Częste objawy chorób przyzębia u kotów i sposoby ich leczenia

Z każdym posiłkiem płytka nazębna staje się coraz większa, przez co nie ma na nią miejsca bezpośrednio na zębie i zaczyna wpływać na dziąsła. Jego uszkodzenie i towarzyszące mu stany zapalne nazywane są przez specjalistów chorobami przyzębia. Właściciele powinni zrozumieć, że w żadnym wypadku nie należy ignorować tego problemu, ponieważ w swojej zaawansowanej postaci dolegliwość może powodować deformację szczęki u kota, która jest obarczona utratą zębów.

Powody rozwoju

Głównym powodem, według weterynarzy, jest epizodyczny lub całkowity brak higieny jamy ustnej u kota. Istnieje jednak wiele czynników, które mogą przyspieszyć manifestację patologii. Obejmują one:

1. Choroby o etiologii zapalnej zlokalizowane w jamie ustnej zwierzęcia (na przykład zapalenie jamy ustnej). W tym przypadku choroba przyzębia działa jako choroba „podstawowa”, pogarszając przebieg choroby podstawowej.
2. Rany i uszkodzenia błony śluzowej jamy ustnej.
3. Dieta uboga, nie wzbogacona o ważne dla organizmu witaminy i mikroelementy.
4. Procesy patologiczne w przewodzie pokarmowym kota.

Etapy choroby

Etapy choroby przyzębia są z powodzeniem diagnozowane poprzez analizę prześwietlenia żuchwy kota. W sumie istnieją 4 etapy tej choroby:

1. RTG nie wykazuje żadnych zmian w budowie szczęki. Znaki można wykryć wizualnie, wyrażają się w silnym obrzęku dziąseł i ich zaczerwienieniu, obecności kamienia nazębnego. Wyraźnie słychać nieprzyjemny zapach z pyska kota.
2. Na zdjęciu żuchwy widać brak tkanki kostnej, która zajmuje jedną czwartą ich całkowitej objętości.
3. Zmiany niszczące dotyczą pęcherzyków zębowych (przyzębia), niedobór kości wzrasta do połowy całości. Dziąsła mocno krwawią.
4. Zachodzą procesy ropienia w okolicy dziąseł i błony śluzowej jamy ustnej, procesy wyrostka zębodołowego w ich częściach kostnych ulegają destrukcji. Zęby pupila są poluzowane i mogą samowolnie wypaść.

Objawy choroby

Eksperci są przekonani, że rozwój patologii przebiega płynnie, charakteryzuje się tak żywymi znakami:

• zgniły zapach emanuje z jamy ustnej zwierzęcia;
• zwiększa się wydzielanie śliny, dziąsła i błony śluzowe jamy ustnej stają się czerwone i puchną;
• zwierzę zaczyna ignorować pokarmy stałe, preferując miękkie, dobrze przeżuwane pokarmy. W zaawansowanych przypadkach możliwa jest całkowita utrata apetytu;
• krwawienie dziąseł znacznie wzrasta;
• wraz z nasileniem procesu zapalnego zęby kota zaczynają wypadać, ogniska ropienia widoczne są gołym okiem.

Procedury diagnostyczne

Terminowa diagnoza choroby i natychmiastowe rozpoczęcie leczenia może zmniejszyć ryzyko urazu do minimum. Przy pierwszych objawach zwierzę należy zabrać do kliniki weterynaryjnej na pełne badanie przez wykwalifikowanego specjalistę. Procedury diagnostyczne rozpoczynają się od pełnego badania jamy ustnej, ocenia się rozprzestrzenianie się procesów zapalnych. W takim przypadku weterynarz musi wziąć pod uwagę wiek kota, ponieważ niektóre objawy mogą wystąpić z powodu starczego zwyrodnienia kieszonek dziąseł i wyrostków zębodołowych.

Dokładniejsza diagnoza i określenie stadium choroby pozwoli na dodatkowe badania za pomocą zdjęcia rentgenowskiego. Obrazy żuchwy pokażą zmiany patologiczne w jej strukturze kostnej i jamach ropniowych. Nie należy ignorować zwyczajnych laboratoryjnych próbek krwi do analizy ogólnej i biochemicznej.

Leczenie choroby

Leczenie chorób przyzębia u kotów jest możliwe na dwa sposoby: zachowawczy i operacyjny. Pierwsza oznacza, że ​​kot zostanie higienicznie oczyszczony z powierzchni zębów z płytki nazębnej. Następnie korony pokrywane są lakierem zawierającym fluor, a dziąsła są traktowane specjalną maścią dentystyczną i środkiem antyseptycznym. Leczenie zachowawcze kota jest dopuszczalne tylko w początkowych stadiach choroby przyzębia.

Schemat operacyjny obejmuje interwencję chirurgiczną. Ma na celu całkowite wyeliminowanie skutków zaniku brzegów dziąseł i resorpcji tkanki kostnej. Lekarz stara się wzmocnić ząb w otworze i zamknąć jego ubytek. Operację można wykonać na dwa sposoby: płat i założenie szyn (lub protez). Pierwsza zakłada nacięcie w górnej części dziąsła, po czym unosi się płat tkanki, aby lekarz mógł oczyścić korzeń zęba pod spodem. Następnie kawałek dziąsła wraca na swoje miejsce i zostaje zszyty. Drugą metodę stosuje się, gdy patologia osiągnęła ostatni etap i większość zębów poluzowała się. Chirurg naprawia je za pomocą szyn i protez. Zepsute zęby poddawane są kompletnemu zabiegowi ekstrakcji.

Dodatkowa terapia antybiotykami może wyleczyć i ochronić zwierzaka przed ropnymi ropniami. Wcześniej są otwierane, a nagromadzony w nich płyn jest spuszczany. Ważne jest, aby właściciele zrozumieli, że u kotów leczenie choroby przyzębia w domu jest możliwe tylko po konsultacji ze specjalistą i na początkowych etapach choroby. Jeśli prowadzisz terapię samodzielnie, jest to obarczone nasilonymi objawami, a nawet śmiertelnym skutkiem dla kota.

Środki zapobiegawcze

Przestrzeganie środków zapobiegawczych w celu zmniejszenia ryzyka chorób przyzębia u ogoniastych przyjaciół nie jest szczególnie trudne. Właściciel musi odwiedzać lekarza weterynarii przynajmniej raz w miesiącu w celu zbadania pyska kota. Ponadto musisz monitorować dietę kota, wzbogacać ją w pierwiastki śladowe i witaminy.

W sklepie zoologicznym można kupić specjalną karmę, której stosowanie oczyszcza zęby kota z płytki nazębnej i kamienia nazębnego. Pysk zwierzęcia może sam wyczyścić właściciel, do tego trzeba będzie kupić specjalną szczotkę. Przechowuj zabawki, którymi lubi się bawić twój futrzany przyjaciel, i trzymaj je wolne od metalu. Jeśli kot stracił ząb w wyniku urazu, nie bądź zbyt leniwy, aby natychmiast zainstalować protezę, to niezawodnie ochroni go przed ryzykiem złapania choroby przyzębia.

Na koniec chciałbym powiedzieć, że omawiana dolegliwość, w swojej zaniedbanej postaci, stanowi poważne zagrożenie dla życia wąsatego zwierzaka. Zwierzę nie może powiedzieć właścicielowi, że martwi się bólem zębów, więc sam właściciel musi zwracać uwagę i regularnie badać jamę ustną pod kątem wystąpienia procesów zapalnych. Jeśli zostaną znalezione ich oznaki, zabierz kota do kliniki i nie próbuj samoleczenia.