Pies pirenejski - opis, charakter, pielęgnacja i utrzymanie

Pirenejski pies górski jest słusznie uważany za bardzo urocze zwierzę, które ze względu na swój atrakcyjny wygląd nie pozostawi nikogo obojętnym. Ale pomimo danych zewnętrznych w naszym kraju, nadal nie są tak popularne, jak w krajach europejskich.

Historia pochodzenia

Historia tej rasy ma około sześciu tysięcy lat. Uważa się, że przodkowie Pirenejów przybyli na terytorium współczesnej Francji z półwyspu hiszpańskiego, po czym otrzymali swoją nazwę. Udomowione psy okazały się doskonałymi stróżami i wiernymi towarzyszami na długich i niebezpiecznych przełęczach górskich.

W związku z tym, że pasterze górscy okazali się lojalnymi i lojalnymi zwierzętami, a także niezrównaną strażą, zaczęto ich wykorzystywać do ochrony przygranicznych zamków i twierdz. Tam te piękne psy widział francuski monarcha. Jak głosi legenda, to właśnie na rozkaz słońca przedstawiciele rasy znaleźli się na dworze, który zadziwił całą Europę swoim luksusem. Zakorzeniły się tam dość szybko, ponieważ wyróżniało je miękkie i spokojne usposobienie.

Pies górski pirenejski uważany jest za bardzo urocze zwierzę, które ze względu na swój atrakcyjny wygląd nie pozostawi nikogo obojętnym

Podczas Rewolucji Francuskiej liczba wilczarzy pirenejskich spadła, a ci, którzy przeżyli, głodowali i umierali. Dzięki grupie entuzjastów, która zgromadziła pozostałe Pireneje w XX wieku, nastąpiła ich odbudowa. Ostateczne zatwierdzenie wzorca rasy nastąpiło dopiero w 1986 roku.

Opis rasy

Jeśli ulicą idzie pies pasterski pirenejski, to absolutnie nie można go nie zauważyć. Wynika to przede wszystkim z faktu, że ich przedstawicielki są dość duże i piękne, a sierść jest głównie w kolorze białym.

Samce tej rasy osiągają średnio około 83 cm w kłębie, a suki około 75 cm. Co więcej, są nie tylko wysokie, ale także różnią się dość masywnymi mięśniami. Samce ważą około 55 kilogramów, a suki mogą ważyć od 36 do 45 kilogramów.

Głowa psa proporcjonalna do tułowia, średniej wielkości, z krótką kufą. Oczy w kształcie migdałów, spojrzenie eleganckie i spokojne. Ogólnie rzecz biorąc, cały wygląd psa świadczy o jego zrównoważonej sile i odwadze. Ciekawe jest również to, że nos jest zawsze czarny, niezależnie od koloru. Uszy są małe, trójkątne.

Ponadto na uwagę zasługuje podwójne włosy tych zwierząt, a także szykowna arystokratyczna grzywa, którą szczególnie wyróżniają się samce. Taka struktura to gęsty podszerstek i długi "górny" wełna - niezbędna do utrzymania ciepła w surowym klimacie górskim.

W zasadzie opisy wzorców rasy odnoszą się do czystej bieli jej przedstawicieli, ale mimo to można spotkać również psy szare, rude, płowe czy cętkowane.

Charakter i temperament

Pireneje ze swej natury uwielbiają otwarte przestrzenie, dlatego zawierają piesw miejskim mieszkaniu jest zdecydowanie odradzana, ponieważ będzie się jej wydawać miejscem uwięzienia. Dlatego najlepiej trzymać je w prywatnych gospodarstwach domowych o dużej powierzchni podwórka, gdyż tylko w takich warunkach pies będzie zachowywał się naturalnie.

Jeśli zapewnisz swojemu zwierzakowi niezbędną aktywność fizyczną, pies będzie po prostu wyróżniał się doskonałym zdrowiem, a także spokojnym i dobrodusznym charakterem.

W przypadku, gdy po raz pierwszy zdecydowałeś się na ich szkolenie, na początku może się to wydawać całkowicie beznadziejne. Ale w takiej sytuacji nie należy rozpaczać, najważniejsze jest bycie autorytetem dla swojego pupila, a w takim przypadku pies bardzo szybko nauczy się wszystkich poleceń. W przeciwnym razie, jeśli właściciel nie będzie mógł pokazać swojej postaci, zwierzę będzie rosło w sposób niekontrolowany i krnąbrny.

Pireneje ze swej natury uwielbiają otwarte przestrzenie, dlatego trzymanie psa w mieszkaniu miejskim jest zdecydowanie odradzane

Ze względu na dość miękki charakter są idealne dla rodzin z małymi dziećmi i innymi zwierzętami. Mimo dużych rozmiarów są bardzo inteligentne i wyważone, dlatego zwierzak nigdy nie zaatakuje bez powodu.

Przy odpowiednim podejściu i szkoleniu te psy stają się doskonałymi strażnikami. Ułatwiają to ich naturalne dane - dość duże wymiary i budzący grozę wygląd.

Pireneje mają ogromną liczbę zalet, ale jest też kilka wad. Do głównych wad tej odmiany należy fakt, że bardzo często szczekają, szczególnie w nocy. Upór można również przypisać wadom, ale mimo to przy odpowiednim podejściu zawsze możesz zgodzić się ze swoim pupilem.

Opieka i utrzymanie

Jeśli zdecydowałeś się kupić szczeniaka rasy pirenejskiej, koniecznie musisz nauczyć się pewnych podstaw opieki nad tym dużym i białym zwierzęciem.

Pomimo tego, że sierść tej rasy jest bardzo gruba i długa, pielęgnacja nie sprawi większych problemów, ale nadal zaleca się przestrzeganie następujących zaleceń:

• przynajmniej raz na siedem dni zwierzę należy czesać, szczególną uwagę należy zwrócić na obszar za uszami;
• podczas linienia najlepiej kilka razy dziennie dobrze czesać sierść;
• zaleca się kąpać nie częściej niż raz na dwa do trzech miesięcy lub po zabrudzeniu;
• jeśli niektóre obszary wełny zostaną zanieczyszczone podczas spaceru, zaleca się po prostu przetrzeć je wilgotną rękawicą;
• jeśli pazury psa same się nie ścierają, konieczne jest ich systematyczne przycinanie, w tym celu należy zaopatrzyć się w specjalny obcinacz do paznokci;
• musisz systematycznie badać oczy, które najlepiej dobrze przepłukać herbatą w obecności silnego wyładowania;
• należy również codziennie badać uszy, z których wydzielina jest po prostu niedopuszczalna.

Jeśli zdecydujesz się kupić szczeniaka rasy iberyjskiej, konieczne jest poznanie pewnych podstaw treści

Niektórzy hodowcy odmawiają kupowania psów z siwą sierścią, bo obawiają się, że takim pupilem trzeba będzie bardzo uważnie opiekować się, ale w sytuacji z rasą pirenejską sytuacja jest zupełnie inna. W tym przypadku przeciwnie, nie zaleca się zbyt częstego mycia pupila, ponieważ można w ten sposób przełamać ochronną warstwę skóry.

Spacery dla przedstawicieli tej rasy są uznawane za integralną część treści, ponieważ uwielbiają biegać i grać w aktywne gry. Co roku trzeba się zaszczepić, a także systematycznie wykonywać niezbędne zabiegi chroniące przed różnego rodzaju pasożytami.

Trening

Te duże białe psy długo pozostają szczeniętami. Przejawia się to całkowicie we wszystkim, zarówno w zachowaniu, jak iw duszy. Dlatego trening należy rozpocząć natychmiast, ponieważ w ten sposób można zapewnić ujście dla złośliwej zabawy.

Bardzo często rasa ta nazywana jest psem jednego lidera, dlatego nie należy angażować się w wychowywanie szczeniąt na osobę o słabym temperamencie, bojaźliwym i tchórzliwym, ponieważ w takiej sytuacji nie będzie można osiągnąć żadnych rezultatów. Najlepszą opcją byłoby powierzenie procesu edukacji i szkolenia profesjonalnemu przewodnikowi psów.

Kategorycznie nie tolerują też niegrzecznego stosunku do siebie, a nawet większej przemocy. Podczas treningu pamiętaj, aby wziąć to pod uwagę i działać wytrwale, ale jednocześnie nie łam w żaden sposób postaci. Nigdy nie powinieneś krzyczeć ani próbować zastraszać psa. W tej sytuacji tylko takt, wytrwałość i cierpliwość pomogą przezwyciężyć wszelkie trudności i osiągnąć rezultaty.

Trening należy rozpocząć natychmiast, ponieważ w ten sposób można dać ujście psotnej figlarności psa

Uwaga! Kynolodzy zalecają rozpoczęcie socjalizacji psa zaraz po jego nabyciu. Należy to zrobić, aby przedstawiciele tej rasy nie postrzegali innych jako stada.

W celu prawidłowego wychowania pirenejów najlepiej skorzystać ze specjalnego programu opracowanego dla tego gatunku. W żadnym wypadku Twój zwierzak nie powinien być wychowywany przez profesjonalnego trenera, ponieważ tylko właściciel powinien go oswoić.

Funkcje karmienia

Jak wspomniano wcześniej, psy rosną i dojrzewają przez pierwsze trzy lata. Ale jednocześnie szczenię w wieku jednego roku jest znacznie większe niż wiele dorosłych psów. Aby Twój zwierzak mógł prawidłowo rosnąć i rozwijać się, musi zapewnić mu prawidłowe i zbilansowane odżywianie.

Jako szczenię potrzebna jest znaczna ilość pokarmu, dlatego profesjonaliści w tej dziedzinie zalecają karmienie swoich zwierząt naturalną karmą zawierającą białka i tłuszcze. Ilość karmy należy obliczyć na podstawie wagi szczenięcia. Dieta musi zawierać następujące pokarmy:

• mięso;
• podroby;
• owsianka gotowana w bulionie mięsnym;
• warzywa i owoce.

Szczeniaczki wymagają znacznej ilości jedzenia

Zaleca się, aby dwa razy w tygodniu podawać jajka, miód i masło. Codzienny dietamożna uzupełnić otrębami, drożdżami piwnymi i olejem roślinnym. Nie jest również zabronione karmienie psów gotową karmą, należy jednak pamiętać, że muszą być zbilansowane i należeć do klasy premium. W okresie zimowym porcjowanie karmy powinno być zwiększone, a latem redukowane. Karmiąc zwierzę suchą karmą, upewnij się, że zawsze ma czystą wodę.

Choroby rasy

Psy pirenejskie wyróżniają się dość dobrym zdrowiem i dobrą odpornością. Wynika to z faktu, że przez całe swoje istnienie były izolowane i dzięki temu nie ulegały zmianom. Ale mimo to nadal cierpią na pewne choroby rasowe, które obejmują nieprawidłowości narządu wzroku i różnego rodzaju problemy związane z kończynami i stawami.

Wielu chorób i nieprawidłowości można oczywiście uniknąć, jeśli zapewnisz swojemu pupilowi ​​zbilansowane i prawidłowe żywienie, a także niezbędną aktywność fizyczną. W takim przypadku możesz wychować pięknego i zdrowego psa ze szczeniaka.

Gdzie kupić szczeniaka i jak go prawidłowo wybrać?

Jeśli zdecydujesz się na zakup owczarka pirenejskiego, zaleca się, aby zrobić to tylko w wyspecjalizowanych hodowlach, ponieważ obecnie jest wielu pozbawionych skrupułów sprzedawców, którzy jako przedstawicieli tej rasy podają inne psy, które mają białą i kudłatą sierść.

W przedszkolu takiego zwierzaka można kupić w cenie od jednego do dwóch tysięcy dolarów. Aby znaleźć adres wymaganego żłobka, możesz za pośrednictwem rosyjskiego klubu.

Zaleca się zakup szczeniaka w wieku trzech miesięcy. Przy jej wyborze należy koniecznie przyjrzeć się całemu miotowi, w którym wszystkie szczenięta muszą być mniej więcej tej samej wielkości, być aktywne, zdrowe i zadbane.

Oczy szczeniąt powinny być czyste, a wiszące uszy powinny ściśle przylegać do głowy. Należy zwrócić uwagę na łapy, które powinny być proste i równoległe do siebie. Jeśli chodzi o tylne nogi, charakterystyczną cechą tej rasy jest to, że nie mają pięciu palców, ale sześć.

Ogony szczeniąt w stanie spokoju powinny być opuszczone, a w momencie gdy zaczynają igraszki unoszą się w kształcie półksiężyca. Jeśli ogon waży bez życia, należy zrezygnować z nabycia takiego zwierzaka, ponieważ może to wskazywać na rozwój pewnych dolegliwości.

Po dokładnym przyjrzeniu się temperamentowi szczeniąt, preferuj oczywiście ten, który ci się spodoba.