Przyczyny ropnia u psa i metody leczenia

Istnieją dwa możliwe scenariusze rozwoju sytuacji. Jeśli komórki zapalne (białe krwinki) mogą zwalczyć inwazyjne bakterie, organizm stopniowo odprowadzi ropę, a ropień się zagoi.

Z drugiej strony, jeśli komórki zapalne nie są w stanie samodzielnie zabić infekcji, nagromadzi się ropa, zwiększając nacisk na skórę i ostatecznie powodując pęknięcie ropnia. W większości przypadków pęknięta ropa wycieka, co ułatwia usunięcie infekcji. Jednak ropień może pęknąć do środka, następnie jego zawartość przedostanie się do jamy ciała (np. brzucha) i w tym przypadku wymagana jest natychmiastowa pomoc lekarska.

Czasami ropień sączy się i wydobywa się ropa, ale nie goi się (przetoka). Najczęstszym powodem jest obecność w zagłębieniu ciała obcego (wióry drewna, nasiona traw). Aby rana się zagoiła, należy ją usunąć.

Ropień można wykryć u psów, obserwując następujące objawy:

• zaczerwienienie i obrzęk w dotkniętym obszarze;
• ropna wydzielina, ropień;
• wypadanie włosów występuje wokół dotkniętego obszaru;
• pies może być ospały;
• podawane są sygnały bolesności (na przykład ślinienie, ciągła próba polizania dotkniętego obszaru, utrata apetytu);
• krwawienie lub sączenie limfy wokół rany;
• czarna lub śmierdząca skóra (jeśli nie jest leczona);
• gorąca skóra przy ranie.

Większość drobnych ropni można bezpiecznie leczyć w domu. Jednak opieka weterynaryjna jest potrzebna, jeśli:

• pies odczuwa silny ból;
• ropień nie goi się w ciągu kilku dni lub tygodnia;
• ropień jest blisko oka, odbytu lub narządów płciowych, wewnątrz ucha.

W zależności od lokalizacji infekcji mogą pojawić się inne specyficzne objawy. Na przykład pies z raną i infekcją w pobliżu odbytu może czołgać się po jego dnie. Pies z ropniem płucnym może kaszleć lub krztusić się.

Powoduje

Większość ropni występuje u psów z powodu rany kłutej (takiej jak ugryzienie psa lub zadrapanie pazurami kota). Może to być spowodowane dzikimi roślinami, gałązkami, które zostawiają ranę na psiej łapie. Zwykle dzieje się to na samej podkładce, między palcami. Pies boli, gdy nadepnie na dotknięty obszar, zaczyna kuleć, jeśli fałd międzypalcowy ulegnie zapaleniu.

Ropień ma wiele potencjalnych przyczyn, ale zwykle powstaje, gdy rana psa zostaje zainfekowana bakteriami. Pasteurella multocida to bakteria, która najczęściej powoduje infekcje skóry u psów. Staphylococcus intermedius to kolejna bakteria wywołująca ropnie, którą można leczyć maścią. W obecności tych bakterii i zaniedbanych ran powstaje ropień.

Przyczyny, które również powodują skażenie bakteryjne, to owrzodzenia w jamie ustnej spowodowane ostrymi przedmiotami, wrastające włosy. Niektóre rasy mają skłonność do rozwoju ropni. Należą do nich chiński Shar Pei, buldog angielski i labrador retriever, co jest niezwykłe, wszystkie mają krótkie, szorstkie włosy.

Psy uliczne są również podatne na podobne patologie. U tych osób częściej występują uszkodzenia skóry, ust i płuc, mają gorsze warunki życia, częściej mają kontakt z ostrymi, brudnymi przedmiotami. Organy mogą również ulec uszkodzeniu w przypadku połknięcia lub wdychania ziół z ostrymi nasionami.

Psy, które nie zostały wykastrowane lub wykastrowane, również mają tendencję do rozwoju ropni, ponieważ są bardziej podatne na walkę z innymi zwierzętami i ugryzienia. Starsi mężczyźni, którzy nie zostali wykastrowani, są bardziej narażeni na chorobę prostaty, która może obejmować ropień, a starsze kobiety są narażone na ryzyko infekcji piersi.

Choroba może dotknąć również małego szczeniaka, który podczas ząbkowania wciąga do ust różne przedmioty. Ponadto jego łapy są bardziej miękkie, co wskazuje na większe prawdopodobieństwo uszkodzenia, a następnie przy mechanicznym uszkodzeniu tkanek między palcami szybko rozpoczyna się proces zapalny.

Inne przyczyny ropni to dotknięte worki odbytu, infekcje krwi, które prowadzą do ropni wątroby, zapalenia zatok lub infekcji jamy ustnej. Mogą również powodować ropień mózgu. Prawie każda rana, nawet niewielka, może ulec zakażeniu, prowadząc do zapalenia.

Terapia

Chociaż choroba wygląda zniechęcająco (zwłaszcza gdy w jamach pojawia się ropa), w większości przypadków leczy się ją w domu za pomocą naturalnych i leczniczych środków, takich jak zioła i leki homeopatyczne. W domu można stosować ciepłe okłady z naparem ziołowym (np. glistnik, babka lancetowata). Wystarczy kilkakrotnie zwilżyć złożony bandaż w naparze i przytrzymać go w bolącym miejscu przez 10 minut. Procedurę można powtarzać kilka razy dziennie.

Ranę można umyć roztworem nagietka i dziurawca. Zagotuj szklankę wody do sterylizacji, ostudź. Dodaj 10 kropli każdej nalewki z ziół plus 1/4 łyżeczki soli kuchennej. Użyj strzykawki, aby delikatnie przemyć ranę. Powtarzaj 3-4 razy dziennie, aż zobaczysz, że rana się goi.

Upewnij się, że Twój zwierzak nie liże ani nie gryzie rany podczas leczenia. W razie potrzeby użyj specjalnej obroży, która chroni pysk zwierzęcia przed obolałym miejscem.

Wzmocnij układ odpornościowy swojego psa. Jak w przypadku każdej infekcji, jest to bardzo ważne. Echinacea to skuteczne zioło immunomodulujące. Możesz zrobić nalewkę i podawać dorosłemu psu pięć kropli 2-3 razy dziennie. Można również podawać witaminę C (około 5-10 mg 2-3 razy dziennie).

Większość ropni zewnętrznych może być leczona przez weterynarza antybiotykami. Są potrzebne, aby pomóc organizmowi zwalczać infekcje i zapobiegać dalszemu niszczeniu tkanek jamy.

Można również przepisać leki przeciwzapalne w celu zmniejszenia obrzęku. W ciężkich przypadkach konieczna jest operacja, czasami konieczne jest znieczulenie. Dotknięty obszar po wycięciu należy monitorować w celu zapewnienia szybkiego powrotu do zdrowia, ewentualnie leczenia szpitalnego. Lekarz weterynarii może założyć opatrunek pooperacyjny, aby zapobiec wylizaniu rany.

Aby zapewnić bezpieczne życie, pies musi być stale sprawdzany przez właściciela. Zaraz po spacerze należy zbadać nogi, zwrócić szczególną uwagę na nogi, bo tam może czaić się zagrożenie życia psa.

Najczęściej ropień znajduje się, jeśli organizm ma już jakąkolwiek patologię. Sugeruje to, że nie można odmówić szczepienia psu.

Zwierzę musi być dobrze nakarmione i wykąpane, zaopatrzone w pokarm bogaty w witaminy i chodzić w dobrze znanym i bezpiecznym miejscu, wtedy nie wpadnie w strefę ryzyka.