Irlandzki wilczarz

Wilczarz irlandzki jest dość rzadkim przedstawicielem rasy psów myśliwskich w naszym kraju, który wyróżnia się imponującymi rozmiarami. Tak duże szorstkowłose psy z grupy chartów zostały wyhodowane w celu eksterminacji dzikich wilków, ale we współczesnych realiach przedstawiciele rasy pełnią raczej rolę lojalnych towarzyszy i niezawodnych przyjaciół człowieka niż pełnoprawnych myśliwych.

Krótki opis rasy

Historia rasy

Wraz z plemionami kontynentalnymi, hodowlą dużych i dobrze rozwiniętych chartów gładkich i szorstkowłosych zainteresowali się Celtowie irlandzcy, przystosowani do specyfiki trudnych warunków klimatycznych. Pierwsze dowody istnienia takich psów pochodzą z 391 roku n.e. Według ekspertów irlandzkie charty były aktywnie zaangażowane w pojawienie się szkockich jeleni. Wilczarz irlandzki to „domowe owce i prawdziwe lwy na polowaniu”, dzięki którym takie psy mogły zyskać sławę nawet daleko poza granicami Irlandii.

Do XVII wieku para chartów irlandzkich była często prezentem wysokiej wartości na dworach królewskich Skandynawii i Europy, co przyczyniło się do rozpowszechnienia takich psów w Anglii, Hiszpanii, Francji, Szwecji, Danii, Persji, Indiach i Polska. Zmiana imienia psa najprawdopodobniej nastąpiła w XV wieku, kiedy każdy powiat był zobowiązany do utrzymania 24 wilczarzy, aby chronić zwierzęta hodowlane przed atakami wilczych watah. Zachowaniu całkowitej liczby wilczarzy ułatwił zakaz ich eksportu w 1652 r., ale wysoki popyt na niezwykłe psy za granicą znacznie zmniejszył ich liczbę, doprowadzając rzadką rasę do niemal całkowitego wyginięcia pod koniec XVII wieku.

Najprawdopodobniej w epoce romantyzmu, wraz z pojawieniem się nowego myślenia narodowego, częściowo obudziło się zainteresowanie przedstawicielami niezwykłej rasy. Ze względu na dość częste chów wsobny wilczarz irlandzki ponownie stał się rasą stabilną i popularną, dlatego w 1885 roku powstał klub takich psów, a dwanaście lat później rasę zarejestrowano w Ameryce. Obecnie wilczarze irlandzkie odzyskały reputację, jaką cieszyły się w średniowieczu psy rzadkich ras.

Obecnie wilczarze cieszą się dużym zainteresowaniem jako żywy dowód kultury irlandzkiej, a także spuścizna celtyckiej przeszłości.

Opis wilczarza irlandzkiego

Ciężkość, dość wyraźnie zauważalna w wyglądzie wilczarzy, sprawia, że ​​przedstawiciele rasy trochę przypominają typowe charty. Niemniej jednak jest to pies harmonijny i bardzo elegancko zbudowany z niezwykłymi danymi zewnętrznymi, wrodzonym sprytem i pozytywnym temperamentem.

Wygląd zewnętrzny

Prawdziwy Guliwer, wśród innych ras psów, charakteryzuje się imponującym wyglądem, a także bardzo umięśnioną i mocną, ale elegancką sylwetką. Przedstawiciele tej rasy wyróżniają się szybkimi i lekkimi ruchami, wysoko noszoną głową i szyją, lekko zakrzywionym ogonem.

Rozmiar psa

Szczenięta Wilczarza Irlandzkiego rodzą się dość małe, o średniej wadze 380-400 gram. Liczba osobników w miocie z reguły nie przekracza sześciu szczeniąt. Jednocześnie u przedstawicieli rasy co miesiąc odnotowuje się szybki wzrost wzrostu i masy ciała, aż do ukończenia drugiego roku życia. Na przykład waga półtoramiesięcznego szczeniaka wynosi około 5,9-6,1 kg. Największą intensywność procesów rozwojowych obserwuje się u wilczarzy irlandzkich dopiero do dziewiątego miesiąca życia.

Wzrost dorosłych czworonożnych pupili tej rasy sięga 90 cm, ale zwykle wzrost psa w kłębie wynosi 81-86 cm, a suki 71-73 cm. Typowe minimalne wymiary wzrostu w kłębie i wagi psa:

• samice - 71 cm, o wadze 40,5 kg;
• samce - 79 cm, o wadze 54,5 kg.

Waga dorosłego psa, niezależnie od płci, nie powinna być niższa ani wyższa od ustalonych wskaźników standardowych, ale może nieznacznie różnić się od cech rasy.

Kolor płaszcza

Specyfika warunków życia i cel przedstawicieli rasy, którzy znaczną część czasu spędzali na polowaniu, znalazły odzwierciedlenie w wyglądzie sierści, a także nadawały jej specyficzne właściwości. Bardzo twarda sierść o średniej długości charakteryzuje się strefowymi zmianami wskaźników sztywności i jest uzupełniona dość gęstym podszerstkiem, który może chronić psa przed wiatrem i ciepłem słonecznym. Dobrze rozwinięta sierść pomaga utrzymać stałą temperaturę ciała psa, odpycha wodę, a także zapobiega przedostawaniu się kleszczy na skórę.

Różnice we wskaźnikach twardości wynikają z położenia wełny:

• okolice brwi i brody - włosy pod względem twardości przypominają drut;
• bok i nogi - mniej szorstkie włosy;
• brzuch - dość elastyczny i miękki płaszcz.

Najpopularniejszymi kolorami wilczarzy irlandzkich według norm są piaskowoczerwony i bladoczerwony, a także pręgowana umaszczenie. Rzadsze opcje to czysty biały płaszcz lub kolor z jasnobeżowym odcieniem. Ustalony standard dopuszcza również umaszczenie czarne, złote, ciemnoszaroniebieskie, szare, sobolowe, a także sierść od koloru pszenicznego do odcienia kremowego.

Standardy rasy

Wilczarze irlandzkie są klasyfikowane jako charty szorstkowłose bez prób pracy, a rasowe muszą spełniać następujące normy:

• prosta i długa głowa noszona wysoko, ma bardzo słabo zaznaczone kości czołowe czoła i obecność słabego zagłębienia między oczami;
• czaszka bez nadmiernej szerokości;
• długa kufa o umiarkowanym zwężeniu;
• doskonały zgryz nożycowy lub akceptowalny zgryz cęgowy;
• ciemne oczy;
• małe uszy charta;
• raczej długa, muskularna i bardzo mocna, dobrze wysklepiona szyja bez podgardla i luźnej skóry pod gardłem;
• długie ciało z dobrze zakrzywionymi żebrami;
• grzbiet jest stosunkowo średniej długości, z lekko wypukłą lędźwią;
• zad wystarczający na szerokość między okruchami;
• bardzo głęboka, średniej szerokości z obszerną klatką piersiową w okolicy klatki piersiowej;
• dobrze podciągnięty brzuch;
• lekko zakrzywiony i długi, średnio gruby ogon.

Kończyny powinny mieć umięśnione i pochylone łopatki, które dają szerokość obszaru klatki piersiowej, a także prawidłowo ułożony łokieć. Kończyny tylne charakteryzują się muskularnymi i długimi udami, dobrze wysklepionymi kolanami, długimi i mocnymi, raczej umięśnionymi nogami. Stopy powinny być umiarkowanie duże i zaokrąglone, o zwartych i zwartych palcach, o bardzo mocnych i zakrzywionych paznokciach.

Długość życia

Wilczarz irlandzki ma niski poziom tolerancji na stres, który wraz z ładną duży rozmiar ma raczej negatywny wpływ na ogólną długość życia tych psów. Średnio przedstawiciele rasy żyją nie dłużej niż dziesięć lat.

Wilczarz irlandzki charakter, zachowanie

Wilczarze irlandzkie wyróżniają się ogromnym urokiem i dość wysoką inteligencją. Takie psy zasłużenie otrzymały przydomek „giganci kochający pokój”. Przedstawiciele tej rasy myśliwskiej są nie tylko nieskończenie lojalni wobec właściciela, ale wyróżniają się także życzliwością wobec wszystkich członków rodziny. Jednocześnie czworonożny zwierzak zachowuje ostrożność w komunikowaniu się z nieznajomymi.

Stosunek do właściciela

Wilczarze są obdarzone nieskończonym oddaniem właścicielowi i cierpliwym charakterem, ale takie cechy kształtuje się tylko dzięki odpowiedniemu wychowaniu i terminowej socjalizacji psa. Wilczarze irlandzkie z trudem tolerują długie okresy samotności, a także nie są przeznaczone do trzymania w ciasnym wybiegu, więc właściciel takiego zwierzaka powinien zadbać o codzienne spacery przy wystarczającej aktywności fizycznej. Należy pamiętać, że przedstawiciele rasy mają swoje przyzwyczajenia, których takie psy nie zmieniają przez całe życie.

Stosunek do dzieci

Spokojne i zrównoważone wilczarze irlandzkie, o temperamencie mocno przypominającym flegmatyczny lub melancholijny, świetnie nadają się do trzymania w rodzinach z dziećmi w każdym wieku. Taki zwierzak mimo imponujących rozmiarów jest bardzo wrażliwy na dzieci, potrafi w razie potrzeby chronić je lub bawić się zabawą. Należy jednak pamiętać, że duże psy często straszą zbyt małe dzieci.

Stosunek do gości

W stosunku do obcych wilczarze irlandzkie to przewidywalne psy, które traktują gości z umiarem, nie okazując nieumotywowanej agresji. Należy zauważyć, że nadmierna ciekawość jest charakterystyczna dla małych szczeniąt wilczarza, dlatego w procesie wczesnej socjalizacji konieczne jest nauczenie czworonożnego zwierzaka leczenia obcych bez nadmiernej obsesji.

Utrzymanie wilczarza irlandzkiego

Ze względu na specyfikę budowy sierści przedstawiciele rasy mogą być trzymani w mieszkaniu i na zewnątrz. Takie zwierzę nie różni się zbytnią aktywnością, dlatego świetnie czuje się nawet w małych pomieszczeniach mieszkalnych, nie wymaga od siebie większej uwagi i nie wymaga specjalistycznej, specjalnej opieki. Wilczarz irlandzki umie być niewidzialnym i małym tyranem nawet w młodym wieku szczenięcym, ale tylko w warunkach dostatecznej ilości ruchu i odpowiedniej organizacji czasu wolnego.

Pielęgnacja i higiena

Przedstawiciele rasy nie wymagają opieki. Głównym warunkiem utrzymania jest okresowe strzyżenie kosmatej sierści i jej regularne czesanie. Kąpanie zwierzaka niezbyt często, ze specjalnymi szamponami dla psów. Uszy, zęby i oczy wilczarza należy co tydzień badać, a raz w miesiącu przycina się nadmiar włosów w małżowinie usznej. Wymagane jest również regularne przycinanie rosnących pazurów psa za pomocą specjalnych pazurów.

Dieta, dieta

Właściciel takiego psa powinien bardzo odpowiedzialnie podejść do kwestii wyboru diety i diety wilczarza irlandzkiego, co wynika z częstych problemów zdrowotnych charakterystycznych dla wszystkich dużych ras. Zaleca się karmienie Irlandczyków po spacerze, dzięki czemu pies ma stały i nieograniczony dostęp do czystej wody pitnej. Eksperci zalecają preferowanie gotowej diety klasa premium, które zapewniają Twojemu pupilowi ​​zbilansowaną dietę.

Wszelkie zmiany w diecie psa, w tym odejście od naturalnych pokarmów na rzecz gotowych karm lub przejście na dietę markową, należy wprowadzać stopniowo.

Choroby i wady rasy

Wszelkie odstępstwa od norm odnoszą się do uchybień, są karane proporcjonalnie do stopnia dotkliwości i mogą być reprezentowane przez:

• zbyt lekka lub ciężka głowa;
• nadmiernie rozciągnięta kość czołowa;
• zakrzywione przednie nogi, słabe nadgarstki;
• słabe kończyny tylne i ogólny brak muskulatury;
• nadmiernie krótkie ciało;
• obwisłe, wysklepione lub idealnie proste plecy;
• duże uszy, wiszące płasko wzdłuż głowy;
• skręcone lub luźne łapy;
• krótka szyja lub wyraźne podgardle;
• zbyt wąska lub szeroka klatka piersiowa;
• nadmiernie zawinięty ogon;
• nos i usta inne niż czarne;
• bardzo jasne oczy z różowymi lub brązowymi powiekami.

Do najczęstszych chorób związanych z rasą wilczarzy irlandzkich należą problemy z sercem i migotanie przedsionków, nieprawidłowe zespolenie kości i kostniakomięsak, skręt, niedoczynność tarczycy i malformacje stawu biodrowego oraz zaćma. Czasami przedstawiciele rasy mają zwichnięcie rzepki i osteochondrozy barku.

Ścisłe przestrzeganie zasad pielęgnacji i schematu żywienia, w połączeniu z wystarczającą ilością spacerów i aktywności fizycznej, pozwalają zachować zdrowie psa przez całe życie.

Edukacja i trening

Wczesna socjalizacja i kompetentny trening to klucz do pomyślnej edukacji psa dowolnej rasy, w tym wilczarza irlandzkiego. Podczas studiowania niezbędnych nakazów posłuszeństwa konieczne jest ścisłe przestrzeganie wszystkich etapów ich rozwoju. Polecane zespoły do ​​nauki:

• "BLISKO";
• "DLA MNIE";
• "CZEKAĆ";
• „UGH”;
• "KŁAMAĆ";
• "SIEDZIEĆ";
• "STAĆ";
• "MIEJSCE".

Jeśli czworonożny zwierzak wykazuje oznaki niepożądanego lub destrukcyjnego zachowania, w tym nadmierne tchórzostwo, nierozsądne szczekanie lub wycie, a także nieumotywowaną agresję, zaleca się zasięgnięcie pomocy lub porady u profesjonalnych przewodników psów.

Wychowanie i szkolenie wilczarzy irlandzkich z reguły nie sprawia żadnych trudności, co tłumaczy wrodzona inteligencja takich psów, a także ich naturalna skłonność do uczenia się.

Treści na ulicy

Psy o towarzyskim charakterze i wielkim przywiązaniu do właściciela potrafią bardzo tęsknić bez kontaktu z ludźmi, dlatego tylko wilczarze irlandzkie, aktywnie wykorzystywane w polowaniach, mogą być trzymane w warunkach plenerowych lub zewnętrznych. W każdym razie takie zwierzę musi mieć zapewniony wystarczająco długi czas spacerów poza wybiegiem. Ścisła higiena wymaga szczególnej uwagi podczas trzymania na zewnątrz. Konieczne jest przestrzeganie standardowego harmonogramu szczepień ochronnych, a także stosowanie środków ochrony przed ektopasożytami.

Treść w mieszkaniu

Idealną opcją na utrzymanie wilczarza irlandzkiego byłoby prywatne gospodarstwo domowe z przyległą działką, która zapewnia psu długie spacery z aktywnymi zabawami. W warunkach mieszkaniowych przedstawicieli rasy należy wyprowadzać co najmniej trzy razy dziennie, po specjalnych terenach dla psów. Przy odpowiedniej pielęgnacji wełny zrzucanie nie wpływa negatywnie na meble i wnętrze. Bardzo ważne jest uwzględnienie wrodzonego instynktu łowieckiego wilczarza irlandzkiego i jego niezdolności do dogadania się pod jednym dachem z potencjalną zdobyczą.

Hodowla, krycie wilczarza irlandzkiego

Pomimo tego, że w czasach starożytnych, przy hodowli wilczarzy irlandzkich, wygląd takich psów był drugorzędny, a przede wszystkim doceniano walory użytkowe zwierząt, dziś przedstawiciele rasy muszą koniecznie odpowiadać eksterierowi określonemu w normach. W dobrej hodowli przestrzegane są wszystkie reżimy, a psy są utrzymywane w czystości i mają zadbany, zadbany wygląd.

Od dnia krycia do momentu narodzin mija średnio 56-72 dni, ale wskazane jest świętowanie dnia krycia, co pozwoli łatwo określić czas trwania ciąży psa. Zbyt wczesnym i późnym porodom z reguły towarzyszy częściowa lub całkowita śmierć miotu, więc wszelkie odchylenia sugerują skorzystanie z pomocy lekarza weterynarii. Należy pamiętać, że okres ciąży jest często skracany przez niewielką liczbę miotów noszonych przez psa.

Jak pokazuje praktyka, całkowita liczba miotów u wilczarzy irlandzkich wzrasta, gdy pies osiąga trzy lata, po czym ponownie następuje spadek liczby urodzonych szczeniąt.

Kupowanie Wilczarza Irlandzkiego

Samodzielne nabycie szczeniaka wilczarza irlandzkiego, który w pełni spełnia wszystkie cechy rasy określone w standardach nie jest łatwym zadaniem. Konieczne jest wyszukanie informacji i opinii o kilku żłobkach, porównanie ich ocen, a następnie podjęcie decyzji o wyborze oferty najkorzystniejszej pod względem ceny i jakości.

Jak wybrać, czego szukać

Zaleca się rozpoczęcie procesu wyboru szczeniaka od poznania jego rodziców. Należy upewnić się, że producenci w pełni przestrzegają norm, a także wyjaśnić swoją kategorię wiekową. Ważne jest, aby zwracać uwagę na wygląd i zachowanie szczeniaka. Zdrowy zwierzak ma czyste oczy, uszy i sierść, a także potrafi pewnie stanąć na nogach. Standardowe szczenięta mają długie ciało i mocne nogi oraz ogon, który znajduje się poniżej stawu skokowego.

Eksperci zalecają preferowanie psów, które są dociekliwe, ale jednocześnie zrównoważony charakter. Potencjalny zwierzak nie powinien kulić się w kącie, okazywać dystansu, nieumotywowanej agresji lub strachu podczas randki. Najlepiej pozyskiwać szczenięta w wieku od sześciu do dwunastu tygodni, kiedy zwierzę zdąży już przejść testy na wykrywanie wad, odrobaczanie i rutynowe szczepienia. Dane z badań i zabiegów należy wpisać do paszportu weterynaryjnego.

Według profesjonalnych hodowców suki powyżej siódmego roku życia należą do kategorii psów starych i nie powinny rodzić potomstwa, ponieważ istnieje duże prawdopodobieństwo urodzenia nieżywych lub osłabionych szczeniąt.

Cena szczeniąt rasowych

Na średni koszt szczeniąt Wilczarza Irlandzkiego wpływa nie tylko polityka cenowa hodowli czy prywatnego hodowcy, ale także przynależność psa do określonej klasy:

• przedstawiciele klasa zwierząt domowych to zwierzęta czystorasowe, u których profesjonalni hodowcy odróżniają obecność pewnych odchyleń od ustalonych standardów. Takie odchylenia nie wpływają na temperament i cechy fizyczne psa, ale uniemożliwiają jego udział w późniejszej hodowli. Średni koszt takiego zwierzaka zaczyna się od 30-35 tysięcy rubli;
• przedstawiciele klasy rasy – jest to opcja przeciętnego kosztu uprawniająca do udziału w wystawach i pracach hodowlanych. Szczenięta tej klasy nie są zbyt często championami, ale potrafią pokazać całkiem przyzwoity wynik. Średni koszt zwierząt tej najczęstszej i oferowanej przez żłobki klasy z reguły waha się w granicach 30-60 tysięcy rubli.

Przedstawiciele klasy pokazowej to elita. Średni koszt takich szczeniąt zaczyna się od 60-70 tysięcy rubli i może być bardzo wysoki. Na cenę zwierząt tej klasy duży wpływ ma poziom producentów. Następnie elitarne szczenięta mają dużą szansę na zdobycie tytułu prawdziwych championów wystawowych.

Umaszczenie szczenięcia wilczarza irlandzkiego z reguły nie wpływa na jego wartość, więc jeśli hodowca dolicza cenę psa, tłumacząc to bardzo rzadkim eksterierem, to najprawdopodobniej mówimy o zysku z niedoświadczonego psa hodowca.

Zalecenia hodowcy

Profesjonalni hodowcy trzymają się linii hodowli wilczarzy irlandzkich, dodając do głównej linii krew producentów wychowanych w wiodących światowych szkółkach. Jednocześnie główny nacisk w hodowli kładzie się na rozwiązanie problemu uzyskania pięknych i potężnych psów, które mają nie tylko dobre zdrowie, ale także stabilną psychikę.

Dorosłe samce i samice nie różnią się zbytnio charakterem i temperamentem, ale samce zazwyczaj wyglądają bardziej imponująco, solidnie i imponująco. Samce rasy Wilczarz Irlandzki są dość czułe, ale w porównaniu z sukami są bardziej niezależne, aktywne i zdecydowane, co należy wziąć pod uwagę przy wyborze płci zwierzaka.

Mimo wrodzonej pomysłowości przedstawiciele rasy potrzebują obowiązkowej wczesnej socjalizacji, dlatego nie zaleca się nabywania takiego zwierzaka dla hodowców psów, którzy mają bardzo ograniczony czas wolny. U Irlandczyków całkiem możliwe jest uczestnictwo w wyścigach chartów, ale pies powinien przygotowywać się do takich zajęć od wczesnego dzieciństwa.

Recenzje właścicieli

Wilczarz irlandzki to psy, które wyróżniają się nie tylko imponującymi rozmiarami, ale także ogromnym urokiem. Takie czworonożne zwierzaki są w stanie łatwo przystosować się do niemal każdych warunków opieki i utrzymania. Niewątpliwie najlepszą opcją zakwaterowania dla przedstawicieli dużej rasy będzie posiadanie dużego i przestronnego domu, w którym pies ma możliwość swobodnego biegania po całym terytorium, ale wilczarze również czują się całkiem komfortowo w warunkach mieszkaniowych.

Ze względu na bardzo dobre zdolności umysłowe i spokojne usposobienie wilczarze irlandzkie są zaliczane do zwierząt nienarzucających się. Wystarczy zorganizować takiemu psu miejsce do odpoczynku i spania w miejscu chronionym przed przeciągami i z dala od urządzeń grzewczych, aby czworonożny pupil czuł się spokojny. Pościel dla psa musi być wykonana z trwałych i trwałych materiałów, bezpiecznych i higienicznych. Należy pamiętać, że wilczarze irlandzkie łatwo poddają się edukacji i szkoleniu wyłącznie w młodym wieku, a dorośli przedstawiciele rasy rzadko zmieniają już ukształtowane nawyki.

Wilczarz irlandzki wideo