Objawy i leczenie chlamydii u kotów

Chlamydia, ze względu na brak własnego metabolizmu energetycznego, zwykle penetrują i pasożytują w komórkach układu odpornościowego (makrofagi) lub tkankach nabłonkowych gospodarza. Ich ulubionym środowiskiem są komórki błony śluzowej spojówki, gardła, żołądka, jelita cienkiego, odbytnicy, cewki moczowej. Wnikając w nie drobnoustroje chorobotwórcze wyłączają mechanizm obronny komórek, stwarzając sobie dogodne warunki do życia. Ich reprodukcja następuje przez proste rozszczepienie binarne. Dotknięta komórka gospodarza rozpada się, uwalniając nowe pasożyty co 48 godzin. Komórki układu odpornościowego rozprzestrzeniają chlamydię po całym ciele, w wyniku czego możliwe jest zakażenie mózgu lub rdzenia kręgowego, dowolnego narządu wewnętrznego, węzłów chłonnych, stawów. Pasożyty są wrażliwe na wysokie temperatury i roztwór fenolu.

Choroba jest niezwykle powszechna u ssaków i ptaków. Częstymi nosicielami czynnika sprawczego choroby są szczury, myszy, ptaki, koty.

Na szczególną uwagę zasługuje koci chlamydia. Istnieją 3 sposoby przenoszenia tej infekcji:

• pokarmowy;
• aerogenny (powietrzny);
• seksualny.

Przyczyną infekcji kota może być ślina, mleko, mocz, kał chorego zwierzęcia. Infekcja może zostać przeniesiona z chorego kota na kocięta drogą przezłożyskową lub podczas porodu. Okres inkubacji rozwoju choroby może wynosić do 2 tygodni. Chlamydia u kociąt wyraźnie manifestuje się w okresie ich pierwszych stresujących sytuacji:

• odstawienie od matki;
• zmiany dietetyczne i inne.

Czynnikami przyczyniającymi się do rozwoju choroby są:

• długi pobyt kilku zwierząt w zamkniętej przestrzeni (w schroniskach, hotelach);
• brak terminowych szczepień;
• obniżona odporność.

Często infekcja dotyczy następujących narządów i układów u kotów:

• oddechowy;
• oczy;
• Przewód pokarmowy;
• rozrodczy.

Uogólniona forma infekcji, w której kot szybko rozprzestrzenia patogeny przez krew w całym ciele, często prowadzi do śmierci zwierzęcia.

Niebezpieczeństwo chlamydii dla innych

Na często zadawane pytanie, czy można zarazić się chlamydią od kota, odpowiedź brzmi: tak. Zakażenie należy do kategorii chorób odzwierzęcych, które łatwo przenoszą się ze zwierząt na ludzi. Według statystyk medycznych każdego roku prawie 100 milionów ludzi na całym świecie zapada na chlamydię. Właściciele zwierząt domowych, zwłaszcza kotów, oraz osoby związane ze zwierzętami zawodowo, powinni szczególnie uważnie przestrzegać środków zapobiegawczych, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się tej infekcji. Chlamydia u kotów jest przenoszona na ludzi z obniżoną odpornością u tych ostatnich.

Należy wziąć pod uwagę główne niebezpieczeństwo infekcji, które może powodować szereg poważnych chorób:

• zapalenie płuc;
• włączające zapalenie spojówek;
• psittakoza;
• niektóre choroby przenoszone drogą płciową i inne.

Mikroorganizm chorobotwórczy, dostając się do wnętrza komórek organizmu, prowadzi do uszkodzenia dowolnego narządu wewnętrznego i zakłócenia jego funkcjonalności. Jeśli błony śluzowe zostaną uszkodzone przez chlamydie, w których nagromadziły się różne inne szkodliwe mikroorganizmy, może wystąpić wtórna (mieszana) infekcja. Tak niebezpieczny zwrot w rozwoju chlamydii jest obarczony ciężkim przebiegiem choroby, trudnością i czasem jej leczenia.

Terminowe wykrycie chlamydii u kotów, której charakterystyczne objawy powinien znać każdy właściciel, przy odpowiednim leczeniu prowadzi do szybkiego wyleczenia zwierzęcia. Opiekując się chorym kotem nie zapominaj, że infekcja łatwo przenosi się na ludzi i inne zwierzęta.

Objawy choroby

Okres wylęgania chlamydii trwa średnio 10 dni, więc objawy choroby można od razu zauważyć u Twojego pupila. Objawy mogą się różnić w zależności od ostrej lub przewlekłej postaci choroby.

Chlamydia u kotów w ostrej postaci objawia się następującymi objawami:

• wydzielina z oczu, z czasem nabierająca ropnego charakteru;
• zaczerwienienie spojówki;
• rozdzierający;
• kichanie;
• kaszel;
• wydzielina z nosa;
• duszność;
• wzrost temperatury ciała;
• utrata apetytu.

Klęska układu moczowo-płciowego i przewodu pokarmowego u kotów prawie zawsze przebiega bezobjawowo.

Jeśli choroba jest ciężka i może być śmiertelna, dotyczy to płuc i serca. Rozważa się jego charakterystyczną manifestację:

• świszczący oddech;
• ciężki oddech;
• duszność;
• zapalenie płuc;
• stan gorączkowy.

Jeśli nie podejmiesz drastycznych środków leczenia, zwierzę może umrzeć z powodu obrzęku płuc.

Choroba postaci przewlekłej nie ma żywej manifestacji, ale charakteryzuje się czasem trwania kursu.

U zwierzęcia o silnej odporności chlamydia może występować w postaci utajonej (utajonej), bez manifestacji charakterystycznych objawów. W takim przypadku koty mogą być bezobjawowymi nosicielami drobnoustrojów chorobotwórczych, łatwo przenoszącymi się na ludzi. Chlamydia u kotów, których objawy są wykrywane w odpowiednim czasie, przy odpowiednim leczeniu, nie będą stanowić wielkiego zagrożenia dla innych.

W szczególności można wyróżnić postać choroby u noworodków, w której kocię zaraża się podczas porodu lub przez łożysko chorej kotki. Kociak zaczyna wykazywać oznaki chlamydiowego zapalenia spojówek u noworodków, gdy otwiera oczy. Wraz z dalszym rozwojem choroby kocięta słabną, a następnie często umierają.

Diagnostyka i leczenie

Aby skutecznie leczyć chorobę, konieczne jest postawienie prawidłowej diagnozy. Środki diagnostyczne obejmują:

• badanie ogólne chorego zwierzęcia;
• szczegółowa ankieta właściciela dotycząca stanu kota;
• prześwietlenie klatki piersiowej w przypadku podejrzenia zapalenia płuc;
• badanie krwi;
• pobieranie próbek materiału z nosa i oczu kota lub kota do badań laboratoryjnych;
• ELISA;
• PCR.

Ważne jest różnicowanie chlamydii i infekcji podobnych objawowo, w tym:

• wirusowe zapalenie nosa i tchawicy;
• kalcywirusa;
• odoskrzelowe zapalenie płuc i inne.

Podczas rozmowy z właścicielem chorego kota ustala się krąg ludzi i zwierząt, na które może zostać przeniesiona niebezpieczna infekcja.

Po postawieniu dokładnej diagnozy dla kota wybierany jest indywidualny schemat leczenia, który obejmuje następujące obszary:

• antybiotykoterapia;
• eliminacja objawów;
• zwiększona odporność;
• realizacja zaleceń dotyczących pielęgnacji i utrzymania zwierzęcia.

Leczenie chlamydii u kotów często odbywa się w domu. Hospitalizacja jest wymagana tylko dla tych zwierząt, które mają ciężką postać choroby: trudności w oddychaniu, zapalenie płuc i inne.

Terapia antybiotykowa polega na przepisaniu leku tetracyklinowego - Tetracykliny, Ciprofloksacyny lub Erytromycyny. Leki zakłócają syntezę białek chlamydii. Jeśli kot nie toleruje wskazanej grupy leków, wybiera się dla niej alternatywę. W takim przypadku można przepisać lewomycetynę, fluorochinolon, cefotaksym i inne.

Do leczenia oczu zwierzęcia można stosować maść z erytromycyną lub tetracykliną. Konieczne jest, aby podczas leczenia infekcji weterynarz przepisał immunostymulanty, aby wesprzeć układ odpornościowy kota na odpowiednim poziomie. Przebieg leczenia niepowikłanej chlamydii wynosi 3-4 tygodnie.

Głównym zaleceniem lekarza prowadzącego podczas walki z chorobą jest wykluczenie kontaktów chorego kota z innymi zwierzętami i ludźmi. Gdy zwierzęta trzymane są w grupie, cała grupa zostaje zarażona chlamydią. W tym przypadku wszystkie zwierzęta są badane i leczone.

Jeśli chlamydia u kotów będzie leczona zgodnie ze wszystkimi zasadami, zagrożenie dla ludzi będzie minimalne. Coroczne szczepienie zwierzęcia posłuży jako niezawodna profilaktyka tej groźnej infekcji.

Wniosek

W ten sposób chlamydia z kota może łatwo przenosić się na inne zwierzęta i ludzi. W związku z tym ważna jest właściwa opieka nad zwierzakiem, terminowe badanie przez specjalistę i coroczne szczepienia.