Padaczka u psów

Padaczka u psów domowych jest dość powszechną chorobą, która wymaga szybkiej i prawidłowej diagnozy, a także przygotowania kompetentnego, wysoce skutecznego schematu leczenia. Przewlekła patologia neurologiczna zwana padaczką to predyspozycja organizmu zwierzęcia do nagłego wystąpienia napadów padaczkowych.

Co to jest padaczka

Manifestacja u psa pojedynczych i charakterystycznych napadów padaczkowych jest spowodowana obecnością specyficznych reakcji żywego organizmu na zachodzące w nim procesy. Zgodnie z nowoczesnymi koncepcjami weterynaryjnymi padaczkę można przypisać niejednorodnym grupom patologii, których objawy kliniczne charakteryzują się nawracającymi napadami. Podstawą patogenezy padaczki są napadowe wyładowania powstające w komórkach neuronalnych mózgu.

To interesujące! W przypadku choroby neurologicznej typowe są nawracające stany napadowe różnego pochodzenia, w tym zaburzenia nastroju i świadomości, a także rozwój otępienia padaczkowego i psychozy, którym towarzyszy lęk, melancholia i agresywność.

W przypadku udowodnionego związku między występowaniem napadów padaczkowych a patologią pochodzenia somatycznego ustala się diagnozę padaczki objawowej. Jak pokazuje praktyka weterynaryjna, niektóre przypadki drgawek mogą być powikłane przebiegiem choroby pochodzenia somatycznego lub neurologicznego, a także urazami mózgu.

Przyczyną padaczki pierwotnej u psów są najczęściej wady wrodzone w procesie funkcjonowania mózgu, a dziedziczna predyspozycja do choroby powoduje, że patologia jest dość powszechna u niektórych ras, m.in. owczarków i collie, seterów i retrieverów, bernardynów i psów gończych , jamniki i pudle, bokserki, a także sznaucery i teriery. Suki chorują na epilepsję częściej niż samce, a ryzyko rozwoju patologii jest wyższe u psów wykastrowanych lub wykastrowanych.

Czynniki wywołujące rozwój padaczki wtórnej można przedstawić za pomocą:

• infekcje: zapalenie mózgu, tężec i dżuma;
• toksyczne działanie ołowiu, arsenu i strychniny;
• uraz czaszkowo-mózgowy;
• wstrząs elektryczny;
• ukąszenia jadowitych węży;
• narażenie na jad owadów;
• brak niektórych pierwiastków śladowych lub witamin;
• niskie stężenie glukozy;
• zaburzenia hormonalne;
• robaczyca.

Uszkodzenie komórek mózgu może być spowodowane nawet krótkotrwałymi niedoborami żywieniowymi lub drobnymi urazami podczas rozwoju płodu.

Padaczka wrodzona objawia się z reguły z reguły w wieku sześciu miesięcy, a ataki nabytej patologii występują pod negatywnym wpływem czynników zewnętrznych, niezależnie od cech wieku zwierzęcia. Neurologiczną podstawę patologii można rozpatrywać z punktu widzenia zaburzeń procesów hamowania i wzbudzania w tkankach mózgu.

To interesujące! Pojawienie się napadu padaczkowego jest najczęściej wywoływane przez działania niepożądane, reprezentowane przez stres, zmęczenie lub przepracowanie, bardzo silne czynniki emocjonalne i zaburzenia hormonalne.

Podrażnienie nerwowe może powodować nadmierne ślinienie, wzmożoną perystaltykę jelit i motorykę żołądka, nieprawidłowe funkcjonowanie innych narządów lub układów. W momencie intensywnego wyładowania komórki nerwowe marnują znaczne zapasy pożywienia i neuroprzekaźników, co szybko prowokuje ich stłumienie i osłabienie normalnej aktywności mózgu.

Objawy padaczki u psa

Za najpoważniejszą manifestację patologii uważa się rozwój napadu padaczkowego, który jest reprezentowany przez prekursory, stany napadowe i ponapadowe. W pierwszym przypadku stan zwierzęcia charakteryzuje się nerwowym zachowaniem i żałobnym skomleniem, niepokojem i dość obfitym ślinieniem.

W kolejnym etapie odnotowuje się utratę przytomności, a także odrzucenie do tyłu głowy, któremu towarzyszy napięcie mięśni, maksymalne rozszerzenie źrenic oraz głośny, szybki oddech. U szczytu takiego ataku dochodzi do uwolnienia spienionej śliny i gryzienia języka, mimowolnego oddawania moczu lub wypróżnień. Na etapie pooperacyjnym zachodzą procesy zdrowienia, ale zwierzę może zachować poczucie dezorientacji i lekkiego ślinienia.

To interesujące! Napady częściowe nie występują u psów bardzo często i można je zdefiniować jako dziwne i nietypowe zachowanie, które jest nietypowe dla zwierzęcia.

W praktyce weterynaryjnej wyróżnia się również formy, którym towarzyszą napady małe, częściowe lub częściowe. W przypadku niewielkiego napadu lub nieobecności charakterystyczna jest krótkotrwała utrata przytomności przy zachowaniu stabilnej równowagi.

Napady częściowe charakteryzują się pojawieniem się napadów wyłącznie na pewnej części tkanki mięśniowej. W tym przypadku obserwuje się drganie kończyn lub szczęk, niezmotywowane skręty głowy lub całego ciała. Pojawienie się napadów częściowych z reguły towarzyszy padaczce wtórnej i może szybko przekształcić się w konwulsje typ uogólniony.

Pierwsza pomoc w epilepsji

Jeśli podejrzewasz rozwój napadu padaczkowego, Twój zwierzak będzie musiał zapewnić sobie całkowity odpoczynek, usuwając wszystkie czynniki drażniące i wywołujące stres. Według weterynarzy wskazane jest umieszczenie chorego zwierzęcia w półciemnym i cichym pomieszczeniu. Aby zminimalizować ryzyko poważnych obrażeń psa podczas ruchów konwulsyjnych, wskazane jest umieszczenie pod nim miękkiej pościeli lub małego materacyka. Dobry wynik jako pierwsza pomoc daje aktywna wentylacja z dopływem świeżego powietrza do pomieszczenia, a także staranne zwilżenie skóry zwierzęcia wodą o temperaturze pokojowej.

Historia stanu padaczkowego będzie wymagała zwiększonej uwagi właściciela zwierzęcia. Z reguły napad ustępuje po około pół godzinie, ale jeśli drgawki trwają dłużej, to pies musi otrzymać wykwalifikowaną opiekę weterynaryjną w specjalistycznej przychodni.

Czas trwania ataku i wskaźniki jego nasilenia zależą bezpośrednio od tego, jak kompetentnie zostanie udzielona pierwsza pomoc i zastosowane zostaną wszystkie leki przepisane przez lekarza weterynarii, stosowane w celu najskuteczniejszego złagodzenia stanu konwulsyjnego. Najlepiej jest przetransportować rozbiegane i niespokojne zwierzę do kliniki podczas ataku na dużym kocu.

To interesujące! Gdy diagnoza zostanie potwierdzona, właściciel psa z padaczką w wywiadzie może być zmuszony do opanowania samodzielnego podawania domięśniowych leków przeciwdrgawkowych i innych środków odpowiednich do ciężkości choroby.

Diagnostyka i leczenie

Identyfikacja padaczki u zwierzaka obejmuje oględziny psa, a także wyznaczenie przedstawionych środków diagnostycznych:

• badania krwi i moczu w celu określenia ilości resztkowego azotu i glukozy;
• pomiary stężenia ołowiu i wapnia w płynach biologicznych;
• analiza kału pod kątem braku robaczycy;
• analiza płynu mózgowo-rdzeniowego w celu określenia wskaźników ciśnienia, składu komórkowego i stężenia białka;
• badania ultrasonograficzne;
• Badania rentgenowskie;
• elektroencefalogram w celu eksperckiej oceny stanu emocjonalnego.

Szczególną uwagę przywiązuje się do badania rodowodu psa, a także identyfikacji dziedzicznej predyspozycji do padaczki. Diagnostyka pozwala odróżnić wrodzoną postać choroby od patologii typu nabytego lub wtórnego, a także pomaga zidentyfikować czynniki prowokujące. Brak współistniejących patologii i powikłanych chorób somatycznych pozwala w większości przypadków być przekonanym o genetycznej kondycji choroby. Padaczkę w procesie pomiarów diagnostycznych należy odróżnić od patologii aparatu przedsionkowego, a także chorób móżdżku lub problemów z nerwem słuchowym.

Niestety nie obserwuje się całkowitego wyzdrowienia psa, nawet na tle prawidłowo i terminowo przepisanych leków, ale jest to gwarancja znacznej poprawy jakości życia zwierzaka. Powszechnie przepisywane środki objawowe obejmują środki uspokajające i środki uspokajające, takie jak fenytoina, diazepam, fenobarbital i prymidon.

To interesujące! Terapia przeciwdrgawkowa w przypadku stanu padaczkowego u zwierząt jest stosowana wyłącznie zgodnie z zaleceniami lekarza weterynarii, przy ścisłym przestrzeganiu dawkowania i monitorowaniu stanu ogólnego.

Bromki są kontrowersyjne z punktu widzenia celowości przepisywania drgawek, których stosowanie może powodować pojawienie się dość złożonych chorób skóry. Jednak bromek sodu jest często przepisywany psom z historią zaburzeń czynności nerek. Doustnie podawany „tazepam”, który dobrze niweluje objawy nerwic, a także „heksamidyna”.

Zapobieganie epilepsji

Napady padaczkowe manifestują się pod wpływem wielu czynników prowokujących, które należy całkowicie wykluczyć z życia zwierzęcia. Chroń swojego psa przed ekscytującymi wydarzeniami, w tym uczestnictwem w pokazach i zawodach, i pamiętaj, aby zminimalizować ilość intensywnych ćwiczeń. Spacery powinny być wystarczająco długie, ale prowadzone tylko w znajomym i spokojnym otoczeniu.

Terapia padaczki polega na planowaniu i przestrzeganiu reżimu trzymania zwierzęcia, a także monitorowaniu ogólnego stanu jego zdrowia. Obecność nawet jednego stanu padaczkowego w historii psa oznacza zapewnienie regularnych konsultacji weterynaryjnych i przestrzeganie wszystkich zaleceń.

Ważnym etapem leczenia padaczki jest normalizacja diety z uwzględnieniem następujących zaleceń:

• wskazane jest urozmaicenie żywienia zwierząt roślinami strączkowymi, kruchą kaszą jaglaną, sardynkami, gotowaną marchewką i białą kapustą;
• karmę należy podawać psu ściśle według ustalonego reżimu, w ciepłej formie;
• podana porcja karmy musi odpowiadać wiekowi i cechom rasy zwierzęcia;
• codzienna dieta powinna mieć wystarczającą ilość magnezu, manganu i witaminy „B6”;
• należy zmniejszyć ilość mięsa i innych produktów białkowych, a także słonych pokarmów w diecie chorego psa;
• suplementy witaminowo-mineralne do diety są przepisywane wyłącznie przez lekarza weterynarii i dobierane są ściśle indywidualnie, zgodnie ze stanem zdrowia zwierzęcia;
• najlepszą opcją byłoby przeniesienie zwierzęcia do gotowego wysokiej jakości pasza, zawierające szybko rozkładające się składniki białkowe.

Konieczne jest wykluczenie czynników traumatycznych pod względem stanu emocjonalnego, a także wykluczenie z krycia psów cierpiących na tę patologię.

To interesujące! Akupunktura wykonywana w dziesięciu głównych punktach wrażliwych ma wysoką skuteczność profilaktyczną, a prowadzenie takich sesji przez miesiąc jest dobrym dodatkiem do tradycyjnych leków.

Zagrożenie dla ludzi

Padaczka jest chorobą bezkontaktową, a dość powszechna opinia, że ​​po każdym napadu umierające komórki mózgowe czynią psa niebezpiecznym dla człowieka i niewystarczającym, jest bezpodstawna. Napady padaczkowe u psa są nie mniej niebezpieczne niż podobna patologia rozwijająca się u ludzi.

Wraz z innymi przewlekłymi dolegliwościami padaczka będzie wymagała dla psa skutecznych leków, ponieważ brak odpowiedniej terapii może spowodować poważne konsekwencje.

Filmy o epilepsji u psów