Jak i jak prawidłowo leczyć kaszel hodowlany u psa

Aby stwierdzić, czy zwierzę się zakrztusiło, należy zajrzeć mu w gardło, ostrożnie otwierając palcami pysk. Dla niezawodności możesz użyć latarki i odchrząknąć. Jeśli jest to trudne, zaleca się przetestowanie ulubionego przysmaku dla psa. Nie zje tego, jeśli obcy przedmiot utknie jej w gardle.

Ponadto zapalenie tchawicy i oskrzeli ma następujące objawy:

1. Kneblowanie. Czasami dźwięki wydawane przez psa są mylone z próbą wymiotowania z siebie niedawno zjedzonego. Jednak w rzeczywistości takie objawy często okazują się silnym, duszącym kaszlem. Czasami dochodzi do punktu, w którym zwierzę zaczyna wymiotować przezroczystą cieczą lub białą pianą. Jeśli jednak substancja zawiera produkty trawienne, najprawdopodobniej zwierzę ma problemy z żołądkiem, a nie z drogami oddechowymi.
2. Stan depresyjny. Często kaszel hodowlany u psów nie towarzyszy dodatkowym objawom i praktycznie nie wpływa na ich nastrój. Ale w rzadkich przypadkach zwierzę staje się ospałe, zaczyna odmawiać jedzenia i szukać wsparcia u właściciela, uporczywie domagając się uczucia lub przynajmniej bliskiej obecności.

Również czworonożny przyjaciel czasami ma gorączkę, pojawia się wydzielina śluzowa z nosa, ale przy braku powikłań lekki kaszel wcale nie przeszkadza zwierzakowi czuć się zdrowo i energicznie.

Przyczyny infekcji

Nie bez powodu kaszel woliery u psów otrzymał taką nazwę u zwykłych ludzi. Jest łatwo przenoszony na inne osobniki przez unoszące się w powietrzu kropelki i nawet stara ślina chorego zwierzęcia na podłodze klatki może stać się jej źródłem. Jeśli zwierzak spotka się na ulicy lub w pokoju z zarażonym człowiekiem, to po 5-7 dniach pojawią się charakterystyczne objawy. W ten sposób nie będzie możliwe całkowite zabezpieczenie swojego zwierzaka, ponieważ w takim przypadku wszystko zależy od rozwagi innych właścicieli. Właściciel chorego psa powinien natychmiast odizolować go od innych osobników, ponieważ dorośli tego gatunku rzadziej tolerują tę chorobę.

Wiele patogenów jest zdolnych do wywoływania infekcji, ale głównymi z nich są wirusy dżumy, paragrypy i adenowirusy (głównie typu 1, ponieważ teoria dotycząca typu 2 jest raczej wątpliwa). Niektórzy weterynarze uważają, że w grę wchodzi również opryszczka. Głównym problemem, który czasami utrudnia przepisanie prawidłowego leczenia, jest wysoka kompatybilność wymienionych patogenów z innymi bakteriami i wirusami. Na przykład tworzenie się złożonych infekcji często łączy się ze gronkowcem.

Diagnostyka i terapia

Przed rozpoczęciem leczenia właściciel psa musi upewnić się, że jego domysły są prawidłowe. Faktem jest, że charakterystyczne objawy zapalenia tchawicy i oskrzeli pojawiają się w innych przypadkach: z mechanicznym uszkodzeniem tchawicy i patologiami pasożytniczymi. Jeśli właściciel psa nie jest pewien diagnozy, powinien udać się do lekarza weterynarii na badania ogólne i prześwietlenie klatki piersiowej.

Ponadto przy pierwszych oznakach kaszlu w przedszkolu zwierzę należy odizolować, nawet jeśli w mieszkaniu nie ma innych przedstawicieli gatunku. Zwierzę powinno znajdować się w tym samym pomieszczeniu, ale potrzebuje dobrych warunków przetrzymywania: będzie wymagało wysokiej jakości wentylacji (15-20 wietrzeń dziennie), normalnego poziomu wilgotności bez kropli, stabilnej temperatury powietrza i bez stresu.

Z reguły choroba ta ustępuje sama bez interwencji człowieka, ponieważ organizm jest zobowiązany do samodzielnej walki z wirusem. Jeśli jednak zwierzę ma długotrwały wzrost temperatury ciała lub objawy nie ustępują po 5 dniach, będziesz musiał uciekać się do stosowania leków.

W celu złagodzenia napadów powszechnie stosuje się leki na bazie hydrokodonu (dawka: 0,25 mg/kg) lub butorfanolu (0,05-0,1 mg/kg). Fundusze te powinny być wykorzystywane wyłącznie w celu złagodzenia przedłużonego i ciężkiego kaszlu, ponieważ składniki aktywne mogą uzależniać.

Stosowanie antybiotyków jest bezużyteczne, jeśli nie ma wtórnej infekcji bakteryjnej. Aby określić jego czynnik sprawczy, będziesz musiał przeprowadzić skrobanie w klinice, w przeciwnym razie leczenie może nie być wystarczająco skuteczne. Najskuteczniejsze w tym przypadku są cefalosporyny, chloramfenikol i tetracykliny, ale który lek jest lepszy, należy skonsultować się z lekarzem.

Jednak tutaj też nie wszystko jest proste. Nawet wybierając antybiotyk, musisz zadbać o sposób jego przyjmowania. Leki podawane doustnie praktycznie nie docierają do oskrzeli, więc najlepszym rozwiązaniem będzie użycie nebulizatora. Z jego pomocą przeprowadza się inhalację aerozolu mieszaniną soli fizjologicznej i siarczanu kanamycyny (250 mg). Aby zwiększyć skuteczność należy stosować środki rozszerzające oskrzela.

I najważniejsza rzecz do zapamiętania dla właściciela: podczas przyjmowania silnych antybiotyków surowo zabrania się wstrzykiwania kortykosteroidów!

Profilaktyka

Wśród wszystkich możliwych środków nie ma nic lepszego niż terminowe szczepienie. Możesz mieć na to nadzieję tylko wtedy, gdy właściciel i jego zdrowy pies nie mieli szczęścia spotkać osobnika z wyraźnymi objawami kaszlu wolierowego. Obecnie istnieją leki przeciwko większości patogenów, czyli zarazie, paragrypie i adenowirusowi. Co szczególnie miłe, niektóre z nich występują w postaci kropli do nosa, które zapewniają wyższy poziom ochrony w porównaniu do zastrzyków.

Chociaż choroba jest niewielkim problemem dla psów, właściciele powinni zachować ostrożność i izolować zarażone zwierzęta. W końcu zapalenie tchawicy i oskrzeli może stać się przewlekłe i niekorzystnie wpłynąć na karierę pokazową zwierzęcia, ponadto z czasem w wielu przypadkach pojawiają się komplikacje. Tak więc, wiedząc o istnieniu takiego przylegającego zakażenia, właściciele zwierząt powinni pamiętać nie tylko o charakterystycznych objawach i leczeniu zaleconym przez specjalistę, ale także o metodach, które powstrzymają rozprzestrzenianie się wirusa.