Skurcze psa

1. Drgawki toniczne - z reguły są to skurcze tylnych nóg u psa, gdy skurcz utrzymuje mięśnie w jednej pozycji przez długi czas (pies kończyna jest albo wyprostowana, albo zgięta);
2. Napady kloniczne - skurcze krótkotrwałe, które przeplatają się z fazą relaksacji, a następnie powtarzają się ponownie;
3. Napady padaczkowe - pies jest nieprzytomny, wychodzi z ust obfite ślinienie (lub pianka). Całe ciało drga gwałtownie w konwulsjach;
4. Drgawki - nagły skurcz zwykle wszystkich mięśni (pies bez utraty przytomności drga na całym ciele).

Co więcej, jeśli drgawki dotyczą tylko niektórych mięśni (na przykład mięśni kończyn przednich), wówczas nazywane są zlokalizowanymi. A jeśli całe ciało psa zostanie schwytane przez skurcze, napady nazywane są uogólnionymi.

Napady mogą wystąpić u psów w każdym wieku rasy. Częściej jednak obserwuje się skurcze mięśni:

• U miniaturowych zwierząt domowych, zwłaszcza u samców (drgawki w małe psy a chłopcy-psy są bardziej powszechne niż wielki ze względu na predyspozycje do epilepsji u zwierząt domowych często występuje euklemia - brak wapnia, a także hipoglikemia - brak glukozy);
• Posiadać jamnik, pudle, kollia, ochrypły, labradory (te rasy są bardziej podatne na padaczkę niż inne).

Dlaczego twój pies może mieć drgawki

Należy zauważyć, że silne skurcze mięśni nigdy nie zdarzają się przypadkowo. Skurcze są objawami każdej poważnej dolegliwości. Rozważ przyczyny napadów u psa:

1. Padaczka - (dziedziczne lub nabyte w wyniku urazu głowy, dolegliwości zakaźnych, guzów itp.). W przypadku padaczki pies może doświadczyć nie tylko prawdziwego napadu z utratą przytomności, ale także mimowolnego niemożność utrzymania moczu lub kał, piana (ślina) z ciasno zamkniętych ust, oczy mogą pędzić do jednego punktu (zaglądać donikąd);
2. Zatrucie - (na przykład arszenik, trutka na szczury, środki chemiczne do zwalczania szkodników itp.). Jeśli zwierzę połknęło coś niejadalnego i toksycznego, to oprócz drgawek mogą wystąpić takie objawy: trudności w oddychaniu, wymioty i biegunka, bladość błon śluzowych, krwawienie, osłabienie;
3. Powikłanie cukrzycy (hipoglikemia) - w ostry niedobór glukozy u psa mogą wystąpić ciężkie drgawki z utratą przytomności, paraliżem kończyn, a nawet śpiączką. W łagodniejszych przypadkach zwierzę ma drgawki bez utraty przytomności, piany z pyska, letarg, dreszcze;
4. Choroba zakaźna (wirusy, bakterie, grzyby) – wszystkie dolegliwości, w których mogą wystąpić drgawki są trudne do wymienienia. Zwykle przy erlichiozie występują skurcze mięśni (po ukąszeniu kleszcza), zakaźne zapalenie jelit, zakażenie koronawirusem, leptospiroza i wiele innych dolegliwości. Często dolegliwości zakaźne powodują nie tylko drgawki, ale także wzrost temperatura ciała, wydzielina z nosa i oczu, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, osłabienie, odmowa jedzenia (a czasem wody);
5. Procesy zapalne w narządach wewnętrznych o charakterze niezakaźnym - jeśli pies jest ciasny, to przyczyną tego stanu może być np. zapalenie nerek, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zapalenie wątroby i inne dolegliwości, których objawy różnią się w zależności od dotkniętego narządu;
6. Choroba metaboliczna - u zwierząt z problemami metabolicznymi występują zarówno mimowolne drgawki, jak i nadwaga, pragnienie, zaburzenia trawienia, kołatanie serca, problemy skórne, zmęczenie;
7. Choroby serca - u psów rdzeniowych mogą wystąpić nie tylko drgawki, ale także częsty bolesny kaszel, duszność nawet po lekkim biegu, sinica języka i błon śluzowych;
8. Procesy onkologiczne mózgu - z chorobą nowotworową zwierzęta mogą mieć silne skurcze mięśni, chwiejny chód, niekonwencjonalne zachowanie (pies nie rozpoznaje właściciela, staje się zbyt agresywny lub czuły itp.).P.), brak apetytu, wymioty, utrata wagi.

Jak się zachować, jeśli Twój pies ma drgawki

Tak więc, jak się dowiedzieliśmy, skurcze mięśni nie zaczynają się od zera (nie liczy się lekkie drganie kończyn podczas snu). W sposób polubowny zwierzę należy pokazać lekarzowi weterynarii po pierwszym ataku. Ale co zrobić bezpośrednio w momencie, gdy ciało zwierzaka jest skręcone w konwulsjach?? Właściciel jest zobowiązany do tego:

1. Pozbądź się paniki, uważnie obserwuj, które grupy mięśniowe zwierzęcia są skurczone (całe ciało, przednie czy tylne kończyny), czy pies stracił przytomność. Ta informacja pomoże lekarzowi w przyszłości określić, na co choruje pies;
2. Jeśli zwierzę leży na wzniesieniu (np. na sofie) należy jak najszybciej położyć je na podłodze, najlepiej na poduszce, aby uniknąć urazów głowy i zakrztuszenia się śliną;
3. Łatwiej będzie psu oddychać prawą stroną;
4. Unikaj wkładania palców lub łyżki do pyska psa podczas ataku. Zwierzęta, nawet podczas napadu padaczkowego, nie są w stanie połknąć własnego języka;
5. Przy konwulsjach psa nie trzeba głośno krzyczeć (wskazane jest wyłączenie radia i telewizji). Uważa się, że hałas tylko pogarsza stan zwierzęcia dotkniętego skurczem ciała;
6. Pierwsza pomoc w przypadku napadów - stosowanie kropli „Valocordin”, które pomogą psu jak najszybciej wyzdrowieć (lek kapie na język zwierzęcia);
7. Skurcze mięśni można powstrzymać zastrzykami siarczanu magnezu (ale tylko po konsultacji z lekarzem weterynarii)!);
8. Pies, który opamiętał się, nie powinien być natychmiast karmiony, ale zwierzęciu należy podać wodę do picia;
9. Leczenie napadów padaczkowych u psa za pomocą poważnych leków (fenobarbital, diazepam itp.) można rozpocząć dopiero po wizycie w klinice weterynaryjnej. Samoleczenie nie tylko nie wyleczy zwierzaka, ale przyniesie mu dodatkowe udręki.

Doświadczony weterynarz powie Ci, jak powstrzymać skurcze, wykonując wszystkie niezbędne testy od zwierzęcia. Niestety tylko po wezwaniu weterynarza możesz pomóc swojemu psu. Musisz jak najszybciej skontaktować się ze specjalistą, jeśli:

• Czas trwania ataku wynosi ponad 10 minut (zwykle skurcz mięśni ustępuje po 1-5 minutach).);
• Jeśli pies jest nieprzytomny;
• Jeśli stan psa jeszcze przed napadami wywoływał strach (biegunka, wymioty), odmowa jedzenia, ciężki oddech itp.);
• Kiedy drgawki raz po raz obejmują zwierzę (częściej 2 razy dziennie);
• Jeśli pies ma poważne choroby przewlekłe, jest w wieku szczenięcym lub w podeszłym wieku.