Torniak

Torniak (ang. Tornjak lub owczarek bośniacki) rasa owczarków górskich, której głównym zadaniem była ochrona stad owiec i innych zwierząt gospodarskich. Istnieje drugie imię rasy: owczarek bośniacki. Rasa ta jest autochtoniczna, czyli lokalna i niezbyt powszechna w innych krajach.

Historia rasy

Rasa należy do rodzaju psów, które były używane do ochrony zwierząt gospodarskich przed atakami dzikich zwierząt i ludzi na wyżynach. Są to jednocześnie psy stróżujące i pasterskie, były w różnym czasie i wśród różnych narodów. na przykład, pirenejski pies pasterski, Akbasz, Gampr, Mastif Hiszpański, Owczarek kaukaski.

Te psy zawsze mają wspólne cechy, zarówno fizyczne, jak i psychiczne. Są to: duży rozmiar, średnia lub długa szata, determinacja, niezależność i nieustraszoność.

Psy należące do przodków rasy były rozproszone po górzystych regionach Bośni i Hercegowiny oraz Chorwacji i przyległych dolin.

Pierwsze wzmianki o podobnych psach pochodzą z XI wieku, później o rasie wspomina się w XIV wieku. Pisemne dokumenty z tych okresów po raz pierwszy wspominają o rasie bośniacko-hercegowińsko-chorwackiej. Na przykład w 1374 roku napisze o nich Peter Horvat, biskup Djakova (Chorwacja).

Nazwa rasy to Tornjak, wywodząca się od bośniacko-chorwackiego słowa „tor” oznaczającego zagrodę dla bydła. Sama nazwa mówi o ich przeznaczeniu, ale wraz z zanikiem hodowli owiec zniknęła również rasa. A do XX wieku praktycznie wymarła.

Badania nad ich historycznym i późniejszym istnieniem, a następnie systematyczne ratowanie przed wyginięciem, rozpoczęły się jednocześnie w Chorwacji oraz Bośni i Hercegowinie około 1972 roku, a ciągłą hodowlę rasową rozpoczęto w 1978 roku.

Na początku lat 70. grupa lokalnych przewodników psów zaczęła zbierać pozostałe psy, które najlepiej pasowały do ​​starej rasy.

Ich praca została zwieńczona sukcesem. Obecna populacja rasy składa się z wielu rasowych psów, selekcjonowanych przez wiele pokoleń, rozsianych po całej Bośni i Hercegowinie oraz Chorwacji.

Opis

Potężny pies, kwadratowy format, z długimi nogami. Pomimo tego, że nie jest to największa rasa, trudno je też nazwać małymi. Samce w kłębie osiągają 67-73 cm i ważą 50-60 kg, suki 62-68 cm i ważą 35-45 kg.

Tornyak - pies długowłosy. Włos jest długi, szczególnie na czubku głowy, na ramionach i plecach, może być lekko pofalowany.

Mają podwójne płaszcze z bardzo grubą warstwą wewnętrzną, która chroni je przed surowymi zimami. Warstwa wierzchnia jest długa, gruba, szorstka i prosta.

Kolor to dwa lub trzy kolory, ale kolorem dominującym jest zwykle biały. Są też psy z czarną sierścią i białymi znaczeniami, najczęściej na szyi, głowie i nogach.

Ponadto możliwe są prawie białe psy z kilkoma małymi „plamkami”. Grzbiet psa jest zwykle wielokolorowy z wyraźnymi oznaczeniami. Ogon z długimi piórami.

Postać

Rasa charakteryzuje się spokojnym temperamentem typowym dla owczarka górskiego. Tornyak jest psem defensywnym, zwykle bardzo spokojnym, spokojnym, pozornie obojętnym stworzeniem, ale gdy sytuacja tego wymaga, czujnym i bardzo szybkim stróżem.

Każdy właściciel powie, że jest to pies przyjazny i opiekuńczy, który kocha dzieci. Należy jednak pamiętać, że jest to przede wszystkim strażnik (pasterz), który zawsze jest w pracy.

Dobrze, że prawie wszyscy torniacy bardzo szybko pamiętają swoich sąsiadów z ulicy, zwłaszcza tych, z którymi się przyjaźnisz. Wspominają też częstych przechodniów, a także swoich psich przyjaciół. Ale będą głośno szczekać na nieznane psy i przechodniów, a motocykliści są dla nich „przypadkiem szczególnym”.

W stosunku do obcych lub innych zwierząt torniak z reguły nie jest zbyt agresywny. Ale gdy sytuacja tego wymaga, jest dość zdecydowany i bez wahania może atakować nawet znacznie silniejszych przeciwników.

Pasterze powiedzieli, że pies pilnujący stada jest godnym przeciwnikiem dla dwóch wilków, a para psów bez problemu spotka się i odpędzi niedźwiedzia.

Ten pies nie jest przeznaczony do długotrwałej samotności i samowystarczalności, jak niektóre inne rasy pasterskie. Charakter psa jest na tyle okrutny, że jest dobrym opiekunem, ale jednocześnie jest bardzo bliski, ciepły i niezwykle delikatny w stosunku do swoich ludzi, bliskich przyjaciół i dzieci.

Lubi przebywać wśród ludzi, jest bardzo wesoła i wesoła w towarzystwie dzieci. Są bardzo emocjonalni w stosunku do swojej rodziny.

Owczarek jest niezwykle łagodny wobec swojego właściciela i jego rodziny, będzie ich chronił zawsze i wszędzie, a także chronił majątek właściciela kosztem własnego życia.

Może również być towarzyski i tolerancyjny w stosunku do nieznajomych, jeśli jest odpowiednio uspołeczniony, zaczynając od szczenięcia. Dobrze uspołeczniony tornak pozwoli zawisnąć na szyi nieznanemu dziecku.

Należy jednak zauważyć, że każdą przestrzeń, którą pies postrzega jako własność swojego właściciela - będzie bezkompromisowo chronił! Strzeże i nie wycofuje się!

Jeśli są trzymane jako klasyczne zwierzaki miejskie, potencjalni właściciele powinni mieć świadomość, że rasa ma wrodzony instynkt stróża. Uważaj na nieznajomych na swoim podwórku!

Żyjąc w stadzie, stają się wysoce towarzyskimi zwierzętami bez wdawania się w bójki między członkami stada.

Typowe polecenia bezpośrednie typu: usiądź, połóż się, przyprowadź tutaj, zostaw psa obojętnym. Powodem tego nie jest celowe nieposłuszeństwo, a nawet upór.

Powodem jest to, że po prostu nie widzą sensu w spełnianiu tych dość powszechnych wymagań. Bez odrzucania zamówień pies ten jest znacznie bardziej skłonny do podejmowania własnych decyzji dotyczących tego, co właściwie zrobić, zwłaszcza w porównaniu z innymi rasami.

Jest to bardziej widoczne, gdy osiągną pełną dojrzałość. Generalnie są to bardzo wytrzymałe, niezbyt wymagające, silne psy.

Czynność

Poziom aktywności fizycznej rasy jest zwykle niski, szczególnie w pierwszych 9-12 miesiącach (w okresie intensywnego wzrostu). Po tym okresie mogą więcej ćwiczyć.

Wolę długie spacery bez smyczy i dużo zabawy z innymi psami. Zadowoli ich również 20-minutowy spacer, jeśli właściciel się spieszy.

Szybko się uczą i nie zapominają tego, czego się nauczyli – chętnie wykonują zadania i dlatego łatwo je szkolić.

Silne i wytrzymałe, w śnieżne zimowe noce psy te leżą na ziemi i często są pokryte śniegiem, nie marznąc z powodu grubej sierści lub, jak powiedzieliby miejscowi.

Socjalizacja

Szczeniak potrzebuje wczesnej socjalizacji. Wczesne doświadczenia (do 9 miesiąca życia) mają bardzo istotny wpływ na całe życie psa.

Musi stawić czoła wszystkim potencjalnie przerażającym sytuacjom tak wcześnie, jak to możliwe, aby uniknąć późniejszych agresywnych reakcji.

Hałas uliczny, duże ciężarówki i autobusy wywołają strach w wieku dorosłym, jeśli pies wcześniej nie spotkał się z takimi sytuacjami jako szczeniak.

W młodym wieku wszystkie szczenięta powinny spotykać jak najwięcej nieznajomych, a także inne zwierzęta, psy, aby w wieku dorosłym wykształcić kontrolowane i stabilne zachowanie.

Opieka

Bezpretensjonalna rasa, która może spać na śniegu. Jednak szczotkowanie jego sierści kilka razy w tygodniu sprawi, że Twój pies będzie wyglądał schludnie, a mieszkanie nie będzie pokryte sierścią. Jednak trzymanie jej w mieszkaniu nie jest zalecane.

Pies ma miękkie uszy, które zbierają wodę i brud i muszą być sprawdzane co tydzień, aby zapobiec infekcji lub zapaleniu. Ich pazury rosną szybko i muszą być monitorowane co tydzień, przerośnięte pazury wymagają przycinania maszynką do strzyżenia.

Zdrowie

Ogólnie zdrowa rasa, chociaż wiadomo, że zbyt dużo białka w diecie powoduje pewne problemy zdrowotne, zwłaszcza z sierścią.

Warto również zauważyć, że w ciągu pierwszych 6 miesięcy życia należy unikać forsownych ćwiczeń, aby uniknąć problemów ze stawami i rozwoju dysplazji stawu biodrowego.