Amerykański szpic eskimoski: opis rasy

Amerykański szpic eskimoski to pies, na widok którego każda osoba z dobrą wyobraźnią natychmiast wyobrazi sobie lśniącą śnieżną zimę, zaspy śnieżne i inne atrybuty tego bajecznego sezonu. Nic mniej niż wygląd zwierzęcia, o którym mówimy, podsyca fantazję. Psy te oprócz spektakularnego wyglądu mają jednak znacznie więcej zalet. Oczywiście wady też nie są im obce. O wszystkich cechach tego psa opowiemy w prezentowanym artykule.

Krajem hodowli interesującej nas rasy jest Ameryka. Jak być może zauważyłeś, w tym kraju powstało wiele egzotycznych ras. Faktem jest, że hodowcy amerykańscy, którzy pracują z psami, często stawiają sobie za cel poprawę cech rasy określonej odmiany tych zwierząt, którymi mogą być:

• zewnętrzny;
• fizyczny;
• behawioralne itp.D.

W 1935 r. po raz pierwszy sprowadzono do Ameryki szpice niemieckie. Ich cena w tamtym czasie była uważana za fantastyczną. Uwarunkowane to było:

• rzadkość psa;
• uroczy wygląd zwierzęcia;
• usposobienie tych psów do ludzi.

Dlaczego, biorąc pod uwagę, że tylko ich niemiecki przodek występuje w genotypie białego puszystego szpica, nazywa się je amerykańskimi? Chodzi o to. Od momentu pojawienia się tej rasy aż do początku II wojny światowej trwały już prace nad wyhodowaniem śnieżnobiałego przedstawiciela rasy. Po obaleniu III Rzeszy na całym świecie utrzymywał się wyraźny sentyment antyniemiecki. W związku z tą okolicznością wszystkie szpice żyjące w Ameryce, które do tego czasu były już hodowane przez miejscowych przewodników psów, zostały nazwane na cześć ich nowej ojczyzny.

Dalsze prace nad hodowlą psa interesującej nas rasy kontynuowano w okresie powojennym. Już w 1969 roku powstała cała społeczność mieszkańców amerykańskiej północy, którzy zadeklarowali się miłośnikami rasy. Następnie w 1985 roku, aby rasa zyskała uznanie Amerykańskiego Związku Kynologicznego, zorganizowano pierwszy w kraju klub psów tej rasy.

Wzorzec rasy

Wzorzec rasy – oznaczenie, które służy do opisu cech zewnętrznych danej rasy psa. W rzeczywistości jest to pewien zestaw parametrów, którym odpowiadają rozważane psy, pod warunkiem, że są czystymi przedstawicielami rasy. Rozważmy je w kolejności.

Wzrost i waga

Tak więc, zgodnie z dostępnymi dzisiaj danymi na temat tej rasy, istnieje kilka odmian szpica amerykańskiego Eskimo, a mianowicie trzy. Różnice między każdym z nich dotyczą tylko większego lub mniejszego wzrostu, a także wagi.

Tabela 1. Odmiany amerykańskiego szpica eskimoskiego

Tak więc, ponieważ „zabawka” w tłumaczeniu z języka angielskiego oznacza słowo „zabawka”, nazwa ta odnosi się do najmniejszych przedstawicieli rasy:

samice tej odmiany mają wysokość w kłębie około 23-27 centymetrów i wagę 3-3,5 kilograma-

samce z kolei mogą osiągnąć wysokość 30,5 centymetra i ważyć około 4-4,5 kilograma

Miniaturowi przedstawiciele rasy są nieco większe niż ich mniejsze odpowiedniki.

W ten sposób:

samice mają około 31-35 centymetrów wzrostu w kłębie i ważą 5-7 kilogramów-

samce mogą osiągnąć 39 centymetrów w kłębie, a przy tym ważyć 7-9 kilogramów.

Są to największe ze wszystkich:

samice mają około 39-44 centymetrów wzrostu w kłębie i ważą około 9-10 kilogramów-

samce natomiast mają w kłębie 50 centymetrów, a ich maksymalna waga sięga 16 kilogramów

Nie każda rasa ma tak poważne różnice wzrostu i wagi. Jednak taki bieg dodaje tym psom znacznie większej popularności, a nawet atrakcyjności handlowej, ponieważ:

• możesz uzyskać upragniony śnieżnobiały puch;
• zachować wszystkie parametry zewnętrzne i charakteru;
• jednocześnie będziesz mógł określić wielkość zwierzęcia, która jest dla Ciebie odpowiednia w danym momencie.

Na przykład w jednym psie można zmieścić zarówno dekoracyjność, jak i „powagę”: 16-kilogramowy pies jest już uważany za przeciętną rasę, ale nadal jest tak piękny jak jego bracia.

Kształt głowy

Prawdopodobnie nie raz słyszałeś, że miłośnicy rasy porównują swoje zwierzęta do lisów. Chodzi o to, że pysk tych psów naprawdę przypomina kształtem lisa:

• jest wąski;
• wydłużony;
• rozszerza się bezpośrednio przylegając do czaszki.

Jeśli chodzi o głowę jako całość, u tych psów jest ona mała, okrągła i zwężająca się.

Pokrowiec z wełny

To właśnie wełna jest główną dumą amerykańskiego szpica eskimoskiego, ponieważ ją posiadają:

• bardzo puszysty;
• wolumetryczny;
• gruby;
• miękki;
• Królewna Śnieżka.

Co ciekawe, sierść pomimo swojego koloru nadaje temu psu jeszcze bardziej „lisiego” wygląd.

Cechy wełnianej osłony szpica Eskimo można nazwać:

• skuteczne zatrzymywanie ciepła;
• odporność na wilgoć.

Obie te cechy uzasadniają zdolność tych pozornie ozdobnych psów do doskonałego radzenia sobie ze zmianami pogody, niskimi temperaturami i innymi okolicznościami związanymi z otoczeniem.

Jeśli chodzi o kolory, w rzeczywistości mogą się różnić. Tak więc, oprócz śnieżnobiałego, dozwolone są:

• krem;
• Herbatnik.

Głównym warunkiem jest to, że kolor musi być jednolity. Miejsca nie są dozwolone, szczenięta urodzone z nimi traktowane są jako małżeństwo rasy i nie uczestniczą w dalszej hodowli.

W okolicy klatki piersiowej, szyi i uszu wełna tworzy "kołnierz", jakby noszona dodatkowo na szyi zwierzęcia. Jest to główna ozdoba zwierzaka, a jednocześnie jego słaby punkt, ponieważ w okolicy obroży często jest to:

• tworzą się sploty;
• zaplątują się trawy i ciernie itp.D.

Postać

Charakter to kolejny parametr rasy, a nie przypadkiem zachowanie psa zdeterminowane przez naturę. Pomimo tego, że osobowość zwierzęcia w każdym przypadku będzie wyjątkowa, specyficzne parametry zachowania są podobne dla każdego przedstawiciela rasy, którą rozważamy.

Trzeba powiedzieć, że amerykański szpic eskimoski jest psem niezwykle popularnym wśród:

• początkujący;
• doświadczonych hodowców psów.

Chodzi o ich dwie główne cechy:

• dobre usposobienie;
• posłuszeństwo.

Według statystyk szpice amerykańskie początkowo przyjmują zespół od osoby znacznie chętniej niż nawet ich niemieccy przodkowie.

Niemniej jednak rasa ta jest reprezentowana przez niezależne i odważne psy, które wyraźnie będą podążać za swoją decyzją, czasami nawet próbując zignorować stosunek własnego właściciela do pytania. Można też powiedzieć, że te zwierzęta są naprawdę mądre, dla nich, mimo pewnego stopnia dekoracyjności rasy, nie jest dla nich typowe, że są mopsami z bajki Kryłowa. Jednak w tym przypadku cipki będą szczekać na każde Twoje słowo w ich kierunku i będziesz musiał się do tego przyzwyczaić lub wytłumaczyć psu, że jesteś miłośnikiem monologów.

Kolejnym niezwykle ważnym punktem, który dodaje pozytywnych cech amerykańskiemu szpicowi eskimoskiemu, jest brak agresji. To w zasadzie nietypowe dla tej odmiany psów, zwłaszcza dla śnieżnobiałego szpica. Dlatego często wybierany jest jako pies w rodzinie, gdyż stosunek tego psa do dzieci można ocenić na 10 na 10 punktów:

• ostrożny;
• uważny;
• delikatny;
• przesiąknięty miłością.

Jeśli masz dziecko i psa tej rasy, często będziesz obserwować najsłodsze uściski swojego pupila i potomstwa. Ten pies doskonale radzi sobie w roli niani.

Ze względu na to, że psy te dobrze nadają się do treningu, często stają się uczestnikami różnych:

• wystawy;
• zawody;
• konkursy itp.D.

Jeśli chodzi o aktywność białego szpica eskimoskiego, to jest ona na ich poziomie i nie ma znaczenia o jakiej rasie mówimy:

• zabawkowy szpic;
• miniaturowy;
• standard.

Cechy opieki nad szpicem eskimoskim i jego

Jak każde inne zwierzę, szpic wymaga pewnej opieki. Co, porozmawiamy w tej sekcji.

Pieszy

Chcielibyśmy powiedzieć, że będziesz musiał chodzić z psem dość często, przynajmniej dwa, a najlepiej trzy razy dziennie, podczas gdy jeden spacer powinien średnio około półtorej godziny.

Ważna informacja: spacery odbywają się o każdej porze roku. Wielu właścicieli psów woli nie wyprowadzać swojego pupila na zewnątrz i uczyć go załatwiania się w domu:

• na pieluszce;
• na tacy;
• w toalecie.

Jednak rozwiązując problem z kałem, tacy nieodpowiedzialni i okrutni właściciele zwierząt domowych zapominają, że spacery dla psów są potrzebne nie tylko po to, aby uwolnić jelita i pęcherz od płynów biologicznych, ale także:

• utrzymanie zdrowia psychicznego zwierzęcia;
• trenowanie gorsetu mięśniowego;
• nasycenie tkanek i narządów ciała tlenem;
• uzyskiwanie poprzez zapach informacji o innych psach żyjących na sąsiednich terenach itp.D.

Innymi słowy, chodzenie to zdrowie psychiczne i fizyczne zwierzęcia. Nie trzeba dodawać, że zamknięte w mieszkaniu jak w więzieniu psy, nawet nie wychodzące na zewnątrz przez jeden sezon w roku, często stają się nadmiernie agresywne i umierają przedwcześnie?

Interesujący fakt: Eskimo Spitz dostał tę nazwę nie bez powodu. Po prostu uwielbiają igrać na śniegu nawet w chłodne dni, bo jak pamiętacie ich wełna nie przepuszcza wilgoci, a także doskonale zatrzymuje ciepło emanujące z ciała.

Gry terenowe dla amerykańskiego szpica eskimoskiego – co zalecił lekarz. Innymi słowy, aby utrzymać napięcie gorsetu mięśniowego i wzmocnić szkielet zwierzęcia, będziesz musiał je trenować, ucząc takich rzeczy jak:

• bieganie z przeszkodami;
• tunele wspinaczkowe;
• skakanie itp.D.

Dostosowanie

Adaptacja szczeniaka to kolejny element opieki nad zwierzętami, ponieważ w rzeczywistości proces ten prawie w całości spoczywa na barkach właściciela.

Po raz pierwszy po pojawieniu się w nowym domu szczeniak będzie nieufny wobec nowych ludzi i zwierząt. Mówiąc prościej, będzie bardzo przestraszony, a twoim zadaniem jest złagodzenie tego stresu:

• miłe traktowanie;
• częsty kontakt;
• określenie miejsca zwierzęcia, w którym może zrobić sobie przerwę od uwagi.

Jeśli masz w domu małe dzieci, na początku nie pozwól im głośno krzyczeć w pobliżu szczeniaka, a tym bardziej nie pozwól im go złapać. Jednak w żadnym wypadku nie wolno ci traktować zwierząt w ten sposób, w przeciwnym razie dziecko wyrośnie na osobę źle wychowaną, która nie ceni życia innych stworzeń.

Pod warunkiem, że wszyscy członkowie rodziny szanują psa, szybko ustali, że są teraz jej stadem i zacznie się odpowiednio zachowywać. Jeśli bestia czuje sympatię i miłość do każdego ze swoich członków, to uwielbienie i posłuszeństwo trafi tylko do jednej osoby:

• ten, który bardziej zajmie się psem;
• „Przywódca” ludzkiego stada, czyli bardziej aktywny małżonek, jeśli chodzi o rodzinę.

Notatka: bardziej aktywny małżonek to niekoniecznie mężczyzna. Jeśli pies widzi, że członkowie rodziny są kontrolowani przez mamę, żonę, dziewczynę itp.D., rozważy swojego przywódcę.

Terytorium zamieszkania

Chcielibyśmy zwrócić Państwa szczególną uwagę na następujące stwierdzenie: amerykański szpic eskimoski to pies, który nie może żyć w wolierze. I nie chodzi tu o to, że jej wełna nie wystarczy, by wytrzymać mróz. Tak, przy -30°C ten pies nie będzie mógł mieszkać na ulicy, jednak gdyby była ciepła budka, to zniósłby temperatury do -10°C.

Jednak zamykając psa w wolierze, zranisz jego psychikę. Szpic amerykański to pies, który powinien być blisko człowieka przez większość aktywnego dnia. Pod warunkiem, że nie dasz jej takiej możliwości, ona:

• popaść w depresję;
• zacznie ciągle boleć;
• szybko słabnie;
• wkrótce umrze.

Dlatego, rozpoczynając takie zwierzę, powinieneś rozważyć wszystkie zalety i wady jego zakupu, ponieważ będziesz musiał prawie stale kontaktować się ze zwierzakiem.

Opieka

Najważniejszym i najtrudniejszym zadaniem właściciela w zakresie pielęgnacji zwierzaka jest utrzymanie jakości i wyglądu jego sierści. Sierść psa musi być monitorowana ze szczególną starannością z następujących dwóch powodów:

• zachować spektakularną egzotyczną rasę psa;
• zapobiegać chorobom skóry.

Ważny fakt: pies z trudną do pielęgnacji sierścią, z niedostateczną pielęgnacją sierści, jest zawsze podatny na różne choroby skóry.

Jeśli nie umyjesz jej na czas lub np. nie rozczesujesz, to kolejnym etapem takiej „pielęgnacji” może być leczenie ciężkiego zapalenia skóry.

Sierść psa składa się z:

• podszerstek, miękki, gęsty i puszysty, pełniący funkcję kontroli klimatu dla ciała zwierzęcia;
• włos prosty - tzw. włos ochronny, długi, mniej miękki i puszysty niż podszerstek, ale nie twardy i kłujący ze względu na specyfikę rasy.

Twój pies rzuci się dokładnie dwa razy w ciągu roku:

• przed nadejściem zimnej pory roku, czyli jesienią;
• przed nadejściem ciepłego sezonu, czyli wiosną lub wczesnym latem.

Sam proces linienia został wymyślony przez naturę, aby odnowić szatę i przygotować ją na trudy danego sezonu. Tak więc przed zimą pies odnawia sierść, zwiększając jej ilość i zwiększając ilość podszerstka, a wiosną przeciwnie sierść staje się rzadsza, aby zwierzę tolerowało ciepło i bezpośrednie działanie promieni słonecznych.

Aby pomóc organizmowi psa poradzić sobie z odnawianiem futra, należy codziennie czesać podczas linienia szczotką z metalowym włosiem sprzedawaną w każdym sklepie zoologicznym. Jakiego rodzaju pędzla potrzebujesz, możesz skonsultować się ze sprzedawcą, który pomoże Ci wybrać odpowiednią opcję.

Pod warunkiem, że wylinka jest w tyle, a zwierzę nie odnawia sierści, należy ją wyczesywać co najmniej dwa razy w ciągu 7 dni, czyli mniej więcej raz na 3 dni.

Jeśli chodzi o strzyżenie to te psy nie potrzebują, wzorzec rasy zakłada swobodny wzrost sierści, jednak ze względów higienicznych warto przyciąć sierść:

• na łapach, zwłaszcza między palcami;
• w uszach, aby zapobiec kolonizacji roztoczy skóry, różnych stanów zapalnych;
• na brzuchu, aby uchronić zwierzę przed zaplątaniem cierni, kamyków i zwykłego brudu we sierści;
• pod ogonem, jeśli Twój zwierzak ma możliwość zabrudzenia tam sierści podczas defekacji.

Jeśli masz takie pragnienie, latem możesz skrócić sierść pupila, pod warunkiem, że pupil jest gorący i zachoruje na słońcu.

Notatka: zalecamy wizytę w salonie fryzjerskim, ale nie wykonuj jej samodzielnie. Przycinając nieregularne kształty, zakłócasz naturalny wzrost linii włosów, a pies stopniowo traci swój uroczy wygląd.

Kąpanie psa często nie jest konieczne. Powierz ten zabieg profesjonalnemu groomerowi lub sam umyj zwierzę w miarę zabrudzenia sierści, używając:

• specjalne szampony dla psów o tym typie sierści;
• balsamy lub kremy specjalnie opracowane do linii sierści psów.

Śledzenie zdrowia zwierząt

Bardzo ważny punkt, o którym czasami właściciele szpiców po zakupie zapominają - Twój pupil też jest chory, jak każda inna żywa istota. A to oznacza, że ​​w razie potrzeby będziesz musiał zabrać go do kliniki weterynaryjnej, a także początkowo zapewnić zwierzęciu ochronę przed różnymi chorobami, stosując następujące środki.

Po pierwsze, aby pies nie zachorował na najczęstsze infekcje wśród swoich „współplemieńców”, należy się nim zaszczepić. Oto lista dolegliwości, przed którymi należy się chronić:

• koronawirus i parwowirus zapalenia jelit;
• plaga drapieżników;
• wścieklizna;
• leptospiroza;
• Wirusowe zapalenie wątroby.

Dla najbardziej uważnych i odpowiedzialnych właścicieli weterynarz może sporządzić dodatkową listę zalecanych szczepionek, które można podać psu w celu ochrony przed innymi, mniej powszechnymi i niebezpiecznymi chorobami.

Drugim ważnym elementem pielęgnacji związanym z opieką nad psem jest terminowe odrobaczenie lub oczyszczenie organizmu zwierzęcia ze szkodliwych pasożytniczych robaków. Oto, jakie szkody wyrządzają te robaki Twojemu zwierzakowi:

• uszkadzają tkanki pokrywające narządy, na których pasożytują od wewnątrz;
• wydzielają toksyczne produkty odpadowe;
• zabierz składniki odżywcze, na których polega Twój zwierzak.

Wśród istniejących odmian robaków, glisty u psów są szczególnie niebezpieczne. Poświęcona jest symptomatologia ich obecności w ciele i osobliwości leczenia artykuł specjalny.

Jeśli pasożyty żyją w psie, jest to pewien posłaniec, że będzie on bardzo chory. Nawiasem mówiąc, zwierzę może nawet umrzeć z powodu nadmiernego rozmnażania robaków. Dlatego konieczne jest z częstotliwością raz na pół roku lub nawet nieco częściej oczyszczanie z robaków za pomocą specjalnych leków weterynaryjnych wytwarzanych w postaci:

• tabletki;
• zawieszenia;
• krople itp.D.

Notatka: mianowania tego leku dokonuje lekarz. Pamiętaj, aby po raz pierwszy dać swojemu psu lekarstwo pod jego kontrolą. Po zdobyciu doświadczenia, kolejne razy będziesz mógł samodzielnie przeprowadzić interesującą nas procedurę.

Ponieważ pasożyty mogą niepokoić Twojego zwierzaka nie tylko od środka, ale także z zewnątrz, powinieneś rozważyć również regularne leczenie go w celu:

• pchły;
• wszy;
• wszy itp.D.

Faktem jest, że te pasożyty:

• powodować, że zwierzę ma ciągłe swędzenie i bolesność;
• prowokować rozwój zapalenia skóry;
• przenosić różne infekcje itp.D.

Dlaczego pchły psie są niebezpieczne dla zwierząt domowych i ludzi? Jak znaleźć i pozbyć się pcheł u zwierząt na czas? Czytaj w artykuł specjalny.

Pod warunkiem, że nie pozbędziesz się tych irytujących owadów na czas, twoje zwierzę:

• staje się nerwowy;
• miejscami łysy;
• straci swój wygląd;
• zachorować na dolegliwości skórne itp.D.

Poza tym na ulicy do wesołego towarzystwa wspomnianych już pasożytów może dołączyć również groźny dla człowieka kleszcz ixodid. Pod warunkiem, że ugryzie psa, może zarazić się piroplazmozą, a nawet umrzeć.

I oczywiście, jeśli twoje zwierzę wykryje jakąkolwiek dolegliwość, będzie musiało zostać natychmiast zabrane do weterynarza w celu zbadania. Musisz zrozumieć, że każda sekunda opóźnienia zmniejsza szanse Twojego zwierzęcia na wyzdrowienie.

Niestety ta rasa ma specyficzne choroby, które są bardziej prawdopodobne u większej liczby osobników. Tak więc najsłabszym punktem tych psów są oczy. Często cierpią na wrodzone lub nabyte dolegliwości, dlatego ważne jest, aby stale monitorować stan aparatu wzrokowego.

U psów często występują różne choroby aparatu oka. Może to być nieszkodliwy stan zapalny, który szybko minie z kropli, lub odwrotnie, poważna patologia wymagająca interwencji chirurgicznej. Ważne jest, aby w porę zauważyć objawy i rozpocząć właściwe leczenie, aby zachować wzrok ukochanego zwierzaka. Aby to zrobić, sprawdź nasze artykuł specjalny.

Karmienie

Odwieczny spór o to, jak karmić psa, w szczególności szpica amerykańskiego, trwa między miłośnikami tych zwierząt od czasu, gdy zaczęli produkować karmę premium. Sedno tej debaty polega na tym, że w zasadzie Twój pies może jeść:

• przemysłowa pasza granulowana;
• naturalne jedzenie.

Rzućmy okiem na zalety i wady jedzenia określonego jedzenia w poniższej tabeli.

Tabela 2. Plusy i minusy naturalnej żywności

możesz urozmaicić karmę swojego pupila-

bardziej znany percepcji-

po prostu gotuj-

niezależny dobór jakości produktu-

smak zwierzęcia jest wyższy niż przy karmieniu pokarmem-

łatwy do zidentyfikowania alergen

w diecie psa 70% powinno stanowić mięso lub inne wysokiej jakości białko-

bez zrozumienia tematu trudno jest w pełni uformować dietę zwierzaka-

całe jedzenie, którego potrzebuje pies, jest drogie?-

z miękkiego pokarmu zwierzę tworzy płytkę nazębną i kamień nazębny-

w celu zaspokojenia potrzeb psa konieczne jest stosowanie dodatkowych witamin i minerałów-

muszę często gotować

Tabela 3. Plusy i minusy pasz przemysłowych

dobre jedzenie klasy „super premium” i „holistyczne” to żywność pełnoporcjowa, czyli zawierająca wszystkie niezbędne składniki odżywcze, a także witaminy, minerały itp.D.-

nie wymaga codziennego przygotowania-

sprzedawane we wszystkich sklepach zoologicznych-

wykonane w taki sposób, aby układ pokarmowy psa najskuteczniej przyswajał pokarm

możesz wybrać odpowiednią żywność na długi czas-

tania karma jest kiepskiej jakości i nie odpowiada potrzebom psa-

wysokiej jakości pasza kosztuje przyzwoitą ilość pieniędzy-

zwierzę ma mniej wrażeń smakowych niż podczas jedzenia zwykłego jedzenia

Jedzenie czy żywność naturalna - to zależy od Ciebie

Jak dokładnie będzie jadł Twój pies, zdecyduj sam. I faktycznie, i w innym przypadku, nie będziesz w stanie zaoszczędzić pieniędzy, ponieważ:

• amerykański szpic eskimoski nadaje się tylko do żywności premium i holistycznej, co wiąże się z dość dużymi kosztami;
• dieta zwierzęcia powinna składać się w 70% z chudego mięsa, takiego jak wołowina, indyk, kurczak, cielęcina, co również jest dość drogie.

Jeśli nie jesteś gotowy na wydawanie pieniędzy na swojego zwierzaka, lepiej nie zaczynać go na początku, ponieważ jest to całkowicie nieodpowiedzialne.

Jak długo żyje amerykański szpic eskimoski??

Pod warunkiem przestrzegania wszystkich instrukcji dotyczących pielęgnacji, chodzenia, trzymania, karmienia psa, możesz oczekiwać, że Twój śnieżnobiały szpic dożyje około 14 lat. Oczywiście liczba ta może się zmieniać zarówno w kierunku spadku, jak i wzrostu, ale całkowity okres pozostanie w przybliżeniu na tym samym poziomie.

Cena £

Do tej pory koszt interesującego nas przedstawiciela rasy wynosi około 15-40 tysięcy rubli. Tak więc za 15 tys najprawdopodobniej kupisz psa:

• bez rodowodu;
• nie nadaje się do hodowli;
• dorosły itp.D.

Najlepsi przedstawiciele rasy kosztują tylko około 40 tysięcy rubli. Jeśli jednak nie planujesz błyszczeć na wystawach, takie wydatki są bezużyteczne: charakter rasy pozostaje u psów, nawet jeśli występują odchylenia od normy.

Podsumujmy

American Eskimo Spitz - pies rodzinny. Najważniejszą rzeczą do zapamiętania jest to, że szpic amerykański nie może żyć bez mężczyzny. Daj swojemu zwierzakowi czas, trenuj i rozpieszczaj go. A wtedy nie tylko pies będzie szczęśliwy, ale ty sam.

Wideo - amerykański Eskimos