Jest to charakterystyczne dla anemii, która objawia się w przypadkach, gdy pasożyty znajdują się w jelitach zwierzęcia.

Helminthiasis to ogólne określenie różnych rodzajów robaków, które powodują odpowiednio różne grupy objawów. Dlatego opisane powyżej przejawy są rodzajem uogólnienia. Każdy pasożyt, na przykład u włosogłówki czy tęgoryjca, ma swoje objawy, których rozpoznanie należy do prowadzącego lekarza weterynarii.

Wideo - Odwodnienie z biegunką i wymiotami

Rodzaje kału u psów

W większości przypadków analiza odchodów zwierzęcych pomaga zidentyfikować konkretną chorobę, która może dostarczyć cennych informacji. Istnieje kilka rodzajów stołków, takich jak:

• normalny kał (granice normy są dość szerokie i mogą się różnić w zależności od aktualnego stanu fizjologicznego zwierzęcia);
• kał ze śluzem;
• kał z krwią;
• żółty kał (do tej grupy należą żółto-zielone kał);
• biały kał;
• czarny kał.

Kał ze śluzem

Rozpryski śluzu w żadnym wypadku nie są normalnym wariantem i wskazują na obecność niewykrytej patologii w ciele psa. Choroby, które najczęściej prowadzą do pojawienia się takiego odchylenia to:

• zapalenie okrężnicy (zapalenie okrężnicy);
• dysbioza (nagromadzenie patogennych lub oportunistycznych bakterii w jelicie);
• robaczyca;
• zapalenie żołądka i jelit (zapalenie ścian żołądka i jelit);
• różne choroby o etiologii zakaźnej.

Kał z krwią

Obecność wtrąceń krwi wskazuje na uszkodzenie określonego obszaru przewodu pokarmowego, który stał się sprawcą krwawienia. Krew będzie ciemnoczerwona, jeśli nie zdążyła być wystawiona na działanie enzymów trawiennych, lub przypominająca fusy z kawy, jeśli nastąpiła terapia enzymami.

Płynny kał z zanieczyszczeniami krwi jest charakterystyczny dla chorób zakaźnych, takich jak:

• parwowirusowe zapalenie jelit;
• krwotoczne zapalenie jelit;
• plaga drapieżników.

Niektóre leki lub chemikalia mogą również powodować podobną biegunkę. Na przykład pies może zostać zatruty produktami przeciw gryzoniom zawierającymi kumarynę lub inandion.

Żółty kał

Żółty kał nie zawsze wiąże się z pewnymi schorzeniami i może wskazywać na niewłaściwe karmienie zwierzaka. Na przykład karoten zawarty w marchwi i innych produktach spożywczych może zabarwiać ruchy jelit. Ważne jest, aby wziąć pod uwagę konsystencję samego stolca, ponieważ wpływa to również na diagnozę.

Płynne żółte stolce pojawiają się u psów z następującymi chorobami:

• wirusowe infekcje jelitowe;
• parwowirusowe zapalenie jelit;
• zapalenie trzustki (lub inne problemy związane z trzustką);
• przewlekłe zapalenie wątroby;
• robaczyca.

Białe kał

Przeważnie biały kał występuje w postaci stałej. Przebarwienie kału wskazuje na naruszenie przepływu żółci, w wyniku którego nie jest w stanie dostać się do jelit. Takim zmianom towarzyszy nie upłynnienie, ale przeciwnie, wysychanie stolca, przez co zaczyna on wyglądać jak sprasowane okruchy.

Białe stolce są uważane za część następujących obrazów klinicznych:

• złośliwe lub łagodne formacje w wątrobie, deformujące narząd;
• zwłóknienie;
• marskość;
• zapalenie dróg żółciowych (zapalenie przewodów pęcherzyka żółciowego), które również deformuje te przepływy i zakłóca ruch żółci;
• onkologia.

Czarny kał

Przyczyny pojawienia się czarnego kału są dość zróżnicowane. Niektóre z nich są całkowicie nieszkodliwe i wiążą się z użyciem węgla aktywnego lub przejściem zwierzęcia na nowy rodzaj pokarmu. Niektóre grupy leków mogą również powodować czernienie kału. Najgroźniejszymi przyczynami wypróżnień o ciemnej barwie jest wysokie stężenie krwi w postaci fusów, wynikające z obfitego krwawienia wewnętrznego, często spowodowanego chorobą nowotworową.

Leczenie

Sposoby zapobiegania biegunce i wymiotom zależą od czynników powodujących te nieprzyjemne objawy. Dlatego weterynarze nie zalecają samodzielnego radzenia sobie z tymi objawami. W żadnym wypadku nie należy próbować podawać zwierzęciu węgla aktywowanego lub środków normalizujących pracę przewodu pokarmowego, ponieważ przyczyny choroby mogą leżeć w zupełnie innym obszarze. Leczenie powinno zawsze nastąpić po postawieniu diagnozy, a nie odwrotnie.

tak poza tym! Kiedy psy naprawdę potrzebują Węgiel aktywowany a jak prawidłowo podać go zwierzęciu można przeczytać w osobnym artykule na naszym portalu.

Najlepszym rozwiązaniem byłoby wezwanie lekarza weterynarii w celu zbadania zwierzęcia, wykonania niezbędnych badań i na ich podstawie przepisania określonych leków.

Leczenie chorób zakaźnych

Ponieważ biegunka i wymioty są częstymi objawami chorób zakaźnych, o ich leczeniu omówimy osobno.

• parwowirusowe zapalenie jelit jest leczone w szpitalu zakaźnym. W trakcie leczenia zwierzęta przechodzą różne rodzaje terapii: antywirusową (z użyciem antysurowic hiperimmunizacyjnych), antytoksyczną i hormonalną. Stan psów utrzymywany jest również za pomocą leków przeciwwymiotnych i wspomagających pracę mięśnia sercowego-
  

  Leczenie groźnych chorób wirusowych często wymaga czasowego przeniesienia psa do szpitala

• rotawirus jest leczony antybiotykami z grupy tertracyklin i penicylin. Czasami weterynarze odmawiają stosowania antybiotyków, ponieważ hamują one pracę jelit. W takich przypadkach leczenie polega na stosowaniu leków przeciwwirusowych i enzymatycznych, a także przestrzeganiu specjalnej diety terapeutycznej. W celu ogólnego wzmocnienia stanu czasami stosuje się immunomodulatory;
• adenowirus obejmuje leczenie kilkoma grupami leków - przeciwbakteryjne, antytoksyczne, przeciwhistaminowe, immunomodulatory. Leki mukolityczne są przepisywane psom, które mają częsty i wyniszczający kaszel. Łzawienie i wydzielinę z nosa zwalcza się wywarami ziołowymi.
  

  Przy odpowiedniej opiece nad psem adenowirusa można wyleczyć w domu

Leczenie robaczycy

Pozbywanie się robaków następuje za pomocą specjalnych preparatów przeznaczonych do odrobaczania. Ważne jest, aby zwrócić uwagę na fakt, że każdy taki lek ma granicę wieku, w którym są stosowane. Istnieją specjalne preparaty dla dorosłych psów i szczeniąt, które są wysoce niepożądane.

Następujące środki przeciwrobacze są odpowiednie dla szczeniąt:

• Drontal Junior;
• Prazycyd w zawieszeniu.

Dojrzałe psy pozbywają się pasożytów innymi sposobami, takimi jak:

• Helminthala;
• droncyt;
• Milbemax.

Istnieją również produkty uniwersalne, takie jak Prazitel, odpowiednie dla każdej grupy wiekowej (z prawidłowym obliczeniem dawki).

Jeśli pies stosunkowo łatwo przyjmuje zawiesinę doustnie, niektórzy właściciele mają duże trudności z połykaniem tabletek. Często zwierzęta zaczynają protestować przeciwko adopcji niezrozumiałego białego przedmiotu, tak uparcie wymkniętego przez właściciela. Jak „zaprzyjaźnić się” z psem z tabletkami, nie wywołując jej oburzenia, można przeczytać poniżej.

Pomoc lekarska

Niezależnie od przyczyn, które przyczyniły się do wystąpienia biegunki i wymiotów, lekarze weterynarii stosują również terapię objawową, mającą na celu punktowe zwalczanie bolesnych objawów. Leki mające na celu usunięcie objawów negatywnych przedstawia poniższa tabela.

Tabela 1. Leki zapobiegające biegunce i wymiotom

Papaweryna

Eliminacja skurczów jelit, normalizacja przewodu pokarmowegoEliminacja toksyn z organizmuEliminacja kneblowaniaPrzywrócenie równowagi kwasowo-zasadowej w układzie pokarmowymUmieszczony jako zakraplacz, aby zapobiec odwodnieniuWyrównanie skurczów żołądka

Odżywianie dla psa z biegunką

Jeśli zaburzenia w organizmie były spowodowane zatruciem lub konsekwencjami niewłaściwego żywienia, psa należy jak najszybciej przenieść na specjalną dietę, aby poprawić stan. Dieta terapeutyczna składa się z kilku zasad:

• pierwsze 24 godziny po pierwszych atakach wymiotnych w ogóle nie zaleca się karmienia zwierzaka. Jako wyjątek możesz dać zwierzęciu trochę gotowanego ryżu;
• drugiego dnia psie menu zawiera takie lekkie produkty mleczne jak kefir czy jogurt. Możesz również podać jogurt bez dodatków;
• trzeciego dnia, z widoczną poprawą samopoczucia, możesz rozpieścić swojego pupila niewielką porcją chudego mięsa - kurczaka lub indyka. Śniadanie lub obiad mogą składać się z omletu lub jajek na miękko.