Typowe objawy i leczenie grzyba u psów

Grzyby chorobotwórcze to niebezpieczne mikroorganizmy, które po kontakcie ze skórą wnikają w nią i zaczynają się rozwijać. Głównym nosicielem patogenu są chore zwierzęta, po komunikacji, z którymi chorują psy, nawet o silnej odporności.

Zarodniki grzybów chorobotwórczych długo przebywają w glebie, piasku, na trawie, a nawet w kurzu. Można je podnieść, po prostu chodząc po zainfekowanym obszarze. Ponadto spory właściciel może wnieść na buty lub ubrania, a pies może zachorować, nawet nie chodząc po ulicy. Grzyby chorobotwórcze są niebezpieczne, ponieważ niektóre ich odmiany są zakaźne dla ludzi.

Grzyby warunkowo chorobotwórcze zawsze żyją na skórze lub sierści zwierzęcia. W małych ilościach nie są niebezpieczne i nie budzą niepokoju. Przykładem jest grzyb drożdżowy. U psów wszystkich ras drożdże są integralną częścią mikroflory. Ale jeśli odporność zwierzęcia spada, jest osłabiona po jakiejkolwiek chorobie lub niewłaściwej konserwacji - powstaje sprzyjające środowisko do ich rozmnażania. Warunkowo chorobotwórcze grzyby nie tylko rozprzestrzeniają się po powierzchni skóry, ale także wnikają w głębsze warstwy.

Kto jest bardziej podatny na choroby

Nie da się jednoznacznie podzielić psów na dwie grupy – kto jest podatny na infekcję, a kto nie. Grzyb występuje nawet u zdrowych psów, które żyją w dobrych warunkach i nigdy nie chorują.

Jednak nadal można wyróżnić czynniki przyczyniające się do infekcji:

• genetyczne predyspozycje;
• słaba odporność;
• obecność jakichkolwiek chorób przewlekłych;
• wiek do 1 roku;
• skłonność do alergii;
• brak pielęgnacji włosów, przez co plączą się i nie wysychają przez długi czas po zmoczeniu;
• częste mycie wełny szamponem głęboko oczyszczającym, po którym zmywana jest ze skóry ochronna mikroflora.

Objawy choroby

Początkową oznaką infekcji grzybiczej jest przebarwienie skóry. W uszkodzeniu zmienia kolor na szary lub czerwony. Na tym etapie rozwoju grzyby u psów są trudne do zauważenia – objawy są łagodne. Dotyczy to zwłaszcza zwierząt o długiej i gęstej sierści. Po pewnym czasie plamy na skórze zaczynają rosnąć, zmieniać się, a włosy wypadają.

Główne oznaki infekcji grzybiczej:

• ogniskowe przebarwienia u psów. Zmienia kolor na szary, różowy lub szkarłatny. Liczba miejsc może być dowolna;
• zmiany w strukturze skóry. Plamy mogą stać się szorstkie, wielowarstwowe, ale łuski się nie kruszą. W innych przypadkach skóra złuszcza się, łuszczy;
• miejsce porażki zaczyna łysieć. Włosy mogą stopniowo wypadać wraz z mieszkiem lub mogą się odłamywać – w tym przypadku włosie pozostaje w dotkniętym obszarze;
• jeśli opadły włos zostanie zbadany pod lupą, można zauważyć, że mieszek włosowy ma płytkę nazębną;
• miejsce zmiany swędzi, pies zaczyna swędzieć. Im bardziej swędzi, tym bardziej rozległa staje się zmiana;
• miejsce lokalizacji plam może być dowolne, ale najczęściej pojawiają się one najpierw na łapach, w małżowinie usznej, na głowie.

Stopy mogą być naruszone w deszczową pogodę po długich spacerach, gdy sierść nie wysycha przez długi czas. Między palcami obserwuje się zaczerwienienie, opuszki grube, grubsze. Pazury się zmieniają - żółkną, kruszą się, mogą się wyginać. Zwierzę zaczyna lizać swoje łapy, a w niektórych przypadkach staje się bolesne dla niego nadepnięcie na nie.

Grzyb w uszach psa - najczęściej jest to choroba wtórna. Jego rozwój może wywołać zapalenie ucha środkowego, alergie, zaawansowane stany zapalne czy brak higieny uszu. Zasadniczo w tym miejscu grzyb zlokalizowany jest u ras, które mają duże, zwisające uszy, pokryte grubą wełną. Jeśli podniesiesz ucho, to na jego bezwłosej części możesz łatwo zobaczyć ognisko choroby.

Swędzenie spowodowane infekcjami grzybiczymi nie zawsze przeszkadza psu. Czasami swędzi tak rzadko, że właściciel nie zwraca na to uwagi. W takim przypadku choroba staje się zauważalna, gdy dotyczy to dużego obszaru ciała i zaczyna to być widoczne.

Jeśli pupil czesze skórę aż do krwawienia, to przed wizytą w klinice weterynaryjnej należy założyć mu na szyję specjalną obrożę w kształcie lejka. W ostateczności można mu podać lek przeciwhistaminowy lub „Zatrzymaj swędzenie” nałożony na skórę. Stosowanie jakiegokolwiek sprayu, kremu lub maści należy zgłosić lekarzowi. Analiza cząstek skóry pobranych z tego obszaru będzie niedokładna.

Stop Itch to leczenie pierwszej pomocy, które tylko łagodzi objawy. Konieczne jest celowe leczenie grzyba u psów, ale jest to możliwe tylko po dokładnej diagnozie.

Niektóre rodzaje dermatofitozy są bezobjawowe. Jedynym objawem może być sucha sierść, która nawet przy odpowiedniej pielęgnacji szybko się brudzi i wpada w grudki. Jeśli taka sytuacja wystąpi u zwierzaka, należy to zbadać i ustalić przyczynę.

Diagnostyka

Przed leczeniem grzyba konieczne jest ustalenie, jakim rodzajem grzyba jest zakażone zwierzę. Leki, które są odpowiednie do leczenia niektórych odmian, są bezsilne w stosunku do innych.

Oprócz oględzin skóry i sierści zwierzęcia weterynarz stosuje specjalną lampę. Pod wpływem jego promieni dotknięty obszar świeci pięknym zielonym kolorem. Ale ta poświata wskazuje tylko na obecność infekcji grzybiczej, ale nie na jej odmianę.

Aby określić odmianę z dotkniętego obszaru, wykonuje się skrobanie i bada pod mikroskopem. Jeśli lekarz proponuje leczenie bez tej analizy, trzeba być przygotowanym na to, że terapia będzie nieskuteczna. Zamiast tracić czas, pieniądze i dręczyć zwierzę nieskutecznym leczeniem, lepiej zmienić klinikę.

Ważne jest określenie rodzaju grzyba, ponieważ niektóre jego odmiany są niebezpieczne dla człowieka i trudno je leczyć w stanie zaawansowanym.

Aby uzyskać pełny obraz kliniczny, wykonuje się biologiczne i bakteriologiczne badanie krwi. Aby zobaczyć ogólny stan zdrowia psa, konieczne jest określenie przyczyny, dla której grzyby zaczęły się aktywnie rozwijać. Jeśli przyczyną jest osłabienie układu odpornościowego, choroby przewlekłe, istnieje choroba pierwotna, która doprowadziła do rozmnażania się grzybów, to jednocześnie konieczne jest leczenie grzyba u psów i leczenie choroby współistniejącej. W przeciwnym razie po pewnym czasie choroba ponownie się zamanifestuje i nie będzie innego wyjścia, jak ją ponownie wyleczyć.

Ważne jest, aby ustalić, czy grzyb jest spowodowany alergią. Jeśli wystąpi alergia, to bez wyeliminowania alergenu nie można pozbyć się grzyba. Ogniska znikną tylko na chwilę, a następnie zostaną wznowione. Pies będzie wyczerpany, a stosowane leki przestaną działać. Niektóre mikroorganizmy szybko przystosowują się do każdego leku.

Leczenie

Przede wszystkim weterynarz musi stwierdzić, czy ten rodzaj grzyba jest niebezpieczny dla ludzi. Jeśli tak, to zwierzę należy izolować do końca zabiegu, a zabieg należy wykonywać wyłącznie w gumowych rękawiczkach.

W każdym razie pomieszczenie, w którym mieszka pies, należy zdezynfekować, wyprać pościel, a po wyzdrowieniu wymienić ją na nową. Wszystkie zabawki i produkty do pielęgnacji również muszą zostać przetworzone.

W przypadku małych zmian przepisywane są specjalne maści. Nakłada się je na uszkodzoną skórę zgodnie z zaleceniami lekarza. Jeśli dotyczy to dużej części ciała, nie są one używane ze względu na toksyczne działanie na organizm. W takim przypadku psa często kąpie się szamponem przeciwgrzybiczym, a do leczenia przepisuje się leki przyjmowane doustnie.

Aby złagodzić swędzenie, pies otrzymuje leki przeciwhistaminowe, przepisywane są immunomodulatory w celu zwiększenia odporności organizmu. Długotrwałe leczenie wymaga środków chroniących wątrobę, aby pomóc wątrobie poradzić sobie z tym obciążeniem chemicznym.

Profilaktyka

Zdrowy pies jest mniej podatny na choroby grzybowe. Właściwe odżywianie, dobra aktywność fizyczna i regularne pielęgnowanie sierści nie może w pełni uchronić przed infekcją, jednak statystyki pokazują, że zadbane pupile rzadziej trafiają na taki problem.

Konieczne jest częste sprawdzanie skóry i sierści, a w przypadku podejrzeń należy natychmiast skonsultować się z lekarzem.