Jak piodermia występuje u psa i jak ją leczyć?

1. Przy postaci powierzchownej wpływa na górną warstwę naskórka. Mogą wystąpić płytkie formacje erozyjne.
2. Ciężka forma wpływa na głębsze warstwy naskórka.

Jednym z głównych czynników powstawania choroby są drobne urazy na ciele zwierzęcia. Najczęściej urazy te występują na kończynach stykających się z podłożem. Małe otarcia i odpryski naruszają integralność skóry. Ponadto infekcja łączy. Rozwój choroby ułatwiają pasożyty, wysoka wilgotność i szereg innych czynników zewnętrznych. Wełna przeszkadza w naturalnym oczyszczaniu ran.

Część winy za początek choroby ponosi właściciel. Pioderma u psów często występuje z powodu niewystarczającej opieki nad zwierzętami. Właściciel nie usuwa dywaników, nie tnie i nie czesze sierści, zaniedbuje zabiegi wodne. Na tę chorobę podatne są niektóre rasy psów, które charakteryzują się głębokimi fałdami i obwisłą skórą. W fałdach gromadzą się kurz, mocz i ślina. Odpowiedzialność za wystąpienie piodermii w tym przypadku ponosi również właściciel, który nie dbał o higienę swojego pupila.

Odmiany choroby

Główne objawy to pojawienie się grudek z treścią ropną, którym może towarzyszyć swędzenie skóry. Stopniowo grudki zamieniają się w erozję. Powierzchownej postaci może towarzyszyć wilgotny wyprysk. Takie konsekwencje są typowe dla klimatów o dużej wilgotności. Przy głębokiej formie wokół obszaru objętego stanem zapalnym występują bolesne wrzody i przekrwienie.

Na dotkniętym obszarze skóry mogą pojawić się pęcherze, które po pewnym czasie same się otwierają. Najczęściej ten rodzaj piodermii jest typowy dla szczeniąt i młodych osobników do roku.

Pioderma u psów ma kilka odmian. Wygląd takiego czy innego typu wynika z rasy lub wieku zwierzęcia:

1. Pioderma międzypalcowa. Nie tylko urazy przyczyniają się do powstania choroby. Pasożyty i infekcje grzybicze mogą wywołać pojawienie się problemu. Oprócz kłucia i cięcia przedmiotów integralność skóry jest zakłócana przez oparzenia chemiczne i termiczne. Przyczyną staje się również zwiększona wrażliwość skóry, charakterystyczna dla niektórych ras psów.
2. Pioderma odcisków. Choroba występuje przy słabej odporności, uszkodzeniu tkanek zewnętrznych lub zaburzeniach tarczycy. Ten kształt jest typowy dla dużych ras. Dotknięty obszar pojawia się na skórze nad dużym stawem.
3. Powierzchowne swędzące zapalenie mieszków włosowych. Choroba jest wywoływana przez łojotok lub zwiększoną wrażliwość skóry. Zapalenie mieszków włosowych jest powszechne u psów krótkowłosych. Zwierzę odczuwa silne swędzenie prawie przez całą dobę. Dotknięte obszary skóry można znaleźć na rozległych łysych łatach. Przy wystarczająco silnej odporności zapalenie mieszków włosowych jest samoczynnie neutralizowane.
4. Liszajec (pioderma u szczeniąt). Liszajec występuje u szczeniąt. Proces zapalny zachodzący w tej postaci wpływa na głębokie warstwy skóry. Na dotkniętych obszarach pojawiają się różowe wodniste pęcherze, które następnie się otwierają. W miejscu pękającego pęcherza tworzy się żółty strup.
5. Piodermia fałdów skórnych. Choroba występuje, gdy na ciele zwierzęcia występują głębokie fałdy skórne. U kobiet ta forma piodermii pojawia się w fałdach narządów płciowych, niezależnie od rasy, do której należy osobnik.
6. Ostre dyshydrotyczne zapalenie skóry. Na zaatakowanym obszarze tworzy się rana łzawiąca, z której wydobywa się specyficzny zapach. Silne swędzenie skóry powoduje, że zwierzę drapie ranę. Pies powoduje dodatkowe uszkodzenia skóry i rozszerza dotknięty obszar.

Leczenie choroby

Właściciel nie powinien samodzielnie próbować leczyć swojego zwierzaka. Właściciel może skrzywdzić swojego psa. Jeśli to możliwe, powinieneś zasięgnąć wykwalifikowanej pomocy w klinice weterynaryjnej. Ale jeśli nie jest to możliwe, a choroba nie zdążyła jeszcze przejść w cięższy etap, dozwolone jest samodzielne pomaganie zwierzakowi.

Przed przystąpieniem do pomocy konieczne jest usunięcie włosów z dotkniętego obszaru. Następnie na oczyszczony obszar nakładany jest jod lub zieleń brylantowa. W przypadku łagodnych postaci ropnego zapalenia skóry u psów wystarczy leczenie tymi roztworami. Diamentowe zielenie i jod powodują niewielkie oparzenia, więc kontynuuj leczenie maścią streptomycyny. Trzeba walczyć nie tylko ze skutkiem, ale i przyczyną. Konieczne jest zniszczenie pasożytów, wyciągnięcie drzazgi, przecięcie wełny i tak dalej.

Aby zatrzymać proces zapalny, konieczne jest stosowanie antybiotyków dla zwierząt. Kuracja trwa co najmniej 2 tygodnie. Jeśli kurs zostanie przerwany, możliwy jest nawrót. Lekarz weterynarii powinien wybrać lek, a także ustalić dawkowanie. W najcięższych przypadkach lekarz przepisuje zastrzyki Maxidine. Lek miesza się z lidokainą, aby podawanie leku było mniej bolesne.

Profilaktyka

Niektórzy właściciele uważają piodermię za powszechne podrażnienie, które zniknie bez pomocy weterynaryjnej. Jednak samoleczenie nie zawsze się zdarza. Zaawansowane formy choroby mogą prowadzić do śmierci zwierzęcia. Pioderma znacznie łatwiej zapobiegać niż leczyć.

Odpowiednie odżywianie to zapobieganie wielu poważnym problemom zdrowotnym. Silna odporność zatrzyma chorobę na najwcześniejszych etapach. Czasami stan skóry jest spowodowany brakiem jakiejkolwiek karmy w diecie psa. Drapanie odsłoniętej skóry prowadzi do infekcji.

Właściciel musi monitorować, z jakimi zwierzętami ma kontakt jego pupil, aby uniknąć infekcji. Po każdym spacerze należy dokładnie obejrzeć ciało psa pod kątem obecności kleszczy i innych niebezpiecznych owadów. Zwierzę musi być chronione przed wychłodzeniem. Pojawiające się rany, otarcia, oparzenia itp. powinny być niezwłocznie przetworzone. Nie zapomnij o higienie (zabiegi wodne, regularne strzyżenie i czesanie).