Anatomia ryby - wewnętrzna i zewnętrzna struktura strunowców

Ryby należą do dużej klasy, liczącej ponad 25 tys. gatunek. Żyją w środowisku wodnym, znajdują się zarówno w małych zbiornikach wodnych, jak i w bezkresach oceanu. Jedni wolą świeżą wodę, inni przeciwnie, słoną. Pomimo wizualnych i behawioralnych różnic między gatunkami, budowa ryby jest zewnętrznie podobna i sugeruje obecność skrzeli i płetw. Obszar dystrybucji jest szeroki, można je znaleźć w prawie wszystkich zakątkach planety, gdzie istnieją warunki do ich zamieszkania.

Zewnętrzna struktura ryby

Zewnętrzna struktura mieszkańców wodnych jest bezpośrednio związana z siedliskiem i radykalnie różni się od innych klas zwierząt.

Anatomia ryby:

1. Ciało. Opływowe, spłaszczone po bokach, aby pokonać opór prądów wodnych. Składa się z głowy, tułowia i ogona.
2. Głowa. Oczy znajdują się w górnej części, nozdrza pośrodku, a usta w dolnej.
3. Pokrywa. Cienkie, przesiąknięte gruczołami skórnymi wydzielającymi śluz. To smarowanie jest niezbędne dla lepszego poślizgu w wodzie. Chroniony łuszczącą się powłoką.
4. Osłony skrzelowe. Zakryj szczeliny skrzelowe.
5. Płetwy. Sparowane – klatka piersiowa i brzuch, położone symetrycznie po bokach. Niesparowany - grzbietowy, odbytowy ogonowy. Zlokalizowane w górnej i tylnej części tułowia.

Linia boczna - łuski i zakończenia nerwowe

Linia boczna ma na celu określenie kierunku przepływów wody, siły przepływu. Jest ważnym narządem zmysłów. Składa się z kanałów wychodzących na powierzchnię, na dnie których leżą zakończenia nerwowe. Pozwala rybom nawigować w środowisku wodnym, łapać zdobycz i wykonywać manewry pływackie.

Linia boczna pokryta łuskami. Rodzaj osłony zależy od siedliska i stylu życia ryb.

Odmiany wag:

1. Kość. Występuje w okoniach, śledziach i karpiowatych, składa się wyłącznie z tkanki kostnej.

   

2. Kostołuski. Cząsteczki w kształcie rombu ściśle przylegają do siebie, tworząc otoczkę. Zawiera ganoinę na górze i struktury kostne na dole. Zakrywa ciało ryby ze skrzyżowanymi płetwami i ogon jesiotra.
3. Placoid. Łuski w kształcie rombu, mają występ jak cierń. W ramach zębiny i witrodentyny na odrosty. Mieć wnękę wypełnioną substancją łączną, naczyniami krwionośnymi lub włóknami nerwowymi. Typowe dla płaszczek, rekinów i przedstawicieli chrząstki.

Struktura wewnętrzna

Struktura wewnętrzna ryby obejmuje szkielet z mięśniami, pęcherz pławny i układy narządów wewnętrznych.

Szkielet ryby

Szkielet jest podstawą ciała, ponieważ utrzymuje całą masę mięśniową. W zależności od rodzaju ryby może to być strunowiec lub kość. Ten ostatni powstał w toku ewolucji i jest trwalszą konstrukcją.

Budowa szkieletu ryby zakłada podział na trzy sekcje - osiową, głowy i kończyn.

Charakterystyka:

1. Osiowy. Reprezentuje kręgosłup, który z kolei składa się z tułowia i kręgów ogonowych. Pień składa się z trzonu kręgu i pary łuków, górnego i dolnego. Górne rosną razem, tworząc kanał kręgowy, a dolne przeciwnie, rozchodzą się na boki. Ogon jest ruchomy, dolne łuki tworzą kanał rąbkowy wyposażony w naczynia krwionośne.

   

2. Szkielet głowy lub czaszka obejmuje czaszkę, kości szczęki oraz pokrywy skrzelowe i łuki.
3. Kończyny to płetwy, które są oparte na tkance chrzęstnej lub kostnej.

Pęcherz pływacki - regulator głębokości nurkowania

Jest to woreczek o gęstych ścianach. Powstały z procesu jelitowego. Wypełniony tlenem, dwutlenkiem węgla i azotem. Ryba jest w stanie dostosować objętość pęcherzyków, zmieniając w ten sposób ciśnienie określonej mieszaniny gazów. Gdy worek znajduje się w jednej pozycji, osobnik pływa na pewnym poziomie, przy wzroście objętości ryba manewruje w górę, a wraz ze spadkiem opada.

Niektóre gatunki potrafią wykorzystać pęcherz pławny do emitowania wibracji dźwiękowych lub jako element wymiany gazowej.

Systemy organów rybnych

Narządy wewnętrzne ryb są ze sobą połączone i tworzą układy, z których każdy pełni określoną funkcję.

Układ trawienny

Układ pokarmowy jest nieskomplikowany, zaczynając od otwarcia ust. Nie ma języka, ale są szczęki. Niektóre gatunki mogą rozwijać się z dużymi zębami w kilku rzędach, podczas gdy inne mają tylko małe nacięcia. Ten czynnik zależy bezpośrednio od diety ryb. Miłośnicy dużych zdobyczy będą potrzebować potężnych szczęk, a małe i roślinożerne ryby będą potrzebowały wystarczająco małych ostrych zębów.

Przedstawiciele klasy nie przeżuwają pokarmu, dlatego w całości przechodzi do gardła i przełyku. Po dotarciu do żołądka pod wpływem kwaśnego środowiska pokarm ulega rozkładowi. Pozostałości przedostają się do jelita cienkiego, gdzie są ostatecznie trawione. Sprzyjają temu soki trawienne i żółć wydzielane przez wątrobę. Wszystkie użyteczne składniki są wchłaniane przez błonę śluzową jelita, a produkty uboczne dostają się do tylnego jelita i są wydalane.

Wzór oddychania

Ryby oddychają przez skrzela, odfiltrowując cząsteczki rozpuszczonego tlenu. Jej brak w zbiornikach wodnych negatywnie wpływa na mieszkańców.

Struktura skrzeli jest następująca:

• znajdują się na łukach skrzelowych, osłoniętych od zewnątrz osłonami;
• są płatki wypełnione kapilarami krwi;
• wyposażony w pręciki skrzelowe, które odfiltrowują brud i kawałki jedzenia;
• dzięki aktywnemu krążeniu krwi przybierają kolor czerwony lub różowy.

Proces oddychania przebiega etapami:

1. Wdychając, ryba otwiera pysk, łuki skrzelowe odsuwają się na bok, a osłony szczelnie zakrywają szczeliny skrzelowe.
2. Pod ciśnieniem połknięta woda dostaje się do wnęki skrzelowej, w kontakcie z płatami skrzelowymi.
3. Tlen jest wchłaniany do organizmu przez naczynia włosowate na płatkach, a produkty przemiany materii są wydalane.
4. Wydech następuje przy zamkniętych ustach, powieki zaczynają się aktywnie poruszać, pęknięcia lekko się otwierają, a przetworzona woda jest usuwana.

Oprócz głównego narządu oddechowego różne gatunki ryb mają urządzenia wspomagające. Zapasy powietrza możesz uzupełnić w następujący sposób:

1. Przez skórę. Ten rodzaj oddychania występuje w głębokich mieszkańcach, gdzie stężenie tlenu jest niskie. Czasami główny.
2. Korzystanie z pęcherza pływackiego. Jeśli ryba znajduje się poza środowiskiem wodnym, zaczyna konsumować zawartość tego narządu.
3. Labirynt. Obecny w rybach labiryntowych, niezbędny do przyswajania tlenu z atmosfery.

Krążeniowy

Ryby mają zamknięty układ krążenia z jednym kręgiem krążenia krwi. Mięsień sercowy jest mały (1% masy ciała), dwukomorowy, wypełniony krwią żylną. Opuszcza komorę, przez aortę wchodzi do tętnic, a stamtąd do skrzeli. Tutaj jest nasycony tlenem i staje się tętniczy. Następnie krew przepływa przez tętnice skrzelowe i wchodzi do aorty grzbietowej, a następnie rozprzestrzenia się po całym ciele.

Główną funkcją układu krążenia ryb jest nasycanie mózgu, narządów wewnętrznych i tkanek tlenem, składnikami odżywczymi, a także usuwanie produktów przemiany materii.

System wydalniczy

Narządy wydalnicze są reprezentowane przez dwa owalne pąki w kolorze bordowoczerwonym. Znajduje się wzdłuż dolnej części ciała, pod kręgosłupem. Nerki filtrują substancje toksyczne, przetwarzając je na mocz, który dostaje się do pęcherza przez cewkę moczową. Stamtąd produkty przemiany materii są odprowadzane na zewnątrz przez tylny otwór.

Innym narządem wydalniczym są płatki skrzeli. Pozbywają się znacznej części substancji toksycznych.

Nerwowy

Centralny układ nerwowy jest reprezentowany przez pustą rurkę biegnącą wzdłuż ciała. Obejmuje mózg i rdzeń kręgowy. Odchodzące od nich nerwy należą do autonomicznego układu nerwowego.

Mózg podzielony jest na pięć sekcji, z których każda pełni określoną funkcję i odpowiada za pracę określonych narządów zmysłów:

1. Przód. Składa się z pary półkul, które wpływają na zmysł węchu, zdolność ryb do grupowania, błądzenia w ławicach.
2. Mediator. Odbiera przychodzące sygnały i rozsyła je do niezbędnych miejsc w mózgu.
3. Przeciętny. Związany z nerwami wzrokowymi zapewnia funkcję wzrokową.
4. Móżdżek. Reprezentowany przez guzek, którego czubek styka się z rdzeniem przedłużonym. Zapewnia prawidłową koordynację ruchów.
5. Podłużny. Odpowiedzialny za słuch i dotyk.

Dzięki takiemu ułożeniu układu nerwowego ryby łatwo rozwijają refleks, a nawet są podatne na trening.

Podstawowe zmysły

Życiowa aktywność ryb zależy bezpośrednio od zmysłów, które są zaprojektowane do komunikowania się ze światem zewnętrznym. Pozwalają nawigować w kosmosie, polować, ukrywać się przed drapieżnikami.

1. Oczy. Sparowane, umiejscowione siedmiokrotnie po bokach głowy. Składa się z zaokrąglonej soczewki i płaskiej rogówki. Dzięki takiej budowie aparatu wzrokowego ryba jest w stanie dostrzec zdobycz i elementy otoczenia tylko blisko, nie dalej niż dziesięć metrów. U gatunków kostnych narząd wyposażony jest w pręciki i czopki, co umożliwia poruszanie się w zmieniających się warunkach środowiskowych. Również ci przedstawiciele mają widzenie kolorów.https: // www.youtube.com / embed / kiiCMiNTE8g
2. Narządy słuchu. Przeważnie ograniczone do ucha wewnętrznego. Składa się z woreczka i trzech półkolistych kanałów odpowiedzialnych za równowagę. Niektóre gatunki mają błoniasty labirynt. Dzięki takim urządzeniom ryba odbiera drgania dźwiękowe nawet z dużej odległości.
3. Kubki smakowe. Znajdują się nie tylko na błonach śluzowych jamy ustnej, ale obejmują również inne części ciała. Znajduje się na głowie, płetwach, czułkach, a nawet na powierzchni ciała. Pomóż odróżnić jadalne od niejadalnych, wyczuć zbliżanie się zdobyczy.

Organy do reprodukcji potomstwa

Ryby są heteroseksualne, choć zdarzają się hermafrodyty. Samice mają jajniki, w których tworzą się jajeczka. Samce mają sparowane jądra o mlecznym odcieniu, w których przechowywane są plemniki. U niektórych przedstawicieli strunowców rozwija się narząd płciowy gonopodii, utworzony z płetw odbytu. U gatunków kostnych dominuje zapłodnienie zewnętrzne, a u gatunków chrzęstnych wewnętrzne.

Ryby to najstarsze stworzenia, które powstały w epoce paleozoicznej. W procesie ewolucji nastąpiły zmiany, zarówno w strukturze zewnętrznej, jak i wewnętrznej, stylu życia i zachowaniu. We współczesnym świecie pozostały tylko dwie klasy - ryby chrzęstne i kostne.