Nosówka u psa

Ostra choroba wirusowa o wysokiej śmiertelności, znana jako nosówka psów, choroba Carré lub plaga drapieżników, nęka hodowców psów i ich zwierzęta domowe od czasu ich udomowienia.

Które psy są zagrożone

W Rosji zakaźna gorączka katarowa (febris catarrhalis infectiosa) po raz pierwszy zgłosiła się na Krymie (1762), dlatego nazwano ją chorobą krymską. W 1905 roku francuski badacz Carré udowodnił wirusowy charakter choroby, któremu towarzyszyła gorączka, uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego, zapalenie płuc, nieżyt błon śluzowych i wysypka skórna.

Nosówką mogą zarazić się zarówno dorosłe, jak i młode psy, ale za najgroźniejszy wiek uważa się od 2 do 5 miesięcy. Szczenięta urodzone ze suk zaszczepionych lub naturalnie chorych na dżumę prawie nigdy nie chorują. Rzadko kiedy szczenięta w wieku ssania chorują: chyba że tylko przy złej pielęgnacji / karmieniu. Odporność na siarę chroni czerw przez około kilka tygodni po odsadzeniu od matki, a następnie wymagane jest szczepienie.

To interesujące! Podatność na wirusa zależy od rasy. Rasy mniej odporne obejmują rasy udomowione, w tym psy ozdobne, owczarek południoworosyjski / niemiecki i łajka syberyjska. Najbardziej odporne teriery i boksery.

Ponadto do infekcji przyczyniają się niedobory witamin, robaki, niewłaściwe odżywianie, brak ruchu, wilgotne chłody i związana z tym hodowla.

Odporność na wirusy

Wirus dżumy drapieżników, jak typowy paramyksowirus, zawiera kwas rybonukleinowy i jest odporny na wiele czynników fizykochemicznych. W ujemnych temperaturach jest w stanie zachować swoje zjadliwe właściwości przez 5 lat.

W narządach martwych zwierząt wirus żyje do sześciu miesięcy, we krwi - do 3 miesięcy, w wydzielinie jamy nosowej - około 2 miesięcy. Kilka czynników fizycznych i proste środki dezynfekujące niszczą wirusa:

• promienie słoneczne i roztwory formaliny / fenolu (0,1-0,5%) - po kilku godzinach;
• 2% roztwór wodorotlenku sodu - w 60 minut;
• promieniowanie ultrafioletowe lub 1% roztwór lizolu - w ciągu 30 minut;
• ogrzewanie do 60 ° С - w 30 min.

Po ugotowaniu patogen natychmiast umiera.

Drogi infekcji

Rezerwuarem wirusa dżumy psów są dzikie drapieżniki i zwierzęta bezdomne, a źródłem patogenu są psy chore i wyzdrowiałe, a także będące w okresie inkubacji. Wirus jest wydalany z organizmu podczas kichania i kaszlu (ze śliną i wydzielinami z nosa/oczu), kałem, moczem i martwymi cząstkami skóry. Pies jest nosicielem wirusa do 2-3 miesięcy.

Ważny! Wirus dostaje się do organizmu przez drogi oddechowe (na przykład podczas wąchania) lub przez przewód pokarmowy. Nie tak dawno temu udowodniono również wertykalną metodę infekcji, gdy wirus nosówki przenosi się na potomstwo przez łożysko zakażonej suki.

Patogen osadza się na posłaniu psa, kagańcach, przedmiotach pielęgnacyjnych, a także na ubraniach i butach właściciela. Wraz z nadejściem polowań seksualnych, szansa na złapanie psiej nosówki dramatycznie wzrasta. Częstość występowania dżumy mięsożernej wynosi co najmniej 70-100%, a śmiertelność (w zależności od postaci choroby) waha się od 25-75%.

Objawy nosówki u psa

Wirus, dostając się do organizmu, najpierw dociera do regionalnych węzłów chłonnych, a następnie dostaje się do krwioobiegu i powoduje gorączkę. Ponadto patogen przenika do narządów wewnętrznych i jednocześnie wpływa na centralny układ nerwowy, prowadząc do poważnych zaburzeń trawienia i oddychania.

Okres utajony choroby (od infekcji do początkowych objawów) trwa od 3 do 21 dni. W tej chwili pies wygląda całkiem zdrowo, ale jest już w stanie zarażać inne psy. Wygładzona symptomatologia sprawia, że ​​niezwykle trudno jest zdiagnozować i określić datę zakażenia nosówką.

Pierwsze oznaki choroby:

• łagodna depresja, letarg i zmęczenie;
• zaczerwienienie błon śluzowych oczu, ust i nosa;
• zmniejszony apetyt;
• wyraźne wydzieliny z nosa i oczu;
• częściowa odmowa gry / ćwiczeń;
• lekka biegunka i wymioty (czasami).
• potargana wełna.

U niektórych zwierząt objawy są mniej wyraźne, u innych są bardziej wyraźne. Na początku wszystkie chore psy mają gorączkę (39,5-40), która trwa około 3 dni.

To interesujące! Po 3 dniach u najsilniejszych zwierząt temperatura spada do normy, choroba kończy się i rozpoczyna się powrót do zdrowia. U słabych psów temperatura nadal rośnie na tle ogólnego pogorszenia samopoczucia.

Uszkodzenie układu nerwowego można zaobserwować zarówno w trakcie choroby, jak i przy dodatniej dynamice. Dżuma drapieżników jest często nietypowa lub nieudana, a także charakteryzuje się ostrym, nadostrym, podostrym lub przewlekłym przebiegiem.

Formy choroby

Nasilenie objawów klinicznych determinuje postać choroby, która może być nerwowa, jelitowa, płucna lub skórna (osutka). Rozwój określonej postaci dżumy zależy od zjadliwości patogenu i reaktywności organizmu psa. Jedna postać choroby łatwo przechodzi w inną. Ponadto możliwa jest manifestacja dżumy drapieżników w postaci mieszanej.

Postać płucna

W przebiegu ostrym ta forma dżumy wiąże się ze wzrostem temperatury (do 39,5 stopnia), która nie spada przez 10-15 dni. Skóra lustra nosowo-wargowego staje się sucha i popękana (nie zawsze).

Ważny! 1-2 dni po skoku temperatury oczy psa zaczynają obficie łzawić z tworzeniem się wydzieliny surowiczo-śluzowej, a następnie ropnej: powieki zwierzęcia sklejają się, a oczy zamykają.

Rozpoczyna się nieżyt nosa, w którym surowiczo-ropny wysięk wypływa z jam nosowych, nozdrza sklejają się, a na wzierniku nosowo-wargowym pojawiają się strupki. Oddychaniu towarzyszy świszczący oddech i pojawia się kaszel, początkowo suchy, później mokry. Po 2-3 tygodniach do zaburzeń nieżytowych często dołączają zaburzenia nerwowe, które następnie stają się dominujące.

Forma jelitowa

Jeśli główny atak wirusa spadł na układ pokarmowy, pies nagle traci apetyt, rozwija się zapalenie gardła / migdałków i wykazuje objawy nieżytu (częściej ostrego) przewodu pokarmowego. Nieżytowe zapalenie błon śluzowych przewodu pokarmowego objawia się biegunką z wydzielaniem płynnego (szaro-żółtego, a następnie brązowego) kału zmieszanego ze śluzem i krwią.

Wraz z jelitową postacią dżumy odnotowuje się okresowe napady wymiotów z treścią śluzową w kolorze żółtym. Jeśli dotyczy to odbytnicy, gdzie rozpoczęło się krwotoczne zapalenie, w kale znajdują się krwawe plamy. Również obrzydliwy zapach pochodzi od chorych psów.

Nerwowa forma

Przy uszkodzeniu układu nerwowego obserwuje się krótkotrwałe podniecenie, a nawet niewielką agresywność.

Nerwowa postać dżumy drapieżników charakteryzuje się objawami takimi jak:

• napady toniczne / kloniczne całego ciała;
• skurcze poszczególnych mięśni, w tym kończyn i ściany brzucha;
• drganie mięśni twarzy;
• upośledzona koordynacja ruchów;
• napady padaczkowe, przechodzące w niedowład/porażenie kończyn, odbytnicy, zwieracza pęcherza i nerwu twarzowego.

W niektórych przypadkach po poprawie stanu ogólnego następują nawroty, zwykle po 7-9 dniach. Takie nagłe zaostrzenia zwykle kończą się śmiercią zwierzęcia.

Forma skórna

W tej postaci choroby rozwija się wysypka dżumy lub po prostu wysypka skórna, gdy małe czerwone plamki pojawiają się w uszach, nozdrzach, okolicy ust i uda psa (wewnątrz i na zewnątrz). Plamy stopniowo przekształcają się w błyszczące pęcherzyki (z żółtym ropnym / surowiczym wypełnieniem) o wielkości od ziarenka do grosza. Następnie bąbelki pękają i wysychają, tworząc brązowe skorupy.

Ważny! Czas trwania nosówki u psów jest bardzo zróżnicowany. Łagodne przypadki kończą się wyzdrowieniem w ciągu tygodnia, ciężkie przypadki ciągną się miesiącami, a nawet latami.

Niektóre dotknięte chorobą psy rozwijają hiperkeratozę, w której występuje silna keratynizacja naskórka w fałdach stawowych. Czasami wyprysk z płaczem występuje w okolicy przewodu słuchowego zewnętrznego.

Diagnostyka i leczenie

W pierwszej kolejności należy wykluczyć choroby o podobnych objawach - chorobę Aujeszky`ego, salmonellozę, wścieklizną, zakaźne zapalenie wątroby i pasterelozę.

Następnie szukają znaków takich jak:

• uszkodzenie dróg oddechowych;
• dwufalowy wzrost temperatury;
• katar błon śluzowych oczu/nosa;
• uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego;
• biegunka;
• hiperkeratoza poduszek łap;
• czas trwania choroby wynosi co najmniej 21 dni.

Cztery z tych objawów wystarczą, aby sugerować plagę drapieżników u psa. Na wczesnym etapie częściej charakterystyczne jest pięć następujących objawów: światłowstręt, normalna temperatura ze zwiększonym apetytem lub temperatura 39°C lub wyższa z utratą apetytu, kaszel, objawy uszkodzenia układu nerwowego. Na podstawie dwóch z pięciu wymienionych znaków można podejrzewać dżumę, a po trzech można postawić diagnozę.

Farmakoterapia

W przypadku nosówki u psów wskazana jest kompleksowa terapia z kombinacją leków specyficznych i objawowych.

Uznane są najskuteczniejsze konkretne środki:

• avirocan (psi immunoglobulina przeciw zapaleniu wątroby, dżumie, parwowirusowi i koronawirusowemu zapaleniu jelit);
• immunoglobulina przeciwko dżumie drapieżników i parwowirusowemu zapaleniu jelit;
• globulina przeciwko zapaleniu jelit, dżumie i zapaleniu wątroby zwierząt mięsożernych.

Nieco gorsza okazała się surowica poliwalentna przeciwko dżumie, wirusowemu zapaleniu wątroby i parwowirusowi zapalenie jelit. Spośród immunostymulantów szeroko stosowane są immunofan, kinoron, zaskórnik, anandyna, cycloferon, mixoferon i ribotan.

Ważny! Aby zahamować mikroflorę bakteryjną (wtórną), przepisywane są leki przeciwbakteryjne o przedłużonym działaniu. Przebieg antybiotykoterapii należy uzupełnić za pomocą probiotyków, takich jak bifidumbacterin, lactobacterin, enterobifidin, bactisubtil i inne.

Tradycyjne metody leczenia

Doświadczeni właściciele psów, opierając się na swoim wieloletnim doświadczeniu, nie ufają szczególnie weterynarzom i często odmawiają leczenia uzależnienia od narkotyków, opierając się na prostych środkach. Sercem wszystkich narkotyków, dzięki którym psy zostały wyrwane niemal z innego świata, są mocne napoje alkoholowe. Jeden z najpopularniejszych przepisów wygląda tak: dwa razy dziennie choremu zwierzęciu podaje się pół szklanki wódki zmieszanej z jednym surowym jajkiem i łyżeczką miodu. Ostatni składnik jest opcjonalny. Mieszanina jest wstrzykiwana do ust ze strzykawki lub dużej strzykawki (bez igły).

Ktoś drożej uratował swojego psa przed nosówką dobrym koniakiem (2 łyżeczki 2 razy dziennie), inni właściciele żywili się domowym bimberem (kieliszek rano i wieczorem), a psa przylutowali banalnym winem wzmocnionym.

Kolejny cudowny napój na bazie wódki, który przywrócił psa do aktywnego życia: 2 ząbki mielonego czosnku + 1 domowe jajko + wódka (100-120 g). Wszystko jest dokładnie wstrząśnięte i wylane łyżką lub strzykawką. Jest to pojedyncza dawka, która jest powtarzana rano i wieczorem.

To interesujące! Niektórzy lekarze połączyli niestosowne (alkohol i antybiotyki), ale wyciągnęli psy ze szponów śmierci. Pacjenci otrzymywali zastrzyki z penicyliny i dwa razy dziennie po 0,5 szklanki wódki wstrząśniętej kilkoma surowymi jajkami.

Dorosły Owczarek niemiecki (z nosówką jelitową) dochodziła do siebie po domowym czerwonym winie, bo wymiotowała w kupionym sklepie. Dostała wino dokładnie przez dwa dni, nalewając 2 łyżki rano i wieczorem, a po 1-2 godzinach dali 1 tabletkę noshpy. Ponadto pasterz był stale podlewany wodą (1 łyżka. łyżka) przez cały dzień.

Pies, według właściciela, obudził się energicznie już 3 dnia i zaczął jeść trochę płynnej zupy (choć nie sam, ale z łyżki). Przez 7 dni owczarkowi podawano również pigułkę na noshpy i nie potrzebowała antybiotyków. Po tygodniu pies był zdrowy. Aby usunąć nagromadzone toksyny z organizmu, pomogą wywary z dziurawca i rumianku. Dobry jest również wywar z serdecznika, który zapobiega groźnym skutkom i uspokaja układ nerwowy.

Środki zapobiegawcze

Nie ma bardziej niezawodnego sposobu ochrony psa przed nosówką niż terminowa immunizacja. Psy otrzymują szczepienia przeciw dżumie w 12 tygodniu, 6 i 12 miesiącu, a następnie raz w roku do 6 lat. Każde szczepienie poprzedzone jest zabiegiem odrobaczania. W celu profilaktyki stosuje się żywe monowalentne szczepionki (VNIIVViM-88, EPM, 668-KF, vacchum) i powiązane (multican, vanguard, hexadog, nobivak).

I oczywiście konieczne jest wzmocnienie odporności zwierzęcia, co jest niemożliwe bez hartowania i dobrego odżywiania. Ważne jest, aby pies był czysty, a przynajmniej wyprać posłanie i umyć łapy po spacerze.

Konsekwencje nosówki dla psa

Większość zwierząt, które chorowały na dżumę od dłuższego czasu, często do końca życia, zachowuje w organizmie ślady destrukcyjnej pracy wirusa. To może być:

• utrata wzroku, węchu i słuchu;
• przerost źrenicy i blizny na rogówce;
• niedowład i paraliż;
• konwulsyjne drganie mięśni;
• zażółcenie zębów.

Niektóre zwierzęta mają okresowo napady padaczkowe, których sprawcą jest również przenoszona choroba. Wyzdrowiałe psy zwykle rozwijają odporność na całe życie, ale reinfekcja jest nadal możliwa.

Zagrożenie dla ludzi

Plaga wirusa drapieżników zaraża nie tylko psy, ale także inne drapieżniki żyjące na wolności (wilki, szopy pracze, lisy) lub na fermach futrzarskich (norki, sobole i inne), ale nie osoba. Dla niego czynnik sprawczy psiej nosówki nie jest niebezpieczny.

Film o nosówce u psów