Brachypelma albopilosum: utrzymanie brachipelma spider albopilosum

Brachypelma albopilosum to pająk tarantula idealny do trzymania w domu. Zdobył ogromną popularność wśród miłośników egzotyki dzięki swojej bezpretensjonalności, spokojnemu usposobieniu i niezwykle pięknym wyglądowi - ma duże ciało pokryte włosami, co nadaje mu dość atrakcyjny wygląd. Ponadto ugryzienie albopilosum brachipelma nie stanowi żadnego zagrożenia dla człowieka, ponieważ w jego ślinie nie ma toksyn. Samica pająka żyje wystarczająco długo - do 20 lat.

Opis pająka

Brachypelma spider albopilosum jest przedstawicielem bogatej fauny lasów Kostaryki i Hondurasu. Ponieważ jego koszt nie jest tak wysoki, każdy może kupić tak niezwykłego zwierzaka.

Brachypelma albopilosum l3 otrzymała nazwę tarantula dzięki jednemu obrazowi, napisanemu w XVIII wieku według słów słynnej badaczki Marii Sibylle Merian. Kobieta szczegółowo opisała w swoich pracach przebieg ataku brachypelmy na kolibra w jego gnieździe, a artystka stworzyła płótno przedstawiające tę akcję. Ślina tarantula niegroźny dla człowieka, jednak w warunkach naturalnych pająk wykorzystuje drażniące włoski rozmieszczone wzdłuż całego ciała w celach obronnych. Dlatego, gdy tylko zacznie je czesać, pilnie odejdzie od niego. W przeciwnym razie włosy na twarzy mogą podrażniać błony śluzowe.

Cechy zewnętrzne

W przeciwieństwie do innych ptaszników brachypelma ma raczej skromny kolor, ale to nie przeszkadza pająkowi wyglądać wspaniale.

Brachipelma albopilosum ma następujące cechy zewnętrzne:

• ciało ma kolor złotobrązowy;
• maksymalna długość ciała sięga 7 cm;
• gęste włosy pokrywające całe ciało pająka są ciemnobrązowe lub czarne z odcieniami różu;
• może robić duże bujające się łapy (do 16 cm).

Z natury jest to raczej spokojne, siedzące zwierzę, zdolne do siedzenia przez cały dzień w jednej pozycji bez ruchu. Jednak w młodym wieku brachypelma albopilosum jest bardzo aktywna i mobilna, dlatego należy stale monitorować, czy pokrywa terrarium jest zamknięta, w przeciwnym razie pająk ucieknie. Trzeba go bardzo ostrożnie wziąć na ręce, żeby nie wystraszyć tarantuli. W przeciwnym razie może zrzucić włosy.

Albopilosum woli mieszkać pod kłodami lub kamieniami, a także w ziemnych pustkach. Może nawet stworzyć własny dom, kopiąc norę. Ma doskonały wzrok, ponieważ jest nocnym łowcą.

Lirzenie albopilosum brachypelma

W okresie linienia, który występuje przez całe życie ptasznika, obserwuje się jej aktywny wzrost i rozwój. Na początku tego okresu można zauważyć zmianę w zachowaniu pająka. Wyraża się to w następujący sposób:

• następuje zmniejszenie apetytu aż do całkowitej odmowy jedzenia;
• staje się nieaktywny, a nawet może całkowicie zamarznąć;
• kędzierzawy ciemnieje.

Przed nadejściem linienia tarantula zaczyna się przygotowywać - tka dywanik z pajęczyny. Sam proces przygotowania, jak i czas trwania okresu po linieniu, wynosi od jednego do 24 tygodni. Sama wylinka zajmuje około 20 minut, po czym tarantula leży na dywanie z nogami do góry lub na boku.

Naruszenie procesu (złamanie nowej skóry lub niepełne łuszczenie starej) może spowodować śmierć ptasznika. Przyczyny powikłań nie zostały dokładnie ustalone, ale przypuszcza się, że jest to spowodowane nadmiernie wysoką lub odwrotnie bardzo niską wilgotnością powietrza. Ponadto zaburzenia mogą być spowodowane silnym stresem lub lękiem u pająka.

Opieka i utrzymanie

Optymalny wskaźnik temperatury to +24-28 stopni, natomiast wilgotność powietrza powinna wynosić około 70-80%. W razie potrzeby mieszkanie tarantuli jest wyposażone w dodatkowe urządzenie grzewcze, na przykład świetlówkę. Nie zostawiaj pająka w bezpośrednim świetle słonecznym - zrujnuje go. Aby utrzymać wymaganą wilgotność, podłoże jest spryskiwane, ale nie należy tego robić zbyt obficie i często, gdyż z wilgoci może pojawić się pleśń. W takim przypadku należy pilnie wymienić podłoże.

Karmienie pająków

Albopilosum należy do grupy nocnych drapieżników żywiących się małymi owadami i kręgowcami. Oprócz tego, że pająk ma wyjątkowy wzrok, dobrze wyczuwa również wszelkie wibracje występujące w powietrzu, a także różne, nawet najsłabsze zapachy. To właśnie te cechy pozwalają mu z powodzeniem polować. Obserwując ofiarę, brachipelma mocno trzyma się jej przednimi kończynami i wbija ostre kły.

Następujące rodzaje owadów są idealne do karmienia tarantuli w domu:

• świerszcze;
• małe larwy mącznika;
• małe marmurowe karaluchy;
• bloodworm.

Rosnący osobnik karmiony jest co 2-3 dni, dorosły otrzymuje pokarm tylko raz na 7 dni. Duże owady, których wymiary przekraczają wymiary samej tarantuli, są dzielone na części i, jeśli to konieczne, zabijane. Faktem jest, że nastoletnie pająki mogą być zastraszone przez poruszającą się ofiarę. Kiedy brachipelma osiąga okres dojrzewania, do diety wprowadza się następujący pokarm:

• szarańcza;
• duże karaluchy;
• co najmniej trzy świerszcze w jednym posiłku;
• noworodka mysz.

Menu tarantuli powinno zawierać wystarczającą ilość składników odżywczych, aby zapewnić owadowi obfite śniadanie. Po każdym karmieniu należy sprawdzić stan brzucha – nie powinien być bardzo obwisły i mały. Ale nie powinieneś też przekarmiać, ponieważ może to wywołać rozwój przepukliny.

https: // youtube.com / zegarek?v = l-eXhawM4t4

Reprodukcja ptaszników

Dojrzałość płciowa u kobiet występuje w wieku 3-5 lat, u mężczyzn w wieku 2,5-3 lat. Rozmnażanie pająków domowych brachypelma albopilosum z powodzeniem występuje w niewoli, dając liczne potomstwo.

Osobniki, które osiągnęły dojrzałość płciową, łączą się w pary od października do maja, czyli w porze deszczowej. Przed okresem godowym konieczne jest dobre karmienie samicy, co zapobiegnie ewentualnemu zjedzeniu samca i przejawom wszelkiego rodzaju agresji wobec niego. W takim przypadku szanse na udane zapłodnienie znacznie wzrastają, a to gwarantuje, że w niedługim czasie zostanie pozyskana duża liczba młodych osobników.

Po przesadzeniu samca na samicę musisz poczekać, aż cebulki się naładują. Pod koniec procesu reprodukcji świeżo upieczony tata trafia z powrotem do swojego terrarium. Jeśli wszystko poszło dobrze, samica zaczyna tkać kokon, w którym następnie składa jaja. Ich liczba może wahać się od 300 do 1000 sztuk. Już po 6 tygodniach narodzą się larwy, których wzrost i rozwój następuje w intensywnym tempie. Po kilku tygodniach młode pająki są gotowe do samodzielnego życia.

Zalety i wady

Jak wszyscy przedstawiciele flory i fauny, pająk brachipelma ma swoje zalety i wady. Wśród pozytywnych cech są następujące:

• bezpretensjonalność w pielęgnacji i konserwacji;
• spokojny, nieagresywny charakter;
• długi okres życia - do 20 lat, zdarzały się nawet osobniki, które żyły 35 lat;
• stosunkowo niska cena.

Oczywiście albopilosum ma też wady, ale są one dość drobne:

• obecność drażniących włosów;
• powolny wzrost;
• bezczynność.

Ogólnie rzecz biorąc, zawartość brachypelma albopilosum jest dość prosta, więc nie sprawi większych kłopotów. Ponadto brachypelma albopilosum należy do grupy dość spokojnych owadów, z którymi każdy może się dogadać. Jedyną rzeczą, o której należy pamiętać, jest ostrożność podczas zrzucania włosów, ponieważ podrażniają one błony śluzowe człowieka i mogą wywołać reakcję alergiczną.

https: // youtube.com / zegarek?v = N-oyMhHzWkg