O leczeniu i objawach dżumy u psów

Po kontakcie z chorym psem koniecznie umyj ręce.

Niedawno wyleczone zwierzęta przez długi czas pozostają nosicielami wirusa, dlatego gotowanie psich artykułów gospodarstwa domowego jest warunkiem koniecznym do przestrzegania zasad bezpieczeństwa.

Metody przenoszenia u psów

Bądź transmitowany wirus dżumy zdolny do bezpośredniego kontaktu z psem nosicielem.

Czynnik sprawczy infekcji jest zawarty nie tylko we krwi żywiciela, ale także w wydzielinach z nosa, łzach, ślinie, moczu i kale. Najbardziej podatne na tę chorobę są osobniki rasowe ze względu na niestabilność układu odpornościowego na ten typ wirusa. Zwierzęta niekrewniacze są mniej podatne na zarażenie ze względu na silniejszą odporność lub obecność we krwi przeciwciał „matczynych”.

Patogen może znajdować się w wydzielinie nosowej.

Obraz kliniczny

Okres, w którym objawy są prawie niewidoczne, ale patogen jest już we krwi, trwa około trzech tygodni.

Istnieje kilka strumieni dżumy:

• ostra forma;
• super ostry;
• typowy;
• nietypowy;
• chroniczny;
• prąd piorunowy.

Czas trwania ostry kurs waha się od dwóch tygodni do jednego miesiąca. Na tym etapie temperatura ciała znacznie wzrasta. Po kilku dniach hipertermia zmniejsza się o jeden lub dwa stopnie i utrzymuje się przez długi czas.

Ostry przebieg charakteryzuje się podwyższoną temperaturą ciała.

Prąd nadostry objawia się nagłą i ciężką hipertermią, która prowadzi do całkowitej apatii zwierzęcia. Kilka godzin później pojawia się śpiączka i śmierć. Czas trwania waha się od kilku godzin do trzech dni.

Lokalizacje lokalizacji

W zależności od miejsca lokalizacji klęski dżuma różni się również znakami, jednak pierwszym powszechnym znakiem we wszystkich typach jest światłowstręt.

Plaga to światłowstręt.

Oznaki infekcji zależą od systemu, w którym pasożytuje wirus. Istnieją następujące formy:

• płucny;
• jelitowy;
• skórny;
• nerwowy;
• mieszany.

Postać płucna

Postać płucna zaczyna się od ropnych wypływów z nosa z powodu nagromadzenia ropnego wysięku w przewodach nosowych.

Duże nagromadzenie wysięku powoduje niedrożność przewodów nosowych i utrudnia oddychanie. Rozwijać objawy zapalenia płuc. Podczas słuchania - świszczący oddech. Znaczna hipertermia organizmu. Zwierzę stale kicha, po czym wydaje się suche kaszel, stopniowo przechodząc w mokry kaszel. Obserwuje się drżenie mięśni, zaczynają się konwulsje. Rozwijać objawy zapalenia spojówek, zapalenie rogówki.

W przypadku płucnej postaci choroby pies stale kicha.

Forma jelitowa

W postaci jelitowej dochodzi do silnej produkcji śluzu, w wyniku czego pies zaczyna stale zwracać, co jest przyczyną wymiotów śluzowych.

Z biegiem czasu wymiociny żółkną z zanieczyszczeniami krwi. Zwierzę cierpi na biegunkę. Fekalia mają śliską konsystencję, cuchnący, zgniły zapach. W miarę postępu choroby w kale psa pojawia się krew. Na tle postaci jelitowej są oznaki bólu gardła lub zapalenie gardła.

Jelitowa postać choroby charakteryzuje się biegunką.

Forma skórna

Postać skórna objawia się powstawaniem czerwonych plam na skórze ud, małżowiny usznej, wokół ust, nosa i brzucha, które po pewnym czasie przekształcają się w krosty.

W małżowinach usznych ze skórną postacią choroby tworzą się czerwone plamy i krosty.

Po samoistnym otwarciu w miejscu krost pojawiają się strupki. Na stawach rozwija się hiperkeratoza.

Forma mieszana

Przy mieszanej formie dżumy pies staje się agresywny.

1. Silne podniecenie u zwierzaka zaczyna się wraz z rozwojem nerwowej postaci patologii.
2. Co więcej, podekscytowanie można zastąpić agresją.
3. Obserwuje się oznaki zaburzenia nerwowego: drgawki, mimowolne skurcze mięśni twarzy - tik.
4. Występuje drżenie mięśni brzucha, kończyn, zaburzona koordynacja ruchów.
5. Kiedy nadchodzi kolejna faza, agresja zamienia się w całkowitą apatię i paraliż.
6. Paraliżuje kończyny tylne, dochodzi do zwieracza odbytnicy, pęcherza, niekontrolowane opróżnianie jelit.

Leczenie plagi psów

Lek Fenobarbital służy do eliminacji agresji.

Dla pozytywnego efektu terapia dżumy powinna być prowadzona w sposób kompleksowy i ukierunkowany na zniszczenie patogenu. Bez względu na formę przepisywane są leki stymulujące ogólny stan organizmu.

• Rozwiązania: urotropina, glukonian wapnia, izotoniczny chlorek sodu, glukoza, kwas askorbinowy, difenhydramina. Przeciwko niedowład zaleca się powołanie proseryny, strychniny. W celu zmniejszenia napięcia mięśni szkieletowych midocalm stosuje się w ampułkach lub w postaci tabletek. Ciśnienie wewnątrz czaszki zmniejsza się roztworem siarczanu magnezu lub diuretykiem - furosemidem.
• Z uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego dopuszczalne układy odprysków przyusznych. Podniecenie i agresję niweluje zastosowanie kwasu fenobarbitalowego, benzonalowego, foliowego lub glutaminowego. Jeśli zarejestrowany napady padaczkowe - finlipsin, pagluferal. Obecność infekcji bakteryjnej wymaga zastosowania antybiotyków. Do stosowania wskazane są antybiotyki tetracyklinowe - chloramfenikol, norsulfazol, streptomycyna, klofaran, kefzol, gentamycyna. Aby wzmocnić efekt zastosowanej terapii, należy wstrzyknąć psu surowice hiperimmunologiczne otrzymane od psa rekonwalescencyjnego lub konia hiperimmunologicznego.
• W celu zapewnić trwałą odporność organizmu na wirusa, wspomagają układ odpornościowy pupila poprzez stosowanie leków immunomodulujących i immunostymulujących. Sulfokamfokaina, karboksylaza są przepisywane w celu wsparcia serca. Aby nasycić organizm przydatnymi substancjami i zapewnić siłę do walki z wirusem, zwierzę potrzebuje terapii witaminowej. Stosowane są preparaty witaminowe z grupy B - B1, B6, B12, a także pantaten, nikotynamid. W trudnych sytuacjach stosuje się terapię infuzyjną – roztwór Ringera wstrzykuje się dożylnie.

Odżywianie

• Dietetyczne jedzenie w okresie nosówki powinien być tak dobrany, aby osłabiony organizm zwierzęcia mógł łatwo trawić zjedzony pokarm.
• Niedopuszczalne jest jedzenie ciężkie, smażone, tłuste lub pikantne.
• Karmić małe i częste.
• Dozwolone jest karmienie zwierzaka drobno posiekanym chudym mięsem lub mięsem mielonym.
• Surowe jajka można podawać nie częściej niż dwa razy w tygodniu.
• Kwaśne produkty mleczne - niskotłuszczowy twarożek, kefir. Podobną dietę należy stosować przez około miesiąc po wyzdrowieniu.
• Pomaga utrwalić wynik i uspokoić wywar z serdecznika zwierzęcego.

Musisz często karmić psa małymi porcjami.

Profilaktyka i szczepienia

Środki zapobiegawcze mające na celu zapobieganie zakażeniu dżumą powinny polegać przede wszystkim na: szczepienia. Nie wolno nam zapominać, że odrobaczanie jest obowiązkowe przed szczepieniem.

1. Obowiązkowe pierwsze szczepienie przeprowadzają młode zwierzęta w wieku dwóch miesięcy.
2. Drugie rutynowe szczepienie szczenię podaje się w wieku sześciu miesięcy i roku.
3. Następnie są szczepione co roku z dwutygodniową kwarantanną.

Szczepienia są środkiem zapobiegawczym.

Nie można dopuścić, aby temperatura ciała przed i w trakcie zabiegu przekroczyła normę. Aby zapobiec ryzyku infekcji, unikaj wątpliwego kontaktu zwierząt z innymi psami. Należy pamiętać, że szczepionka nie wyklucza możliwości ponownego zakażenia, a właściciele powinni zachować czujność i uwagę na zwierzęta. Zaszczepiony pies łatwiej toleruje ponowną infekcję, ale fakt ten nie wyklucza powikłań.

Film o dżumie u psów