Mastino neapolitano to pies niezdarny, ale taki odważny i niezawodny

Mastif neapolitański to rasa psa, która nadaje się do życia rodzinnego i służy jako doskonały opiekun. Wyhodowana w południowych Włoszech, dziś rasa ta znana jest jako „delikatny olbrzym”. W naszym artykule opis psa, jego charakter, wzorzec, a także zdjęcia i filmy.

Historia pochodzenia

Według założeń pierwsze mastify wyhodowano w Tybecie 5 tys. lata temu: te masywne psy były używane w walce i służyły jako strażnicy, doskonale spełniały obie te funkcje.

Znany nam dzisiaj Mastif Neapolitański pojawił się na południu Włoch, w okolicach Neapolu, skąd wziął swoją nazwę. Hodowcy tej rasy skupili się na stworzeniu dużego psa o ciężkiej, opadającej skórze, który mógłby chronić ciało zwierzęcia przed atakami. Starali się połączyć tę cechę z życzliwością i lojalnością w stosunku do członków rodziny zwierzaka.

Mężczyzna o imieniu Piero Skanziani brał udział w historii rozwoju rasy, wykazywał zainteresowanie gigantycznym psem i pracował nad popularyzacją tej rasy. Opracował opis pierwszego standardu zwierzęcego. Rasa została uznana i wpisana do międzynarodowego rejestru psów w 1949 roku.

Pierwsze znane w Stanach Zjednoczonych mastino neapolitańskie sprowadzono tam w 1973 roku, chociaż włoscy imigranci mogli przywieźć je ze sobą już w latach 80. XIX wieku. American Neopoletan Mastiff Association powstało w latach 90. XX wieku.

Charakterystyka rasy

Mastino Neapolitano to duży pies, który na początku może wydawać się agresywny i nieprzyjazny. Ale, co dziwne, ma spokojny i życzliwy charakter, kocha swoją rodzinę i cierpliwie spotyka nieznajomych. Utrzymanie takiego psa wcale nie jest trudne, a opieka nad nim jest minimalna.

Wygląd i standard

Mastif Neapolitański - duży, silny pies. Jej masywne ciało pokryte jest zwisającymi zmarszczkami, a fałdy na głowie są bardzo wyraźne i duże. Szeroka i płaska głowa wydaje się nieproporcjonalnie duża do ciała.

Duży nos zwierzęcia jest zwykle zabarwiony na kolor jego sierści. Głęboko osadzone oczy są prawie całkowicie pokryte górną powieką i mogą mieć kolor od bursztynowego do ciemnobrązowego. Uszy zwierzęcia mogą być przycięte lub utrzymane w naturalnej długości. Zgodnie z opisem normy AKC piąty palec na przednich łapach mastino nie jest usuwany.

Dopuszczalne kolory sierści zwierząt:

• czarny;
• szary;
• niebieski;
• Czerwone drzewo;
• Brunatnożółty.

Małe białe plamki są dozwolone na nogach i klatce piersiowej psa mastifa neapolitańskiego. Plamy na głowie zwierzęcia, zgodnie z opisem wzorca rasy, wykluczają go z klasy wystawowej, ale to nie przeszkodzi mu w zostaniu tylko pupilem w domu.

Postać

Ten wytrzymały i wytrzymały pies jest z natury bardziej stróżującym niż psem atakującym. Jest zawsze czujny i uważny, nawet jeśli wygląda na trochę zrelaksowanego. Pod nieobecność domu właścicieli będzie doskonałym strażnikiem, bo nawet imponujący wygląd może już wystraszyć intruza.

Te psy, słusznie, bardzo lubią dzieci, jeśli mogą pokazać im swoje zdolności przywódcze. Mogą dogadać się również z innymi zwierzętami, jeśli dorastały z nimi lub są dobrze wyszkolone w zakresie zasad domowych.

Mastino Neapolitano jest przyjazny dla gości w domu, ale najprawdopodobniej pozostanie na uboczu. To nie jest pies, który zwija się u stóp każdego nieznajomego. Mastif neapolitański jest przywiązany do swojej rodziny, ale ma też silną wolę, dlatego ma własne zdanie na wszystko. Szkolenie szczeniąt należy rozpocząć od najmłodszych lat oraz być konsekwentnym i stanowczym, aby pies nie okazywał samowoli we własnym domu.

Podobnie jak wiele dużych ras psów, szczenięta Mastino potrzebują wczesnej socjalizacji i treningu. Edukacja powinna odbywać się poprzez konsolidację pozytywnego wyniku z pochwałami i nagrodami żywnościowymi.

Oto film pokazujący, jak zachowują się szczenięta mastino (autor filmu: mastinoDogRu).

Warunki przechowywania

Neapolitano można trzymać w mieszkaniu, choć w domu byłoby bardziej przestronne. Nie ma zbyt destrukcyjnego charakteru i nie wyczerpuje energii na meblach w mieszkaniu, chociaż nadal trzeba z nim chodzić co najmniej 2 razy dziennie. Jeśli pies jest nadal trzymany na podwórku, należy zachować szczególną ostrożność w ciepłym sezonie: zwierzę musi mieć schronienie przed słońcem, gdzie może się położyć i mieć dostęp do wody.

Terytorium, na którym trzymany jest mastif neapolitański, musi być ogrodzone: pomimo tego, że pies jest z natury bardziej ziemniakiem kanapowym i nie ma skłonności do ucieczki, ogrodzenie pomoże jej poznać granice jej własności, co jest ważne dla straży rasy.

Opieka

Pysk zwierzęcia pokryty jest ciężkimi, aksamitnymi fałdami, które mocno zwisają pod jego ciężarem. Istnieje również wiele fałd wokół pyska zwierzęcia, które należy utrzymywać w czystości i suchości, ponieważ ta rasa często ślini się.

Gruba skóra psa pokryta jest krótką i gęstą sierścią, która nie zrzuca dużo. Wystarczy usunąć martwe włosy za pomocą pędzla lub specjalnej rękawicy pielęgnacyjnej. Zwierzę jest kąpane w miarę potrzeb, po zabiegu wycierając do sucha wszystkie fałdy.

Reszta pielęgnacji obejmuje higienę jamy ustnej oraz pielęgnację pazurów i uszu. Wskazane jest szczotkowanie zębów psa dwa lub trzy razy w tygodniu, przycinanie paznokci w miarę wzrostu. Uszy zwierzęcia muszą być wolne od brudu, bezwonne i zaczerwienione.

Bardzo ważne jest nałożenie ograniczeń fizycznych na tę rasę szczeniąt. W okresie formowania się jego stawów nie powinny odczuwać silnego stresu. Chodzenie ze szczeniakiem powinno być krótkie, a podczas schodzenia i schodzenia po schodach zwierzę należy podnosić.

W młodym wieku z psem należy unikać gier polegających na zapasach i ciągnięcie przedmiotów, jeśli nie chcesz, aby dorosły pies pomyślał, że można z tobą bawić się ostro. To mogło być urocze, kiedy był szczeniakiem, ale duży pies może być zbyt niebezpieczny.

Mastif neapolitański słabo pływa ze względu na dużą wagę. Zawsze miej oko na swojego zwierzaka, gdy znajduje się w pobliżu otwartej wody lub basenu.

Dieta optymalna

Najlepszym wyborem dla psa mastifa neapolitańskiego może być wysokiej jakości sucha karma. Zwierzę potrzebuje 4 do 6 filiżanek dziennie, podzielonych na dwie dawki. Ilość spożywanego pokarmu w dużej mierze zależy od charakteru zwierzęcia i jego aktywności.

Żołądek psa jest bardzo mocny, ale nie oznacza to, że jeśli zdecydujesz się karmić go naturalnymi produktami, możesz dać wszystko. Rasa ta ma wysoki metabolizm i powinna mieć wystarczającą ilość białka i węglowodanów w swojej diecie. Te psy nie powinny podawać kurczaka, a także ryżu.

Możliwe choroby

Mastify neapolitańskie są ogólnie zdrowe i mogą żyć wystarczająco długo przy odpowiedniej pielęgnacji i karmieniu. Ma jednak skłonność do niektórych chorób, dlatego szczenię należy zabrać od zaufanego hodowcy, który pracuje z tą rasą od wielu lat.

Choroby tej rasy są podatne na:

• dysplazja stawu kolanowego i biodrowego;
• kardiomiopatia;
• gruczolak III wieku;
• rozszczep podniebienia;
• nużyca;
• różne zapalenia skóry.

Galeria zdjęć

Wideo „O rasie”

Ten film może być przydatny dla przyszłego hodowcy tej rasy (autor filmu: Give a paw, Friend!).