Rodzaje chorób skóry u kotów i metody ich leczenia

• infekcje pasożytnicze;
• reakcje alergiczne;
• infekcje bakteryjne;
• choroby skóry o innej etiologii.

Lista powszechnych chorób jest dość długa.

Infekcje pasożytnicze

Choroby wywołane inwazją pasożytów mogą wyglądać następująco:

• inwazja pcheł;
• grzyb (grzybica);
• przenoszone przez kleszcze (świerzb, nużyca, otodektoza, heiletioza, świerzb, notoedroza).

Plaga pcheł

Inwazja pcheł jest częstą chorobą skóry. Jeśli pasożyty nie zostaną usunięte, może to być powikłane pchlim zapaleniem skóry, które ma charakter alergiczny. Głównym objawem choroby jest silne swędzenie całego ciała. Pasożyty i ich odchody można zobaczyć gołym okiem po rozchyleniu sierści kota. Choroba występuje, gdy zdrowe zwierzęta mają kontakt z chorymi zwierzętami, a także po prostu przebywają w pomieszczeniu, w którym znajdują się pchły. Właściciel może przynieść jaja larw do domu na butach, gdy wróci z ulicy.

Żywiąc się krwią ofiary, pasożyty gryzą skórę, wypuszczając ślinę do rany, rozrzedzając krew. To właśnie powoduje silne swędzenie skóry. Zwierzę stale drapie miejsce ukąszenia, uszkadzając skórę, wprowadzając infekcję i wywołując proces zapalny.

Inwazja pcheł jest jednym z niewielu schorzeń skóry, które można leczyć samodzielnie bez wizyty u lekarza.

Warto wiedzieć, że pchły nie żyją na skórze zwierzęcia, a jedynie żerują. Cały główny proces życia i reprodukcji odbywa się w nich w zacisznych miejscach mieszkania - we włóknach dywanu, pod łóżkiem lub w szczelinach listew przypodłogowych. Przy wdrażaniu środków terapeutycznych należy to wziąć pod uwagę. Dlatego leczenie powinno obejmować następujące działania:

• przetwarzanie zwierzęcia;
• przetwarzanie pokoju.

Leczenie odbywa się za pomocą leków (środków owadobójczych) w kilku etapach. Konieczne jest całkowite zniszczenie zarówno dorosłych, jak i ich jaj. Takie zabiegi należy powtarzać w kilkumiesięcznych odstępach.

Infekcje grzybowe

Spośród chorób o etiologii grzybiczej najczęstszą jest grzybica.

Grzybica to choroba grzybicza przenoszona na ludzi. Zakażenie kota następuje poprzez kontakt z chorym zwierzęciem. Zarodniki grzybów można wnosić do domu na butach lub ubraniach. Microsporia wyróżnia się bardzo dużą szybkością rozprzestrzeniania się, stopniowo angażując w ten proces wszystkie nowe części ciała zwierzęcia. Jego główne objawy to:

• obszary wypadniętej wełny o zaokrąglonym kształcie zlokalizowane są na głowie, łapach i grzbiecie kota;
• dotknięta skóra jest podrażniona, ma nierówną łuszczącą się powierzchnię.

Aby leczenie było skuteczne, ważne jest, aby rozpocząć je na wczesnym etapie. Mała zmiana jest znacznie łatwiejsza do całkowitego wygojenia. Miejsce lokalizacji jest dezynfekowane środkami antyseptycznymi, po czym nakładana jest maść przeciwgrzybicza. Zabieg jest dość długi. W cięższych przypadkach dodatkowo przeprowadza się antybiotykoterapię.

Infekcje odkleszczowe

Należy zidentyfikować infekcje przenoszone przez kleszcze, które dotykają kotów. Rzeczywiście, każdy z nich ma swój własny schemat leczenia.

Świerzb

Świerzb – odkleszczowa infekcja skóry zwierząt. Jego winowajcami są mikroskopijne roztocza świerzbu. Są obecne w każdej chwili na skórze zwierząt, ale aktywują się dopiero wtedy, gdy z różnych przyczyn spada opór organizmu. Świerzb jest zaraźliwy dla innych zwierząt i ludzi.

Demodekoza

Demodekoza – niebezpieczna zmiana odkleszczowa. Ryzyko infekcji występuje w ciepłym sezonie - okresie aktywacji tych owadów. Jej objawy są dość bolesne, ponieważ choroba obejmuje duże obszary skóry. Pasożytujące pod skórą ofiary roztocza demodektyczne powodują wypadanie włosów, zaczerwienienie dotkniętych obszarów, krostkowe zapalenie skóry. Główną terapią jest przepisywanie leków przeciwpasożytniczych.

Otodektoza

Otodektoza jest często spowodowana złą opieką nad zwierzętami. Brud i nagromadzenie siarki w przewodach usznych staje się pożywką dla rozmnażania się i życia roztocza ucha. Zachowanie kota po infekcji jest bardzo charakterystyczne. Ciągle kręci głową i cierpi na swędzenie uszu. Obraz kliniczny uzupełniają nieprzyjemnie pachnące ciemne skórki w uszach. Jeśli nie podejmiesz środków medycznych, stan stanie się poważniejszy. Postępujący proces zapalny obejmuje błonę bębenkową. Możliwym skutkiem choroby jest upośledzenie słuchu i uszkodzenie opon mózgowych - zapalenie opon mózgowych.

Leczenie choroby za pomocą przeciwpasożytniczych kropli do uszu („Otovedin”, „Surolan”, „Otibiovin”). Reakcja zapalna jest dobrze usuwana przez miejscowe maści („Maść siarkowa”, „Siarka koloidalna”).

Heiletioza

Heiletioza lub „łupież wędrowny” jest wywoływana u kotów przez specjalny rodzaj mikroskopijnych roztoczy, które atakują skórę pleców wzdłuż kręgosłupa. Chorobę można rozpoznać po charakterystycznym zachowaniu. Doświadczając silnego swędzenia, tarza się po podłodze, próbując go uspokoić. Leczenie choroby specjalnymi lekami do wstrzykiwań („Pyrethrin”, „Fipronil”) i szamponami przeciwłojotokowymi. Aby zwiększyć skuteczność leków, długie włosy należy strzyc.

Świerzb sarkoptyczny

Świerzb skórny jest również zmianą przenoszoną przez kleszcze, która może wystąpić zarówno u kotów, jak iu psów. Powoduje objawy podobne do świerzbu. Kleszcze tego typu mogą również infekować ludzką skórę. Choroba stopniowo ustępuje samoistnie, ponieważ w ludzkiej skórze kleszcz nie ma możliwości rozmnażania. Twierdza doskonale nadaje się do leczenia tej choroby. Występuje w postaci kropli, które nakłada się na kłęb zwierzęcia.

Notoedroza

Inną chorobą pasożytniczą wywoływaną przez roztocza podskórne jest notoedroza. Jego czynnikiem sprawczym jest mikroskopijny podskórny roztocz Notoedres cati. Pasożyt żyje w skórze głowy i szyi zwierzęcia, gryząc w nich kanały, a tym samym powodując silne swędzenie. Choroba może być powikłana ropnym zapaleniem skóry. Objawy choroby są bardzo podobne do objawów nużycy, dlatego ostateczną diagnozę podejmuje się na podstawie badania mikroskopowego zeskrobin z dotkniętych obszarów.

Leczenie odbywa się za pomocą leków przeciw roztoczom („Amitrazin”, „Maść siarkowa”, „Amit”).

Reakcje alergiczne

Dość często koty mają reakcje alergiczne różnego pochodzenia. Najczęstsze alergie domowe, pokarmowe i na leki. Przejawia się najczęściej w postaci zapalenia skóry. W miejscach lokalizacji wełna zwykle przerzedza się lub całkowicie wypada, pojawiają się swędzące miejsca, co daje zwierzęciu duży dyskomfort. Objawy i leczenie różnych postaci reakcji alergicznych zwykle zachodzą na siebie. W większości przypadków przepisywane są leki przeciwhistaminowe. Ale najważniejszą rzeczą jest zidentyfikowanie, która substancja była alergenem i wyeliminowanie go.

Atopowe zapalenie skóry

Atopowe zapalenie skóry - choroba o charakterze alergicznym. Zwykle spowodowane różnymi czynnikami zewnętrznymi – kurzem, detergentami, pyłkami. Jej objawy to postępujące łysienie szyi, uszu, brzucha lub między udami, podrażnienie i ropnie na skórze, swędzenie.

Choroba jest leczona środkami przeciwdrobnoustrojowymi o szerokim spektrum działania i lekami przeciwhistaminowymi.

Prosówkowe zapalenie skóry

Prosówkowe zapalenie skóry ma również w większości przypadków charakter alergiczny, chociaż może wystąpić w wyniku infekcji bakteryjnej, grzybiczej, helmintowej, zaburzeń hormonalnych lub autoimmunologicznych.

Można go rozpoznać po drobnoguzkowatej, swędzącej wysypce, aktywnym wypadaniu włosów w miejscach zmian skórnych.

Rozpoznanie i przyczynę choroby ustala się podczas kompleksowego badania: zeskrobiny pobiera się z powierzchni skóry, wykonuje się analizę laboratoryjną wełny. Jeśli to nie wystarczy, lekarz może zlecić biopsję skóry.

Leczenie jest przepisywane na podstawie wyników diagnostyki. Przyczyna patologicznej reakcji organizmu zostaje wyeliminowana i zalecona jest terapia wspomagająca.

Nietolerancja pokarmowa

Alergia na pokarm może wystąpić, gdy zwierzę zostanie przeniesione na inną dietę. Ta postać choroby charakteryzuje się zarówno objawami skórnymi, jak i żołądkowymi - pokrzywką, nudnościami, wymiotami, luźnymi stolcami. Czasami pojawiają się objawy ziarniniaków eozynofilowych - guzki w wargach i jamie ustnej. Jeśli nie podejmiesz żadnych działań, może dojść do wstrząsu anafilaktycznego.

Infekcja bakteryjna

Choroby skóry wywołane infekcjami bakteryjnymi mają dwie formy rozwoju - suchą (z powstawaniem suchych łusek i strupów) i mokrą (ropnie i pęcherzyki wypełnione wysiękiem).

Odleżyny

Jeśli zwierzę przeszło poważną chorobę lub złożoną operację, okres rekonwalescencji zwykle wymaga unieruchomienia, co jest obarczone odleżynami. Powstają w miejscu długotrwałego kontaktu ciała z tkanką ściółki. Aby zapobiec odleżynom, kot wymaga starannej pielęgnacji - częste przewracanie się, leczenie miejsc, w których istnieje ryzyko powstania odleżyn środkami dezynfekcyjnymi i alkoholem kamforowym.

Wyprysk

Zwierzęta o nadwrażliwej skórze są narażone na wysokie ryzyko wystąpienia egzemy. Etiologia choroby może być inna:

• Uraz pourazowy spowodowany długotrwałym kontaktem ze skórą (tarcie, zgryz, drapanie, oparzenia).
• Neuropatia jest konsekwencją różnych zaburzeń wewnętrznych (choroby ogólnoustrojowe, cukrzyca, zaburzenia hormonalne).
• Uszkodzenia fizyczne i chemiczne. W tym przypadku choroba jest wywoływana przez oparzenia chemiczne lub podrażnienia działające na skórę.

Choroba zaczyna się od swędzących wysypek i pęcherzy na skórze, miejscowego wzrostu temperatury. W przyszłości ogniska wysychają, pozostawiając łuszczące się obszary lub odwrotnie, przeradzają się w ropiejącą, płaczącą ranę.

Leczenie jest długotrwałe, w tym wyznaczanie miejscowych leków w postaci łagodzących maści i proszków oraz antybiotykoterapia.

Trądzik

Trądzik (trądzik) jest zwykle spowodowany niską odpornością, niewłaściwą opieką i stresem u zwierzęcia. Jest to infekcja bakteryjna, która atakuje gruczoły łojowe. Można to rozpoznać po wykwitach krostkowych na całym ciele. Najczęściej trądzik jest zlokalizowany na brodzie i wokół ust.

W zależności od ciężkości zmiany stosuje się terapię miejscową lub ogólną.

Przede wszystkim skóra jest traktowana antyseptycznymi detergentami:

• mydło smołowe i szampon;
• szampony przeciwłojotokowe.

Następnie stosuje się lokalne środki antyseptyczne:

• chlorheksydyna;
• Miramistin;
• nadtlenek wodoru.

W ciężkich przypadkach lekarz przepisuje miejscowe antybiotyki („Mupirocin”) lub kortykosteroidy („Prednizolon”).

Choroby skóry o innej etiologii

Choroby skóry u kotów domowych mogą być wynikiem utraty równowagi psychicznej, braku równowagi hormonalnej lub innego braku równowagi w organizmie.

Łysienie psychogenne

Diagnozę „łysienie psychogenne” stawia się zwierzęciu z szybką utratą sierści. Ten stan jest spowodowany długotrwałym stresem lub nerwicą, które mogą wystąpić:

• gdy zmienisz miejsce zamieszkania lub właściciela;
• kiedy pojawia się kolejny kot lub nowy członek rodziny;
• po długim czasie samotności.

Przede wszystkim pozbawione włosów są okolice pachwin, brzuch, boki, linia środkowa pleców. Otwarta skóra nie wykazuje oznak zapalenia. Środki uspokajające i przeciwdepresyjne pomagają złagodzić ten stan:

• „Kot Baiyun”;
• Zatrzymaj stres;
• „Amitryptylina”.

Choroba jest bardziej podatna na emocjonalne rasy kotów – syjamski, abisyński, himalajski.

zespół Cushinga

Brak równowagi hormonalnej w organizmie może wywołać bardzo rzadkie zaburzenie zwane zespołem Cushinga. Jest to spowodowane nadprodukcją zwierzęcego hormonu kortyzonu przez nadnercza. Jego główne objawy to:

• wypadanie włosów;
• zmiany behawioralne (nagła agresja);
• rosnąca słabość;
• zwiększony apetyt i pragnienie.

Niekontrolowane przyjmowanie leków hormonalnych może wywołać chorobę. Do leczenia stosuje się metody zachowawcze i chirurgiczne:

• lek Trilostane, który hamuje produkcję hydrokortyzonu;
• w przypadku, gdy objawy są spowodowane guzem przysadki, usuwa się ją chirurgicznie.

Ciężki przebieg choroby może wymagać chirurgicznego usunięcia nadnerczy, wtedy zwierzę będzie przez całe życie poddawane hormonalnej terapii zastępczej.

Ogólne zasady leczenia chorób skóry

Koty mają wrażliwą skórę, dlatego są bardziej podatne na choroby naskórka niż inne zwierzęta. Sytuację komplikuje fakt, że wiele z nich lubi chodzić same, więc ich kręgu komunikacji nie można w jakiś sposób ograniczyć.

Chory kot wymaga starannej pielęgnacji. Infekcje pasożytnicze są zaraźliwe i goją się długo, dlatego kot musi być odizolowany od innych zwierząt i ludzi. Komunikując się z nią, musisz być ostrożny, ale nie rób z niej wyrzutka w rodzinie. Dotyczy to zwłaszcza kociąt, ponieważ naprawdę potrzebują czułości i uwagi właściciela.

Bardzo ważne jest, aby dokładnie przestrzegać wszystkich zaleceń lekarza i regularnie przyprowadzać zwierzę do kliniki, aby kontrolować dynamikę choroby.

Współczesna medycyna weterynaryjna posiada bogaty zestaw leków, które poradzą sobie z niemal każdą infekcją skóry. Jeśli nie przegapisz choroby na początkowym etapie jej rozwoju, wyleczenie jej nie będzie trudne.