Objawy i leczenie policystycznej choroby nerek u kotów

Najczęściej na policystykę chorują następujące rasy kotów:

• egzotyczny krótkowłosy;
• Perski;
• himalajski;
• szkocki szkocki;
• metysów powyższych ras.

Złożoność choroby polega na tym, że proces uszkodzenia nerek przez torbiele jest nieodwracalny i stale postępuje. Wielkość formacji wzrasta przez całe życie zwierzęcia, prowadząc do rozwoju niewydolności nerek. Chociaż choroby policystycznej nie można całkowicie wyleczyć, metody terapeutyczne mogą spowolnić jej postęp, jeśli zostaną wykryte wcześnie.

Brak leczenia przyczynia się do rozwoju powikłań w wyniku zmian torbielowatych nerek.

Powikłania choroby policystycznych:

• niewydolność nerek;
• zatrucie organizmu;
• infekcja organizmu bakteriami;
• posocznica;
• transformacja torbieli w nowotwory złośliwe;
• śmiertelny wynik.

Pomimo tego, że choroba policystyczna często dotyka koty rasowe, każda osoba może zachorować na tę chorobę, niezależnie od rasy, wieku i cech fizjologicznych.

Przyczyny patologii

Choroba ta znana jest w medycynie od ponad 30 lat. Niestety, jedyną zidentyfikowaną do tej pory przyczyną choroby policystycznych jest dziedziczna predyspozycja niektórych osób. Według badań choroba rozwija się w wyniku mutacji pewnego genu odpowiedzialnego za syntezę białek. W wyniku tego procesu powstaje torbiel, która rośnie i zastępuje zdrową tkankę.

Kociak może otrzymać zarażony gen zarówno od matki, jak i od ojca. Podczas poczęcia dochodzi do połączenia dwóch wadliwych genów białkowych. W tym przypadku zarodek umiera w macicy.

Objawy

Do 7 roku życia obecność choroby policystycznych nie objawia się w żaden sposób, ponieważ proces wymiany tkanki nerkowej na torbiele przebiega bardzo powoli. Z biegiem czasu funkcjonalność nerek ulega zaburzeniu, co niekorzystnie wpływa na układ wydalniczy zwierzęcia i całego ciała.

Po ukończeniu 7 lat z reguły torbiele powiększają się i wpływają na większość tkanek obu nerek, tym samym znacznie zmniejszając funkcjonalność narządów. W tym czasie zaczynają pojawiać się objawy choroby policystycznych, które przypominają objawy niewydolności nerek.

Objawy choroby policystycznych:

• odmowa jedzenia;
• stan depresyjny i bolesny;
• intensywne pragnienie;
• utrata wagi;
• nudności i wymioty;
• częste oddawanie moczu.

Początkowo objawy choroby mogą być łagodne, ale z czasem stają się coraz bardziej zauważalne.

Występują trzy etapy choroby policystycznej u kotów:

1. Jeśli czujesz się normalnie, możesz odczuwać letarg, utratę wagi i niepokój podczas naciskania na okolice nerek, co wskazuje na ból. Na tym etapie choroby można zauważyć u kota wzrost ciśnienia krwi oraz nieprawidłowości w wynikach badania moczu.
2. Tkliwość nerek jest wyraźna, kot ma silne pragnienie, któremu towarzyszy częste oddawanie moczu. Na tym etapie kot traci apetyt, prowadzi siedzący tryb życia i znacznie traci na wadze. Jego ciśnienie krwi i temperatura ciała wzrastają. W niektórych przypadkach może wystąpić pogorszenie widzenia i bakteryjne zakażenie dróg moczowych.
3. Na tym etapie pojawiają się silne wymioty, zaburzenia układu nerwowego lub drgawki. Zwierzę nie je, dużo pije, a w moczu widoczne są zanieczyszczenia krwi. Każda infekcja na tym etapie jest bardzo trudna, istnieje ryzyko sepsy i śmierci kota. Badania krwi i moczu wskazują na problemy z nerkami.

Metody diagnostyczne

Choroba policystyczna u kotów nie jest bolesna we wczesnych stadiach choroby, więc może być trudna do rozpoznania.

Metody diagnostyczne:

• Badanie wzrokowe, badanie dotykowe w okolicy nerek;
• Analizy biochemiczne i kliniczne krwi i kału;
• Biopsja nerki - wskaże obecność torbieli i ciężkość choroby;
• USG nerek - z jego pomocą można zobaczyć obecność torbieli w nerkach we wczesnych stadiach, jedna z najskuteczniejszych metod;
• RTG - pozwala określić chorobę już na późniejszych etapach;
• Wysiew próbek tkanki nerkowej na pożywkę - pomoże określić obecność infekcji bakteryjnej i uprościć proces wyboru leku;
• Badania genetyczne – przeprowadzenie badania DNA i określenie predyspozycji do choroby policystycznych od strony dziedziczności.

W procesie progresji choroby policystycznej wzrasta liczba torbieli, a także objętość dotkniętych tkanek. W tym samym czasie nerki stają się większe i nabierają grudkowatych konturów. Doświadczony specjalista jest w stanie określić obecność dolegliwości u kota od roku życia. Dlatego terminowe dodatkowe badanie zwierzaka w obecności predyspozycji do choroby pomoże rozpocząć leczenie na czas.

Leczenie i rokowanie

Całkowite pozbycie się choroby policystycznej u kotów nie będzie możliwe, ponieważ procesy uszkodzenia nerek są nieodwracalne. Na najwcześniejszych etapach można wykonać operację i usunąć chore miejsce, ale w bardziej skomplikowanych przypadkach nie można tego zrobić, ponieważ zbyt duża część tkanki nerkowej jest pokryta torbielami.

Z reguły leczenie choroby policystycznej ma na celu poprawę jakości życia i jego przedłużenie za pomocą detoksykacji i działań objawowych. Wraz z rozwojem niewydolności nerek leczenie prowadzi się w odpowiedni sposób dla tej choroby.

Zespół policystycznych nerek leczy się następującymi metodami:

1. Dieta minimalizująca fosfor i białko w diecie kota pomoże zmniejszyć ryzyko toksyczności nerek, a także spowolni rozwój niewydolności nerek;
2. Stosowanie środków wiążących fosfor w celu obniżenia poziomu tego pierwiastka, który powoduje niewydolność nerek w organizmie zwierzęcia;
3. Podskórne wstrzyknięcia płynów pomogą zmniejszyć zatrucie krwi i poprawić oddawanie moczu;
4. Stosowanie witaminy D w postaci specjalnego preparatu Calcitrol, który pomaga usprawnić syntezę tej witaminy w organizmie kota, a tym samym poprawić stan poszczególnych układów organizmu;
5. Objawowe leczenie nadciśnienia spowodowanego niewydolnością nerek;
6. Stosowanie leków zobojętniających kwas w celu poprawy zdrowia jamy ustnej i przewodu pokarmowego oraz złagodzenia nudności
7. Stosowanie erytropoetyny (hormon regulujący czerwone krwinki), której brak obserwuje się u kotów z niewydolnością nerek i powoduje anemię;
8. Systematyczne usuwanie płynu z cyst za pomocą specjalnej igły, jeśli jest to wskazane;
9. Jeśli chory kot jest zarażony bakteriami, zalecana jest antybiotykoterapia.

Leczenie choroby policystycznej powinno odbywać się pod nadzorem lekarza weterynarii. Ponieważ jest to dość złożona choroba, samoleczenie może prowadzić do powikłań. W przypadku tej diagnozy u kota konieczne jest przeprowadzanie comiesięcznych badań w klinice weterynaryjnej w celu określenia stopnia zaawansowania choroby i rozwoju powikłań.

Prognozowanie choroby policystycznej:

• Rokowanie dla zespołu policystycznych jest korzystne, jeśli leczenie wspomagające jest stosowane we wczesnych stadiach choroby, kiedy organizm zwierzęcia nie jest podatny na zmiany septyczne.
• W przypadku wystąpienia objawów niewydolności nerek i dużych zmian tkankowych rokowanie jest raczej złe lub ostrożne.

Częste infekcje i niewłaściwe leczenie przyczyniają się do pogorszenia stanu zwierzęcia.

Profilaktyka

Przy krzyżowaniu chorego osobnika ze zdrowym prawdopodobieństwo urodzenia zarażonych kociąt wynosi 50%. Dlatego lepiej jest kastrować lub kastrować zwierzęta z zespołem policystycznych, aby zapobiec dalszemu rozprzestrzenianiu się choroby. Jeśli zwierzę ma chorych krewnych, należy je systematycznie badać, aby wykluczyć objawy choroby.

Badania profilaktyczne kotów pomogą zidentyfikować problemy zdrowotne na wczesnym etapie, zmniejszając w ten sposób ryzyko poważnych powikłań.