Kot himalajski

Kot himalajski (ang. kot himalajski) rasa kotów długowłosych, podobna do perskiej, ale różniąca się kolorem i kolorem oczu. Ma niebieskie oczy i jasne ciało z ciemnymi łapami, pyskiem, ogonem, jak u kotów syjamskich.

Historia rasy

Prace hodowlane rozpoczęto w USA w 1930 roku na słynnym Uniwersytecie Harvarda. W procesie selekcji naukowcy skrzyżowali koty syjamski oraz nYersjan rasy, a wyniki eksperymentów zostały opublikowane w Journal of Heredity w 1936 r.

Ale nie znaleźli uznania w żadnej organizacji felinologicznej tamtych czasów. Ale Marguerita Goforth celowo odtworzyła eksperyment w 1950 roku i dostała koty o ubarwieniu syjamskim, ale perskiej budowie ciała i sierści.

Tak, ona i jej koledzy nie byli pierwszymi, którzy przeprowadzili taki krzyż, ale jako pierwsi postawili sobie za cel uczynienie tych kotów pełnoprawną rasą. W 1955 kot himalajski nie został zarejestrowany przez GCCF jako długowłosy kolor point.

W Stanach Zjednoczonych osobniki hoduje się od 1950 r., a w 1957 r. Stowarzyszenie Miłośników Kotów (CFA) zarejestrowało rasę, którą otrzymała za maść zbliżoną do królików himalajskich. W 1961 amerykańskie organizacje zajmujące się kotami uznały rasę.

Długie lata, perski i koty himalajskie były uważane za dwie różne rasy, a hybrydy z nich urodzone nie mogły być uważane za jedną lub drugą.

Ponieważ hodowcy krzyżowali swoje koty z Persami (w celu uzyskania budowy ciała i kształtu głowy Persów), takie kocięta nie miały statusu.

I okazało się, że właściciele nie mogli ich zarejestrować ani jako himalajskie, ani jako żadną inną rasę. Hodowcy twierdzą, że typ, budowa i głowa były jak u kota perskiego, a tylko kolor z syjamskiego.

W 1984 roku CFA połączyło koty himalajskie i perskie, dzięki czemu himalajski stał się raczej odmianą kolorystyczną niż odrębnym gatunkiem.

Oznacza to, że potomstwo tych kotów można zarejestrować niezależnie od koloru i koloru.

Decyzja była kontrowersyjna i nie wszyscy się z nim zgadzali. Niektórym hodowcom nie podobał się pomysł mieszania mieszańców z czystą, perską krwią.

Konflikt był tak silny, że część hodowców oderwała się od CFA i zorganizowała nowe stowarzyszenie – National Cat Fanciers` Association (NCFA).

Dziś należą do tej lub innej grupy, w zależności od stowarzyszenia. Tak więc w TICA są w tej samej grupie co perskie, egzotyczne krótkowłose i dzielą z nimi ten sam standard.

Jednak w AACE, ACFA, CCA, CFF i UFO należą do odrębnego gatunku z własnym standardem rasy.

Mimo to, ponieważ regularnie krzyżują się z Persami, większość tych stowarzyszeń ma specjalne zasady, które pozwalają hybrydom brać udział w zawodach.

Opis

Jak z Kot perski, kot himalajski ma gęste ciało z krótkimi nogami i nie może skakać tak wysoko, jak inne koty. Są koty o budowie syjamskiej, które nie mają takich problemów.

Jednak w wielu organizacjach nie spełniają standardów i nie mogą konkurować.

Dzieląc się z Persami sylwetką i długością sierści, odziedziczyli kolor punktowy i jasnoniebieskie oczy po kotach syjamskich. Ponieważ ich włosy są znacznie dłuższe, same punkty są bardziej miękkie i bardziej rozmyte.

Są to duże koty o krótkich, grubych nogach i muskularnym, krótkim ciele. Głowa jest masywna, zaokrąglona, ​​położona na krótkiej, grubej szyi.

Oczy są duże i okrągłe, szeroko rozstawione i nadają kufie uroczy wyraz. Nos krótki, szeroki z przerwą między oczami. Uszy są małe, z zaokrąglonymi końcami, nisko osadzone na głowie. Ogon gruby i krótki, ale proporcjonalny do długości ciała.

Koty dojrzałe płciowo ważą od 4 do 6 kg, a koty od 3 do 4.5 kg.

Ogólne wrażenie kota powinno pozostawiać uczucie krągłości, ale nie nadwagi.

Średnia długość życia - 12 lat.

Sierść jest długa, gruba, biała lub kremowa, ale punkty mogą mieć kilka kolorów: czarny, niebieski, fioletowy, czekoladowy, czerwony, kremowy.

Punkty czekoladowe i liliowe są rzadkie, ponieważ aby kocięta odziedziczyły ten kolor, oboje rodzice muszą być nosicielami genów przenoszących kolor czekoladowy lub liliowy.

Same punkty znajdują się na uszach, łapach, ogonie oraz na twarzy, w formie maski.

Postać

Podobnie jak koty perskie, koty himalajskie są uroczymi, posłusznymi i cichymi stworzeniami. Ozdabiają dom i chętnie siedzą na kolanach właścicieli, bawią się z dziećmi, lubią zabawki i gry w piłkę.

Uwielbiają uwagę gospodarzy i nielicznych gości, którym ufają. Domy, w których głośno i gwałtownie im nie odpowiadają, to spokojne koty, wolą ciche i przytulne otoczenie, w którym nic się nie zmienia z dnia na dzień.

Mają duże, wyraziste oczy i cichy, melodyjny głos. To z pomocą swoich himalajskich kotów dadzą Ci znać, że czegoś potrzebują. A ich prośby są proste: regularne posiłki, trochę czasu na zabawę z nią i miłość, za którą wrócą dziesięciokrotnie.

Koty himalajskie nie są kotami, które wspinają się po zasłonach, wskakują na stół w kuchni lub próbują wspiąć się na lodówkę. Świetnie czują się na podłodze lub na niskich meblach.

Niezależnie od tego, czy jesteś zajęty pracą, czy sprzątaniem domu, kot będzie cierpliwie czekał na Ciebie na kanapie lub krześle, aż zauważysz i zwrócisz uwagę. Ale to cię nie odwróci i nie zażąda gry.

To typowa kotka domowa, słabo się drapie i nie może porządnie odeprzeć wszystkich kłopotów, które czekają na ulicy. Psy, inne koty są dla niej zagrożeniem. Nie wspominając o osobach, które nie chciałyby mieć takiej urody, zwłaszcza nie płacąc za nią?

Zdrowie

Podobnie jak Persy, koty te mają problemy z oddychaniem i ślinieniem z powodu krótkich pyszczków i gruczołów łzowych. Muszą codziennie pocierać oczy i usuwać zaschnięte wydzieliny.

Himalajski kot syjamski odziedziczył nie tylko urodę, ale także skłonność do policystycznych chorób nerek, które są przenoszone genetycznie. Ale tę tendencję można wykryć za pomocą testów genetycznych i robią to w dobrych żłobkach.

Opieka

Patrząc na zadbane, błyszczące koty na wystawie, można by pomyśleć, że opieka nad nimi jest prosta i łatwa. Ale tak nie jest, wymagają poważnej, codziennej, żmudnej pracy. Zanim przyprowadzisz kociaka do domu, zapytaj hodowcę o wszystkie szczegóły i niuanse opieki nad nim.

W przeciwnym razie zamiast luksusowego kota ryzykujesz dostanie biednego zwierzaka, wszystko w matach.

Najważniejszą rzeczą w pielęgnacji jest zrozumienie, że kot himalajski potrzebuje codziennej pielęgnacji. Ten długi, luksusowy płaszcz nie pozostanie taki sam, ale szybko się plącze.

Należy go delikatnie, ale dokładnie wyczesać codziennie, a kota należy regularnie kąpać przynajmniej raz w miesiącu.

Konieczne jest również utrzymywanie kuwety w czystości, aby odchody nie utkwiły w długiej sierści kota, w przeciwnym razie może przestać korzystać z kuwety.

Wydzielina z oczu i łzy są cechą tych kotów i nie powinny cię niepokoić, jeśli są przezroczyste.

Po prostu przetrzyj kąciki oczu raz dziennie, aby były suche.