Rekin to ryba lub zwierzę: do jakiego rodzaju należy drapieżnik?

Rekiny istnieją od dawna, pojawiły się około 420-450 mln lat temu. Wokół tych drapieżników narosło wiele legend. Są uważane za burzę z piorunami mórz i najniebezpieczniejsze stworzenia zarówno dla innych podwodnych mieszkańców, jak i dla ludzi. Niektórzy uważają morskich zabójców za ssaki, ale drapieżnik nie karmi młodych mlekiem, więc rekin to ryba.

Różnorodność wodnych drapieżników

Wśród tych drapieżników wyróżnia się do czterystu gatunków, są to zarówno małe, jak i bardzo duże rekiny. Nie wszystkie z nich są niebezpieczne dla ludzi. Mimo tej różnorodności nie ma wątpliwości, do jakiej grupy zwierząt należy rekin.

Najważniejszą rzeczą, która nie czyni z niej ssaka, jest to, że nie karmi swoich młodych mlekiem. Przez lata ewolucji mieszkańcy oceanów przekształcili się w niebezpieczne i zręczne drapieżniki o doskonałym słuchu, węchu, co naprawdę pomaga tym stworzeniom wąchać krew z dużej odległości. Jednak u rekinów nie ma nawet śladu karmienia mlekiem.

Dlatego odpowiedź na pytanie, czy rekin to ryba czy zwierzę jest oczywista - ryba. Możesz również podkreślić następujące różnice między ssakami morskimi a rybami:

• młode rodzą się od razu samodzielne, nie trzeba się nimi opiekować i uczyć polowania;
• rekiny prawie nie śpią, poruszają się bez przerwy;
• ryby mają szeroki zakres zmysłów, które pomagają w wydobywaniu pokarmu.

Inną nazwą tych stworzeń jest selachia. Wszystkie mity, legendy i domysły, które je otaczają, powstały z braku wiedzy na ich temat. Jednak w czasie II wojny światowej drapieżniki często atakowały ludzi biorących udział w bitwach na Pacyfiku i Oceanie Indyjskim. Trzeba było je przestudiować i znaleźć sposób na ochronę przed selachias.

Największa ryba na Ziemi

Opinia, że ​​rekiny to zwierzęta, powstała po części dlatego, że niektóre gatunki są podobne do wielorybów zarówno pod względem wielkości, jak i sposobu żywienia. Dopiero później okazało się, że, że rekin niekoniecznie jest drapieżnikiem. Na przykład jest rekin wielorybi, który osiąga dwadzieścia metrów długości i waży kilka ton. Ale nie jest to niebezpieczne, bo filtruje wodę, żywiąc się drobnymi skorupiakami – planktonem.

Mylące może być również to, że niektóre gatunki są stałocieplne. Dzięki zdolności do utrzymywania stałej temperatury ich ciała są o dziesięć stopni cieplejsze niż woda. Osiąga się to poprzez ciągły ruch, podczas którego mięśnie przekazują ciepło do naczyń krwionośnych.

https: // www.youtube.com / embed / 4ekUBUpJMQQ Rekin jest zarówno morski, jak i słodkowodny, w zależności od gatunku. Ale nawet w morzach ryby najczęściej znajdują się blisko powierzchni. Pomimo tego, że należą do ryb, drapieżniki różnią się od innych przedstawicieli tej grupy brakiem kości. Ich szkielet zbudowany jest z chrząstki. Jednak te chrząstki wcale nie są kruche, wręcz przeciwnie, duża ilość wapnia w ciele drapieżników sprawia, że ​​ich szkielet jest niezwykle mocny. Jednak w porównaniu z nimi ryby kostne mają większą swobodę poruszania płetwami bocznymi.

To właśnie z powodu tej budowy kręgosłupa drapieżniki należą do klasy ryb chrzęstnych. Wraz z płaszczkami tworzą podklasę rekinów.

Interesujące fakty

Sekret dużej prędkości, jaką ryby rozwijają w wodzie, tkwi w kształcie ciała. Wygląda jak torpeda - usprawniona i dostosowana do ogromnego oporu płynnego medium. Zazwyczaj rekiny pływają z prędkością 8 km/h, ale podczas polowania przyspieszają do 19 km/h, czyli przyspieszają ponad dwukrotnie. Rekordzista Superorder - Mako może osiągnąć prędkość do 50 km/h.

Mają też łuski, choć na pierwszy rzut oka może się wydawać, że ciało jest absolutnie gładkie. Łuski rekina mają kształt rombu z kolcem na końcu. Skóra w dotyku przypomina papier ścierny. Ostre kolce z łatwością przebijają mięso, zapewniając rybom niezawodną ochronę, dzięki czemu prawie nie mają wrogów.

Drapieżniki oddychają tak samo jak inne ryby – za pomocą tlenu, który filtrują skrzela. Skrzela znajdują się za głową, ale nie ma na nich osłon skrzeli.

Jednak te stworzenia pływają inaczej, nie jak ich bracia. Zwykle pomaga w tym rybom pęcherz pławny. Selachia zamiast tego ma dużą wątrobę ze złogami tłuszczu, dużymi płetwami i chrzęstnym szkieletem. To właśnie z powodu braku pęcherza pławnego muszą się nieustannie poruszać – w spoczynku ryba po prostu tonie.

W procesie rozwoju ryby te nabyły bardzo przydatną i wyjątkową umiejętność - elektrorecepcję, czyli umiejętność rozróżniania sygnałów magnetycznych i elektrycznych. Ta umiejętność jest potrzebna do polowania i interakcji z innymi członkami gatunku.

Ponadto wzdłuż całego ciała biegnie tak zwana linia boczna od szczelin skrzelowych do ogona rekina. Składa się z wrażliwych receptorów, które wyczuwają wibracje w otoczeniu.

Uderza zmysł węchu ryb drapieżnych – pozwala on selachikom wyłapywać zapachy nie tylko pod wodą, ale także w powietrzu, dzięki czemu ryby te szybciej poznają potencjalną zdobycz.

Ostrość niektórych rodzajów uczuć jest wielokrotnie wyższa niż u człowieka. Oczy rekina są niezawodnie chronione dzięki mrugającej powiece, która zamyka je podczas ataku na ofiarę. Jednocześnie wysoką czułość oczu, nawet w ciemności, zapewnia specjalna warstwa odblaskowa za siatkówką - mechanizm podobny do widzenia kota, który dobrze widzi również w ciemności.

Kolejna cecha, która sprawiła, że ​​ludzie spierali się, czy ssaki czy ryby to rekiny. Faktem jest, że wiele z nich nie rozmnaża się jak inne ryby. Wśród nich kilka podgatunków wyróżnia się własnymi metodami rozmnażania:

• żyworodny;
• jajorodny;
• jajożyworodny.

U pierwszego gatunku zarodek rozwija się bezpośrednio w ciele samicy do momentu, w którym może urodzić się jako samodzielny mały rekin. Młode zapewniają własne jedzenie.

Rekiny jajorodne składają jaja w kapsułkach. Kapsułki te stanowią długotrwałą ochronę i wsparcie dla zarodka.

Trzeci gatunek składa jaja w swoim ciele, a następnie rodzi rozwinięte młode.

Rekiny żyją dość długo – do dwudziestu, a nawet trzydziestu lat. Cętkowane rekiny kolczaste mogą osiągnąć jeszcze bardziej szacowny wiek stu lat.

Spokojnie i bezpiecznie

Wśród wszystkich gatunków rekinów warto zwrócić uwagę na te, które naprawdę przypominają wieloryby – zarówno pod względem wielkości, jak i sposobu żerowania. Nic dziwnego, że przed badaniem te rekiny były również uważane za ssaki.

Są to rekiny planktonowe:

• z dużymi ustami;
• gigantyczny;
• wieloryb;
• koci;
• Katrań.

Pierwsze trzy z nich to dokładnie te same legendarne olbrzymy, praktycznie nie gorsze od wielorybów. Wieloryb może dorastać do dwudziestu metrów, olbrzym do piętnastu. Wyróżnia je powolność, ponieważ nie polują na inne ryby, a jedynie pływają spokojnie, otwierając ogromne usta i filtrują wodę. Po przejściu wody przez szczeliny skrzelowe wszystkie żywe organizmy pozostają na swoich płytkach, których wielkość przekracza dwa milimetry. Stanowią dietę tych ogromnych ryb.

Rekin koci, którego długość zwykle nie przekracza jednego metra, woli zamieszkiwać dno, gdzie pożywieniem są skorupiaki i bezkręgowce, a katran to nawet ryba handlowa.

https: // youtube.com / zegarek?v = uMnP-eSBJas