Skrzydło z masy perłowej

Mały i odważny to powszechny wyraz doskonale pasujący do delikatnego, półprzezroczystego owada o opalizujących szmaragdoniebieskich skrzydłach. Niewielki rozmiar - 10-12 milimetrów długości - i rozpiętość skrzydeł, rzadko przekraczająca 25-30 milimetrów, nie kolidują ze sznurowaniem masy perłowej (łac. Chrysopa perla) uchodzi za śmiałego, a nawet agresywnego drapieżnika. To prawda, że ​​gniew perłowej siateczki grozi kłopotami tylko mszycom i małym robactwu, ale ludzie mogą podziwiać piękno jego skrzydeł mieniących się w słońcu, z których każde przeniknięte jest cienkimi, ciemnymi żyłkami.

Tułów tego żarłocznego stworzenia ma delikatny zielony odcień, z kilkoma czarnymi plamkami na głowie, klatce piersiowej i podbrzuszu. Oczy koronki z masy perłowej swoim kształtem i jasnym połyskiem przypominają drogocenne czarne perły, dzięki czemu otrzymała swoje łacińskie imię. Dużo liczebności sikawki perłowej można zobaczyć tylko od maja do września, w chłodnych, zacienionych lasach i zaroślach krzewów w całej Europie.

Samice składają jaja w pobliżu kolonii mszyc, a wylęgające się larwy są uzbrojone w długie, zakrzywione szczęki. Nic dziwnego, że z taką amunicją od urodzenia stają się drapieżnikami, pożerając swoich bezbronnych sąsiadów. Zimą dorosłe owady zapadają w stan hibernacji. Dzięki swojemu żarłokowi, sikanie z macicy perłowej są mile widzianymi gośćmi w ogrodach i sadach. Zarówno dorośli, jak i larwy niestrudzenie niszczą szkodniki, radząc sobie z tym zadaniem nie gorzej niż biedronki.