Objawy i leczenie mikrosporii u kotów i kociąt

Odmiany mikrosporii

Istnieją cztery formy tej infekcji: stadium początkowe (utajone), wymazane, powierzchowne i pęcherzykowe. Jak się manifestują:

• Forma utajona - mogą na nią cierpieć silne dorosłe zwierzęta. Jest to trudne do zdiagnozowania, tylko lekarz może wykryć infekcję przeprowadzając dokładne badanie puszystego pacjenta.
• Zamazany - zwierzę ma małe łysiny, ale pozostałe objawy mikrosporii u kota są praktycznie nieobecne.
• Powierzchowne – na ciele zwierzęcia może być kilka łysych miejsc, ale stan zapalny jest słaby.
• Pęcherzykowy - charakteryzuje się wyraźnym procesem zapalnym, pojawieniem się strupów i ropni na skórze.

W przypadku utajonej i wymazanej formy infekcji łysina może nie zmieniać się przez długi czas. W rzadkich przypadkach na ciele zwierzęcia będącego nosicielem mikrosporii w ogóle nie ma łysiny, ale włosy stają się zaniedbane zewnętrznie - pojawiają się kołtuny, łupież, suchość. I to pomimo regularnej pielęgnacji „futra” pupila.

Przyczyny choroby

Okres inkubacji tego grzyba wynosi dwa tygodnie. W tym okresie patologia w żaden sposób nie objawia się – zwierzę jest tylko nosicielem. Postęp choroby będzie zależał od następujących czynników:

• Odporność na zwierzęta - zwierzęta z osłabioną odpornością są bardziej podatne na wszelkie stany zapalne. Złe odżywianie, stres – wszystko to może stać się „punktem wyjścia” do dalszego rozwoju choroby.
• Brak higieny - jeśli właściciel nie dba o swojego pupila, wyjdzie na spacer, nie przeprowadza badań profilaktycznych weterynaryjnych, to nie należy się dziwić, że zwierzę może być zagrożone.
• Obecność uszkodzenia skóry zwierzęcia.
• Wiek zwierzęcia - im mniejszy kociak, tym większe prawdopodobieństwo, że jego odporność nie poradzi sobie z zapaleniem.
• Zakażenie pasożytami (pchły, robaki).

Ważne: porosty zwykle zaczynają się od twarzy, więc pojawienie się łysiny na policzkach zwierzęcia lub w pobliżu jego uszu jest powodem do kontaktu z weterynarzem.

Główne znaki

Pierwszym objawem jest pojawienie się na ciele zwierzęcia obszarów skóry z luźną sierścią. Jednocześnie włosy wokół cofniętej linii włosów są łatwo wyrywane, nie powodując dyskomfortu u zwierzaka. Jeśli na czas nie zwrócisz się o pomoc do weterynarza, takich łysych plam na kocim futrze będzie coraz więcej.

Po zakażeniu mikrosporią obszar skóry, na którym wypadły włosy, pokryty jest małymi łuskami o jasnoszarym odcieniu. Co się potem dzieje:

• To miejsce staje się rozognione, nabiera czerwonawego odcienia.
• Pojawia się silne swędzenie. Kot staje się niespokojny, stale przeczesując miejsce zapalenia.
• Skóra zaczyna się łuszczyć, staje się obrzęknięta i przybiera niezdrowy, niebieskawy odcień.
• Wraz z przejściem do głębszego stadium zmiany łysiny stają się coraz bardziej.
• Zaatakowane są również inne części ciała - łapy, ogon.
• Na skórze zwierzęcia tworzą się krosty i strupki.

Ważne: tylko lekarz weterynarii powinien postawić diagnozę, ponieważ tę chorobę można łatwo pomylić z innymi infekcjami grzybiczymi. Trichofitoza, favus (parch), świerzb mogą mieć identyczne objawy zewnętrzne, ale leczenie będzie inne.

Diagnoza infekcji

Aby wyeliminować wszelkie wątpliwości co do poprawności diagnozy i przepisać prawidłowy schemat leczenia mikrosporii u kociąt i kotów, weterynarz zwykle przeprowadza szereg badań. Co zawiera:

• Inspekcja zwierzęcia – na łysych obszarach powinna być widoczna tabliczka zarodników grzybów. Lampa Wooda pomoże je zidentyfikować. Obszar dotknięty mikrosporami nabiera w promieniach tego aparatu zielonkawego odcienia.
• Mikroskopia - pobierana jest próbka wełny i skórki i badana na obecność konidiów lub strzępek grzybów.
• Badania mikrobiologiczne - pobrane próbki umieszczane są w specjalnej pożywce w celu wyizolowania czystej kultury patogenu. Umożliwi to postawienie najdokładniejszej diagnozy.

Ważne: przed wizytą w klinice weterynaryjnej właściciel zwierzęcia nie powinien niczym leczyć dotkniętych obszarów. W przeciwnym razie znacznie skomplikuje diagnozę.

Metody leczenia

Leczenie mikrosporii u kotów jest możliwe w domu, ale lekarz weterynarii powinien wybrać leki. Podobnie ze schematem leczenia - tylko specjalista powinien umawiać się na wizyty. Samoleczenie jest kategorycznie niedopuszczalne, ponieważ stosowanie niektórych „ludzkich” leków, nawet w małych dawkach, może prowadzić do nieodwracalnych konsekwencji, aż do śmierci puszystego pacjenta. To samo dotyczy stosowania środków ludowych.

Pełny cykl leczenia trwa do półtora miesiąca (jeśli zwierzę nie ma żadnych komplikacji). Przepisane leki do miejscowego leczenia dotkniętych obszarów skóry, kompleksowe leki terapeutyczne (tabletki) i specjalne szczepionki.

Przetwarzanie lokalne

Środki do leczenia miejscowego można przepisywać zarówno samodzielnie, jak i jako leki pomocnicze w ramach złożonej terapii. Wszystko będzie zależeć od ciężkości infekcji. Leki miejscowe:

• Maści i kremy przeciwgrzybicze - Mikonazol, Mikoseptin, Exoderil, Itrakonazol (krem), Ekodax, Clotrimazol. Najczęściej są przepisywane, jeśli obszar zmiany jest mały.
• Spraye - Zoomikol, Kubatol.
• Roztwór Iaverolu. Aplikować nie tylko wzdłuż wzrostu sierści, ale również pod nią.
• Do pielęgnacji zwierzęcia w okresie leczenia zaleca się stosowanie specjalnych szamponów przeciwgrzybiczych - Nizoral, Nezo-farm. Ale są używane tylko jako dodatkowy środek, ponieważ ich efekt terapeutyczny jest niewielki.
• Zabiegi łagodzące swędzenie, które niepokoi Twojego zwierzaka, takie jak Stop Itch.

Przed obróbką zwierzęcia konieczne jest ścięcie wszystkich włosów wokół cofniętej linii włosów. Następnie potraktuj ten obszar skóry tamponem zamoczonym w ciepłej wodzie z mydłem lub środkiem antyseptycznym (odpowiednie są nadtlenek wodoru, chlorheksydyna itp.). I dopiero potem nałóż maść lub krem ​​przepisany przez lekarza. Wszystkie manipulacje zaleca się wykonywać za pomocą jednorazowych rękawiczek medycznych.

Stosując produkty „lokalne” należy zadbać o to, aby zwierzę ich nie polizało. Aby temu zapobiec, możesz założyć zwierzęciu specjalną obrożę (zakupioną w klinice weterynaryjnej lub aptece) lub zrobić opatrunek ochronny.

Terapia i szczepienia

W trudnych przypadkach weterynarz przepisuje również środki na terapię systemową. Muszą leczyć zwierzę nimi przez co najmniej 6-8 tygodni. O jakich lekach mówimy:

• Itrakonazol. Uważany za najskuteczniejszy lek. Analogi - Irunin, Sporanox
• Flukonazol.
• Terbinafina i inne.

Każda infekcja grzybicza wskazuje na problemy immunologiczne zwierzęcia. Więc czasami weterynarze stosują szczepionki do leczenia mikrosporii:

• Wskazane jest stosowanie do celów leczniczych, ponieważ substancje zawarte w szczepionkach nie dają patogenowi możliwości przejścia w postać przewlekłą. Jednoczesne stosowanie ze środkami przeciwgrzybiczymi wzmocni ich działanie i doprowadzi do szybszego powrotu do zdrowia.
• Jako środek profilaktyczny - w celu wzmocnienia funkcji ochronnych organizmu oraz tworzenia odporności na infekcje różnymi rodzajami grzybic dotykających skórę.

Szczepionki, które można stosować w leczeniu grzybicy - Microderm, Vakderm, Polivac. Tylko lekarz weterynarii powinien przepisać takie fundusze.

Ważne: w przypadku wystąpienia reakcji alergicznych na leki zaleca się zaprzestanie ich stosowania i natychmiastowy kontakt z przychodnią weterynaryjną. Lekarz musi wybrać inne leki i dostosować schemat leczenia.

Po zakończeniu kuracji konieczne jest wykonanie powtórnych badań laboratoryjnych, które potwierdzą wyzdrowienie zwierzęcia. Nie można samodzielnie przerwać terapii, ponieważ może to prowadzić do rozwoju oporności na leki przeciwgrzybicze w patogenie.

Regularne wizyty kontrolne u weterynarza, terminowe szczepienia, dobra pielęgnacja i odżywianie oraz terminowe sprzątanie domu pomogą zmniejszyć ryzyko infekcji grzybicy.

Nie jest to trudne, a koty wiedzą, jak być wdzięcznym i doceniać wszelkie przejawy miłości człowieka do nich.