Objawy i leczenie 3 niebezpiecznych rodzajów robaków u psów

Ogólny opis pasożytów

Jedną z form naturalnego współistnienia różnych typów stworzeń jest pasożytnictwo. Jest uważany za rodzaj symbiotycznego związku, w którym żywotna aktywność jednego organizmu odbywa się kosztem zasobów innego.

Robaki zajmują duży segment pasożytniczej niszy świata zwierząt. Takie sąsiedztwo charakteryzuje się tym, że robaki wolą rozwijać się bezpośrednio w ciele swojego nosiciela, wychodząc na powierzchnię, do świata zewnętrznego w celu poszerzenia „obszaru”.

W większości przypadków infekcja następuje poprzez kontakt z jajami pasożyta. Mogą być tak małe, że nie da się dostrzec ich obecności gołym okiem. Mikroskopijne kapsułki z larwami robaków swobodnie przemieszczają się w krwiobiegu, osadzając się w narządach wewnętrznych ofiary i bezceremonialnie wchłaniając składniki odżywcze.

Niebezpieczeństwa i drogi infekcji

Dzielenie się życiem z kimś innym jest wspaniałe, ale nie wtedy, gdy towarzysz jest główną przyczyną problemów zdrowotnych. Sama inwazja robaków jest chorobą, która w przypadku braku odrobaczenia może mieć śmiertelne konsekwencje. Długotrwałemu przebywaniu robaków wewnątrz psa towarzyszą:

• osłabienie odporności, aw konsekwencji podatność na owrzodzenia;
• wyczerpanie i hipowitaminoza;
• reakcje alergiczne (nawet jeśli są nietypowe dla rasy);
• urazy i zaburzenia pracy narządów wewnętrznych;
• niedrożność jelit i niedrożność naczyń;
• procesy zapalne w miejscach lokalizacji.

Kolejną niebezpieczną cechą jest zdolność przybierania postaci innych chorób. Na przykład hemobartonelloza, której towarzyszy niszczenie krwinek, na pierwszy rzut oka może wyglądać jak anemia.

Najczęściej zwierzaki przywożą ze spacerów nowych „przyjaciół”. Jednocześnie jaja i larwy pasożytów mogą być prawie wszędzie. Przypadkowo zjedzony ślimak, skosztowany kałuża, kontakt z innymi zwierzętami, ich odchody, trawa na podwórku - i tyle, możesz spokojnie odrobaczyć swojego pupila. Dodatkowo możliwość przeniesienia pasożytów z psa na człowieka ma tę wadę, że źródłem zakażenia może być każdy przechodzień, a nawet hodowca psa.

Nie odpisuj ektopasożytów w postaci pcheł, kleszczy zewnętrznych i podskórnych, komarów. Wszystkie one nie tylko powodują dyskomfort dla zwierząt, ale także są źródłem inwazji. Dlatego zaleca się zatrucie owadów i przeprowadzenie odrobaczenia w postaci złożonego, ale konsekwentnego wydarzenia.

W celu usunięcia niebezpiecznych żywych stworzeń, umyty zwierzak jest traktowany specyficznymi insektycydami, w tym kroplami typu „Amitrazin”, Mr. Bruno, a także produkty na bazie piryprolu. Kilka dni później pies otrzymuje tabletki przeciwrobacze (Prazitabs, Milprazon itp.) przy wielokrotnym stosowaniu leków przeciwpasożytniczych po 10 dniach.

W profilaktyce często stosuje się „Immunoparasitan”, którego zastrzyki znacznie zwiększą odporność organizmu na konsekwencje działań roztocza demodektycznego i jego odpowiedników. Do każdego z leków zawsze dołączone są instrukcje, jednak przeprowadzenie zabiegów przeciwrobaczych musi być poparte dokładną diagnozą i konsultacją lekarza weterynarii.

Wideo „Robaki u psów”

Film o objawach robaków u psa i skutecznych metodach walki.

Główne rodzaje

Pasożyty to liczna kategoria istot żywych, różniących się między sobą przynależnością do określonej klasy, metodami pasożytniczymi i wyglądem zewnętrznym. Główne rodzaje robaków u psów mają również własną klasyfikację.

Okrągłe lub nicienie

Do tego gatunku należą dobrze znane glisty. Grupa glisty obejmuje różne podgatunki, których rozmiary u dorosłych wahają się od 2 do 40 cm. Nicienie różnią się od innych pasożytów okrągłym przekrojem i jasnym kolorem ciała.

Najczęściej osobniki Toxocara Canis znajdują schronienie w ciele zwierzęcia. To oni powodują toksokarozę - psią postać glistnicy, w której kilka układów odpowiedzialnych za aktywność życiową jest dotkniętych jednocześnie.

Wszyscy przedstawiciele nicieni charakteryzują się wysoką płodnością. W niektórych przypadkach zarażony pies może wymiotować kulą robaków.

Taśma lub tasiemce

Alternatywna nazwa - tasiemce. Osobniki tego konkretnego gatunku są najdłuższymi robakami. Ciała tasiemców są płaskie i składają się z wielu segmentów, za pomocą których następuje rozmnażanie. Zwierzę domowe może je zebrać z surowego mięsa zarażonych zwierząt gospodarskich lub ryb.

Przywry lub przywry digenetyczne

Za główne lęgowiska przywr uważa się stojące zbiorniki wodne, rzeki, jeziora - wszędzie tam, gdzie są ryby, mięczaki i ślimaki. Pasożyty tego typu mogą rozwijać się tylko w wodzie, dlatego w tym przypadku zapobieganie robakom u psów jest bardzo ostrożne, jeśli na terenie wyprowadzania psów znajdują się bagna i inne źródła infekcji.

Według siedliska

Niektóre odmiany „sąsiadów” wolą zakładać swoje życie w określonych narządach i nie mają skłonności do nomadyzmu w ogromie organizmu gospodarza.

Jelitowy

Wszystkie łańcuchy bez wyjątku powodują głębokie zniszczenie. Przylegające do ścian jelita robaki zadają mu mikrourazy, zatruwając organizm żywiciela toksycznymi produktami przemiany materii. Zakażone psy wykazują objawy niestrawności, stanów zapalnych, biegunki.

Niektóre rodzaje tasiemców powodują tak poważne obrażenia, że ​​zwierzę może umrzeć, jeśli nie zostanie połknięte na czas. Również nicienie - toksokary, uncinaria i tęgoryjce - są zdolne do wyłączania jelit.

Płucny

Robaki Toxocara Canis i Ancylostoma Сaninum mogą powodować nieprawidłowe działanie układu oddechowego. Ci „podróżnicy” są znani z uszkadzania różnych narządów na różnych etapach ich rozwoju. Nicienie przemieszczające się w płucach i oskrzelach powodują kaszel, świszczący oddech, duszność. Nieleczone urazy płuc mogą doprowadzić do śmierci nosiciela.

Wątrobiany

Do tej grupy należą przywry. Ulubionym miejscem ich życia jest wątroba i drogi żółciowe. Z powodu uszkodzenia tkanek narząd traci sprawność, ulega zapaleniu i powiększa się, proces przepływu żółci zostaje zakłócony. Aktywność przywr objawia się objawami żółtaczki i apatycznym stanem zwierzęcia. W zaawansowanych przypadkach inwazja powoduje marskość wątroby.

Sercowy

Jeśli zwierzę nagle ma ataki tachykardii, kaszlu i innych oznak zużycia „silnika”, to pasożyt serca - dirofilaria - zabrał się do roboty. Jest to rodzaj nicieni, których dojrzałe osobniki zajmują całą dostępną przestrzeń, zaburzając pracę mięśnia sercowego. Ta niebezpieczna infekcja wymaga natychmiastowej interwencji i zastosowania określonych środków przeciwrobaczych.

Jak rozpoznać i rozpoznać

W oparciu o rodzaj wewnętrznych szkodników, z którymi należy sobie poradzić, budowane jest leczenie robaków u psów. Jednak możliwe jest zidentyfikowanie specyficznych cech robaków tylko w warunkach laboratoryjnych przy obecności specjalnego sprzętu. Najlepsze, co właściciel może zrobić dla swojego zwierzaka, to zauważyć na czas znaki ostrzegawcze:

• obecność zanieczyszczeń w kale w postaci skrzepów krwi, śluzu i robaków;
• wysypki i strupy na skórze;
• utrata wagi;
• ciągłe swędzenie w okolicach odbytu i nasady ogona;
• przebarwienia błon śluzowych i białek oczu;
• zły oddech;
• wzrost brzucha z ogólną chudością;
• ciepło;
• zwiększona drażliwość nerwowa lub apatia;
• wymioty, czasami ataki robakami zewnętrznymi.