Ten tajemniczy terier tybetański, kim naprawdę jest?

Święty pies? Terier czy nie terier? Kim on jest? Ten piesek nie należy do wyżej wymienionej grupy ras, niemniej jednak nosi imię „Tybetański Terier” przesycone tajemnicą i tajemną wiedzą. Dlaczego został tak ochrzczony i co jest ciekawego w tej rasie?

Historia pochodzenia

Historia Teriera Tybetańskiego jest głęboko zakorzeniona w historii świata. Najnowsze dane naukowców, którzy przeprowadzili analizę DNA, wskazują, że przodkowie tej rasy to jedne z najstarszych psów. Co jednak najciekawsze, terier tybetański nie ma nic wspólnego ani z Tybetem, ani z grupą terierów.

Te małe psy pojawiły się w Indiach, gdzie pracowały jako pomocnicy pasterzy. Dlatego pieski można przypisać raczej psom pasterskim niż terierom. Jednak stopniowo te psy przybyły do ​​Tybetu, gdzie osiedliły się w świątyniach mnichów. Jak zamieszkali w tych budynkach, historia milczy.

Mnisi nadali psom przydomek Tsang Apso, co tłumaczy się z ich języka jako „kudłaty pies z prowincji Tsang”. To imię dokładnie pasuje do opisu psa.

Co ciekawe, mnisi zaprzyjaźnili się z terierami tybetańskimi, a nawet nazywali je „małymi ludźmi”. Faktem jest, że pies tej rasy zawsze był doskonałym towarzyszem. Opiekowano się nimi i pielęgnowano je tak samo, jak ich własne dzieci, traktowano z szacunkiem i szacunkiem. Zabroniono nawet sprzedaży terierów tybetańskich - szczeniaka można było otrzymać tylko w prezencie od mnicha.

Wtedy nazywano je świętymi psami Tybetu. Handlarze, którzy zdobyli takiego psa, mogli bezpiecznie udać się do odległych krain bez strachu przed rabusiami, ponieważ terier budził podziw. Wierzono, że ci, którzy obrażają tego psa lub jego właściciela, będą nieszczęśliwi. Uważano je za talizman, który przynosi szczęście domowi i szczęście człowiekowi. A przecież to cały terier tybetański od A do Z.

Około 1920 roku szczenięta terierów tybetańskich przybywają do Anglii, stając się prezentem dla dr Agness Greig. Pracowała jako lekarz w Indiach, a po powrocie do domu zaczęła hodować Tybetańczyków. Z czasem psy zaczęły pojawiać się w Europie, skąd wyemigrowały do ​​Rosji.

Nawiasem mówiąc, Terier Tybetański otrzymał swoją nazwę dzięki obcokrajowcom podróżującym po Tybecie. Dostrzegli duże podobieństwo między psem a przedstawicielami grupy terierów, dlatego tak to ochrzcili. Mimo swojej długiej historii rasa została uznana dopiero w 1973 roku.

Charakterystyka rasy

Terier tybetański to wyjątkowy pies. Jest tak przywiązana do człowieka, że ​​nie jest w stanie bez niego żyć. Piesek tej rasy jest niewielkich rozmiarów, dlatego bez problemu dogaduje się nawet w małym mieszkaniu.

Wygląd i standardy

Ten muskularny pies o mocnej budowie, małym, kwadratowym formacie, wyglądem przypomina małego owczarka staroangielskiego. Głowa proporcjonalna do tułowia, mała, z uszami zwisającymi po bokach. Nos jest czarny, a oczy raczej duże, brązowe. Wysokość w kłębie dorosłego przedstawiciela rasy - 32-41 cm, waga - nie więcej niż 13 kg.

Sierść jest długa, równa, lejąca się, wymagająca stałej pielęgnacji, a roślinność na głowie w najmniejszym stopniu nie przeszkadza psu w widzeniu. Twarz zdobi broda. Podszerstek jest delikatny w dotyku, miękki, puszysty – ten opis nadaje mu wzorzec rasy. Ogromnym plusem psa jako mieszkańca mieszkania jest prawie brak linienia.

Dowolny kolor z wyjątkiem brązowo-czekoladowego. Najrzadszym i najcenniejszym odcieniem wełny jest złoto. Na zdjęciu pies dokładnie tego koloru.

Ogon zwinięty w kółko, zarzucony na plecy. Jest ozdobiony długimi pasmami wełny, zbiorczo przypominającymi sułtana.

Szczenięta nie różnią się zbytnio od dorosłego psa. Poniższy film przedstawia dzieci w wieku 2 miesięcy.

Postać

Terier Tybetański - pies, pewny siebie, dostojny, spokojny. Tybety są bardzo przywiązane do człowieka i członków jego rodziny, łatwo znajdują wspólny język z dziećmi i innymi zwierzętami. To czyni je wspaniałymi psami rodzinnymi i towarzyszami dla jednej osoby.

Jednak życzliwość nie przeszkadza mu w łączeniu ochronnych właściwości. I chociaż jest niskiego wzrostu, w razie potrzeby może zostać obrońcą.

Istnieje opinia, że ​​teriery te mają skłonność do dominacji, co może prowadzić do trudności w koegzystencji człowieka i psa. Jednak bardzo łatwo znaleźć wspólny język z kochającym i oddanym Tybetem i wyjaśnić mu, kto jest szefem w domu. Oczywistą wadą rasy jest jej skłonność do szczekania bez powodu.

Cechy treści

Pies tej rasy nie jest w stanie żyć na ulicy. Jego ojczyzną są ciepłe ziemie, więc rosyjskie warunki klimatyczne nie są dla niego odpowiednie. Lubi dużo chodzić, potrzebuje stałej aktywności fizycznej. Tak więc właściciel będzie musiał tak zaplanować swój dzień, aby Tybet się wyczerpał i wykorzystał zgromadzoną energię.

Wygląd i opis Teriera Tybetańskiego od razu informuje nawet niewtajemniczonych, że opiekowanie się tym psem jest dość trudne. Ale czy to powstrzyma prawdziwego fana rasy??

Pielęgnacja psa

Wełna jest główną przeszkodą w opiece nad Terierem Tybetańskim! Powinien być regularnie szczotkowany, aby uniknąć splątania. Idealnie szczotkowanie powinno odbywać się codziennie, a przed nim lepiej lekko spryskać psa wodą. Tybet trzeba kąpać często, czasem nawet raz w tygodniu, przy czym trzeba używać specjalnych balsamów i szamponów. Włosy należy okresowo przycinać wokół oczu i wokół palców.

Teriery wystawowe zwykle nie mają fryzury, zwłaszcza krótkiej, ale ci, którzy żyją po prostu jako towarzysze, mogą odwiedzić salon fryzjerski. Jednak zanim wełna zostanie pokazana na wystawie, można ją pięknie wystylizować za pomocą suszarki do włosów. To nada mu piękną objętość i właściwy kierunek oraz pozwoli uzyskać dobry opis na wystawie. Na zdjęciu zadbany terier tybetański.

Długie uszy teriera tybetańskiego wymagają regularnego szczotkowania, podobnie jak zęby. Sprawdzaj uszy mniej więcej raz w tygodniu i w razie potrzeby usuń nagromadzony brud. Jama ustna jest czyszczona co najmniej dwa razy w tygodniu specjalnymi produktami dla psów. Pazury są przycięte, jeśli nie ścierają się naturalnie podczas jazdy po ulicy.

Szkolenie i użytkowanie

Jeśli wcześniej Tybet był używany jako pies pasterski i pies do towarzystwa kupców, teraz jest uroczym towarzyszem. Jest gotów podążać za człowiekiem na krańce świata.

Tybety są bardzo inteligentne i dobrze wyszkolone. Oczywiście czasami są uparte lub skłonne do kaprysów, ale zwykle dzieje się tak, gdy pies jest zmęczony wykonywaniem poleceń. Tutaj możesz pokusić się o trik i zaproponować zamiast treningu grę, która sprawi, że pies wykona zadanie, a nawet przełoży zajęcia. Poniższy film pokazuje, że terier tybetański jest w stanie nauczyć się wielu poleceń.

Karmienie

Terier tybetański, jak każdy inny pies, potrzebuje odpowiedniego karmienia. Oznacza to pewien codzienny schemat i zbilansowaną dietę, która zawiera wszystkie niezbędne witaminy. Bardzo ważne jest, aby w menu znalazły się produkty, które mają korzystny wpływ na wełnę. Jednak wielu hodowców zaleca karmienie psów tej rasy karmą przemysłową, ale tylko super premium.

Terier tybetański ma dobrą odporność i dobre zdrowie, ale może cierpieć na choroby oczu i układu mięśniowo-szkieletowego. Psy te żyją około 12 lat, ale są przedstawiciele rasy, którzy zachwycają właścicieli swoim istnieniem od ponad 15 lat.

Galeria zdjęć