Buldog francuski mini: prestiżowy pies lub małżeństwo rasowe?

Wielka Księżna Tatiana trzyma w ramionach swojego „Frenchie” - wielkość rasy jest wyraźnie widoczna na starym zdjęciu

Nieco później hodowcy zaczęli aktywnie „formować” oryginalną powierzchowność tego psa, a wzruszający wygląd odegrał okrutny żart z rasą. Małe Francuzki zostały zaliczone do pstrokatego towarzystwa „dekoratorów”, stały się rasą bardzo popularną i efektowną, której ich charakter w ogóle nie odpowiada. Nie oszczędzono ich, a wspólna dla wszystkich ras ozdobnych tendencja do zmniejszania standardowych wymiarów – moda na „miniaturki”.

Popyt konsumentów zachęca hodowców do produkcji mniejszych kopii ekstremalnie wyglądających buldogów francuskich. Takie żywe zabawki są drogie, ale często te psy mają bardzo słabe zdrowie i niestabilny układ nerwowy.

Buldogi francuskie bardzo się zmieniły w ciągu stu lat

Opis buldoga francuskiego mini

Katalog FCI przypisuje buldoga francuskiego do dziewiątej grupy („Psy do towarzystwa i ozdobne”), do działu jedenastego („Małe molosy”) i wyraźnie reguluje standardowe wymiary rasy:

• wysokość w kłębie - samce 27–35 cm, samice 24–32 cm, dozwolone są odchylenia o 1 cm w górę lub w dół od wskazanych granic;
• waga - samce od 9 kg do 14 kg, suki od 8 kg do 13 kg, dopuszczalna nadwaga o 500 g pod warunkiem zachowania typu rasy.

Mniej znaczy więcej - to przysłowie nie dotyczy buldogów francuskich

Wszelkie odstępstwa od normy FCI nr 101 uznawane są za małżeństwo rasowe dla Francuzów, a znaczne zmniejszenie wielkości dorosłego psa jest powodem jego dyskwalifikacji na wystawie i nie dopuszczenia do hodowli rodowodowej. Potomkowie „miników” nie będą mieli dokumentów potwierdzających ich rasę.

Różnice w stosunku do standardowego Buldoga Francuskiego

Jak ze smutkiem żartują treserzy psów, rasą rządzi moda - w Internecie można znaleźć wiele ofert sprzedaży "buldoga francuskiego miniaturowego": obiecują, że waga dorosłego psa nie przekroczy czterech kilogramów, a wzrost na w kłębie - piętnaście centymetrów, a nawet "narysuj" kilka wtedy rodowodów! Oczywiście jest nadzieja, że ​​szczenięta osiągną normalny rozmiar, ale byłoby to bardzo rozczarowujące dla potencjalnych właścicieli, którzy są gotowi zapłacić duże pieniądze za rzekomo wyjątkową rasę.

Jeśli dzieciak nie miał szczęścia i naprawdę okazał się miniaturą, to jego życie będzie krótkie i problematyczne: Francuzi wcale nie słyną z dobrego zdrowia, a ich pomniejszone kopie mają bukiet chorób z powodu niedorozwoju szkielet i narządy wewnętrzne. Chęć właścicieli na zdobycie szczeniąt ze swoich mikro-dziewczynek może skończyć się bardzo smutno, aż do śmierci - ciąża i poród staną się dla takiego psa testem nie do zniesienia.

Porównaj dwa bardzo podobne samce: po prawej jest standardowy niebieski Francuz, a po lewej minik, u którego widoczne są już pierwsze oznaki degeneracji rasy

Zewnętrzne różnice między minisamochodem a standardowym egzemplarzem przejawiają się tylko w zmniejszonych wymiarach. Pod każdym innym względem są to te same molosy, choć za małe, o takich samych proporcjach w budowie tułowia i głowy, jakości i kolorze wełny.

Czy istnieje standard dla tej rasy?

Sama nazwa „francuski minibuldog” to nic innego jak chwyt marketingowy biznesmenów kynologicznych i to niezbyt szczery. Taka rasa nie istnieje, a Francuzi nazywani są miniaturowymi buldogami, które spełniają standard, więc istnieje banalna zamiana pojęć. Miniki nie mają i nie mogą mieć własnego wzorca, ponieważ są małżeństwem rasowym, a ich karłowatość to patologia genetyczna.

Ważne funkcje i zasady dotyczące treści

Kupno buldoga francuskiego nie musi być spontaniczne – tak jak każdego innego psa. Konieczne jest, aby z wyprzedzeniem dowiedzieć się jak najwięcej o rasie, którą lubisz, jej zaletach i wadach, osobliwościach treści. Po tym stanie się jasne: czy jesteś gotowy na takie zwierzę, czy może znajdziesz kogoś bardziej bezproblemowego.

Nie wierz we wszystkie złe rzeczy, które o mnie mówią, jestem wspaniałym psem

To tylko Francuzi i nie można ich nazwać bezproblemowymi. Przy wszystkich widocznych zaletach rasy ma wystarczająco dużo trudności, z którymi trzeba chcieć i umieć sobie poradzić:

• często chorują - przypadkowa hodowla zaostrzonych chorób rodowodowych, zwłaszcza tych związanych z układem kostnym, oddechowym i sercowo-naczyniowym;
• są uczulone - przede wszystkim dotyczy to psów o czysto białym umaszczeniu, których odporność jest często słabsza niż innych kurtek służbowych;
• nie są ozdobne - te małe pieski pozostają prawdziwymi molosami, potrzebują uwagi i chodzenia, żwirek może stać się dla nich prawdziwą zniewagą;
• ślinią się, chrapią i psują powietrze - nic na to nie można poradzić, to także cechy rasy, z którymi można się całkiem pogodzić, jeśli naprawdę kocha się psa;
• nie są tak łatwe w pielęgnacji, jak mogłoby się wydawać - buldogi bardzo aktywnie linieją, a krótkie, ostre włosy mocno wbijają się w ubrania i tapicerowane meble;
• są trudne do rozmnażania - nawet standardowe suki często rodzą tylko przez cesarskie cięcie, co można powiedzieć o odmianach ras karłowatych;
• mają trudny charakter – jeśli nie wykształcisz Francuza, na pewno usiądzie ci na głowie, pokazując cuda uporu, arogancji i domowej tyranii.

Do tego wszystkiego możemy dodać, że istnieje wiele przypadków poważnych ugryzień przez źle wychowanych Francuzów, a nawet ich własnych właścicieli. Jeszcze nie zmieniłeś zdania, aby kupić ten cutie?

Buldog francuski może mieć imprezę nieposłuszeństwa

Nie wchodź do buldogów! Nie zaczynaj, jeśli pierwszy raz spotkałeś tę rasę i znasz ją tylko ze zdjęć, jeśli nie jesteś pewien, że poradzisz sobie z wychowaniem tego psa. Dlaczego ta śmieszna świnia ma konstytucję bojowego psa?? A ponieważ ona jest nią. Bulldog jest wojownikiem z urodzenia. Biorąc buldoga za zabawną dekorację „na kanapie” – pamiętaj, że ryzykujesz wychowanie upartego dyktatora, który przejmie władzę „w łapy”. I nic nie możesz na to poradzić. Ponieważ po prostu nie są na to gotowi.

Jak wybrać odpowiedniego szczeniaka

Niestety buldogi francuskie stały się rasą komercyjną, przysparzając wielu problemów. Jest wiele osób, które chcą zarabiać na szczeniętach, a także sposobów na oszukiwanie kupujących. Przedział cenowy dla małego francuskiego to od stu do tysiąca dolarów, są też droższe okazy. Sprzedawcy pozbawieni skrupułów często oferują pseudo-sługusów po szczególnie wysokich kosztach.

Mam nadzieję, że z tych okruchów wyrośnie zdrowy pies, odpowiadający standardowym wymiarom

Aby nie paść ofiarą oszustwa i zdobyć zdrowego, rasowego psa, który zachwyci Cię przez wiele lat, posłuchaj przydatnych rekomendacji hodowców i doświadczonych właścicieli.

Wskazówki dla praktyków

Najlepszym sposobem na wybór przyszłego zwierzaka było, jest i będzie - to zwiedzanie wystaw. Na wystawie widzisz psy, właścicieli, masz możliwość obejrzenia przedstawiciela rasy, którą lubisz, komunikowania się z nim i jego właścicielem osobiście.

Zdecydowanie radzę zaoszczędzić pieniądze i kupić od hodowcy. Najpierw porozmawiaj, zobacz szczenięta, sprawdź dokumenty, zadzwoń do RKF: dowiedz się, czy mają takiego hodowcę, inaczej rozwodnicy drukują fałszywe doki na swojej drukarce. Pies od hodowcy kosztuje od 25 do 40 tys. przeciętny.

Po prostu nie musisz się spieszyć, aby wybrać szczeniaka. Znajdź zdrowe odchody. I uwierz mi, nie ma potrzeby oszczędzać na cenie szczeniaka.

Lepiej wybrać żłobek znajdujący się we własnym kraju, jeśli nie interesuje Cię „świeża krew”. Jest zarówno bliżej, jak i wygodniej. Dobry hodowca nigdy nie powie, że jego psy są najlepsze. Pomyśli też o sprzedaniu psa Tobie lub komuś innemu, bo interesuje go przyszłość potomstwa. Ponadto najprawdopodobniej zostaniesz poproszony o podpisanie umowy, co również jest całkiem normalne. Dobry hodowca na pewno Cię wesprze po wyjściu szczeniaka z domu.

Wideo: powiedz słowo o buldożu francuskim

Marzysz o zakupie Buldoga Francuskiego i jesteś gotowy poradzić sobie ze wszystkimi trudnościami związanymi z takim zakupem?? Możemy tylko pogratulować doskonałego wyboru rasy: Francuzi są doskonałymi przyjaciółmi i towarzyszami, inteligentnymi, interesującymi, jasnymi wyglądem i charakterem. Tylko nie szukaj „karłowatego Francuza” – nie zachęcaj tych, którzy rozmnażają oczywiście chore psy.