Objawy hemobartonellozy u kotów i jej leczenie

Kategoria Koty

Zadowolony

Przyczyny i objawy
Leczenie
Profilaktyka

Objawy hemobartonellozy u kotów i jej leczenie

Hemobartonelloza (niedokrwistość zakaźna) – choroba wywoływana przez bakterie pasożytnicze Haemobartonella felis. Patogeny wpływają na funkcje krwiotwórcze organizmu. Choroba dotyka głównie przedstawicieli rodziny kotów.

Dokładną diagnozę może postawić tylko weterynarz, ale właściciel może podejrzewać rozwój hemobartonellozy na podstawie żółtaczkowego koloru błon śluzowych i skóry kota. Jeśli zauważysz takie objawy, natychmiast skontaktuj się ze specjalistą. W końcu choroba jest nie tylko niebezpieczna dla zdrowia zwierzęcia, ale także zaraźliwa dla ludzi.

Przyczyny i objawy

Nosicielami hemobartonellozy są pasożyty (kleszcze i pchły). Zwierzę może również zostać zarażone przez uraz od zarażonego osobnika. W obu przypadkach bakterie Haemobartonella felis są przenoszone na kota, wywołując chorobę. Mikroorganizmy wiążą się z czerwonymi krwinkami, ustawiając organizm przeciwko zaatakowanym strukturom.

Spadek liczby krwinek jest głównym wskaźnikiem w diagnostyce hemobartonellozy. Objawy zaczynają się rozwijać po okresie inkubacji od 2 do 20 dni.

Zarówno zwierzęta domowe, jak i zwierzęta przebywające na zewnątrz są zagrożone infekcją. Kotki w ciąży mogą przenosić chorobę na swoje potomstwo. Ryzyko infekcji istnieje przez cały rok, ale szczyt ryzyka występuje między majem a październikiem. Powodem jest zwiększona aktywność zwierząt i czuwanie kleszczy.

Objawy zakażenia są podobne u obu płci. Obejmują one:

hemoglobinuria;
zażółcenie skóry i błon śluzowych;
pogorszenie apetytu;
częstoskurcz;
ciemnienie moczu;
pogorszenie jakości wełny;
utrzymywanie temperatury w normalnych granicach (brak zmian tego parametru z ogólnym pogorszeniem stanu jest potencjalną oznaką obecności patogenu);
zwiększony oddech.

U wielu zwierząt niedokrwistość zakaźna jest utajona. Około 25% nosicieli patogenów wykazuje objawy. Osłabiona odporność jest głównym powodem aktywacji bakterii. Tłumieniu funkcji układu obronnego sprzyjają niekorzystne warunki życia, onkologia, ciąża, infekcje wirusowe i bakteryjne.

Właścicielowi trudno jest określić rozwój choroby. Wspólność objawów choroby z innymi zaburzeniami (np. zatrucie lekami przeciwzakrzepowymi) komplikuje diagnozę. Weterynarz wykrywa anemię zakaźną. Specjalista polega na wynikach badania krwi kota. Jeśli jednak dostęp do profesjonalnej opieki jest ograniczony, zażółcenie skóry i błon śluzowych można uznać za główny objaw hemobartonellozy.

Leczenie

Ze względu na ryzyko przeniesienia bakterii na inne zwierzęta (i ludzi) zarażona osoba jest izolowana. Kot jest umieszczony w wygodnym otoczeniu: ciepłym i jasnym pomieszczeniu. Idealnie powinno to być pomieszczenie w mieszkaniu (domu), w którym mieszka zwierzak.

Antybiotyki tetracyklinowe są stosowane jako terapia pierwszego rzutu. Eksperci zalecają używanie Unidox Solutab. Lek jest wytwarzany na bazie substancji czynnej doksycykliny. Koty otrzymują lekarstwo raz dziennie w ilości 5-10 g na kilogram wagi. Lek można rozpuścić w wodzie lub zmieszać z mokrą karmą. Główną wadą leku jest cena. Unidox Solutab jest droższy niż wiele leków o podobnej substancji czynnej. Ale w przeciwieństwie do nich produkt mniej podrażnia przewód pokarmowy.

W leczeniu hemobartonellozy stosuje się antybiotyki, takie jak iniekcyjna azydyna lub kompleks Baytril. Skuteczna była również lewomecytyna.

Azydyna jest uważana za jeden z najskuteczniejszych leków. Wysokie dawki leku wywołują skutki uboczne (podwyższone ciśnienie, upośledzona ruchliwość jelit). Ale znikają w ciągu 48 godzin po podaniu leku.

Trimetosul sprawdził się dobrze. W eksperymentach lek zapewnił odzyskanie ponad 80% zwierząt doświadczalnych po wprowadzeniu 3 dawek.

Standardowy minimalny czas trwania antybiotykoterapii w przypadku choroby wynosi 2 tygodnie. Wybór leku zależy od wielu czynników:

dostępność;
nasilenie objawów;
indywidualne cechy ciała zwierzęcia.

Leki są przepisywane tylko po konsultacji z weterynarzem. Schemat leczenia obejmuje przyjmowanie leków przeciwalergicznych (takich jak suprastin i tavegil), witamin i suplementów wzmacniających. Aby poprawić ukrwienie kotów podaje się witaminę B12 i żelazo. Weterynarze zalecają stosowanie multiwitamin i kompleksów z mikroelementami. Często są nadal podawane w celach profilaktycznych.

Bez zastosowania odpowiedniego leczenia objawy choroby utrzymują się od 3 tygodni do 2 miesięcy. Niedokrwistość zakaźna ma stosunkowo niską śmiertelność wynoszącą 25%. Osoby, które przeżyły, często cierpią z powodu nawrotów choroby i stają się jej nosicielami.

Profilaktyka

Aby uniknąć infekcji kota domowego, należy go w jak największym stopniu chronić przed kontaktem z krewnymi ulicy, dokładnie go badać po każdym spacerze. Po odebraniu bezdomnego zwierzęcia należy natychmiast wyleczyć je z pasożytów i pokazać lekarzowi. Kluczem do zdrowia jest silna odporność, którą zapewnia dobre odżywianie.

Zarówno chodzące, jak i całkowicie zwierzęta domowe są zagrożone chorobą zakaźną. Źródłem zakażenia może być właściciel, który przyniósł kleszcza lub innego pasożyta.

Od osoby zależy, czy zwierzę otrzyma leczenie w odpowiednim czasie. Hemobartonellozę rozpoznaje się na podstawie badań krwi i objawów zewnętrznych, takich jak przebarwienia skóry. Terminowe leczenie zapewnia powrót do zdrowia większości zwierząt.

Brak pomocy nie zawsze prowadzi do śmierci osobnika, ale zamienia go w nosiciela bakterii. Właściciel powinien dbać o zdrowie pupila. Pozwoli to chronić siebie, członków rodziny i inne żywe stworzenia, z którymi styka się chore zwierzę przed infekcją.