Pioderma u psów

Tak nazywa się bakteryjna infekcja skóry. Termin medyczny składa się z dwóch greckich słów, które przekładają się na „ropa” i „skóra”. W literaturze weterynaryjnej Zachodu choroba ta występuje pod nazwą „liszajec”. Dowiemy się więc szczegółowo o jego objawach, przyczynach, terapii.

Objawy kliniczne piodermii

Najczęstszymi objawami choroby są ropnie i grudki pojawiające się na skórze. Zmiany są podobne do trądziku u ludzi. Z czasem stają się czerwone, ale pośrodku pojawia się biała strefa - dojrzewający ropień. Inne objawy ropne zapalenie skóry u psów to suche plamy na skórze z wypadaniem włosów, silny świąd. Jak pokazuje praktyka weterynaryjna, u przedstawicieli ras krótkowłosych w większości przypadków występuje powierzchowne ropne zapalenie skóry. Można go łatwo pomylić z pokrzywką, ponieważ przekrwienie jest wyraźnie widoczne pod linią włosów. Przypomina powszechną reakcję alergiczną.

Przyczyny piodermii u psów

Co powoduje tę dermatologiczną dolegliwość u psów?? Infekcja bakteryjna występuje, gdy uszkodzona jest wierzchnia warstwa skóry. Czasami jest to spowodowane regularną maceracją skóry psów w warunkach dużej wilgotności, co jest typowe dla przedstawicieli ras służbowych. Długotrwała lub nieprofesjonalna antybiotykoterapia również przyczynia się do wystąpienia objawów piodermii. W takim przypadku zdrowa mikroflora skóry zostaje stłumiona. Kolejnym prowokującym czynnikiem jest terapia hormonalna.

Często psy mają patologie zapalne skóry spowodowane zmianami kleszczowymi. Warto wiedzieć, że psiodermia nie jest zaraźliwa dla ich właścicieli.

Pioderma międzypalcowa jest powszechna u psów myśliwskich i służbowych. Jest to konsekwencja odmrożeń kończyn, gdy pies zmuszony jest do długiej pracy na zewnątrz, w warunkach wilgoci i zimna. Rozwój piodermii jest bardziej typowy dla tych zwierząt, których odporność jest osłabiona. Często jest to wtórna patologia występująca przy alergicznym zapaleniu skóry. Choroba rozwija się na tych obszarach skóry, które są najczęściej podatne na urazy, czyli na brzuchu i łapach.

U młodych zwierząt widoczne są przejawy patologii w pachwinie i pod pachami.

Czynnikami predysponującymi do rozwoju piodermii są infekcje grzybicze skóry, pchły, choroby tarczycy, zaburzenia równowagi hormonalnej. Przejawy choroby ułatwiają również przenoszenie dorosłych zwierząt na karmienie suchymi mieszankami. W tym przypadku ich stan odpornościowy gwałtownie spada, co przyczynia się do rozwoju dolegliwości dermatologicznych.

O diagnostyce i leczeniu piodermii u psów

Warto zauważyć, że tę chorobę można łatwo pomylić z innymi. Diagnoza opiera się na objawach klinicznych, historii choroby. Pies musi zrobić biochemię krwi. To właśnie to badanie identyfikuje jakąkolwiek chorobę endokrynną, która może być przyczyną rozwoju piodermii. Weterynarze również wykorzystują posiewy krwi w diagnostyce. Jest to niezbędne do badania wrażliwości na antybiotyki.

Jeśli ropne zapalenie skóry wiąże się z alergicznym zapaleniem skóry, testy pozwalają zidentyfikować alergeny, które ją spowodowały. Typową terapią zapalnych infekcji skóry jest antybiotykoterapia. Praktyka pokazuje, że trwa to od 14 do 30 dni. Jeśli pies nie jest leczony do końca, a przebieg terapii zostanie zatrzymany przy pierwszych objawach poprawy stanu skóry, to ropne zapalenie skóry przerodzi się po prostu w postać przewlekłą i będzie stale odczuwać nawroty. W takich przypadkach ponownie pobiera się zeskrobiny skóry w celu zidentyfikowania patogenu i określenia skutecznego leku przeciwbakteryjnego do leczenia psa. Terapia miejscowa na ropne zapalenie skóry obejmuje maści zawierające nadtlenek benzoilu lub chlorheksydynę. Ważnym warunkiem skuteczności leczenia jest czystość zagrody, kabiny, pościeli.

Jeśli chodzi o rokowanie dla zwierzaka, w większości przypadków ropne zapalenie skóry jest dobrze leczone antybiotykami z doustną drogą podawania, lokalnymi lekami, jeśli proces nie zostanie rozpoczęty. Jeśli chodzi o przewlekły przebieg choroby dermatologicznej, to trzeba być przygotowanym na długotrwałe leczenie. Jeśli ropne zapalenie skóry jest spowodowane przez roztocze Demodex, weterynarze zalecają właścicielom psów regularne kąpanie ich szamponami leczniczymi. Ogólnie rzecz biorąc, choroba ta nie stanowi zagrożenia dla psa, jeśli terapia zostanie rozpoczęta na czas.