Objawy i leczenie niebezpiecznej dipylidiozy u kotów i psów

Główne objawy infekcji

U kotów i psów trudno jest zdiagnozować dipylidiozę. Wynika to z faktu, że początkowo robaki aktywnie wykorzystują składniki odżywcze nosiciela, aby utrzymać swoją żywotną aktywność. Metabolity uwalniające pasożyty do jelit stopniowo prowadzą do zatrucia organizmu żywiciela. To właśnie wtedy, gdy organizm jest wyczerpany, często wykrywa się infekcję robakami.

Objawy wskazujące na obecność pasożyta w jelitach kotów mogą obejmować:

• utrata apetytu lub jego wzrost;
• matowienie sierści;
• pogorszenie stanu ogólnego;
• pojawienie się wydzieliny z oczu;
• zaburzenie przewodu żołądkowo-jelitowego;
• rozwój niedrożności jelit w wyniku nagromadzenia dużej liczby robaków w świetle jelita;
• pojawienie się częstych zaparć lub biegunki;
• ostry ból brzucha;
• ciągła słabość i zmęczenie;
• ślinotok;
• senność;
• swędzenie w odbycie, w wyniku którego koty lub psy „jeżdżą” na papieżu;
• drgawki;
• nudności i wymioty;
• utrata wagi;
• ciągłe zmartwienie.

Takie objawy rozwijają się w wyniku ciężkiego zatrucia i osłabienia układu odpornościowego. Jeśli dorosłe koty i psy znacznie łatwiej tolerują dipylidiozę, a choroba nie jest tak niebezpieczna, to infekcja łańcuchem kociąt może być śmiertelna.

Diagnostyka i leczenie

Niemożliwe jest samodzielne zdiagnozowanie dipylidiozy u kota lub psa. Może to zrobić tylko weterynarz po otrzymaniu wyników testu. Aby postawić diagnozę, musisz przejść do analizy:

• krew;
• mocz;
• kał.

Analizując materiał biologiczny, eksperci mogą wykryć fragmenty tasiemca ogórka w kale, moczu i krwi - toksyczne metabolity wydzielane przez robaki. Wskaźniki te można wykorzystać do diagnozowania dipylidiozy.

Analiza stolca przeprowadzana jest metodą Fulleborna, która polega na dodaniu do odchodów zwierzęcego roztworu chlorku sodu. Jeśli w kale znajdują się larwy tasiemca ogórkowego, wypływają na powierzchnię po 1,5 godziny. Aby mieć pewność co do uzyskanego wyniku, analizę przeprowadza się kilkakrotnie.

Leczenie ogórecznika u kotów musi być systematyczne. Wynika to z faktu, że obecność pasożytów prowadzi do ogromnego obciążenia narządów i układów narządów. Terapia polega na przestrzeganiu następujących zaleceń lekarza weterynarii:

• stosowanie leków przeciwrobaczych;
• przetwarzanie zwierzaka z innych pasożytów (pchły, kleszcze itp.). D. );
• ścisłe przestrzeganie środków zapobiegawczych;
• przestrzeganie specjalnej diety, która przyczynia się do odbudowy organizmu zwierzęcia.

Leczenie tasiemca ogórkowego u kotów powinno odbywać się pod nadzorem lekarza weterynarii. A także po zakończeniu leczenia konieczne jest zdanie wielokrotnych testów, aby upewnić się, że terapia jest skuteczna.

Z reguły do ​​leczenia przepisywane są następujące leki:

• Fenasal (należy przyjmować raz dziennie w ilości 0,1-0,15 g/kg wagi kota);
• Febantel (przepisany na 3 dni, dodając lek do pokarmu w ilości 0,01 g / kg masy ciała);
• Bunamidyna (lek można podawać kotu tylko raz dziennie na pusty żołądek w dawce 25-30 mg / kg);
• Prazikwantel (można przyjmować nie więcej niż raz dziennie, biorąc pod uwagę, że dawka na 1 kg masy ciała nie powinna przekraczać 5 mg leku);
• Mebendazol (40 mg / kg dodaje się do karmy zwierzęcia - lek jest przepisywany na 3 dni).

Oprócz powyższych leków stosuje się również Gavamit, bromowodór arekolinę, Fenapeg, Kaniquantel Plus, Drontal i Drontal Plus, Azinox i Azinox Plus, Droncit, Fenbendazol, Bitionol, Albendazol, Aminoakrychinę, Nikorzamid.

Ogólnie rzecz biorąc, większość leków stosowanych w leczeniu dipylidiozy u kotów można podawać zwierzętom z mięsem mielonym. W takim przypadku konieczne jest uwzględnienie masy ciała zwierzęcia w celu obliczenia prawidłowej dawki leku. Nie zaleca się samodzielnego określania dawki terapeutycznej. Powinno to być wykonywane wyłącznie przez wykwalifikowanego specjalistę, w oparciu nie tylko o wagę, ale także o ogólny stan zwierzęcia. Koniecznie powtórz kurację po kilku tygodniach.

Tasiemiec ogórkowy u małych kociąt jest znacznie trudniejszy do zniesienia niż u dorosłych. Ciężka robaczyca może być śmiertelna. Powodem tego jest rozwój szeregu powikłań powstających na tle ciężkiego zatrucia, z którym organizm kociąt nie jest w stanie sobie poradzić. Obejmują one:

• nieżyt żołądka;
• zapalenie jelit;
• zapalenie trzustki.

Zapobieganie chorobom

Chorobę taką jak dipylidioza przenoszą różne owady pasożytnicze, dlatego bardzo ważne jest ostrożne obchodzenie się z samym zwierzakiem, a także dezynfekcja pomieszczeń mieszkalnych. Warto zauważyć, że kociak zarażony tasiemcem ogórkowym w większości przypadków umiera. Z tego powodu konieczne jest regularne zapobieganie inwazji u młodych zwierząt domowych.

W celu dokładnej dezynfekcji pomieszczenia konieczne jest potraktowanie go specjalnymi środkami, takimi jak Ardex, Aktol, Perol. Możesz również użyć 1,5% roztworu Dichlorvos. Preparaty te można stosować do pielęgnacji sierści zwierząt domowych.

Taca, jak również wszystkie zabawki, nośnik, dywanik dla zwierząt muszą być od czasu do czasu poddawane obróbce w wysokich temperaturach. Aby to zrobić, możesz po prostu sparzyć je wrzątkiem. Niskie temperatury też są odpowiednie, na przykład wynieść pojemniki na zimę na mróz.

Aby zapobiec pojawieniu się tasiemca ogórkowego w jelitach zwierząt domowych, zaleca się stosowanie obroży przeciwpchelnej. Ale jeśli w momencie zakupu akcesorium zwierzę ma już pasożyty, należy je wykąpać specjalnym szamponem, a następnie założyć obrożę.

Warto zaznaczyć, że kot przez całe życie może nie mieć takiej choroby jak dipylidioza, ale dodatkowe środki bezpieczeństwa pozwolą mieć pewność, że na pewno się nie pojawi.

Dlatego zapobieganie ogórecznikowi u kotów odgrywa bardzo ważną rolę w zapobieganiu chorobom zwierząt. Konieczne jest zakupienie obroży dla swojego zwierzaka, okresowa dezynfekcja pomieszczeń, rzeczy zwierzęcia, monitorowanie czystości samego zwierzaka. Ale jeśli kot ma pierwsze objawy choroby, w każdym przypadku należy skontaktować się z weterynarzem w celu diagnozy i wyznaczenia właściwego leczenia.