Odmiany i leczenie grzybów u kotów

Infekcja skóry następuje poprzez mikrourazy, drapanie, pieluszkę. Rozwój patologii ułatwiają:

• młody wiek zwierzęcia;
• osłabienie obrony organizmu podczas ciąży i laktacji;
• obniżona odporność w wyniku aktywności infekcji wirusowej;
• niewystarczające lub niewłaściwe odżywianie;
• prowadzenie terapii immunosupresyjnej;
• niektóre choroby przewlekłe (cukrzyca, niedoczynność tarczycy).

Rozmnażając się za pomocą konidiów (zarodników), dermatofity tworzą grzybnię (grzybnię), która rośnie na powierzchni skóry i wnika w wewnętrzne warstwy.

Niektóre infekcje grzybicze mogą przebiegać bezobjawowo i pojawiają się dopiero po znalezieniu oznak żywiciela. Najczęściej zarażają się dzieci.

Klasyfikacja grzybic

Grzyby to całe odrębne królestwo żywych mikroorganizmów zamieszkujących naszą planetę. Setki ich patogennych gatunków są w stanie zarażać nie tylko zwierzęta, ale także ludzi.

Zgodnie z lokalizacją grzyba w ciele kota, wszystkie rodzaje chorób, które powodują, są konwencjonalnie podzielone na dwie grupy: powierzchowną (wpływającą na skórę i błony śluzowe) i ogólnoustrojową (wpływającą na narządy wewnętrzne zwierzęcia).

Najczęściej diagnozowane u kotów infekcje grzybicze to:

1. Grzybica (trichofitoza, mikrosporia). Grzyby rozmnażają się w trawie, sianie, glebie skażonej obornikiem, pasożytują na warzywach, liściach roślin, korze drzew. Wykazywać nadwrażliwość na światło ultrafioletowe i niektóre rodzaje środków antyseptycznych. Zwierzęta, które przeszły chorobę przez długi czas, pozostają zakaźne dla innych osobników, ponieważ zarodniki grzyba są niezwykle wytrwałe i pozostają zjadliwe na zewnątrz skóry (na wełnie).
2. Malassezia (grzyb uszu u kotów) to choroba wywoływana przez drożdżopodobny patogen, który występuje w umiarkowanych ilościach na wszystkich zdrowych zwierzętach. W sprzyjających warunkach zaczyna się aktywnie rozmnażać. Uwielbia ciepło i wilgoć, dlatego często osiada w małżowinach usznych, pod pachami, fałdach pachwinowych. Konieczne jest odróżnienie choroby od uszkodzenia roztocza ucha.
3. Aspergiloza to niebezpieczna infekcja grzybicza, która atakuje jamę nosową, płuca i jelita kotów. Często prowadzi do zapalenia nosogardzieli i zapalenia płuc.
4. Kandydoza jest rzadką chorobą kotów. W większości przypadków jest to powikłanie innych dolegliwości. Grzyb zlokalizowany jest na błonach śluzowych, może powodować biegunkę, osłabienie, depresję zwierzęcia.
5. Kryptokokoza to powszechna infekcja, która dotyka wiele zwierząt. Ten rodzaj grzyba u kota jest zlokalizowany głównie w jamie nosowej, ale jest zdolny do namnażania się w przewodzie pokarmowym, na skórze, błonach śluzowych. W zaawansowanych przypadkach wpływa na układ nerwowy.

To nie jest pełna lista infekcji grzybiczych, które mogą zagrażać zdrowiu kota. Rzadsze typy obejmują mycetomę eumikotyczną, pheogyphomycosis, rinosporydiozę i inne.

Manifestacje infekcji grzybiczych

Po osiedleniu się grzyba na powierzchni skóry zaczyna on działać szkodliwie - żywić się dobroczynnymi substancjami żywiciela, uwalniać toksyny i enzymy. Prowadzi to do stopniowego niszczenia górnej warstwy rogowej skóry i rozwoju miejscowego procesu zapalnego na powierzchni. Bez odpowiedniego leczenia patogen wnika w wewnętrzne warstwy naskórka, uszkadza mieszki włosowe i strukturę włosa, co prowadzi do wypadania włosów. W miejscu łysiny tworzą się swędzące łuski i strupki.

Oznaki zarażenia zwierzęcia infekcją grzybiczą:

• złamanie lub utrata dotkniętych włosów;
• tworzenie lokalnych, bezwłosych, łuszczących się obszarów z wyraźnymi granicami w głowie, uszach, kończynach;
• niespokojne zachowanie (kot kręci głową, aktywnie swędzi);
• swędzący;
• nieprzyjemny zapach i wydzielina z ucha;
• brązowoczerwona blaszka z małych kropek w małżowinach usznych;
• guzki i guzki na skórze;
• kichanie;
• krwawy koryza;
• polipy w nozdrzach.

Grzyb koci może stać się trudniejszy, jeśli nie jest leczony. Wprowadzenie patogenu do skóry właściwej i tkanki podskórnej wywołuje głębokie zapalenie z powstawaniem ropnych ropni. Na powierzchni pojawia się surowicza lub ropna posoka, która wysychając tworzy gęstą, gęstą skorupę.

Inne powikłania infekcji grzybiczych to ciężka utrata masy ciała, zapalenie płuc, niedokrwistość i zaburzenia żołądkowo-jelitowe. Jeśli zwierzę jest słabe lub bardzo młode, potężny atak zarodników może je zabić.

Diagnostyka i terapia

Przy pierwszych oznakach infekcji grzybiczej pokaż zwierzę weterynarzowi. Lekarz przeprowadzi badanie, zbierze informacje o samopoczuciu i ewentualnych chorobach kota, postawi diagnozę i zaleci leczenie.

W przypadku zmian skórnych zwierzę może wymagać zbadania lampą Wooda. Urządzenie pozwala na identyfikację przypadków mikrosporii.

Najbardziej niezawodną metodą identyfikacji patogenu jest zeskrobanie skóry z dotkniętego obszaru, a następnie hodowla grzyba i określenie jego wrażliwości na leki. Ta metoda wymaga pewnej ilości czasu, aby wyhodować florę (średnio od 1 do 2 tygodni).

Inne metody diagnostyczne obejmują:

• ogólna analiza krwi;
• mikroskopia wełny w 10% roztworze alkalicznym na obecność zarodników patogenów;
• biopsja skóry;
• rozmazy z błon śluzowych;
• badanie mikroskopowe odcisków dotkniętych obszarów uzyskanych przy użyciu specjalnej taśmy klejącej.

Objawy i leczenie są ze sobą ściśle powiązane. Terapia choroby grzybiczej zależy od rodzaju patogenu, stopnia zmian zewnętrznych i wewnętrznych, ogólnego stanu zwierzęcia. Samoleczenie bez identyfikacji patogenu może spowodować nieodwracalną szkodę dla zwierzaka.

Leczenie grzybów obejmuje:

• stosowanie szamponów przeciwgrzybiczych;
• stosowanie na dotknięte obszary środków przeciwgrzybiczych do użytku zewnętrznego (kremy, maści, proszki);
• przyjmowanie leków przeciwhistaminowych z silnym swędzeniem;
• użycie elżbietańskiego kołnierza i koca, aby zapobiec drapaniu i lizaniu narkotyków;
• doustne lub wstrzyknięcie środków przeciwgrzybiczych.

Podawaj zwierzęciu antybiotyki ściśle według wskazań, przestrzegając dawkowania. Głównym powodem stosowania leków przeciwbakteryjnych jest dodanie infekcji bakteryjnej.

Zapobieganie chorobom

Pozbycie się infekcji grzybiczej nie jest łatwym zadaniem. Leczenie grzybicy u kotów to długotrwały proces, który wymaga kompleksowego stosowania leków do użytku wewnętrznego i zewnętrznego, stałej diagnostyki. W niektórych przypadkach konieczna jest całkowita zmiana diety zwierzęcia.

O wiele łatwiej jest zapobiec rozwojowi grzyba u kota.

W tym celu weterynarze oferują właścicielom szczepienie zwierzęcia przeciwko najczęstszym typom chorób - mikrosporii i trichofitozie.

Zaleca się również:

• zrównoważyć dietę kota;
• kontrolować choroby alergiczne;
• kąpać zwierzę za pomocą szamponów zapobiegawczych;
• wysuszyć sierść zwierzęcia suszarką do włosów po kąpieli w zimnych porach roku;
• monitorować stan błon śluzowych, uszu, fałdów bruzdowych, przestrzeni międzypalcowych;
• regularnie przeprowadzać kurację przeciwpasożytniczą.

Aby uniknąć nawrotów w trakcie leczenia, należy starannie pielęgnować przestrzeń życiową środkami dezynfekującymi, zwracając szczególną uwagę na zabawki, artykuły pielęgnacyjne i ulubione miejsca dla kota - leżanki, dywaniki, poduszki. Kąpanie i dotykanie chorego zwierzęcia powinno odbywać się w rękawiczkach medycznych.