Potężny arystokrata z bezgranicznym spokojem - mastif angielski

Jednym z największych psów żyjących dziś na ziemi jest mastif angielski (a raczej staroangielski). Jego rasa znajduje się na liście najbardziej rozpoznawalnych „w obliczu” psów. Co wiemy o tych gigantycznych arystokratach?

Historia pochodzenia

Mastify to ogromne psy typu molosowate. Ich przodkowie brali udział w walkach gladiatorów i nieustraszenie walczyli w wojnach za panowania Juliusza Cezara. Psy tej rasy są doskonałymi myśliwymi, swoim wzrostem i wagą mogą pokonać niedźwiedzia i lwa. Te psy były bardzo drogie (jednak jak teraz). Jeden taki pies był utożsamiany z 20 psami na polowaniu lub dwoma uzbrojonymi wojownikami na polu bitwy.

Historycy twierdzą, że w armii Aleksandra Wielkiego było 50 osób.000 psów podobnych do mastifów, ubranych w zbroje. Można by pomyśleć, że to okrutny i okrutny pies, ale od dawna tak nie było. Wieki hodowli sprawiły, że te psy stały się spokojnymi, zrównoważonymi, niespiesznymi i życzliwymi towarzyszami.

Większość ekspertów uważa, że ​​ich przodkami były mastify tybetańskie. W czasie swojego istnienia rasa przeszła wiele zmian. Po II wojnie światowej rasa ta, podobnie jak wiele innych ras, została praktycznie wytępiona. Aby przywrócić populację, musieli je skrzyżować z linią rasy amerykańskiej.

Charakterystyka rasy

Mastify angielskie są największe zarówno pod względem wagi, jak i wzrostu. Są to wysokie, masywne, silne psy o szerokiej kości. Jak wszystkie molosy, są bardzo ślinotok, a biorąc pod uwagę wielkość tego psa, będziesz miał dużo śliny w domu. Ale to chyba największa wada tej majestatycznej i imponującej rasy.

Na poniższym zdjęciu możesz docenić, jaki rodzaj arystokracji jest nieodłączny od tych psów.

Wielu właścicieli tej rasy twierdzi, że Mastif Angielski posiada zdolności parapsychiczne. Samodzielnie rozumie, co jest dobre, a co złe. Ma charakter prawdziwego angielskiego dżentelmena.

Zsocjalizowany i wyszkolony pies nie będzie problemem. Bez tego mastify angielskie (zwłaszcza samce) zachowują się agresywnie w stosunku do innych psów. Może to być nie do naprawienia, biorąc pod uwagę niewiarygodnie duże rozmiary zwierzęcia.

Na filmie widać doskonale zsocjalizowanego molosa.

Standard

Mastif Angielski to bardzo duży, nieco wydłużony pies o bardzo dużym wzroście i wadze. Ma masywną i szeroką klatkę piersiową, umięśniony kłąb, takie same plecy. Brzuch umiarkowanie podwinięty. Sierp z długim ogonem. Stopy szeroko rozstawione.

Głowa tej rasy psów jest kwadratowa, masywna, jak wszystko inne. Jest to rasa brachycefaliczna, czyli ze skróconą kufą. Cała głowa pokryta głębokimi zmarszczkami. Kiedy Mastif Angielski jest skupiony, nadają jego pysku raczej surowy wyraz, na czole pojawiają się zmarszczki, nadając pysku surowy wyraz.

Nos czarny, usta grube i mięsiste zakończone fałdami. Uszy są małe, trójkątne, zwisające wzdłuż kufy. Na twarzy jest czarna maska. Te podobieństwa wyjaśniają, dlaczego ta rasa została nazwana Wielkim Mopsem.

Oczy są ciemne, zaokrąglone. Wygląd jest elegancki i miękki. Niebieskie oczy są uważane za wadę dyskwalifikującą i – co ważniejsze – agresję wobec ludzi.

Na poniższym zdjęciu wyraźnie widać omawiane zmarszczki.

Rozmiar i waga

Mastif Angielski to jedna z najtrudniejszych ras psów. Waży do stu kilogramów. Poszczególne osobniki osiągają wagę półtora centa (150 kg)! Wysokość w kłębie nie mniejsza niż 70 cm u suk i 76 - 82 cm u samców.

Mimo imponującej wagi molosy nie są bardziej wyboiste. Ich ruchy można nawet nazwać eleganckimi. Nie czują się olbrzymami i lubią chłonąć kolana właściciela, co jest typowe dla psów kanapowych każdej wielkości. Zdjęcie wyraźnie to pokazuje.

Szczenięta mastifa angielskiego rodzą się około pół kilograma wagi. W pierwszym tygodniu życia podwajają swoją wagę, a po trzech miesiącach osiągają 15 kilogramów.

Na wideo - szczenięta mastifa staroangielskiego.

Zabarwienie

Sierść tych psów jest krótka, prosta, szorstka. Gruby podszerstek, bardziej miękki i jeszcze krótszy.

Mastif Angielski może mieć następujące kolory:

• Jeleń
• Srebrny jeleń
• Jasnożółty
• Ciemne pręgowane
• Morela

Kolor bazowy może być morelowy lub tan. Uszy, okulary i maska ​​na twarz powinny być zawsze czarne.

Na zdjęciu molos pręgowany.

Cechy charakteru

Wydawałoby się, że rasa, której przodkowie rozdzierali ludzi w walkach gladiatorów, powinna zachować surowe usposobienie, okrucieństwo i żądzę krwi. Ale nie, Mastif Angielski uspołeczniony w dzieciństwie jest psem bardzo zrównoważonym, spokojnym i inteligentnym. Słowo, które pasuje do niej, jest przemyślane. Mastif angielski nie spieszy się, aby wykonać twoje polecenie, najpierw zważy za i przeciw, a dopiero potem wykona (lub nie wykona) polecenia.

Te cechy charakteru stwarzają pewne trudności w szkoleniu Anglika. Według przewodników psów wszyscy molosowie są nieco uparci. Posłuszeństwo takiego psa można osiągnąć tylko poprzez zdobycie jego zaufania. Jest to możliwe tylko przy pełnym szacunku stosunku do niej.

W poniższym filmie poznasz ciekawe fakty i opinie ekspertów na temat tych psów.

Jeśli coś zdenerwuje Mastifa Angielskiego, nie wda się w kłótnię, ale z godnością przejdzie do innego pokoju, jak przystało na prawdziwego pana. To samo może jednak zrobić podczas nudnych, jego zdaniem, uczących zespołów – taka postać.

Nie oznacza to wcale, że możesz zaniedbać jego trening. Każdy pies wymaga wychowania, zwłaszcza tak dużego i poważnego psa. Najlepszym sposobem na rozpoczęcie treningu jest szczenię. Oczywiście zasadniczo charakter mastifa (jak każdej innej rasy psa) zależy od dziedziczności i charakteru właściciela. Takich psów nie mogą dostać osoby niezrównoważone, o słabej psychice.

Czy warto celowo rozwijać okrucieństwo od tego dobrodusznego giganta?? Decyzja należy oczywiście do Ciebie, ale pamiętaj, że jeśli potrzebujesz twardego ochroniarza, upewnij się, że jest nienagannie wyszkolony. Według właścicieli nie ma absolutnie żadnej potrzeby czynienia zła z molosa, i tak będzie w stanie uchronić go od wszelkich kłopotów.

Mastif angielski jest bardzo nieufny wobec obcych, ale nigdy nie rzuci się na osobę (chyba, że ​​zajdzie ekstremalna sytuacja, w której życie właściciela lub członków jego rodziny jest zagrożone).

Zawartość

Główne trudności w utrzymaniu związane są z gigantycznymi rozmiarami tej rasy. To ogromny pies, a nie duży. Nie będzie jej wygodnie mieszkać w małym mieszkaniu i chodzić za domem.

Najlepszy ze wszystkich, ten pies będzie w dużym wiejskim domu z obszerną działką. Mastif Angielski będzie czuł się nieswojo siedząc na łańcuchu - to bardzo inteligentny, dobrze wychowany i wyrozumiały pies. Jej miejsce w domu obok mężczyzny.

Mastif Angielski nie jest fanem aktywnego trybu życia. Jest leniwy i woli leżeć na uboczu, nie brać udziału w zabawach, które zaczyna od niego sumienny właściciel. Ale nie pozwól mu wpaść w depresję z nudów. Długie i spokojne spacery będą świetną rozrywką.

Chociaż te psy są cierpliwe, spokojne i dobrze dogadują się z dziećmi, nie są polecane rodzinom z małym dzieckiem. Pies może niedokładnie dotknąć dziecka ogromną łapą i zranić.
Nigdy nie pozwól mastifowi się przegrzać! Ze względu na brachycefaliczną budowę pyska i ogromne rozmiary pies może umrzeć z powodu udaru słonecznego.

Idealne jedzenie

Mimo swojej wielkości molosy nie są żarłoczne. Ponieważ są nieaktywne, jedzą stosunkowo mało. Lepiej wybrać karmę klasy premium, idealna jest karma dla ras specjalistycznych.

Jeśli wolisz samodzielnie gotować dla swojego zwierzaka, nie zapomnij o złotej zasadzie racjonalnego menu: pies potrzebuje 20 gramów mięsa na kilogram wagi dziennie. To około 1,5 kg mięsa dziennie. Ponadto dietę należy urozmaicić o zboża, warzywa, zioła, witaminy i minerały.

Uważnie obserwuj wagę swojego zwierzaka i nie pozwól mu przytyć. Najlepszą profilaktyką otyłości są codzienne długie spacery. Unikaj dużych posiłków - ta rasa częściej cierpi na wzdęcia żołądka.

Opieka

Same molosy są dość łatwe w pielęgnacji - ich włosy są krótkie i łatwe do rozczesania. Musisz okresowo czyścić uszy i przycinać paznokcie. Przecieraj oczy kilka razy dziennie. Najtrudniejszą rzeczą jest uważne monitorowanie czystości zmarszczek na twarzy. Zapychają resztki jedzenia, brudu i wydzieliny skóry. Należy je wycierać po każdym karmieniu - 2-3 razy dziennie.

Ale troska o dom, w którym mieszka „wielki mops”, będzie potrzebować więcej. Molosy bardzo obficie ślinią się. Ślinienie będzie wszędzie – na podłodze, na meblach tapicerowanych, na stołach i komodach (dzięki temu łatwo będą wysokie). Ze względu na muchy jedzą niedokładnie, po karmieniu trzeba posprzątać przestrzeń. Ponadto te psy dużo rzucają.

Te olbrzymy mają jeszcze jedno uderzające podobieństwo do mopsa na kanapie. Chrapią ogłuszająco. I nie mniej ogłuszająco wypuszczają we śnie gazy. Ze względu na gigantyczne rozmiary psa nie jest tak wzruszający jak w przypadku mopsa.

Ale jeśli pewnego dnia zdecydujesz się na takiego psa, odpowiednio go wychowasz i stworzysz komfortowe warunki do życia, nie znajdziesz najlepszego przyjaciela! Największą wadą tej rasy jest jej krótka żywotność. Podobnie jak inne olbrzymy psiego świata, mastify żyją 7-8 lat. Tylko rzadkie, długie wątroby żyją do 11 lat.

Galeria zdjęć

Wideo „Dobry Mastif”

Ten film przedstawia młodego mastiffa wiosłującego z dzieckiem.