Portugalski pies wodny

Portugalski pies wodny. Portugalski pies wodny, port. Cão de agua Português, can diagoa) od setek lat pomaga portugalskim żeglarzom. Jednak w drugiej połowie XX wieku postęp technologiczny wyparł ją i doprowadził na skraj wymarcia. Rasa została zachowana, ale jej popularność jest niska, w przeciwieństwie do ceny. Kiedyś wyłącznie pies pracujący, dziś pies wodny jest trzymany jako towarzysz i przyjaciel.

Historia rasy

Portugalski pies wodny opisany po raz pierwszy w 1297 r. We wpisie mnich wspomina przypadek, w którym pies uratował tonącego marynarza. Zgodnie z tym wpisem: „Ten pies ma czarną sierść, szorstką i długą, skróconą do pierwszych żeber i ma frędzel na ogonie”.

W rzeczywistości jest to jedyna wzmianka o rasie, ponieważ była towarzyszem żeglarzy i nie różnili się umiejętnością czytania i pisania.

Uważa się, że jest to bardzo stara rasa, która od niepamiętnych czasów żyje na wybrzeżu Półwyspu Iberyjskiego. Portugalia zawsze miała bardzo długą linię brzegową, a portugalscy żeglarze byli uważani za jednych z najlepszych w Europie.

Owoce morza są nadal najważniejszą częścią żywności w tym kraju, a w tamtych czasach wydobywały je całe floty statków. Do niedawna marynarze używali bardzo małych statków, z niewielką załogą.

A portugalskie psy wodne były pełnoprawnymi członkami tej załogi. Świetni pływacy i nurkowie, przynieśli podarte sieci, wyjmowali przedmioty, które wpadły do ​​wody.

To nie tylko zaoszczędziło czas, ale i życie żeglarzy, nie musieli ryzykować w zimnej wodzie czy silnych prądach. Tysiące lat przed wynalezieniem radia psy służyły jako środek komunikacji między marynarzami i przenosiły notatki ze statku na statek.

Chociaż nie byli wartownikami, w razie niebezpieczeństwa potrafili podnieść hałas. Psy te były w dowolnym porcie na wybrzeżu Portugalii i żeglarze z tzw. Cão de agua - pies wodny.

Trwało to przez setki lat, aż nadszedł postęp i nie było potrzeby posiadania psów, tak jak nie było małych łodzi. Spadek popularności i popytu doprowadził do tego, że rasa praktycznie zniknęła.

W 1930 Vasco Bensuade zaczął przywracać rasę. Ponieważ był bogatym potentatem, właścicielem statków i stoczni, proces przebiegł szybko i pomyślnie.

Stworzył własną hodowlę, którą nazwał Algarbiorum i zaczął zbierać psy w całym kraju. Jego samiec Leão (1931-1942) był uważany za przykład portugalskiego psa wodnego i spłodził niesamowitą liczbę szczeniąt.

Rasa została uratowana, ale nie zyskała dużej popularności. W ostatnich latach zainteresowanie rasą wzrosło w Stanach Zjednoczonych, ponieważ były prezydent Barack Obama nabył Bo, portugalskiego psa wodnego.

Opis

Unikalna rasa, wyjątkowa w tradycyjnej fryzurze lwa. Jednak bardzo często jest mylona z bardziej znanym pudlem.

Portugalski pies wodny średniej wielkości. Psy w kłębie 50-57 cm, suki 43-52 cm, psy 19-25 kg, suki 16-22 kg. Ze względu na wełnę wyglądają na większe i cięższe.

PVA nie linieje, dlatego osoby z alergią na sierść psa tolerują je znacznie lepiej niż zwykłe psy. Niektóre źródła nazywają rasę hipoalergiczną, ale tak nie jest. Osoby z alergią na sierść psa są zachęcane do spędzania czasu z tymi psami, aby zrozumieć ich reakcje.

Istnieją dwa rodzaje maści z falistą i kędzierzawą sierścią, oba są dozwolone na ringu wystawowym i można je krzyżować. Mają włosy bez podszerstka, na szyi nie powinno być grzywy.

Istnieją dwa rodzaje strzyżenia, obie mogą brać udział w ringu wystawowym. Tak zwana fryzura z lwami jest tradycją historyczną.

Włosy z przodu ciała rosną na pełną długość, minimalnie przycięte. Sierść na tylnych łapach i bokach, tył bardzo krótko ścięty. Na końcu ogona tworzy się pędzel.

Drugą opcją jest retriever, który jest bardziej popularny ze względu na swoją prostotę. Przy tej fryzurze włosy są przycinane blisko ciała, ponownie pozostawiając szczoteczkę na ogonie.

Dostępnych jest pięć kolorów: czarny, biały, brązowy, czarno-biały, brązowo-biały. Dużo częściej występują kolory czarno-białe i czarno-białe.

Postać

Osobowość rasy to skrzyżowanie psa pracującego z psem do towarzystwa. Podział ten wynikał z faktu, że psy musiały wykonywać wiele zadań, ale jednocześnie żyć w ciasnym świecie statku. Portugalskie psy wodne są niesamowicie przywiązane i lojalne wobec swojej rodziny.

Starają się nie oddalać od niej daleko. Może to stanowić problem dla osób, które większość dnia spędzają w pracy, ponieważ pies cierpi na rozłąkę. Łatwo znajdują język ze wszystkimi członkami rodziny, ale zwykle wybierają jednego właściciela.

Przy odpowiedniej socjalizacji są dość przyjazne w stosunku do obcych. Bez problemu poznaje się i nawiązuje przyjaźnie, ale jednocześnie jest dobrym stróżem, empatycznym i uważnym. Jednak z definicji pełnoprawnym psem stróżującym nie może być, pies nie ma wystarczającej agresywności wobec ludzi. Większość PVS jest wyjątkowo przyjazna dzieciom.

Kochają uwagę i zabawę, której dzieci dają im pod dostatkiem. Jednak zabawa może być trudna, a małe dzieci mogą zostać powalone. Poza tym są przyzwyczajeni do chwytania wszystkiego w usta, choć bardzo rzadko gryzą.

Zwykle dobrze dogadują się z innymi psami. Większość przedstawicieli rasy nie cierpi z powodu dominacji, terytorialności ani chciwości. Wolą jednak mieszkać samotnie niż w towarzystwie, aby nie dzielić się uwagą.

Jeśli chodzi o inne zwierzęta, są neutralne. Instynkt łowiecki jest słaby, ale małe zwierzęta mogą atakować. Koty domowe są obojętne.

Jak można się spodziewać, pies pracujący, który wykonał dużo pracy, ma dobrą inteligencję. Szczególnie dobrze radzą sobie z zadaniami związanymi z wodą.

Jednak rodzicielstwo może być trudne dla niedoświadczonych właścicieli. Portugalski pies wodny stara się zadowolić swojego właściciela, ale nim nie żyje. Szybko uświadamia sobie, co dla niej zrobi, a co nie i odpowiednio żyje.

Nieszczególnie dominujący, ale w rękach delikatnej osoby będzie zachowywał się tak, jak uzna za stosowne.

Delikatna, ale stała kontrola sprawi, że Twój pies będzie prawdziwym pomocnikiem, inteligentnym i lojalnym. Niedoświadczeni właściciele częściej spotykają się z faktem, że pies ich nie słucha.

Te psy przynosiły sieci i ryby do pysków, niosły wiadomości. W rezultacie smakują wszystko. Nie gryzą, ale w grach często się krztuszą.

Takie zachowanie należy przewidywać od najmłodszych lat, aby nie stało się problemem.

Kolejną troską właścicieli jest to, że uwielbiają wszystko przeżuwać. Meble, dywany, buty, ubrania – wszystko wciągają do ust. Jest to szczególnie problematyczne u szczeniąt, ale często takie zachowanie utrzymuje się przez całe życie.

Ponieważ jest to naturalny instynkt, bardzo trudno z nim walczyć. Jednym z najskuteczniejszych sposobów jest nauczenie żucia specjalnych zabawek.

Opieka

Trudne, obie odmiany sierści wymagają takiej samej pielęgnacji. Trzeba czesać sierść codziennie, im dłuższa sierść, tym dłużej to trwa.

Potrzebujesz również regularnego przycinania, zwłaszcza jeśli chcesz wystąpić na pokazie. Chociaż właściciele mogą się tego nauczyć samodzielnie, większość zatrudnia profesjonalistów.

Wybór między fryzurą z lwem a fryzurą w stylu retrievera to kwestia gustu. Opieka nad nimi jest prawie taka sama, ale te psy nie rzucają.

Zdrowie

Średnia. Pomimo tego, że jest starożytną rasą użytkową, ma bardzo małą pulę genów.

Średnia długość życia to 10-14 lat, co zwykle wystarcza psu tej wielkości.