Akita inu i shiba inu: różnice

Japońskie rasy psów Akita Inu i Shiba Inu (Shiba Inu) cieszą się dużą popularnością wśród hodowców i są oznaką wysokiego statusu społecznego właściciela. Obie rasy mają długi rodowód sięgający czasów starożytnych. W tamtych czasach ludzie dopiero zaczynali oswajać plemię psów. Do tej pory stamtąd przewożeni są najlepsi przedstawiciele szczeniąt Akita Inu i Shiba Inu.

Niedoświadczeni w „psim biznesie” ludzie błędnie wierzą, że między tymi dwiema rasami nie różnią się od siebie i mylą je ze sobą. W rzeczywistości są to dwie zupełnie różne rasy: Akita Inu i Shiba Inu różnią się zarówno wyglądem, jak i cechami charakteru. W tym artykule przyjrzymy się cechom obu gatunków, a także pomożemy Ci dowiedzieć się, który szczeniak jest dla Ciebie odpowiedni.

Pochodzenie rasy

Główną cechą psów Akita Inu, która decyduje o ich wysokiej wartości jako pupila, jest fakt, że nie został wyhodowany przez selekcję. Rasa ta została całkowicie stworzona przez naturę, a jej przedstawiciele zaczęli żyć z człowiekiem dopiero w wyniku długiego i pracowitego procesu udomowienia. Obecnie takich ras jest bardzo niewiele (nie hodowanych sztucznie), co podnosi ich wartość i autorytet w oczach hodowców psów.

Rasa Akita Inu ma ponad osiem tysięcy lat, to właśnie wtedy, jeszcze przed nadejściem naszej ery, archeolodzy po raz pierwszy odkryli jej szczątki, wraz ze szczątkami prymitywnych ludzi. Pierwotnie Akita Inu - japońskie psy przystosowane wyłącznie do pilnowania domów. Mieszkali z wybitnymi obywatelami i byli swego rodzaju wyznacznikiem statusu społecznego. Bogaci Japończycy ubierali swoich ulubieńców luksusowo, umieszczali ich w oddzielnych pokojach w domach i przydzielali im służącego do zaspokojenia wszelkich ich potrzeb. W nocy Akita Inu strzegł domu swojego właściciela, ostrzegał przed inwazją obcych i był bardzo agresywny, gdy ktoś z zewnątrz próbował wejść do ich posiadłości.

Osobliwość! Pomimo dość niskiego kosztu psa Akita Inu w porównaniu z kosztem Shiba Inu, Akita Inu jest ceniony znacznie wyżej ze względu na jego „szlachetną” przeszłość i noszenie statusu psa rankingowego. Z biegiem czasu porządek państwowy w Japonii zmienił się i Akita Inu stał się dostępny dla mniej zamożnych obywateli, ale wysoka ranga, utrwalona przez tysiąclecia, odcisnęła piętno na ich wartości.

Wiele lat później powszechna dystrybucja Akity w całym kraju dosłownie dokonała przełomu we wzroście liczebności rasy, osobniki rodziły się jeszcze silniejsze, wytrzymałe i bystre. Hodowcy psów uważnie monitorowali czystość rasy i krzyżowali tylko jej czystorasowych przedstawicieli.

Powstała cała armia Akita Inu - potężnych, zręcznych, wysoce inteligentnych psów, przystosowanych do ochrony mienia i życia swoich właścicieli. Te niezrównane cechy zainspirowały Japończyków do uczynienia z Akita swoich towarzyszy nie tylko w czasie pokoju, ale także na wojnie. Psy uczestniczyły w działaniach wojennych na równi z ludźmi, chroniąc i chroniąc do końca swoich właścicieli. W końcu lojalność przedstawicieli tej rasy nie zna granic.

Z drugiej strony, mimo zręczności i wytrzymałości Akity, w czasie wojny uległy całkowitemu zniszczeniu. Liczebność rasy malała z dnia na dzień, a do końca wojny pozostało tylko kilka egzemplarzy, pilnie strzeżonych przez japońskich hodowców psów. Po wojnie znacznie wzrosła wartość rasy, teraz jest to już nie tylko pies rangi – stróż, ale także pies – „bohater wojenny”. Hodowcy zaczęli pilnie hodować liczebność szczeniąt wśród pozostałych osobników i osiągnęli w tej materii duży sukces. Wszystkie straty, jakie poniosła akita w czasie wojny, zostały z nawiązką zrekompensowane i urodziła się duża liczba rasowych szczeniąt, które wielu miłośników psów stara się pozyskać do dziś.

Cechy charakteru

Z natury Akita Inu są bardziej spokojne niż zabawne. Są dumnymi, ale lojalnymi wobec swoich panów psami, gotowymi w każdej chwili oddać życie za człowieka. Nie oczekuj, że będą gonić za kijem lub bawić się z właścicielem i dziećmi jak szczenięta. Są doskonałymi stróżami i są słusznie uważani za jedną z najlepszych ras - „nianie”, ale są bardziej odpowiednie dla dzieci w wieku szkolnym niż dla przedszkolaków. Na niezdarne prowokacje dzieci nigdy nie zareagują agresją, ale też nie będą ich tolerować, tylko po prostu ukryją się przed sprawcą w ustronnym miejscu. Ale wśród psów, które ratują i chronią życie dzieci pod nieobecność dorosłych, nie mają sobie równych, naprawdę można im zaufać, że zajmą się dzieckiem.

Jeśli chodzi o agresywność Akita Inu, warto zauważyć, że rasa jako całość prawie nie okazuje wrogości: ani ludziom, ani ich krewnym. Akita raczej spokojnie przechodzi obok „dręczącego” psa lub kota, niż się odwzajemnia.

Osobliwość! Jedynym wyjątkiem – kiedy Akita Inu potrafi manifestować się wyjątkowo okrutnie i agresywnie – jest atak na własność właściciela lub na samego siebie. Pies będzie walczył do końca, broniąc tego, czego powinien, i to kolejny powód, dla którego Akita Inu została zabrana na wojnę.

Jeśli interesuje Cię spokojny i spokojny pies charakteryzujący się lojalnością i lojalnością, Akita Inu jest niewątpliwie doskonałą opcją. Ponadto wybór takiego psa to świetna okazja do podkreślenia swojego poziomu kulturowego.

Wygląd zewnętrzny

Widziany z boku pies jest dość zwartej budowy, o mocnych i dobrze rozwiniętych mięśniach. Płaski i krótki pysk Akita Inu „wygląda jak” niedźwiedź, o gęstej budowie – jak wilk.

Funkcje pielęgnacyjne

Akita Inu nie są wybredne w ich opiece, ale wymagają przestrzegania pewnych cech organizacji swojego życia, w których czują się jak najbardziej komfortowo. Dotyczy to przede wszystkim żywności. Ze względu na to, że psy są oryginalnego pochodzenia japońskiego (choć można je kupić w każdym innym kraju), nietolerancja na tłuste mięso jest ewolucyjnie zawarta w ich ciałach. Ich układ pokarmowy jest w pełni przystosowany do następujących pokarmów:

• Ryż;
• ryba;
• owoce morza;
• warzywa;
• owoc.

Przeważnie ich menu powinno składać się z tych składników żywności. Ale ponieważ rasa z biegiem czasu dostosowała się do nowych krajów i warunków bytowania, menu może zawierać również:

• cielęcina, chuda wołowina;
• kura;
• zboża: gryka, proso, jęczmień perłowy;
• bulion o niskiej zawartości tłuszczu;
• produkty mleczne: mleko fermentowane, twarożek, sery;.

Zabronione jest stosowanie następujących składników:

• produkty mączne: makarony, chleb, bułki, ciasta;
• smalec, tłuste mięso;
• Słodkie.

Ważny! Sucha karma jest również surowo zabroniona - może to mieć poważny wpływ na przewód pokarmowy psa. Jedynym dostępnym sposobem użycia jest namoczenie go w niewielkiej ilości mleka lub wody.

Oprócz codziennej diety zaleca się prowadzenie sezonowych kursów terapii kompleksami multiwitaminowymi i mikroelementowymi. Przeważnie codzienna dieta Akita Inu powinna składać się z węglowodanów, wymagane jest białko nie więcej niż 20%.

Jeśli chodzi o spacery, Akita bardzo je kocha, preferując długie. Przynajmniej raz w tygodniu należy pozwolić psu spuścić się ze smyczy, aby uwolnić się od nagromadzonego stresu związanego z życiem domowym. Czasami możesz ćwiczyć i aktywnie grać.

Spacery są wymagane co najmniej dwa razy dziennie przez godzinę. Wskazane jest wykonywanie ich na świeżym powietrzu, z dala od autostrad i atmosfery zanieczyszczonej gazami. Zdrowe powietrze i obfitość tlenu błyskawicznie wpłyną na wygląd Akita Inu - jego sierść zacznie błyszczeć i błyszczeć.

Psa należy czesać dwa do trzech razy w tygodniu za pomocą różnych grzebieni, aby zapobiec wzrostowi sierści. Podczas sezonowego pierzenia zabieg należy wykonywać codziennie, czasem dwa razy (uzależnione od indywidualnych cech psa).

Akita Inu woli łóżko z naturalnych, łatwych do czyszczenia tkanin i najlepiej w przedpokoju. W takim miejscu, aby pies miał przegląd wszystkich pomieszczeń – zaspokoi to jego instynkt opiekuna. Pościel nie powinna być umieszczana w pobliżu grzejników (suche powietrze wpływa na jakość wełny) oraz pod otwartymi oknami.

Pies wymaga okresowego mycia. Dwa razy w tygodniu pysk zwierzaka wyciera się wilgotną szmatką, a uszy raz w tygodniu czyści się wilgotną ściereczką lub wacikiem. Często nie zaleca się mycia psa – norma to 2-3 razy w roku. Reszta opieki jest uniwersalna, podobnie jak w przypadku wszystkich innych ras psów.

Cena Akita Inu

Koszt psa jest całkowicie zdeterminowany głębokością jego mapy rodowodowej, żłobka, w którym się urodził i wychował, a także zgodności parametrów osobnika z ogólnie przyjętymi dla tej rasy. Średni koszt Akita Inu w Rosji wynosi około 10 000 rubli, ale może wzrosnąć do 30 000 ze względu na wyżej wymienione składniki cenowe.

Shiba Inu: opis rasy i cech charakteru

Pomimo tego, że Shiba Inu i Akita Inu wyglądają bardzo podobnie do siebie (z wyjątkiem wielkości), są to psy zupełnie różnych ras, bardzo różniących się od siebie charakterem i pochodzeniem.

Pochodzenie Shiba Inu

Rasa Shiba Inu ma około dwóch tysięcy lat. Został wyhodowany przez japońskich mnichów u zarania naszej ery wyłącznie w celu ochrony klasztorów. Ale jednocześnie głównymi wymaganiami dla wyklutego osobnika była cisza i mały rozmiar. Uznano to za niezwykle ważne dla utrzymania atmosfery ciszy i spokoju w japońskich klasztorach.

Ponadto pies musiał posiadać wytrzymałość fizyczną, zwinność, szybką reakcję. Potrzebowała tych cech, aby z powodzeniem wypełniać obowiązki myśliwego.

Shiba Inu to nie tylko psy stróżujące - to psy myśliwskie na pół etatu. Połączenie tych dwóch cech było wymagane przez japońskich mnichów. Kiedy w końcu wyhodowali pożądaną rasę metodą selekcji (krzyżowanie Akity z innymi psami), zachowali czystość jej krwi, hodując Shibę tylko w klasztorach. Pierwotnie Shiba Inu był psem klasztornym i nie był dostępny dla zwykłych ludzi w Japonii.

Później rozpowszechniło się posiadanie shiby, wiele osób nabyło ją jako strażnik terytorium, ale żarliwe usposobienie, niepokój i niezaspokojona chęć polowania wywołały w niej wybuchy agresji, które mogły być niebezpieczne dla wszystkich członków rodziny. Dziś ten pies, podobnie jak Akita Inu, jest wysoko ceniony za cechy charakteru i wygodę trzymania w domu ze względu na niewielkie rozmiary.

Cechy charakteru

Dzisiaj Shiba Inu jest psem myśliwskim i to właśnie ten fakt określa wszystkie cechy jego charakteru. Jest zwinna, zwinna, zabawna i bardzo zwinna. Nawet w wieku dorosłym jest zawsze aktywną uczestniczką zabaw, często jest wzburzona, łatwo wdaje się w bójki z innymi psami i osobami zagrażającymi dobru właściciela (to jej cechy opiekuna). Shiba jest bardzo lojalnym psem, podobnie jak Akita Inu stanie do ostatniego, chroniąc swoje ludzkie „stado” przed przestępcami. Mimo gwałtownego usposobienia nie jest agresywna w stosunku do dzieci, choć nie lubi nadmiernej czułości, woli zabawy. Ale jeśli dzieci zaczną ją denerwować „głaskaniem” i uściskami, wtedy nie pokaże agresji - po prostu odejdzie.

Jeśli chodzi o niepohamowany potencjał łowiecki, który przekłada się na agresję, można go zneutralizować za pomocą aktywnych spacerów. Wtedy agresywność zwierzęcia idzie na marne, bo z natury Shiba Inu jest bardzo dobroduszny i łatwo dogaduje się z ludźmi. Ta rasa psów ma wysokie zdolności intelektualne, potrafi oszukiwać właściciela, żałośnie błagać o „kość” lub inny przysmak. Shiba-inuzabavna i jest idealna dla rodziny z małymi dziećmi.

Ciekawy! Shiba Inu jest szczególnie wrażliwy na swoje zabawki, nie można ich jej odebrać. Ona sama przyniesie je mężczyźnie do zabawy. Tak manifestuje się jej instynkt myśliwski - zabawka symbolizuje zdobycz.

Shiba Inu - czasami pies się uśmiecha

Wygląd zewnętrzny

Pomimo niewielkich rozmiarów Shiba Inu jest bardzo wytrzymałym i silnym psem. Na polowaniu może zabić nie tylko kaczkę, ale także większe zwierzę, szybko je atakując, zadając głębokie obrażenia i trzymając je do czasu, gdy myśliwy się zbliży.

Funkcje pielęgnacyjne

Pogląd, że Siba Inu i Akita Inu są tego samego pochodzenia, to ich preferencje żywieniowe są takie same. Podobnie nie zaleca się karmienia psa suchą karmą i tłustym mięsem. Może to nadszarpnąć jej zdrowie (cierpi przewód pokarmowy psa) i wywołać poważne choroby.

To samo dotyczy sposobu chodzenia – tutaj potrzeby Shiba Inu i Akita Inu nie różnią się zbytnio. Siba potrzebuje codziennych, aktywnych spacerów, gdzie każdy powinien trwać co najmniej półtorej godziny. Dwa do trzech razy w tygodniu psa należy wypuszczać, aby biegał bez smyczy.

Uwaga! Spacery należy wykonywać dwa razy dziennie: rano i wieczorem.

Sierść Shiby, podobnie jak Akita, jest bardzo gruba, wymaga zabiegu czesania. W okresie linienia praktycznie codziennie, innym razem dwa do trzech razy w tygodniu. Używane metalowe grzebienie, plastikowe grzebienie dla psów.

Poza tym pielęgnacja jest podobna do pielęgnacji Akity, preferowaną lokalizacją łóżka jest korytarz z szerokim widokiem. Jedynym problemem, z jakim może się zmierzyć właścicielka Shiby, jest jej pragnienie butów.

Może ciągnąć ją po mieszkaniu i gryźć - tak przejawia się jej instynkt łowiecki. Rozwiązanie tego problemu jest tak proste, jak łuskanie gruszek - kupić zabawkę dla psa, którą będzie mógł wszędzie ze sobą nosić.

Cena Shiba Inu

Koszt Shiby będzie znacznie wyższy niż Akity, pomimo jej „historycznych zalet”. Możesz kupić psa w profesjonalnej hodowli za kwotę od 30 do 50 tysięcy rubli. Ilość będzie się również różnić w zależności od rodowodu psa i jego wyglądu.

Analiza porównawcza cech zewnętrznych

W 1992 roku światowej klasy hodowcy doszli do konsensusu co do parametrów akity i shiby, które charakteryzują ich rasowe i idealne dopasowanie do rasy.

Tabela 1. Cechy zewnętrzne psów rasy Akita Inu i Shiba Inu

Wzrost (wysokość w kłębie)60 - 70 cm35 - 40 cmWaga30 - 40 kg8 - 10 kgKolorBicolor (z przewagą ciemnego odcienia) - jasne części znajdują się na klatce piersiowej i brzuchu, wewnętrzna część ogona i łapy.

Opcje mieszania kolorów:

• Czarny i biały-
  
• Imbir i biel-
  
• Czarny i czerwony.-
  
• Czarny i stalowy.
  
  Zarówno samice, jak i samce mogą mieć ten sam kolor. Szczenięta coraz częściej rodzą się jasne, stopniowo nabierając gęstości i intensywności koloru

Kolor Shiba jest pod wieloma względami podobny do koloru Akita, z wyjątkiem wyjątkowych osobników o kolorze „sezamowym”. Przedstawia niewyraźne zmarszczki na grzbiecie psa, które wizualnie zwiększają objętość ciała zwierzęcia.

Opcje mieszania kolorów:

• Czarny i biały-
  
• Czarny i czerwony-
  
• Czarny i stalowy-
  
• Imbir i biel-
  
• Imbir i stal

Kształt pyskaSzpiczasty, szeroki (podobnie jak u lisa), czarny nos - zimne, cienkie usta, zęby nie masywneKufa jest spiczasta, szeroka. Szczęki mocne, usta cienkie, zęby nieduże, umiarkowanie spiczasteKolor oczuCiemny brązbrązowyKształt uchaTrójkątny, skierowany do góryTrójkątny, spiczasty, patrzący w góręRamkaNieszeroka, płynnie przechodząca od krótkiej szyi do mostka. Brzuch jest mocno wciągniętyNieszeroki, płynnie łączy się z mostkiem od krótkiej szyiOgonDługa, elastycznie wygięta w pierścionek, wystajePuszysty zawinięty w pierścionekNogiKrótki, prosty. Kończyny tylne są nieco wyższe w udzie niż przednieKrótka, mocna i prosta. Ta sama długość. Szerokie łapyWełnaGęsty, gruby, znacznie bardziej miękki podszerstek, bardzo gęstyElastyczny, wytrzymały, gruby. Szczególnie duży podszerstek

Ważny! Wszelkie odstępstwa od powyższych parametrów mogą wskazywać na mieszankę Akita Inu z Shiba Inu (która jest często spotykana) lub innymi rasami. Czystość krwi można łatwo sprawdzić na podstawie rodowodu, który jest dołączany do każdego szczeniaka z oficjalnej hodowli.

Wniosek: jakiego psa wybrać??

Obie rasy są dobre na swój sposób, ale aby określić, która z nich jest dla Ciebie odpowiednia, odpowiedz sobie na następujące pytania:

1. Czy masz dzieci?
2. Jaki rodzaj zwierzaka jest dla Ciebie atrakcyjny: spokojny czy zabawny?
3. Ile czasu chcesz poświęcić na spacer ze zwierzęciem?
4. Jaki rozmiar chciałbyś mieć psa?
5. Ile zamierzasz wydać na zakup zwierzaka?

Zwykle odpowiedź rodzi się natychmiast. Ale warto powiedzieć, że każda z tych ras jest naprawdę wyjątkowa, obie łączą w sobie naturalną miłość do ludzi i umiejętność obrony właściciela w przypadku ataku. Ale to jest główne zadanie psa - być strażnikiem.

Wideo - Shiba Inu i Akita Inu: różnice

Po obejrzeniu tego filmu można wyraźnie zobaczyć różnice między psami, a także usłyszeć wiele nowych ciekawych informacji na temat opisywanych ras.