Objawy i leczenie choroby perthesa u psów

Choroba najczęściej dotyka teriery, pomorzanki, pudle miniaturowe i pinczery, a także inne rasy „kieszonkowe”. Choroba rozwija się niezależnie od płci zwierzęcia, po osiągnięciu wieku 5-8 miesięcy. Postęp patologii zaczyna się od pogorszenia ukrwienia tkanek kostnych i ich śmierci. Proces ten przebiega tak szybko, że na początkowych etapach bardzo trudno jest zauważyć problem. Pierwsze oznaki obserwuje się już przy pogorszeniu funkcjonalności i utracie integralności stawu biodrowego u psów. W tym przypadku rokowanie dla zwierzęcia jest niekorzystne, ponieważ procesy patologiczne w tkankach kostnych są nieodwracalne. Według statystyk problem ten jest dość powszechny – występuje u 20 psów na 1000.

Choroba może dotyczyć tylko stawów biodrowych jednej lub dwóch kończyn.

Ponieważ przyjmuje się, że patologia jest przenoszona genetycznie, ważne jest, aby nie dopuścić do rozmnażania się osób z zaburzeniami ortopedycznymi. Zaleca się kastrację i kastrację zwierząt wykazujących objawy tej choroby. Nieleczony pies rozwija paraliż tylnych kończyn.

Etapy choroby

Choroba Legga-Perthesa występuje u psów w kilku etapach. Na każdym etapie w stawie biodrowym zachodzą nieodwracalne zmiany, które zmniejszają szanse psa na dalszą rekonwalescencję.

Etapy rozwoju choroby:

1. Utajone - początkowe zmiany pojawiają się w tkankach kostnych uda, ogniska martwicy szpiku kostnego i substancji gąbczastej. Na tym etapie proces patologiczny nie wpływa na tkankę chrzęstną, a pies nie wykazuje zwiększonego niepokoju. Na zdjęciu rentgenowskim widać nietypowe białe plamki w głowie kości.
2. Złamanie impresyjne - pod wpływem procesu patologicznego głowa kości udowej traci zdolność do wytrzymywania obciążenia, w wyniku czego dochodzi do złamania podchrzęstnego. Wysokość głowy jest znacznie zmniejszona, a prześwit w stawach poszerza się. Na tym etapie pies odczuwa silny ból, pojawia się kulawizna. Wizualnie można zaobserwować skrócenie jednej kończyny.
3. Resorpcja - następuje stopniowa dywergencja obszarów martwiczych z udziałem zdrowych tkanek. Kontur głowy staje się nieciągły, a jej kształt staje się płaski. Na tym etapie choroby zwierzę odczuwa silny ostry ból przy przenoszeniu obciążenia do chorego stawu biodrowego, dlatego stale utrzymuje kończynę w stanie uniesionym.
4. Odzyskiwanie jest etapem zastępowania obszarów dotkniętych martwicą żywą tkanką, ale jednocześnie nie przywraca się formy i funkcjonalności głowy stawu. Bóle są nieznacznie zmniejszone, ale nie ma poprawy w funkcjonowaniu stawów.
5. Końcowe – znikają obszary martwicze, ból ustępuje, a struktura tkanki kostnej zostaje przywrócona. W tym przypadku mięśnie nóg ulegają atrofii, a głowa stawu jest całkowicie zmodyfikowana. Z tego powodu zwierzę nie może oprzeć się na chorej kończynie.

Choroba Legga-Calveta-Perthesa jest nieodwracalnym procesem powodującym utratę funkcjonalności narządu ruchu. W większości przypadków, w celu poprawy kondycji zwierzęcia cierpiącego na ten problem, wykonuje się operację na dotkniętym chorobą stawie biodrowym.

Objawy choroby

Głównymi wskaźnikami obecności choroby Perthesa są zmniejszenie aktywności fizycznej i pogorszenie nastroju psa. Z reguły pierwsze oznaki patologii pojawiają się u szczenięcia w wieku 4-6 miesięcy. Podczas spacerów może na chwilę zacisnąć łapę, odmówić biegu. W stawach biodrowych zwierzęcia pojawiają się łagodne bóle, które z czasem nasilają się i przedłużają.

Przy obustronnym uszkodzeniu stawów głównym objawem choroby Perthesa jest kulawizna obu łap. Podczas chodzenia zwierzę stara się przenieść obciążenie z chorych kończyn na zdrowe, przez co chód zmienia się wizualnie.

Główne objawy choroby:

• zanik mięśni, zauważalny przy wizualnym porównywaniu dwóch kończyn;
• ostre zaciśnięcie łap podczas aktywnych gier;
• kulawizna w jednej lub dwóch kończynach;
• pogorszenie nastroju i aktywności fizycznej, zwiększone zmęczenie;
• zwierzę przestaje opierać się na jednej z kończyn, stale utrzymuje ją w podwyższonej pozycji;
• agresywna reakcja na zwiększoną uwagę właścicieli i próby zbadania łapy;
• w zaawansowanych stadiach choroby w stawie słychać charakterystyczne chrupanie.

Właściciele, którzy stwierdzili podobne objawy u swoich zwierząt, powinni pilnie zwrócić się o pomoc do weterynarza. W przypadku tej choroby u psów leczenie jest długie, złożone i nie gwarantuje pozytywnego wyniku.

Diagnoza

Trudność w rozpoznaniu choroby Perthesa polega na tym, że objawy tej patologii przypominają objawy innych chorób układu mięśniowo-szkieletowego: zapalenie stawów, dysplazja, artroza, zapalenie kaletki, zwichnięcie czy uraz stawu biodrowego.

Metody diagnozowania patologii:

• badanie rentgenowskie;
• staranne oględziny.

Na zdjęciu rentgenowskim zmiany w stawach są bardzo widoczne, zwłaszcza jeśli dotyczy tylko jednej kończyny. W takim przypadku lekarz weterynarii ma możliwość porównania obu stawów, co pozwoli na prawidłową diagnozę chorego psa. W późniejszych stadiach choroby na zdjęciu wyraźniej zaznaczają się nieodwracalne zmiany w tkankach kostnych.

Z reguły właściciele, którzy uważnie monitorują swojego psa, wykrywają chorobę w początkowych stadiach. Właściwe leczenie i terapia wspomagająca utrzyma jakość życia Twojego zwierzaka na długie lata.

Leczenie choroby i rokowanie

W początkowych stadiach choroby odpowiednie jest leczenie objawowe, które ma na celu złagodzenie stanu psa i złagodzenie zespołu bólowego. W tym celu przepisywane są leki przeciwbólowe, kortykosteroidy i leki przeciwzapalne. Warto zauważyć, że jednoczesne stosowanie niektórych leków może prowadzić do rozwoju powikłań, dlatego terapia powinna być prowadzona wyłącznie pod nadzorem lekarza weterynarii.

Najskuteczniejszym sposobem leczenia tej choroby jest operacja. Wykonywany jest wyłącznie przez wykwalifikowanych specjalistów, posiadających odpowiednią wiedzę i umiejętności.

Podczas operacji usuwany jest pewien obszar tkanki udowej i chrzęstnej. Jeśli w przychodni weterynaryjnej jest niezbędny sprzęt, chory staw zostaje zastąpiony sztucznym, ale takie leczenie wymaga dużych nakładów finansowych.

Po zabiegu zwierzę będzie musiało przejść długi okres rekonwalescencji. Obejmuje działania mające na celu poprawę funkcjonalności stawu: masaże, ćwiczenia specjalne, użycie ciężarków i tak dalej. Aby wprawić w ruch operowaną nogę pupila, właściciele będą musieli przeprowadzić długą i ciężką rehabilitację. W przeciwnym razie istnieje możliwość, że pies nigdy nie stanie na kończynie.

Jeśli chore zwierzę zostanie pomyślnie zoperowane, rokowanie jest korzystne. Powrót do zdrowia zwierzaka w dużej mierze zależy od stopnia uszkodzenia stawów, skuteczności i terminowości leczenia, a także właściwych działań rehabilitacyjnych.