Co wskazuje na chorobę addisona u psów, metody leczenia

Choroba Addisona (niedoczynność kory nadnerczy) - patologia endokrynologiczna, której towarzyszy niski poziom syntezy hormonów kortykotropowych. Typowe dla zwierząt w średnim wieku, częściej diagnozowane u samic, z ras - u pudli, rottweilerów, terierów, dogów niemieckich, collie. W chorobie Addisona u psów występuje poważne zaburzenie metabolizmu - brak równowagi w układzie buforowym, dochodzi do utraty potasu i gromadzenia się sodu w komórkach.

Przyczyny choroby: zaburzenia genetyczne w układzie dokrewnym, urazy przysadki mózgowej, procesy zapalne w mózgu, nowotwory, nowotwory nowotworowe nerek i nadnerczy (chłoniak). Rozpoznawana jest również w wyniku długotrwałego leczenia glikokortykosteroidami bez monitorowania parametrów biochemicznych organizmu psa.

Trudno jest zidentyfikować w odpowiednim czasie, ponieważ znaki są niespecyficzne. Główne objawy to: letarg, osłabienie, niechęć do ćwiczeń, odmowa długich spacerów, aktywnych zabaw - w zaawansowanych przypadkach ciężka depresja, aż do rozwoju letargu - utrata apetytu, masy ciała, z przedłużającą się progresją, silne zmęczenie, ale zwiększone pragnienie - sucha sierść, skóra potargana - skóra sucha, czasem łupież - wzmożone oddawanie moczu - czasem wymioty, biegunka, zaparcie, v kał krew- ból w okolicy otrzewnej - ciężki oddech, duszność - hipotermia, konwulsje a nawet śpiączka.

Prednizon pomaga utrzymać odpowiedni poziom kortyzolu we krwi u psów. Analog hormonu nadnerczy jest przepisywany w minimalnych dawkach z obowiązkowym monitorowaniem biochemii krwi co 6 miesięcy i dostosowaniem dawki.

Leczenie jest przepisane na całe życie.

Przeczytaj więcej w naszym artykule na temat choroby Addisona u psów w naszym artykule.

Przyczyny i przesłanki

Choroba Addisona, lub jak to częściej nazywają weterynarze - niedoczynność kory nadnerczy, jest patologią endokrynną, której towarzyszy niski poziom syntezy hormonów kortykotropowych. Choroba jest charakterystyczna dla zwierząt w średnim wieku i częściej diagnozowana jest u samic. Według obserwacji doświadczonych hodowców na tę chorobę podatni są przedstawiciele takich ras jak pudle, rottweilery, teriery, psy, collie.

Według weterynarzy istnieje kilka przyczyn rozwoju patologii. Najczęściej genetyczna nieprawidłowość w układzie hormonalnym prowadzi do dolegliwości, której towarzyszy zmniejszenie syntezy hormonu adrenokortykotropowego. Choroba może rozwinąć się w wyniku urazu przysadki mózgowej, procesów zapalnych w mózgu, guzów.

Nowotwory nowotworowe nerek i nadnerczy mogą również rozpocząć proces patologiczny. Często przyczyną patologii jest chłoniak nadnerczy.

W praktyce weterynaryjnej choroba Addisona diagnozowana jest w wyniku długotrwałego leczenia glikokortykosteroidami bez monitorowania parametrów biochemicznych organizmu chorego zwierzęcia.

Letarg, słabość, niechęć do ćwiczeń, odmowa długich spacerów, aktywne zabawy. W zaawansowanych przypadkach pies ma ciężką depresję, aż do rozwoju letargu.

Podobne objawy w chorobie Addisona u psów, według weterynarzy, są charakterystyczne nie tylko dla pierwotnego rozwoju patologii endokrynologicznej, ale także dla nawrotu choroby.

Diagnostyka zwierzęcia

Niejasny obraz kliniczny choroby utrudnia szybką diagnozę. Terapeuta weterynaryjny może podejrzewać rozwój niedoczynności kory nadnerczy u czworonożnego pacjenta na podstawie klinicznego obrazu krwi i analizy biochemicznej. Chory zwierzak ma anemię, niski poziom glukozy, eozynofilię, podwyższony poziom limfocytów we krwi, hiponatremię.

W niektórych przypadkach we krwi występuje niski poziom białka i podwyższona ilość cholesterolu. Przy określaniu parametrów biochemicznych krwi terapeuta może zaalarmować wysoka zawartość potasu, a także azotemia.

W celu diagnostyki różnicowej zwierzę przechodzi badanie ultrasonograficzne mięśnia sercowego i nerek (wraz z nadnerczami) oraz prześwietlenie w celu wykrycia nowotworów. Elektrokardiogram wykrywa bradykardię z powodu wzrostu poziomu potasu we krwi. W chorobie Addisona specjalista wykryje również brak załamka P i rozszerzenie zespołu QRS.

Leczenie choroby Addisona

Terapeutyczne podejście do leczenia patologii w dużej mierze zależy od fazy choroby. W przypadku, gdy zwierzę jest w ostrej fazie i ma stan wstrząsu, drgawki, wówczas leczenie polega na dożylnych wstrzyknięciach kortyzonu (deksametazonu). W celu poprawy kondycji chorego zwierzaka owijają go i stosują ocieplenie poduszką grzewczą, butelkami ciepłej wody.

W przypadku, gdy wysokiemu poziomowi potasu we krwi towarzyszy bradykardia, choremu zwierzakowi przepisuje się zastrzyki z insuliny i dekstrozy.

Leczenie choroby Addisona u psów w fazie przewlekłej w większości przypadków sprowadza się do leczenia objawowego. Ważne miejsce w walce z następstwami patologii endokrynologicznej zajmuje korekta równowagi elektrolitowej w organizmie. W tym celu choremu psu przepisuje się Perkorten, Kortineff. Lekarze weterynarii przed zastosowaniem leków przeprowadzają biochemiczne badanie krwi w celu wykrycia poziomu potasu i sodu.

Dożywotnie podawanie Cortineff, syntetycznego analogu hormonu kory nadnerczy, wymaga monitorowania morfologii krwi co najmniej raz na sześć miesięcy.

Polecamy poczytać o zabiegu zapalenie mięśnia sercowego u psów. Z artykułu dowiesz się o przyczynach rozwoju zapalenia mięśnia sercowego, rodzajach patologii, objawach i diagnozie u psów, metodach leczenia.

A tutaj Dowiedz się więcej o przyczynach i leczeniu zawału mięśnia sercowego u psów.

Choroba Addisona jest rzadko diagnozowana u czworonożnych zwierząt. Patologia związana jest z niewystarczającą produkcją hormonów kortykotropowych, co negatywnie wpływa na funkcjonowanie całego organizmu. Wymazany obraz kliniczny choroby komplikuje szybką diagnozę.

Obowiązkową metodą ustalenia niedoczynności kory nadnerczy u zwierzęcia jest badanie poziomu hormonu kortyzolu we krwi. Leczenie z reguły jest przepisywane na całe życie i oprócz leków objawowych obejmuje stosowanie analogów naturalnych substancji hormonalnych.

Przydatne wideo

Obejrzyj ten film o diagnostyce i leczeniu choroby Addisona u psów: