Patologia układu mięśniowo-szkieletowego - dysplazja stawów u psów: leczenie i profilaktyka

Dysplazja u zwierząt jest dziedziczną chorobą układu mięśniowo-szkieletowego, która objawia się naruszeniem korespondencji między powierzchniami stawowymi, w wyniku czego rozwija się zwichnięcie lub artroza. Najczęściej obserwuje się porażkę stawu biodrowego, ponieważ to on odpowiada za główny ładunek. Rzadziej zwierzęta mają dysplazję stawu łokciowego.

Przyczyny rozwoju patologii:

• Predyspozycje dziedziczne. W 85% przypadków u psa hodowlanego złośliwy gen jest przekazywany potomstwu.
• Niepiśmienny schemat ćwiczeń dla młodych zwierząt. Hodowcy psów przeciążają niedojrzałe ciało w wieku poniżej półtora roku nadmiernym wysiłkiem fizycznym. W rezultacie tkanka szkieletowa nie nadąża za rozwojem gorsetu mięśniowego, co prowadzi do naruszenia kongruencji powierzchni stawowej. Najczęściej wykrywany u bullmastiffów, dogów niemieckich, bernardynów.
• hipodynamia. Siedzący tryb życia, ciągłe trzymanie psa w wolierze prowadzi do tego, że struktura tkanki łącznej ulega zmianom, co niekorzystnie wpływa na zdrowie stawów. Nadmierna waga dodatkowo obciąża aparat podtrzymujący.
• Błędy zasilania. Niedobór w diecie witaminy D, wapnia, magnezu, niezbędnych aminokwasów prowadzi do zaburzeń metabolizmu mineralnego w kościach i tkance łącznej, co powoduje uszkodzenia stawów. Nadmiar fosforu w diecie często prowadzi do patologii układu mięśniowo-szkieletowego.
• Uraz. Często to mechaniczne uszkodzenie stawu biodrowego i łokciowego jest przyczyną naruszenia zgodności fizjologicznej między powierzchniami stawowymi. Bieganie skręcenia, nieudane skoki, chodzenie po lodzie i śliskich podłogach w pomieszczeniach lub urazy spowodowane kolizją pojazdu mogą prowadzić do dysplazji.

Objawy choroby:

• Oparta kończyna. Utrata podparcia stawów rozwija się stopniowo, pierwsze objawy u szczeniąt nie są łatwe do zauważenia.
• Zmniejszona aktywność fizyczna. Pies niechętnie unika zabaw, ćwiczeń, skakania, biegania. Podczas długiego spaceru zwierzę często się zatrzymuje, nie chce iść dalej.
• Chory pies często leży na boku. Prawie niemożliwe jest, aby zobaczyć psa leżącego na brzuchu.
• Podczas chodzenia chorego osobnika obserwuje się chwianie pleców. Chód niepewny.
• Po spaniu i odpoczynku pies ma trudności ze wstawaniem.
• Przy zmuszeniu do biegu zauważalna jest tylna kończyna, która przypomina wybieg królika.
• W przypadku rozwoju poważnych zmian w budowie stawu zwierzę przestaje skakać, z trudem wspina się po schodach.
• Całe ciało chorego psa zaczyna wyglądać nieharmonijnie z powodu postępujących zjawisk zanikowych w okolicy bioder, mostek staje się silniejszy.
• Przy bliższym przyjrzeniu się można znaleźć wyraźną atrofię tkanki mięśniowej uda.

Najpierw zwierzę umieszcza się na grzbiecie, a tylne kończyny są ciągnięte równolegle do siebie. Następnie badanie przeprowadza się w pozycji leżącej. Kończyny są zgięte w stawach kolanowych i prowadzą do tułowia. Zwierzę zostaje wstępnie znieczulone i unieruchomione.

W praktyce weterynaryjnej istnieją 2 podejścia do terapii patologii - zachowawcze i operacyjne. W przypadku niewielkich zmian dysplastycznych w stawie zwierzęciu można przepisać leki.

Leczenie z reguły obejmuje stosowanie środków przeciwbólowych i przeciwzapalnych, stosując „fenylobutazon”, „Rimadil”. Skutecznie zmniejszają obrzęk, ból i stany zapalne, leki kortykosteroidowe, na przykład „Prednizolon”, „Deksametazon”.

Zastosowanie chondroprotektorów pomaga zmniejszyć procesy zanikowe w tkance łącznej stawów. W takim przypadku najlepszy efekt terapeutyczny osiąga się wprowadzając substancje lecznicze bezpośrednio do chorego stawu.

Główne zapobieganie zaburzeniom układu mięśniowo-szkieletowego:

• regularne monitorowanie i usuwanie chorych osobników z hodowli;
• kompetentna opieka i właściwe żywienie zwierząt;
• zapobieganie urazom.

Przeczytaj więcej w naszym artykule na temat dysplazji u psów.

Przyczyny dysplazji stawu biodrowego, łokciowego

Dysplazja stawów u zwierząt to dziedziczne zaburzenie układu mięśniowo-szkieletowego, które objawia się naruszeniem korespondencji między powierzchniami stawowymi, co skutkuje rozwojem zwichnięcia lub artrozy w stawie. W praktyce weterynaryjnej najczęściej obserwuje się uszkodzenie stawu biodrowego, ponieważ to on ma główny ładunek. Rzadziej zwierzęta mają dysplazję stawu łokciowego.

Wśród przyczyn wywołujących rozwój patologii układu mięśniowo-szkieletowego u psów, doświadczeni hodowcy psów i weterynarze zwracają uwagę na:

• Predyspozycje dziedziczne. W 85% przypadków wykrycia dysplazji stawów u psa produkcyjnego, złośliwy gen jest przekazywany potomstwu.
• Niepiśmienny schemat ćwiczeń dla młodych zwierząt. Wielu niedoświadczonych hodowców psów przeciąża niedojrzałe ciało w wieku poniżej półtora roku nadmiernym wysiłkiem fizycznym. Mówiąc o nadpobudliwości szczeniaka, właściciele nie zawsze są w stanie prawidłowo dozować aktywność ruchową.

Prowadzi to do tego, że tkanka szkieletowa nie nadąża za rozwojem gorsetu mięśniowego, co prowadzi do naruszenia kongruencji powierzchni stawowej. Najczęściej z takim problemem borykają się właściciele dużych ras - bullmastiffy, dogi niemieckie, bernardyny.

• Jednak według weterynarzy nie tylko niezrównoważona aktywność fizyczna, ale także brak doświadczenia. Siedzący tryb życia, ciągłe trzymanie psa w wolierze prowadzi do tego, że struktura tkanki łącznej ulega zmianom, co niekorzystnie wpływa na zdrowie stawów.

Nadmierna waga zwierzęcia powoduje dodatkowe obciążenie aparatu podtrzymującego, co wywołuje dysplazję.

Polecamy poczytać o zerwane więzadła u psów. Z artykułu dowiesz się o przyczynach i rodzajach zerwania więzadeł u psów, objawach zerwania, pierwszej pomocy, diagnostyce i leczeniu.

A tutaj Dowiedz się więcej o objawach i leczeniu zwichniętego stawu u psa.

Objawy patologii u psów

Właściciel może zauważyć pierwsze zmiany w pracy układu mięśniowo-szkieletowego zwierzaka nie wcześniej niż w wieku 4 miesięcy. U szczenięcia patologię stawu biodrowego lub łokciowego można wykryć tylko za pomocą badania rentgenowskiego.

Nasilenie objawów dysplazji stawu biodrowego u psa i wybór metody leczenia zależy w dużej mierze od stadium procesu patologicznego. Zgodnie z przyjętą klasyfikacją zaburzenia w stawie biodrowym mogą wynosić 5 stopni, a w łokciu - 4 stopnie.

Objawy mogą być wykryte przez właściciela już w łagodnej fazie choroby (według stopnia klasyfikacji C). W fazie D i E, z patologią w dopuszczalnych granicach i ze znacznym stopniem zniszczenia stawu, klinika staje się oczywista.

• Chory pies często leży na boku. Z tą patologią prawie niemożliwe jest zobaczenie psa leżącego na brzuchu.
• Podczas chodzenia chorego osobnika obserwuje się chwianie pleców. Chód niepewny.
• Po spaniu i odpoczynku pies ma trudności ze wstawaniem.
• Podczas wymuszonego biegu właściciel może zaobserwować wyprostowanie tylnych kończyn, co przypomina wybieg królika.
• W przypadku rozwoju poważnych zmian w budowie stawu zwierzę przestaje skakać, z trudem wspina się po schodach.

Diagnostyka stanu

Zewnętrzne badanie ukształtowania chorego stawu, ocena chodu i identyfikacja osobliwości ułożenia kończyn pozwala podejrzewać zjawisko dysplazji u lekarza weterynarii. Palpacja, która jest zwykle wykonywana w znieczuleniu zwierzęcia, ujawnia dystrofię mięśniową. Podczas odwodzenia kończyny weterynarz wykryje zwichnięcie stawu biodrowego, deformację i przemieszczenie panewki.

RTG jest wymagane w 2 projekcjach. Najpierw zwierzę umieszcza się na grzbiecie, a tylne kończyny są ciągnięte równolegle do siebie. Następnie badanie przeprowadza się w pozycji leżącej. Kończyny są zgięte w stawach kolanowych i prowadzą do tułowia. Zwierzę zostaje wstępnie znieczulone i unieruchomione.

Wiarygodność uzyskanych wyników i wybór metod leczenia dysplazji stawów u psów zależy od tego, jak nieruchomy będzie pies podczas manipulacji. Na podstawie analizy zdjęć rentgenowskich specjalista podsumowuje etap procesu patologicznego.

Leczenie dysplazji stawów u psów

W praktyce weterynaryjnej istnieją dwa podejścia do terapii patologii - zachowawcze i operacyjne. W przypadku niewielkich zmian dysplastycznych w stawie zwierzęciu można przepisać leki. W tym przypadku leczenie dysplazji stawu łokciowego u psów obejmuje z reguły stosowanie leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych.

W tym celu weterynarze stosują „Fenylbutazon”, „Rimadil”. Skutecznie zmniejszają obrzęk, ból i stany zapalne, leki kortykosteroidowe, na przykład „Prednizolon”, „Deksametazon”.

Najprawdopodobniej wycięcie mięśnia grzebieniowego zostaną poddane młodym osobnikom. W przypadku, gdy waga pupila nie przekracza 15 kg, można wykonać artroplastykę resekcyjną. Podczas operacji głowa kości udowej jest usuwana. Umocowanie kończyny następuje z powodu więzadła. Duże rasy nie wykonują takiej operacji.

Jeśli pies jest młody, można zaproponować osteotomię miednicy. Jest to złożony zabieg chirurgiczny, w którym do wzmocnienia wyciętej kości stosuje się plastik. W niektórych przypadkach chirurg stosuje osteotomię panewki. W specjalistycznej klinice chory pies może mieć całkowitą wymianę stawu przy użyciu nowoczesnych protez.

Zalecamy przeczytanie o tym, co zrobić, kiedy złamana łapa u psa. Z artykułu dowiesz się o przyczynach urazów, rodzajach złamań, objawach złamania przednich i tylnych nóg, pierwszej pomocy, leczeniu operacyjnym.

A tutaj Dowiedz się więcej o opiece nad psem po złamaniu.

Dysplazja stawów u psów jest częstym schorzeniem, zwłaszcza u ras użytkowych. W zaawansowanym przypadku choroba może skutkować utratą zdolności zwierzęcia do samodzielnego poruszania się. Główną metodą wykrywania dolegliwości jest badanie RTG stawu w 2 projekcjach.

Leczenie może być zachowawcze. Przy znacznej zmianie dysplastycznej weterynarz zaleca tę lub inną metodę szybkiego rozwiązania problemu.

Przydatne wideo

Obejrzyj w tym filmie o diagnostyce i leczeniu dysplazji stawów u psów: