Sposoby infekcji i leczenia leiszmaniozy u psów

• od zarażonych zwierząt, z którymi pies miał kontakt;
• przez komary;
• poprzez bezpośredni kontakt z wydzielinami lub krwią, które zawierały czynnik zakaźny;
• od chorej matki do potomstwa przy urodzeniu.

Ważne jest, aby wiedzieć, że leiszmanie są przenoszone z psa na człowieka i odwrotnie. Masowe epidemie nie zdarzają się tylko dlatego, że główne wektory - komary, wolą żyć w suchym i gorącym klimacie, na przykład w Ameryce Południowej, Azji Środkowej i na Bliskim Wschodzie. Właściciel musi zrozumieć, że nie wszystkie komary są odpowiednie dla wektorów infekcji, ale tylko niektóre gatunki. Jednak rzadkie przypadki leiszmaniozy występują w klimacie umiarkowanym, zwłaszcza podczas suchego i gorącego lata.

Lekarze weterynarii rozróżniają dwie różne formy choroby: trzewną i zewnętrzną. Leiszmanioza trzewna u psów jest wywoływana przez pierwotniaki odmiany Leishmania donovani, które po wejściu do organizmu zaczynają aktywnie niszczyć narządy wewnętrzne zwierzęcia - wątrobę, nerki, szpik kostny. Leishmania tropica, inny podgatunek Leishmania, powoduje skórną postać choroby, ponieważ preferuje umiejscowienie w naskórku i węzłach chłonnych.

Niebezpieczeństwo leiszmaniozy polega na tym, że faza inkubacji, podczas której infekcja zasiedla się u nosiciela, trwa od 6-7 miesięcy do roku. Eksperci zauważają, że nie wszystkie zwierzęta w jakikolwiek sposób cierpią na tę chorobę. Większość zwierząt pełni tylko rolę nosicieli, choć w przypadku osłabionej odporności również wpadają w strefę ryzyka. Rasy takie jak cocker spaniel amerykański, bokser, ogar angielski i owczarek niemiecki są szczególnie podatne na tę chorobę.

Objawy choroby

Objawy leiszmaniozy zależą wyłącznie od postaci choroby. Rozważmy je bardziej szczegółowo:

1. Forma trzewna w weterynarii dzieli się na dwa podgatunki: ostry i przewlekły. Każdy z nich jest obciążony takimi objawami jak ogólna depresja zwierzęcia, płynna, ale nieuzasadniona utrata wagi oraz ataki gorączki. Zakażone zwierzę zaczyna cierpieć na zaburzenia żołądkowo-jelitowe, anemię, zapalenie spojówek. Na ciele zwierzaka pojawiają się reakcje alergiczne. Te pierwotniaki są niezwykle toksyczne, więc pies staje się ospały i ospały. W kale właściciel może wykryć krew i śluz. Węzły chłonne, wątroba i śledziona znacznie się powiększają. Jeśli leczenie nie zostanie wykonane szybko, po pierwszych objawach, zwierzę jest w stanie „wypalić się” od wewnątrz w ciągu kilku miesięcy.
2. Forma skórna objawia się tworzeniem małych, gęstych guzków w miejscach ukąszeń owadów. Z czasem zaczynają owrzodzić. Sierść wypada na pysku zwierzaka, pojawiają się przetoki. Szczególnie larwy lubią osiadać na tak delikatnych obszarach ciała psa jak uszy, grzbiet nosa i okolice oczu. Patologia charakteryzuje się powolnym przebiegiem, niezwykle rzadko kończy się zgonem. Jednak zignorowanie może doprowadzić do oszpecenia wyglądu psa.

Lekarze weterynarii zwracają uwagę, że przy dłuższej ekspozycji na Leishmania pojawiają się nieprzyjemne konsekwencje, takie jak:

• całkowita lub częściowa utrata wzroku;
• rozwój procesów zapalnych w płucach;
• obfita wysypka na skórze (skaza);
• zapalenie nerek (zapalenie nerek);
• znaczny spadek poziomu leukocytów we krwi.

W ostrej postaci choroba trwa tylko 2-3 dni, jeśli w tym czasie organizm jest znacznie wyczerpany, pies prawie na pewno umrze. Postać przewlekła charakteryzuje się wygaśnięciem wyraźnych objawów, zdrowie psa powraca do względnej normy. Należy pamiętać, że czynnik zakaźny może żyć w ciele zwierzęcia do 3 lat, po czym znika sam.

Diagnoza choroby

Procedury diagnostyczne podejrzenia leiszmaniozy przeprowadzane są w kompleksie. Odmianę skóry różnicuje się za pomocą wymazów z dotkniętych obszarów skóry, a także zeskrobin z niezrośniętych guzków. Następnie biomateriał barwi się metodą Romanovsky-Giemsa. W przypadku infekcji jądro staje się rubinowe, a cytoplazma staje się niebieskawa.

Postać trzewna wymaga dokładniejszego zbadania, obejmuje nakłucie szpiku kostnego i węzłów chłonnych psa. Przeprowadzana jest dokładna analiza krwi i kału. Podczas badania lekarz jest w stanie wykryć wzrost temperatury ciała zwierzęcia, badanie dotykowe potwierdzi wzrost wielkości wątroby i innych narządów wewnętrznych. Dla dokładności diagnozy dopuszczalne jest wykonanie USG i radiografii.

Leczenie dolegliwości

Leczenie leiszmaniozy u psów prowadzi się lekami zawierającymi pięciowartościowy antymon. Takie leki obejmują Solsurmin i Neostibozan. Również specjaliści medycyny weterynaryjnej pracujący za granicą opracowali tak skuteczne metody terapii terapeutycznej, w tym zastosowanie następujących środków:

1. Glucantim: od 5 do 15 ml co drugi dzień 12 razy.
2. Lomidyna: wstrzykiwana domięśniowo 3-4 mg na kilogram wagi psa co 2 dni, 5-8 razy.
3. Stiboglukonian sodu: podawany zwierzęciu przez 10 dni z rzędu w ilości 10-15 mg na kilogram masy ciała.

Zewnętrzna postać choroby dobrze reaguje na leczenie 5% roztworem akrikhin, który miesza się z 1-2% roztworem nowokainy. Jeśli czynnik zakaźny jest oporny na tego typu terapię, dopuszczalne jest stosowanie leków, takich jak amfoterycyna B i pentamidyna. Służą również do nawrotów patologii. Jeśli leiszmanioza jest zbyt zaawansowana, może być konieczne chirurgiczne usunięcie śledziony u psa. Zwierzę, które wyzdrowiało z choroby, do końca życia zachowuje odporność na tego rodzaju szkodliwe mikroorganizmy.

Zapobieganie chorobom

Środki zapobiegawcze obejmują stosowanie różnych środków owadobójczych, które mogą chronić psa przed pasożytami wysysającymi krew. Właściciel musi wyraźnie śledzić przypadki leiszmaniozy w okolicy, w której mieszka z psem. Regularne badania profilaktyczne przeprowadzane przez weterynarza pomogą uratować Twojego zwierzaka przed tą destrukcyjną patologią. Dopuszczalne jest wykonanie przynajmniej raz na dwa miesiące badań serologicznych w celu wykrycia utajonych postaci choroby.

Jeśli właściciel ma pewność, że jego miejsce zamieszkania wpada w siedlisko groźnych komarów i komarów, wówczas dodatkową ochronę zapewni obróbka miejsc odlotu owadów (piwnice domów, wysypiska śmieci) oraz całkowita dezynfekcja pomieszczeń, w których kudłaty przyjaciel żyje. Staraj się także ograniczać ewentualny kontakt z bezdomnymi zwierzętami.

Na koniec chciałbym powiedzieć, że we wczesnych stadiach leiszmanioza jest chorobą całkowicie uleczalną. Lepiej jednak temu zapobiegać niż leczyć później, ponieważ terapia pozostawia blizny i blizny na ciele psa. Jeśli objawy zostaną zignorowane, właściciel nie tylko sam ryzykuje zarażeniem, ale może również doprowadzić do śmierci jego czworonożnego przyjaciela.