Maltański

podstawowe informacje

Pomimo faktu, że maltański pies pasterski występuje w wielu kulturach, jego dokładne pochodzenie nie zostało ustalone. Wielu uważa, że ​​psy tej rasy powstały na Malcie w wyniku skrzyżowania szpica i spaniela. Ale inni badacze sugerują, że rasa pojawiła się we Włoszech, podczas gdy inni są pewni, że maltański piesek pochodzi z Azji.

Wszędzie tam, gdzie pojawiły się psy tej rasy, szybko stały się popularne. W XV wieku znaleźli swoich wielbicieli wśród francuskich arystokratów. Za panowania Henryka VIII na Wyspy Brytyjskie przybył maltański pies pasterski. W XVI wieku pies stał się prawdziwym ulubieńcem przedstawicieli niebieskokrwistych ludzi. Ten mały pies został przyjacielem samej Elżbiety I, a nawet Marii Stuart i królowej Wiktorii. Wielu artystów uwieczniło je na swoich obrazach, w tym Goya i Reynolds.

Pomimo tego, że psy tej rasy zdołały przetrwać Cesarstwo Rzymskie, to jednak w XVII-XVIII wieku maltańskie pieski zostały praktycznie zniszczone w wyniku nieudanych eksperymentów selekcyjnych w celu zmniejszenia wielkości psa. Po tym katastrofalnym eksperymencie hodowcy pudli i spanieli podjęli aktywną pracę nad odbudową rasy. Doprowadziło to do pojawienia się maltańskich lapdogów o zróżnicowanym wyglądzie, pojawiły się nawet nowe rasy. Niektórzy hodowcy są przekonani, że maltański piesek jest bezpośrednim przodkiem bichon frise i Bolończyk. W postaci, w jakiej znamy dziś maltańskiego psa pokojowego, pojawił się dzięki staraniom angielskich hodowców psów.

W Stanach Zjednoczonych maltański pies pasterski pojawił się po raz pierwszy pod koniec XIX wieku. Widziano je na kontynencie amerykańskim w latach 70. XIX wieku. Jednocześnie, według American Kennel Club, liczba przedstawicieli tej rasy w Stanach Zjednoczonych nie rosła tak szybko aż do lat 50. XX wieku. Ale po tym, jak psy zaczęły zdobywać popularność na wystawach i wystawach.

Z natury te pieski są zabawne i spokojne, ale ich charakter w dużej mierze zależy od indywidualnych cech konkretnego zwierzaka. Bardzo ważne jest, aby maltańskie psy pieski miały nieco niezależny charakter. Jednocześnie w żadnym wypadku nie należy ich rozpieszczać, ponieważ może to prowadzić do bardzo umyślnego zachowania zwierzęcia. Właściwe wychowanie zapewni, że niezależność i narzekanie będą miały wyraźną granicę.

Jednym z problemów jest pojawienie się plam łzowych wokół oczu, a wszystko to z powodu białego koloru sierści. Aby utrzymać tę część w dobrym stanie, konieczne jest użycie specjalnych serwetek i detergentów przepisanych przez weterynarza. To ograniczy plamienie do minimum.

Po każdym posiłku należy wycierać psu pysk, a po wypiciu wytrzeć brodę. Niektórzy właściciele tych psów wolą szkolić swoje zwierzęta w technice picia wody z butelki.

Nie możemy zapomnieć o regularnym monitorowaniu stanu uszu. Utrzymuj go bez stanów zapalnych, podrażnień lub zanieczyszczeń oraz infekcji. Uszy są leczone specjalnym tamponem nasączonym roztworem, który jest przepisywany wyłącznie przez weterynarza. Nigdy nie używaj bawełnianego wacika podczas leczenia przewodu słuchowego!

Maltańskie pieski pieski mają bardzo obfite owłosienie uszu. W sprawie ich przycinania lepiej skontaktować się z profesjonalnym groomerem. Możesz również poprosić specjalistę, aby nauczył cię prawidłowej techniki usuwania tych włosów. Paznokcie są zwykle przycinane w razie potrzeby. Zwykle należy to robić raz w miesiącu.

Psy małych ras nigdy nie powinny być nękane lub nadmiernie wytrwałe, znacznie mniej agresywne. Może to prowadzić do agresji ze strony zwierzęcia. Nadużycie lub kara fizyczna wywoła nieufność i wewnętrzny protest, a także szczególną nieufność do ludzi.

Główną zasadą podczas treningu jest nagroda za posłuszeństwo i ignorowanie nieposłuszeństwa. Większość ekspertów jest skłonna sądzić, że szkolenie maltańskich psów pokojowych powinno rozpocząć się w wieku od sześciu do ośmiu miesięcy. Jednocześnie niektórzy hodowcy psów rozpoczynają ten proces niemal od pierwszych dni pojawienia się psa w domu.

Psy tej rasy są również podatne na problemy z zębami. Częste są również zwichnięcia rzepki. Eksperci uważają również jaskra i postępujący zanik siatkówki za potencjalne problemy.

Psy tej rasy mają skłonność do wrodzonych patologii wątroby. Według raportów opublikowanych w Journal of the American Kennel Association, choroba wątroby u maltańskich szczeniąt rasy pies może być na tyle poważna, że ​​można ją wyleczyć kosztowną operacją.

Wśród maltańskich psów pokojowych powszechny jest również tak zwany „syndrom drżenia”, w którym występuje niekontrolowane drżenie całego ciała. Taka dolegliwość praktycznie nie pozwala zwierzęciu się poruszać. Dziś starają się zwalczyć tę chorobę za pomocą leków.

• Pomimo tego, że maltański pies pokojowy jest psem dość łagodnym, problemy mogą pojawić się w trakcie jego wychowania.
• Maltańskie psy pieski są podatne na dreszcze, zwłaszcza jeśli przebywają w wilgotnych pomieszczeniach.
• Jeśli zwierzę ma długą sierść, to w miejscu rozstania pies może się poparzyć.
• Ze względu na swój szczególny charakter, często wyrazisty, pies nie jest polecany rodzinom z małymi dziećmi.
• Wiele maltańskich psów rasowych ma bardzo wrażliwy układ trawienny. Czasami psy są szczególnie wybredne w kwestii jedzenia.
• Psy tej rasy często mają problemy z zębami i dziąsłami.