W leczeniu świerzbu roztoczy u psów (+ zdjęcie)

Często zwierzęta wracają do domu po spacerze z „niespodzianką” w postaci owadów. Jedną z tych „niespodzianek” może być swędzący roztocz.

Kleszcz żywi się krwią psa.

Koło życia

1. Cykl życiowy dorosłej samicy składa się z miesiąca, w którym może złożyć do stu pięćdziesięciu jaj, które dojrzewają w wygryzionych labiryntach.
2. Osobnik dojrzewa w ciągu dwudziestu jeden dni.
3. Osoba może zarazić się swędzeniem, ale kleszcz nie stanowi dla niego zagrożenia, ponieważ ludzka skóra nie nadaje się do żywotnej aktywności pasożyta.
4. Jednak przebywanie na powierzchni ludzkiej skóry spowoduje powstanie problemu świerzbu pseudosarkoptycznego, który będzie objawiał się nieprzyjemnymi doznaniami.

Kleszcz nie jest niebezpieczny dla ludzi.

Patogeneza

Owad lokalizuje się w miejscach, gdzie zwierzę ma najmniejszą ilość wełny - uszy, fałdy stawowe.

Pierwsze oznaki pojawiają się czternaście dni po wniknięciu patogenu do organizmu. Z powodu toksyn wydzielanych przez mikroorganizm zwierzę ma zakłócenia w pracy wielu układów. Wpływa na ośrodkowy układ nerwowy, układ sercowo-naczyniowy, układ odpornościowy, warstwy śródbłonka i siateczki.

Zmiana może rozprzestrzenić się ze zlokalizowanych obszarów na pobliskie tkanki i obejmować duże obszary. Pasożyty aktywują się w ciepłym pomieszczeniu, powodując swędzenie zwierzęcia. Ignorowanie objawów prowadzi do przejścia choroby w postać przewlekłą, w której zajęte są węzły chłonne, na skórze pojawiają się plamy starcze.

Początek swędzenia jest wyraźną oznaką obecności kleszcza.

Objawy

Początkowy etap nie ma wyraźnych oznak. Objawy zaczynają pojawiać się siedem dni po zakażeniu.

1. We właściwym czasie na powierzchni grzbietu nosa pojawiają się guzki wypełnione przezroczystą substancją, które następnie zamieniają się w pełnoprawne grudki.
2. Ponadto choroba rozprzestrzenia się na część brwiową twarzy, na uszy, okolice ogona, fałdy kolanowe i łokciowe.
3. Grudki charakteryzują się nieustannym swędzeniem, a zwierzę drapie je aż do krwawienia.
4. W miejscu silnego drapania tworzą się strupy, może wystąpić krwawienie ze skóry.
5. W miejscu manifestacji świerzbu wełna zaczyna wypadać kępami.
6. Ze względu na rozległy wzrost i pojawienie się strupów skóra nie może oddychać, proces wymiany ciepła zostaje zakłócony, a w efekcie wzrasta temperatura ciała.
7. W zaawansowanych przypadkach skóra staje się gęstsza.

Często chorobę obserwuje się na zgięciach kolan i łokci.

Ustalenie diagnozy

Diagnostyka opiera się na zróżnicowaniu, informacjach z historii, danych epizootologicznych, objawach ogólnych, badaniach laboratoryjnych.

Jaja owadów są testowane pod kątem zeskrobań skóry. Główne patologie różnicowania:

• nużyca;
• infekcja grzybiczna;
• trichofitoza;
• mikrosporia;
• dermatofitoza;
• kontaktowe zapalenie skóry;
• zapalenie mieszków włosowych;
• uogólnione piodermia.

W celu postawienia diagnozy pobiera się skrobanie skóry.

Robiąc skrobanie, musisz wybrać te obszary, których zwierzę nie może polizać, ale niedawno czesało.

Czym świerzb różni się od innych patologii

Różnica między świerzbem a otodektozą polega na lokalizacji patogenu.

• Czynnik sprawczy świerzbu ucha wybiera miejsce swojego „zamieszkania” na wewnętrznej powierzchni małżowiny usznej, w kanałach słuchowych. Tylko w przypadku komplikacji można przełączyć się na przednią część.
• Demodectic mange różni się od świerzb obecność patogenu w miejscach, w których nie ma zakończeń nerwowych - mieszków włosowych. Zwierzę nie odczuwa swędzenia. Pierwszym i głównym objawem nużycy jest wypadanie włosów.
• alergiczne zapalenie skóry i wyprysk - dość poważne choroby i jest bardzo mało różnic w stosunku do świerzbu, ale są. Postęp choroby z wypryskiem alergicznym jest wolniejszy, ogniska nie rosną tak intensywnie. Łysienie przebiega szybciej, ale nie ma strupów.

Pies ma otodektozę.

Leczenie roztoczy świerzbu

Jeśli w domu jest dużo psów, każdy powinien wykąpać się w roztworze aktywowanej kreoliny, która będzie miała dobroczynny wpływ na skórę. Ale zaleca się również stosowanie heksaliny, heksatalp, siarki koloidalnej.

• W domu zwierzę powinno być odizolowane od reszty domowników. Roztwór podsiarczynu należy wcierać w dotknięty obszar. A także do tych samych celów możesz użyć tiosiarczynu sodu, antychloru. Ogranicz dostęp do przetwarzanych obszarów.
• Jeśli nie jest możliwe zastosowanie leczenia miejscowego, dozwolone jest stosowanie podskórnych zastrzyków leków: ivomek, ivermectin, bimek, tsevamek, novek, ivermec, ecomectin. W żadnym wypadku nie przekraczać dawki wskazanej w instrukcji.
• Zalecany i szeroko stosowany w leczeniu świerzbu lek Amidel-gel neo. Produkt zawiera cyflutrynę – syntetyczny piretroid, lidokainę – środek znieczulający, chloramfenikol – antybiotyk o szerokim spektrum działania, glicerynę, dimetylosulfotlenek, glikol polietylenowy. Terapię tym lekiem należy prowadzić do całkowitego wyzdrowienia i ustąpienia objawów.
• Warto zauważyć, że wszystkie miejscowe środki zażywania są bardzo toksyczne, a przedawkowanie może prowadzić do katastrofalnych konsekwencji w związku z występowaniem chorób wątroby. Dlatego wskazane jest podawanie zwierzęciu Carsil lub Essentiale równolegle z zaleconą terapią. Przez cały okres leczenia dieta pacjenta powinna składać się z lekkich pokarmów dietetycznych, pokarmów hipoalergicznych.

Roztwór do wstrzykiwań Ecomectin jest stosowany w leczeniu psa.

Film o roztoczach świerzbu u psów